۹^١

طهران

بواسطۀ جناب امین

جناب میرزا الیاس کاشانی علیه بهآء اللّه الأبهی

هواللّه

ای ثابت بر پیمان نامه‌ئی که بجناب امین مرقوم نموده بودی ملاحظه گردید این نامه بنهایت خلوص و خیرخواهی امر اللّه مرقوم شده بود جناب امین بسیار از شما راضی و نهایت ستایش مینماید از مصائب و بلایای وارده محزون و مغموم مشو در ره عشق پست و بالاهاست جام بلا نصیب اهل وفا و اخوان صفا هذه من سنّة ربّک فی جمیع القرون و الأعصار تا انقطاع این نفوس مبارکه و جانفشانی عاشقان جمال ذو الجلال در حیّز ظهور واضح و مشهور گردد ملاحظه کن که نفس مقدّس مبارک روحی لأحبّائه الفدآء چه ‌قدر بلایا و رزایا تحمّل نمود صهباء بلا از هر جام سرشار نوشید و هدف سهام و سنان اهل بغضا گشت شبی نیارمید و دمی سر ببالین راحت ننهاد گهی زیر زنجیر بود و گهی مبتلا بدست تطاول هر یزید پلید گهی سرگون عراق بود و گهی منفیّ ممالک بلغار و عاقبت بیست و پنج سال مسجون قلعۀ عکّا پس باید احبّای الهی نهایت شکرانه بدرگاه خداوند یگانه نمایند که تأسّی بجمال مبارک نمودند و از جام بلا بهره و نصیب بردند از اطوار بعضی نفوس دلگیر مباش محتسب حقیقی در کار است جمیع اینها بگذرد و افق حقیقت از هر ابری صاف و مبرّا گردد اگر کسی قصوری نماید ظلم بر نفس خویش نموده عاقبت نادم و پشیمان گردد و علیک البهآء الأبهی

عبدالبهاء عباس