بواسطۀ جناب حاجی آقا شهمیرزادی علیه بهآء اللّه الأبهی

مازندران

امآء الرّحمن علیهنّ بهآء اللّه الأبهی

هواللّه

ایّتها المؤمنات ایّتها القانتات ایّتها المنجذبات کشور مازندران موطن حضرت رحمن است و اقلیم طبرستان منبت شجرۀ مبارکۀ یزدان اماء مازندران ورقات طیّبۀ دوحۀ حقیقتند و ثمرۀ شجرۀ عرفان و محبّت روحشان منجذب و قلبشان مشتعل بصرشان حدید و سعیشان مقبول ربّ مجید لهذا این عبد بذکرشان پرداخت و بملکوت عزّت آهنگ تضرّع و ابتهال افراخت که

ای دلبر آفاق این جمع نساء ترا کنیزانند و از شدّت محبّت اشک‌ریزان و از کمال شوق کف‌زنان و پاکوبان افروخته‌اند و جان‌سوخته و از ماسوای تو دو دیده دوخته ای دلبر مهربان این ورقات قانتات را پر شور و شعله نما تا از لمعۀ نور در صحرای طور اقتباس کنند و ربّ ارنی گویان قرن لقاء را احساس نمایند پروردگارا هرچند ایّام غیبت است ولی این قرن عظیم ترا عصر ظهور است و این صحرای وسیع وادی ایمن شعلۀ طور پروردگارا فیض ابدی بخش و فوز سرمدی ده تا بخدمت امرت قیام نمایند و آن کشور را بجلیل اکبر دلالت نمایند توئی دهنده و بخشنده و مهربان

۴ آب ١٩١٩

عبدالبهاء عباس

این سند از کتابخانهٔ مراجع بهائی دانلود شده است. شما مجاز هستید از متن آن با توجّه به مقرّرات مندرج در سایت www.bahai.org/fa/legal استفاده نمائید.

آخرین ویراستاری: ۹ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۴:۰۰ بعد از ظهر