لندن

جناب میرزا لطف‌اللّه حکیم علیه بهاء اللّه الابهی

هو اللّه

ای بندۀ آستان الهی نامۀ بتاریخ چهارم اگست ١٩١٣ رسید ستایش بسیار از تدریس آقا میرزا علی اکبر نموده بودید فی ‌الحقیقه آقا میرزا علی اکبر در هر موردی همّت فوق ‌العاده دارد چون نیّت صادق دارد در هر امری موفّق است امّیدوارم که هر دو شما موفّق و مؤیّد باشید و از هر جهت مسرور و مظفّر

امّا مسئلۀ مجلس عمومی موافق ولی باید مطابق نطقهای من باشد جمیع صحبتها از وحدت عالم انسانی باشد و رفع تعصّبات دینی و مذهبی و سعی در الفت و ازالۀ سوء تفاهمی که بین ادیانست چنانکه من در کلیسای یهود در امریکا صحبت داشتم و از تعالیم حضرت بهاءاللّه صحبت دارید چنانکه من میگویم اوّل تحرّی حقیقت ثانی وحدت عالم انسانی ثالث اینکه دین باید سبب الفت و محبّت باشد والّا دین دین نیست بلکه مصیبت عالم انسانی و بیدینی بهتر از آن دین است تا آخر تعلیم که در نطقهای من مفصّل است الّا ذکر امور سیاسی در مجلس عمومی ابداً جائز نیست بلکه مضرّت بامر اللّه دارد زیرا ما از مداخلۀ در امور سیاسیّه بکلّی ممنوعیم از قرار معلوم که در این مجلس عمومی هر ذکری هست حتّی امور سیاسی هست این مخالف است بهمچنین ذکر اینکه تعالیم بهاءاللّه در شرق سبب الفت بین جمیع ادیان و مذاهب شده است و همچنین سبب اتّحاد اجناس مختلفه و علیک البهاء الابهی

عبدالبهاء عباس