طهران

جناب عزیزاللّه خان علیه بهآء اللّه الأبهی

هواللّه

ای عزیز عبدالبهآء نامۀ مفصّل شما رسید و تفاصیل معلوم گردید ملاحظه شد که مسئلۀ انتخاب نیز یک اسباب اختلاف خواهد شد و در میان بیگانگان شهرت خواهد یافت اوّلاً اینکه انتخاب با وجود اختلاف چنانکه باید و شاید صورت نخواهد گرفت و ثانیاً سبب خجلت یاران الهی در نزد دول و ملل سائره و احزاب ایران خواهد شد لهذا سریعاً تلغراف گشته که رضایت الهی خواهید نه عضویّت پارلمنت دخول احباب در پارلمنت محبوب بود زیرا از عدم مداخلۀ در امور سیاسی مقصود این نیست که یاران الهی از خدمات دولت و ملّت اجتناب و احتراز نمایند خدمت دولت و ملّت فرض است مقصد اینست که احزاب سیاسی تشکیل ننمایند و بر دولت حاضره اعتراض نکنند و مثل طوائف دیگر هیجان ننمایند و عصیان و طغیان نکنند نه اینکه از عضویّت پارلمنت و از خدمت دولت و ملّت بدل و جان اجتناب کنند امّا انتخاب یاران خوبست اگر در حالت سکون و وقار باشد همس حاصل نگردد ملاحظه نمائید که پارسیان چگونه انتخاب میکنند نه صریخی نه ضجیجی نه صوتی نه فریادی بکمال سکون و قرار اگر این قسم شود مقبول والّا سبب هجوم طوائف دیگر و افترا و بهتان و بغض و عداوت بیخردان گردد چنانکه بجریدۀ چهره‌نما مقالاتی صرف افترا نوشتند که من بکرّات و مرّات مبالغ خطیره فرستاده‌ام تا رشوت باین و آن بدهند و بهائیان عضویّت پارلمنت حاصل نمایند لکن بسیار مفتریات عجیبی است و این هیچ شبهه نیست که یحیائیها نگاشته‌اند باری در نهایت سکون و وقار و خضوع و خشوع در محفل روحانی و احترام ایادی امر اللّه هر مسئله‌ئی مدقّقانه مذاکره کنید و مجرا دارید و علیک البهآء الأبهی

عبدالبهاء عباس