طهران

بواسطۀ جناب حاجی میرزا عبداللّه و جناب آقا میرزا علیمحمّد سررشته‌دار

سمنان

جناب آقا سیّد مصطفی علیه بهآء اللّه الأبهی

هواللّه

الهی و مغیث الوری و ربّی و معین الضّعفآء اسئلک بالکلمة العلیا ان تؤیّد الأصفیآء علی نشر نفحات القدس فی کلّ الأرجآء ربّ اجعلهم الویة ذکرک و اوعیة علمک و ریاض معرفتک و حدائق موهبتک ربّ انبت من القلوب ریاحین العرفان و احشر النّفوس تحت لوآء الایقان و اجعلهم نطقآء ذکرک و سفرآء امرک و نقبآء خلقک یهدون الی سبیل الرّشد و یثنون علیک بألسن ناطقة و وجوه بارقة و اشعّة شارقة و قلوب خافقة بمحبّتک انّک انت الباذل المعطی الکریم الرّحیم

ای ثابت بر پیمان نامه رسید و خبر پرمسرّتی داشت که الحمد للّه در آنصفحات از ورود حضرت سررشته‌دار نفحات مشکبار منتشر شد و احبّای الهی به جوش و هوش آمدند و خروشی برافراختند ای بندۀ بها اگر به وصایا و نصایح جمال مبارک قیام گردد یک نفس جهانیرا زنده نماید و یک آهنگ مملکتی را بحرکت آرد نغمۀ یابهآءالأبهی بلند شود و گلبانگ یاربّی‌الأعلی باوج علا رسد مکتوبیکه منظوماً بواسطۀ حکیم الهی ارسال نموده بودید قرائت شد در نهایت بلاغت بود از فضل حضرت بیچون امید این بندۀ دلخون آنست که طبع آن یار مهربان روان گردد و قریحه الهام صریحه شود و نطق فصیح و بیان بلیغ متتابعاً صادر گردد و لیس ذلک علی اللّه بعزیز امة‌اللّه المنجذبه ورقه علویّه و امة‌اللّه الموقنه ورقه فاطمه و امة‌اللّه النّورآء ورقه زهرا و امة‌اللّه البهرآء ورقه فخرالنّسآء و امة‌اللّه الرّضیّه ورقه مرضیّه و قرّة عین اهل عرفان جناب حسین و نور بصر اصفیا جناب احمد را از قبل این عبد تحیّات محترمانه برسانید و عذر مکتوب منفردانه بخواهید از جان و دل آرزو چنین بود که هر یک را بمکتوبی مخصوص مزاحم اوقات گردم ولی چه توان نمود که بکمال عسرت نگارش این یک نامه میسّر گردید زیرا وقت تنگ است و مشاغل و غوائل بی مهلت و درنگ از فضل ربّ الألطاف الخفیّه امید وطید است که آن اماء رحمان و بندگان یزدان روز بروز قدم پیش نهند و از فیض ملکوت ابهی بهره و نصیب بیش برند هذا منتهی املی و غایة مقصدی انّ ربّی لکریم وهّاب یهب لمن یشآء ما یشآء و له الفضل و الجود فی عالم الانشآء و علیک التّحیّة و البهآء ع ع