طهران

حضرت ابن ابهر علیه بهآء اللّه الأنور

هواللّه

ای منادی میثاق مکاتیب متعدّدۀ شما رسید ولی فرصت جواب حاصل نشد لهذا بعهدۀ تعویق افتاد اگر بدانی که مشغولیّت عبدالبهآء بچه درجه است البتّه معذور دارید و از این گذشته مدّتی مدیده بود که عوارض شدیده بر این جسم نحیف طاری و مانع از تحریر بود لهذا تقصیر حاصل حال الحمد للّه بدعای احبّا در عتبۀ نورا آثار شفا ظاهر گشته لهذا بتحریر مشغول گشتم

از استیلای مرض وبا و شدّت ابتلا و عدم انتباه جهلا مرقوم نموده بودید در قرآن میفرماید و لقد اخذناهم بالعذاب الأدنی دون العذاب الأکبر لعلّهم یرجعون این عذاب ادنی طاعون و وباست ولی انتباه کجاست ذرهم فی خوضهم یلعبون

دیگر از فوت ثابت بر میثاق آقا ملّا احمد علی مرقوم نموده بودید خبر رسید و انشآءاللّه آنچه باید و شاید مجرا میگردد

امّا در خصوص استیذان حضور بجهت جناب آقا محمّد حسن و جناب آقا اسداللّه و جناب آقا محمّد و جناب آقا عبدالحسین پسر آقا اسداللّه نموده بودید مأذون حضورند زیرا صدمات شدید در سبیل حقّ تحمّل نمودند امیدوارم که احبّای الهی در صون حمایت جمال قدم محفوظ و مصون مانند اگرچه در این موارد چنانچه در قرآن میفرماید لا یصیبنّ الّذین ظلموا منکم خاصّة هست با وجود این یقین است بر احبّا خفیف میگذرد چنانکه در مدّت بیست و پنج سال که جمال قدم در عکّا بودند ناخوشی بکرّات مستولی بر این اقلیم شد و تا دروازۀ عکّا آمد و برگشت و جمیع اهالی عکّا از جمیع ملل شهادت بر این میدهند و بمحض صعود این مرض مستولی بر عکّا شد و این عبد با منتسبین در خارج بود چون اکثر احبّا در قلعه بودند تا با یاران همحال باشیم جمیع منتسبین را برداشته بداخل قلعه آمدیم ما داخل میشدیم و مردم ذکوراً و اناثاً کبیراً و صغیراً بخارج فرار مینمودند مع‌ذلک الحمد للّه نفسی از احبّا معرض مرض وبا نگشت کل رجالاً و نسآءً کبیراً و صغیراً محفوظ و مصون ماندند و علیک التّحیّة و الثّنآء ع ع