بواسطۀ جناب زائر میرزا عیسی خان اصفهانی علیه بهآء اللّه الأبهی
امة‌اللّه ماه‌رخ سلطان امة‌اللّه کشور خانم جنابه محترم خانم جنابه بهجت خانم جنابه مصوّر خانم جنابه ارفع خانم جناب سلیمان خان جناب موسی خان جناب بهرام خان جناب ضیآءاللّه خان علیهم و علیهنّ بهآء اللّه الأبهی
ای منتسبین حضرت زائر علیکم و علیکنّ بهآء اللّه فی الآخرة و الأولی حضرت زائر چون بارض مقدّس رسید و بزیارت عتبۀ رحمانیّه مشرّف گردید بیاد شما افتاد و بالنّیابه از شما آن خاک معطّر را بوئید و بوسید و مستدعی شمول عنایت گردید البتّه این دعا مستجاب گردد و این حاجت روا شود زیرا بنهایت خلوص این رجا و طلب فرمود و از عبدالبهآء خواهش نگارش این نامه نمود من هم فوراً بدون تأمّل بتحریر پرداختم و بیاد یاران روح و ریحان یافتم نهایت آرزوی عبدالبهآء اینکه احبّای الهی در هر کشور مؤیّد بالطاف ربّ البشر شوند و از نسیم جانپرور طراوت روحانی یابند و لطافت رحمانی جویند و باعمال و رفتار موفّق بعبودیّت عتبۀ سبحانی گردند و علیکم و علیکنّ البهآء الأبهی
این سند از کتابخانهٔ مراجع بهائی دانلود شده است. شما مجاز هستید از متن آن با توجّه به مقرّرات مندرج در سایت www.bahai.org/fa/legal استفاده نمائید.
آخرین ویراستاری: ۲۵ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۰۰ قبل از ظهر