بواسطۀ امةاللّه لوا و مسس ترو
ای امةاللّه آنچه نگاشتی مفهوم شد بنهایت تضرّع حاجاتی خواستی و جمیع حاجاتت سزاوار خواستن است عفو از گناه خواهی و صلح و سلام عظیم جوئی و قربیّت درگاه کبریا طلبی و ترک ارادۀ خویش خواهی و ارادۀ الهی خواهی و نجات از خودخواهی طلبی و ترقّی در مراتب عرفان جوئی و آرزوی خدمت حقّ کنی و تمنّای آن داری که قرین محترم و اطفال کل بنار محبّت اللّه برافروزند و بنور معرفت اللّه رخ روشن نمایند جمیع این حاجات فیالحقیقه سزاوار طلب است علیالخصوص نجات از خودبینی این صفت عجب است و سبب هلاکت جمعی از نفوس مهمّه در عالم اگر انسان بجمیع صفات حمیده متّصف باشد امّا خودخواه گردد آن مناقب و فضائل جمیع محو شود و عاقبت ببدترین اخلاق مبدّل گردد امیدوارم که یاران الهی و اماء رحمن از عجب و خودخواهی بکلّی بیزار گردند اگر چنین شود مظهر فیوضات کلّیّه گردند و ابواب موهبت الهی مفتوح شود
از مسس ترو نهایت شکرانیّت را بنما که سبب شد ترا باین ره راست دلالت کرد و بملکوت اللّه دلالت نمود اگر در هر ساعتی هزار شکرانه از او نمائی از عهدۀ این شکر برنیائی و علیک التّحیّة و الثّنآء
این سند از کتابخانهٔ مراجع بهائی دانلود شده است. شما مجاز هستید از متن آن با توجّه به مقرّرات مندرج در سایت www.bahai.org/fa/legal استفاده نمائید.
آخرین ویراستاری: ۷ ژانویه ۲۰۲۴، ساعت ۳:۰۰ بعد از ظهر