ربّنا انّا نتوجّه الیک و نتضرّع بین یدیک نذکرک بالتّهلیل و التّکبیر و نثنی علیک بالتّسبیح و التّقدیس یا من تنزّه عن التّشبیه و التّنزیه و تعالیت عن کلّ ذکر و ثنآء فی عالم الابداع و تقدّست عن کلّ نعت و علآء فی حیّز الاختراع انشأت النّشأة الأولی بآیة من آیات قدرتک فی عالم الامکان و خلقت هذا الکون الأعظم بسلطان نافذ فی حقیقة الانسان فکلّ تسبیح و تقدیس و تنزیه و تمثیل و تشبیه ذکر من حیّز العجز و النّسیان و انّک متعال متقدّس عنها و عمّا احاطت به عقول اهل العرفان کلّ ما فی الکون یا الهی راجع الی حیّز الحدود و القیود حتّی الاطلاق و انّک متعال عن ذلک ولو کانت من اعظم ما یتصوّر فی عالم الکیان التّنزیه شأن من شؤون عبادک و التّقدیس سمة من خصائص ارقّائک و التّشبیه حقیقة منبعثة من افکار خلقک و انّک مبرّأ عن کلّ ذلک و معرّی عن جمیع ما یصل الیها لطایف الادراک فی الأوج العظمة و الجلال من اخصّ اصفیائک لأنّ النّفوس یتصوّرون شؤوناً عالیة و صفات سامیة و ینعتون بها کینونتک الصّمدانیّة و کلّ تلک المراتب العلیا و الحقائق المثلی و الشّؤون المتعالیة النّورآء ترجع الی الحقیقة الرّحمانیّة السّاطعة اللّامعة فی الجانب الأیمن البقعة المبارکة وادی طوی و دون ذلک اوهام تتصوّرها الأفکار فی عالم الانشآء و انت متعال متقدّس عن حیّز الادراک و لا تتمیّز بأدقّ المعانی فی اوج الأوهام السّبیل مسدود و الطّلب مردود لا اتّصال و لا انفصال و لا الوجدان و لا الفقدان فأبدعت کینونة لامعة و حقیقة ساطعة و ارجعت الوجود الیها و دعوت السّجود لدیها و امرت بالوفود فی ساحتها و الورود فی فنائها و ما دون ذلک اوهام واهیة و صور خالیة و لک الحمد یا الهی بما هدیت المخلصین الی ذلک المرکز الأعلی و دعوت المقرّبین الی الملکوت الأبهی و ولّیت المنجذبین الی مرکز یطوفه الملأ الأعلی و اوردت الظّمآء العطاش علی المآء المعین و نوّرت الأعین بمشاهدة نور المبین و فتحت الأبواب علی وجوه المشتاقین و انزلت من سحاب رحمتک غیثاً هاطلاً وابلاً علی هذه الأرض الهامدة الخامدة البائرة و انبتّ منها الرّیاحین و زیّنتها بکل روح بهیج الهی الهی تری عبادک المخلصین منتشراً فی الأقالیم و تشاهد ارقّائک الموقنین متشتّتین فی کلّ الجهات بین الغافلین یدعون النّاس الی عین الیقین و یهدونهم الی الصّراط المستقیم و یسقونهم من عین التّسنیم ولکنّ المعاندین یرمونهم بسهام نافذة و یهجمون علیهم کالذّئاب الکاسرة و السّباع الخاسرة و یذیقونهم العذاب الألیم ربّ انصرهم بجنود من ملکوتک الکریم و ایّدهم بفضلک البدیع و انجدهم بسلطانک المبین و مهّد لهم السّبیل یا ربّی الجلیل انّک انت ذو فضل عظیم علی عبادک المخلصین لا اله الّا انت الرّبّ الرّحمن الرّحیم
این سند از کتابخانهٔ مراجع بهائی دانلود شده است. شما مجاز هستید از متن آن با توجّه به مقرّرات مندرج در سایت www.bahai.org/fa/legal استفاده نمائید.
آخرین ویراستاری: ۲۶ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۲:۰۰ بعد از ظهر