ای منجذب بملکوت اللّه زینت و آرایش لسان بمحامد و نعوت حضرت یزدان است علی‌الخصوص چنانکه فضل و موهبت الهی انسانی را بطریق هدی هدایت نماید و از کأس مواهب بی‌پایان سرمست فرماید شکر کن خدا را که الحمد للّه زجاج جان و دل بسراج هدی روشن گردید و کأس آرزو و آمال بصهبای محبّت اللّه سرشار گشت این موهبت موفّقیّتیست که اگر هزار قرن و اعصار بشکرانه پردازی از عهدۀ شکر درنیائی لذا باید در نهایت سرور و حبور و شادمانی و بشاشت موفور در آن بلد معمور زبان بستایش ربّ غفور بگشائی و سبب بینائی چشم‌ها گردی و چون در نهایت تمکین در سبیل نور مبین سلوک نمائی یقین بدان که در مدّتی قلیل جان بجانان پی‌برد و طالب بمطلوب رسد و قاصد بمقصود واصل شود اطفال عزیز را از قبل من روی و موی ببوس و بنواز و بتربیت الهیّه تربیت کن و علیک البهآء الأبهی ع ع
این سند از کتابخانهٔ مراجع بهائی دانلود شده است. شما مجاز هستید از متن آن با توجّه به مقرّرات مندرج در سایت www.bahai.org/fa/legal استفاده نمائید.
آخرین ویراستاری: ۳۰ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۰۰ قبل از ظهر