۹^١

طهران

جناب محمّد علیخان بهائی علیه بهآء اللّه الأبهی

هواللّه

ای ثابت بر پیمان نامۀ مرقوم بجناب منشادی ملحوظ افتاد و بدقّت تمام قرائت گردید از عدم فرصت مختصر جواب مینگارم بجناب بشیرالهی تحسین امانت و دیانت و ایصال طلب شرکت میثاقیّه پیش از وقت نهایت تحسین گردید و به شیراز ارسال گردید

و امّا مسئلۀ رسالۀ استدلالیّۀ شما البتّه باید طبع و نشر گردد و اگر چنانکه این ایّام اسباب مفقود عنقریب وسائل موجود گردد و تا آنکه طبع شود البتّه در آن کار میفرمائید خوشتر و شیرین‌تر خواهد گشت

در خصوص مرکز محترم مرقوم نموده بودید و تفوّهات بعضی از پیش بتکرار مرقوم گردید و حال نیز تصریح میشود که احبّا باید بهیچوجه در اینگونه امور مداخله ننمایند و اعتراض و تنقید در حقّ نفسی نکنند و کلمه‌ئی بر زبان بضدّیّت حزبی از احزاب نیالایند در نهایت سکون و وقار باشند و با جمیع طوائف بکمال محبّت الفت کنند ولی در امور سیاسی مداخله ننمایند اگر نفسی تنقیدی نماید فی‌الحقیقه آن راجع بمن است زیرا احبّا باید بموجب تعالیم الهیّه و وصایای عبدالبهآء حرکت نمایند از خود رأیی نداشته باشند زیرا امر اللّه صدهزار حکمت دارد و کسی ملتفت نه در مناجات جمال مبارک میفرمایند که ترجمه‌اش اینست ای پروردگار اگر در حقّ مظهر عدل حکم ظلم نمائی کِه را یارای اعتراض است و اگر بر هیکل ظلم خلعت عدل پوشانی کِه را حقّ انکار است این امور نظر بحکمت الهیست و نمیشود که واضح بیان کرد عبدالبهآء نه اینست که بحقیقت امور منتبه نیست یا امری بر او مشتبه است ولی نظر بحکمت امر است این وقایع بگذرد بعد حکمت واضح و آشکار شود آنوقت کلّ تصدیق نمایند که آنچه گفته شد موافق حکمت بود اسرار مکاتیب عبدالبهآء و منع از مداخلۀ در امور سیاسی و تعریف و توصیف حکمت بالغه دارد من‌بعد واضح و آشکار گردد ای ثابت بر پیمان ما نه با حزبی کلفتی داریم نه بسائر احزاب الفتی مسلک ما سلوک در طریق قویم است و روش بر صراط مستقیم در این جهان فانی ارتفاع علم وحدت انسانی خواهیم و اتّفاق و اتّحاد و صلح عمومی جوئیم دول و مللی را که از یکدیگر بیگانه‌اند به یگانگی خوانیم تا طوائف متباغضۀ متنافره را متوافقۀ متحابّه کنیم بامور سیاسی کاری نداریم مرجع ما اخلاق است نه اجسام مسلک ما ترویج خصائل و فضائل رحمانیّه است که زینت حقیقت انسانیّه است نه بدگوئی و نکته‌گیری بر احزاب با وجود این مقاصد عالیه چگونه بامور جزئیّه خود را آلوده کنیم و این بنیان عظیم رصین را بر هم زنیم شاید در بعضی مکاتیب اشارةً شکوه‌ئی رود آن بجهت تنبیه است که بیدار شوند نه شکایت والّا ما از نفسی شکوه نداریم کلّ را خیرخواهیم و علیک البهآء الأبهی ع ع