هواللّه

مندلی

احبّای الهی علیهم بهآء اللّه الأبهی

هوالأبهی

ای مؤمنان ای موقنان ای صادقان ای عاشقان معشوق حقیقت که دهرها در پس پردۀ غیرت نهان بود و در نقاب غیبت پنهان عرض دیدار نمود و چون یوسف مصر ملاحت در کمال صباحت شهرۀ کوی و بازار گشت عاشقان هشیار و خریداران بیدار در وجد و سرور آمدند و در طرب و جذب و حبور پای‌کوبان کف‌زنان بقربانگاه عشق شتافتند و جان و سر و دل بباختند و جان بجانان فدا نمودند و بوصلت حقیقیّه رسیدند و در جلوه‌گاه جمال مقرّ گزیدند و بفوز عظیم و نعیم مقیم بهرمند شدند و ارجمند گشتند امّا کاذبان و مدّعیان محروم گشتند و مغبون زیستند و بر حال خود گریستند کور مبعوث شدند کر محشور گشتند تا آنکه آن شمس حقیقت در پس سحاب جلال مختفی شد و در ملکوت غیب متواری گشت حال شما ای عاشقان صادق و حبیبان موافق جشن و طرب گیرید و ذوق و شعف نمائید هرچند در ملک ادنی بظاهر فائز نگشتید ولی ملحوظ لحاظ عنایتید و مخصوص بفیض هدایت مسندنشین بزم انسید و صدرنشین محفل قدس در ملکوت تقدیس انیس دلبر دلنشین گردید و در جبروت تنزیه جلیس یار نازنین شوید از مائدۀ روحانی مرزوق شوید و از عنایات سبحانی محظوظ اهل سرادق کبریا گردید و سکّان عالم بالا مظاهر دنا فتدلّی و کان قاب قوسین او ادنی شوید و مطالع و لقد رءاه بالمنظر الاعلی گردید قدر این فضل عظیم را بدانید و شأن این فوز مبین را آگاه شوید و البهاء علیکم ع ع