بواسطۀ میرزا عنایت

کرمان

جناب میرزا عیسی اصفهانی علیه بهآء اللّه الأبهی

هوالأبهی

ای ثابت بر پیمان نامۀ شما رسید الحمد للّه محفوظاً مصوناً در صون حمایت حضرت رحمن به کرمان رسیدی و روی نورانی احبّای الهی را مشاهده نمودی جمهور را سبب فرح و سرور گشتی و خاصّان حقّ را چون نسیم سحرگاهی نشئه و انتعاش بخشیدی خاک کرمان از قدیم نشئه‌انگیز است و اهل کرمان پر شور و وله افسرده نیستند پژمرده نیستند سری پرشور دارند و دل پر روح و ریحان الحمد للّه بهمّت یاران کلمة اللّه منتشر و قلوب مستبشر و ارواح منجذب و انظار متوجّه بملکوت اسرار حضرت نور محمّد خان فی‌الحقیقه آیت رحمانست و سبب هدایت دیگران قلبی سلیم دارد و وجهی بسیم و روحی منجذب بنور مبین از قبل من نهایت محبّت و تعلّق قلبی بایشان برسانید

امّا مسئلۀ محفل روحانی در قریه‌ئی که یاران جمعیّتی ندارند تأسیسش لزوم ندارد و از اطراف کرمان در امور باید مراجعت بمحفل روحانی کرمان نمایند و اگر در محفل روحانی اکثریّت حاضر مذاکره جائز باری مشامّ مشتاقان از نفحات مسکیّۀ کرمان معطّر است و امید چنانست که آن دیار مشکبار گردد نفوسی مبعوث شوند که آیت رحمت پروردگار و رایت هدایت خداوند یکتا شوند بجمیع از قبل من تحیّت مشتاقانه برسانید و علیکم البهآء الأبهی

بیش ازین نگاشتن ممکن نه بلکه مجال تحریر یکسطر نیست معذور دارید و علیکم البهآء الأبهی

عبدالبهاء عباس