ط

جناب حاجی آقا میرزا عبداللّه علیه بهآء اللّه الأبهی ملاحظه نمایند

هوالأبهی

یا من انجذب بنفحات القدس الّتی نفحت من ریاض العرفان مراتب عرفان و ایقان و مقامات ایمان و اطمینانرا شواهد و برهانی لازم و دلائل و حجّت و نشانی واجب باطن بی‌ظاهر ناقص است و اعتقاد بی‌عمل باطل نفوسیکه از جام محبّت اللّه مست و مدهوشند و از انجذاب جمال در جوش و خروش باید چون اشجار حدائق پروردگار پر برگ و بار باشند و چون اوراد ریاض کردگار پرطراوت و عنبربار والّا شجر بی‌ثمر حطب است و گل بی رنگ و عطر خار و خسک مقصود اینست که ایّامیکه حضرت علی قبل اکبر در سلاسل و زنجیر بودند و در زندان بلا مسجون و اسیر آنچه آنجناب در خصوص دلداری اهل و منتسبین ایشان مجری داشتند مسموع و محبوب و ممدوح افتاد و در درگاه احدیّت بسیار مقبول شد و این دلیل ثبوت و رسوخ بر ایمان و پیمان و عهد و میثاق بود و از شواهد خلوص و ایقان و اطمینان

ای ربّ رحمن این بندۀ خالص را بنظر عنایت منظور دار و این موقن ثابت را بلحاظ رحمانیّت ملحوظ این شمعرا روز بروز روشنتر کن و این شجر محبّت را آناً فآناً پربارتر این تشنه را بسلسبیل موهبت سیراب فرما و این محتاجرا بثروت عنایت توانگر کن توئی ملجأ و پناه او و توئی یاور و شاه او انّک انت الکریم الرّحیم ع ع

ورقۀ طیّبۀ موقنه امة‌اللّه ضلع آنجنابرا تکبیر ابدع ابهی و همچنین امة‌اللّه والده و سائر منتسبین را جمیعاً از قبل این عبد ابلاغ فرمائید و جمیع دوستان اهل حقّرا فرداً فرداً ابلاغ کمال اشتیاق این مشتاق نمائید