سایت جدید کتابخانهٔ مراجع بهائی به طور مداوم در حال توسعه میباشد و مرتباً متون بیشتری به آن اضافه میگردد. نسخۀ قدیمی کتابخانهٔ مراجع بهائی در اینجا قابل دسترسی میباشد. »

کتابخانهٔ آثار بهائی

آثار حضرت بهاءالله

دیگر الواح حضرت بهاءالله

دانلود تمامی الواح در یک فایل:

دربارۀ این اثر

الواح ذیل را می‌توان به ترتیب حروف الفبا برطبق جملهٔ اول لوح و یا به ترتیب تاریخ درج درکتابخانهٔ آثار بهائی ملاحظه کرد.

به ترتیب:  حروف الفبا | تاریخ درج

مطلع لوح
آفتاب حقیقی کلمۀ الهی است که تربیت اهل دیار معانی و بیان منوط باوست
آنچه از معنی بیت در آیات الهی نازل و از افق سماء حقیقت مشرق
آیات الهی عالم را احاطه نموده و نور فضلش قلوب موحّدین را منوّر داشته
آیات نازل و بیّنات ظاهر ولکن عباد غافل و محجوب بفانی مشغولند
ابصار را خبر مینمائیم و بشارت میدهیم خود را از مشاهدۀ آثار مقصود عالم و مالک امم منع منمائید
احمد و اشکر من جعلنی فائزاً بنفحات بیانکم
اذاً نطق لسان الله فی کلّ شیء بأنّی حیّ فی هذا الأفق الّذی ظهر بالحقّ
از باغ الهی با سدرۀ ناری آن تازه غلام آمد
اسمع یا اسمی ثمّ اسطع عن کثیب الحمرآء کسطوع المسک عن رضوان ربّک المنّان
اسمعی اطوار ورقة البقآء فی سدرة المنتهی و قولی بلحن الورقآء سبحان ربّی الاعلی
اشهد الله و ملائکته و انبیائه و اصفیائه و اولیائه و احبّائه و اودّائه بأنّ تنزیل الآیات من الله مالک الأسمآء و الصّفات
الأمر لله الّذی امسک قلمه الأعلی فی اشهر معلومات بما اظلم افق الأمانة
الحمد لله آفتاب کرم مشرق و بحر علم موّاج و آسمان فضل مرتفع ولکن کلّ غافل و محجوب مشاهده میشوند
الحمد لله از تجلّیات انوار نیّر اعظم افق عالم روشن و منیر است
الحمد لله از دریای عنایت الهی آشامیدی و بافق اعلی توجّه نمودی
الحمد لله الشّکر لأولیائه و الثّنآء لأصفیائه الّذین ما بدّلوا نعمته و قاموا علی خدمته
الحمد لله الّذی اسمعنا فصل الخطاب و انزل علینا الکتاب و اظهر لنا سرّ المبدأ و المآب
الحمد لله الّذی اشرق شمس البهآء عن مشرق البقآء و استضآء منه اهل ملإ العالین
الحمد لله الّذی اظهر بسلطانه ما اراد و زیّن الیوم بنسبته الیه و سمّاه فی کتب السّمآء بیوم الله
الحمد لله الّذی اظهر بکلمته العلیآء ما کان مکنوناً فی کنائز عصمته و مخزوناً فی خزائن حفظه
الحمد لله الّذی اظهر من بحر البیان لآلئ الحکمة و التّبیان
الحمد لله الّذی انزل الکتب و ارسل الرّسل و جعلهم سرج هدایته بین خلقه
الحمد لله الّذی انطق ورقآء البیان علی افنان دوحة التّبیان بفنون الالحان
الحمد لله الّذی تجلّی بأثر قلمه الأعلی علی من فی ملکوت الانشآء
الحمد لله الّذی تجلّی بنقطة من الکتاب الأعظم علی اوراق العالم
الحمد لله الّذی تجلّی علی الممکنات باسمه القیّوم
الحمد لله الّذی تجلّی للکائنات بالنّقطة الّتی کانت مقدّسة عن الجهات و النّقاط
الحمد لله الّذی تفرّد بالعزّة و توحّد بالعظمة قد نطق بالکلمة و ارتفعت بها سموات الأفئدة و القلوب
الحمد لله الّذی تفرّد بالمحبّة و توحّد بالوداد
الحمد لله الّذی تفرّد بالکبریآء و توحّد بالنّدآء و تعظّم بالاسم الّذی کان سلطان الأسمآء
الحمد لله الّذی توحّد بالجلال و تفرّد بالاجلال و تقدّس عن الملال و تنزّه عن الآمال
الحمد لله الّذی توحّد بالکلام و تفرّد بالبیان الّذی خضعت بحور المعانی عندما
الحمد لله الّذی جعل الخطّ المتکّون من النّقطة الأوّلیّة الظّاهرة بالبآء طراز الختم لاسمه المهیمن علی الأسمآء
الحمد لله الّذی جعل النّصرة فی حکمته البالغة
الحمد لله الّذی خلق الخلق بکلمة من عنده و ارسل الیهم الرّسل
الحمد لله الّذی خلق المآء من بیانه الظّاهر فی ملکوت البقآء
الحمد لله الّذی سخّر شمس البیان بقدرته و قمر البرهان بسلطانه
الحمد لله الّذی سرّ خادمه بنفحات بیان اولیائه الّذین کرّم وجوههم عن التّوجّه الی غیره
الحمد لله الّذی ظهر و اظهر ما هو المستور فی ازل الآزال
الحمد لله الّذی عرّفنا نفسه و علّمنا امره و اوضح لنا مناهج الحقّ و الیقین
الحمد لله الّذی عطّر العالم من نفحات وحیه و نوّر افئدة المخلصین بنور معرفته
الحمد لله الّذی فتح ابواب العرفان بمقالید البیان
الحمد لله الّذی فتق بین مآء الفرقان و البیان
الحمد لله الّذی نصر امره بالأعدآء الّذین استقرّوا علی سرر الظّلم فی ناسوت الانشآء
الحمد لله الّذی نطق بکلمة من کلماته العلیا و بها فصّل بین العباد فی ناسوت الانشآء
الحمد لله الّذی نوّر العالم بنیّر لاح و اشرق من فجر الظّهور فی افق سمآء بیان الرّحمن
الحمد لله الّذی نوّر العالم من النّور الّذی اشرق من افق اسمه الأعظم
الحمد لله الّذی کان باقیاً ببقآء کینونیّته و دائماً بدوام ازلیّته الّذی خلق الموجودات بکلمة امره
الحمد لله الّذی کان فی علوّ الرّفعة و العظمة و الجلال و یکون بمثل ما قد کان فی ازل الآزال
الحمد لله الّذی کان و یکون بمثل ما قد کان و هو الّذی انعم و اکرم و عرّف و علّم و الهم البیان
الحمد لله بعنایت مالک قدر یوم قبل جناب ملّا علی اکبر علیه بهآء الله بنفحات آیات الهیّه متوجّه آن صوب گشتند
الحمد لله بکلمۀ علیا فائز شدی و بشطر مقصود یکتا توجّه نمودی و از بحر وصال و لقا آشامیدی
الحمد لله در جمیع احوال بعنایات مخصوصۀ غنیّ متعال فائز بوده
الحمد لله مموّج ابحر النّور بالمآء النّاریّة الالهیّة و مهیّج احرف الظّهور بنقطة العمائیّة الفردانیّة
الحمد لله نعمت آیات ظاهر و مائدۀ بیّنات نازل
السّلام الظّاهر من مطلع فم ارادة الله مولی الوری و النّور المشرق من افق سمآء رحمته الکبری و آیته النّورآء علیکم یا ایادی القدرة فی ملکوت الانشآء
الله لا اله الّا هو الّذی ینطق فیکلّ شیء
النّور لله و العزّة لله و الأمر لله و البهآء لله و القدرة لله
الها معبودا محبوبا مقصودا بکدام رو بملکوت ابهایت توجّه نمایم
الهی الهی ارحم عبادک و امائک و لا تمنعهم عن فرات رحمتک الّذی جری فی ایّامک
الهی الهی اشهد هذا الیوم یومک الّذی کان مذکوراً فی کتبک
الهی الهی اشکرک فی کل حال و احمدک فی جمیع الاحوال
الهی الهی بهجرک ذابت الأکباد و بفراقک احترقت افئدة العباد
الهی الهی تری عبدک اقبل الیک و اراد ان یتشرّف بما امرته به فی کتابک
الهی ترانی فی فم الثّعبان و تشهد کیف یلدغنی فی کلّ حین و حان
الواح عربی منیع بسیار مشاهده شد حال بلسان پارسی بدایع کلمات قدس الهی القا میشود
الیوم آنچه لدی العرش محبوب تبلیغ امر الله است
الیوم اعظم امور ثبوت بر امر الله بوده و هست
الیوم باید دوستان الهی بحکمت ناطق باشند و بما ینبغی ذاکر
الیوم سدرۀ مبارکۀ ذکر در ملکوت بیان باین کلمه ناطق طوبی لعبد اقبل و آمن
امروز از امواج بحر بیان مقصود عالمیان این کلمه اصغا شد یا حزب الله و اصفیائه انصروا ربّکم
امروز امّ الکتاب امام وجوه احزاب ذکر مبدأ و مآب میفرماید
امروز باید شاربان رحیق معانی در کلّ احیان بافق رحمن ناظر باشند
امروز بیان ناطق و مراتب عشّاق عندالله فوق مقامات اهل عالم مشهود
امروز ثنا و سلام و ذکر و بیان مخصوص اولیاء حقّ جلّ جلاله است
امروز جذب اعمال عشّاق آفاقرا اخذ نموده و جمیع اشیاء بذکر و ثنای منقطعین ناطق
امروز حفیف سدرۀ منتهی مرتفع و آفتاب بیان از افق سماء معانی مشرق و لائح
امروز حمد و شکر مخصوص اولیاست یعنی نفوسی که برحیق مختوم رسیده و میرسند
امروز مظلوم از شطر سجن اعظم اهل عالم را ندا مینماید
ان استمع ما یلهمک لسان الله عن جبروته المقدّس العزیز المنیع
ان استمع یا عبد ما یوحی الیک عن شطر القدس
ان یا ابراهیم ان استمع ندآء ربّک الکریم من ملکوت بیانه الممتنع القدیم
ان یا احبّائی فی المعمور ان استمعوا ندآء مطلع الظّهور من شطر بیته المعمور
ان یا احمد انّا نحبّ ان نذکرک بذکر یستضیء به العالم
ان یا احمد قد ذکرناک من قبل و عرّفناک سبیل الله الواضح المستقیم
ان یا اسم الّذی سمّیت باسمی فی ملکوت الأسمآء اسمع ما یلقیک الرّوح من سمآء عزّ بدیعا
ان یا اسمی اسمع ندآء الله عن مطلع کلّ اللّسان بانّی انا الله ربّک و ربّ کلّ شیئ و ربّ العالمین
ان یا اسمی ان احمد الله بما جعلناک امطار الفضل
ان یا اشرف اسمع ما یلقیک لسان القدم و لا تکن من الغافلین
ان یا امة ‌الله اتصبرین علی مقعدک بعد الّذی کان قمیص الغلام محمرّاً بدم البغضآء بین الارض و السّمآء
ان یا امة‌الله ان ابکی فی نفسک بما وقع الغلام فی بئر الحسد
ان یا اهل البقآء فی الملإ الأعلی اسمعوا ندآء الله عن هذا النّسیم المتحرّک فی هذا الهوآء الخفیف
ان یا ایّها السّائل فاعلم بأن حضر بین یدینا کتاب من الّذی اشتعل بنار الله
ان یا ایّها السّالک فی صراط المحبّة و الشّارب عن کأس المرحمة
ان یا ایّها العبد اسمع ندآء الله ثمّ اعمل بما تؤمر من لدن ربّک
ان یا ایّها المذکور لدی المسجون ان استمع ندآء اسم المکنون الّذی ظهر بالحقّ
ان یا ایّها النّاظر الی الوجه
ان یا بقیّة آلی اسمع ندائی عن شطر عرشی لتجذبک نغمات الرّحمن
ان یا جعفر فاخرق حجبات الوهم لأنّا اخرقناها بسلطان من عندنا و قدرة من لدنّا
ان یا حامل امانة حبّ ربّک العلیّ المقتدر العظیم فی یوم الّذی فزع کلّ شیء عن حملها
ان یا حبیب انّا ارسلنا الیک من قبل الواحاً و فیها ما یغنی العالمین جمیعا
ان یا حبیب قد عرفت ما جری علیک و قضی علی وجهک و سمعت لحنات سرّک و جزعات روحک
ان یا حرف الحیّ فاسمع ندآء ربّک مرّة اخری فی هذا الجبروت المقدّس الابهی
ان یا حرف المیم اسمع ندآئی و لا تکن من الغافلین
ان یا حسین لیس الیوم یوم الأحزان ان استبشر بین ملإ الأکوان ثمّ اصعد بجناحین الاطمینان
ان یا سلیمان اسمع ندآئی عن جهة سجنی لتجذبک نغماتی
ان یا سیّاح الاحدیّة سبّح فی قلزم الکبریآء الّذی ظهر باسمی الابهی
ان یا صغیر السّن انّ ربّک یدعو نفسه بلسانک
ان یا طالب انّ المطلوب ینادیک و یقول دع الوری عن ورائک
ان یا طلعة الحبّ قد عرفنا شوقک الی الله
ان یا عبد النّاظر الی الله فاعلم بأن اتی القضآء
ان یا عبد قد حضر بین یدینا کتابک و عرفنا بما فیه و کان الله علی ما فی قلبک
ان یا عبد قم و ناد بین العباد بالحکمة و الموعظة
ان یا علیّ اسمع ندآء الله ربّک عن یمین العرش
ان یا علیّ فاشهد بأنّی ظهور الله فی جبروت البقآء و بطونه فی غیب العمآء و جمال القدم فی ملکوت البهآء
ان یا غفّاری ان یا ایّها الغریق فی بحر حبّی و الطّایر فی هوآء قربی و النّاظر الی وجهی
ان یا غلام اسمع ندآء هذا الغلام عن جهة العرش لیجذبک ندآء الرّحمن الی رضوانه الممتنع العزیز المنیع
ان یا فتح‌الأعظم انّا قد احصینا فی نفسک نصر نفسنا الحقّ
ان یا فتنة البقآء فانتظری فتنة الله المهیمن القیّوم
ان یا قرّتی هلمّی و تعالی لتقرّ عیناک بجمالی ان یا اختی تصاعدی الی نغمات الرّوح
ان یا قلم الأعلی ذکّر الّذی غرق فی ابحر الظّنّ و الهوی
ان یا قلم الأعلی نحبّ ان نذکر من فاز بأنوار الوجه اذ کان خلف الحجاب
ان یا قلم الاعلی ما اخذک السّرور فی ایّام ربّک العلیّ الاعلی
ان یا قلم قد اتتک مصیبة کبری و رزیّة عظمی الّتی بها ناحت اهل الفردوس الاعلی
ان یا محمّد اسمع ندآء ربّک عن هذا المقام الّذی لن یصل الیه ایدی الممکنات
ان یا محمّد قد مضی ایّام و ما سمعنا عن طیر قلبک نغمات الحبّ
ان یا مصطفی قد حضر بین یدینا کتابک و قرأناه و انّا کنّا قارئین
ان یا ملأ الحقّ قد ظهر الحقّ عن افق الحقّ فی هذا الحقّ الّذی طلع عن مطلع الحقّ
ان یا مهدی ان انظر من افق البدآء انوار وجه ربّک العلیّ الابهی
ان یا ورقة الحبّ اسمعی ندآء ربّک عن شطر هذا السّجن
انا اردنا ان نذکر اولیائی فضلا من عندی و انا الفضال القدیم
انسان بصیر لازال منفعل و خجل چه که وصف مینماید مقصودی را که جمیع ارکان و اعضا بکلمۀ لایوصف مقرّ
انشآءالله از بادۀ ارادۀ الهیّه بنوشید
انشآءالله بعنایت حقّ جلّ جلاله از رحیق عرفان بیاشامی و بافق اعلی ناظر باشی
انشآءالله در کلّ احیان از رحیق حیوان بیاشامید و بذکر محبوب عالمیان مشغول باشید
انشآءالله لم‌یزل و لایزال از زلال سلسال معارف محبوب لایزال بنوشی و بنوشانی
انشآءالله لم‌یزل و لایزال از کوثر عرفان محبوب امکان بیاشامید
انشآءالله لم‌یزل و لایزال بعنایات مشرقه از افق امر سلطان بیزوال فائز و مسرور باشید
انشاء الله لم یزل و لایزال بخدمت غنی متعال مشغول باشید
انّ الحقّ نطق بلسان الخلق
انّ المذکور یقول یا ملأ الامکان قد خلقتم لذکری
انّ الکتاب ینطق فی الأفق الأعلی و یقول یا ملأ الانشآء تالله فتح باب السّمآء
انّ فی ابتلآء مالک الامکان فی کلّ الأحیان لآیات لمن فی الأکوان
انّ فی تغمّس البهآء فی بحر البلآء و تقمّصه قمیص القضآء لآیات لأولی الأبصار
انّا اخبرنا النّاس بأیّام الشّداد و ما یحدث فیها فی لوح عزّ مسطور الّذی سطر فیه ما قضی من لدن مهیمن قیّوم
انّا انطقنا النّبیل قبل علیّ فی صغره لیشهدنّ النّاس قدرتی و سلطنتی
انّا فی بحبوحة البلآء دعونا اهل الانشآء الی الله مالک الآخرة و الأولی
انّا نحبّ ان نذکر و نقرأ ما انزلناه علی محمّد رسول الله
انّا ندع الامم الی مطلع القدم و نبشّر العالم بهذا الاسم
انّا ندع الامم الی مطلع القدم و نبشّر العالم بهذا الاسم الّذی به فکّ ختم رحیق البقآء
انّا نذکر من اراد الوجه و نطق بثنآء الله مالک الوجود هذا یوم فیه قام النّاس لله المهیمن القیّوم
انّا نذکر من اقبل الی الله و تمسّک بالعروة الوثقی الّتی اظهرناها بهذا الاسم العظیم
انّا نذکر من اقبل الی الوجه و آمن بالله الفرد الخبیر
انّا نسمع فی هذا الحین النّدآء الّذی ارتفع بین الارض و السّمآء
انّا نشهد بما شهد الله انّه لا اله الّا هو
انّه هو حینئذ حیّ فی هذا الأفق العزیز المنیر یشهد و یری و یقول مخاطباً لملإ المقرّبین
انّی انا الله لا اله الّا انا الرّحمن الرّحیم انّی انا الله لا اله الّا انا السّلطان العظیم
اوّل فجر برخواستیم و بارضیکه باسم حق مذکور است توجّه نمودیم
اگر این عبد بخواهد ذکر احزان وارده نماید ممکن نه
اگر برود بخواند اودعت نفسی تحت حفظک و حمایتک
اگر شمس جهانی اشراق انوار بهجتت کو
اگرچه دفتر عاشقان ببیان طی نشود و نامۀ مشتاقان بقلم امکان اتمام نپذیرد
اگرچه مدّتها است که هبوب عنایتی از شطر آنجناب بر قلب این مسکین نوزیده
ای احزاب مختلفه باتّحاد توجّه نمائید و بنور اتّفاق منوّر گردید
ای احمد ندایت شنیده شد و توجّهت لدی المظلوم مذکور آمد
ای امة‌الله استقامتت بر امر الله در الواح مذکور و از قلم قدم مسطور
ای امین بعنایت ربّ العالمین بافق مبین فائز شدی و باشراقات انوار جمال قدم در این نیّر ایّام موفّق گشتی
ای اهل بها بشنوید وصیت قلم اعلی را از اراده خود بگذرید
ای اهل حقّ انشآءالله در این روز فیروز که فی‌الحقیقه سیّد روزهاست
ای اهل عالم بعد از کشف حجاب جمعی بآیات متمسّک آیات نازل نمودیم
ای بلبلان ای بلبلان فصل گل و گلزار شد
ای حسن ایّام ایّام امتحان کبری است و افتتان عظمی بحبل عنایت متمسّک شو و بذیل رحمت متشبّث
ای حسین بذکر الله مأنوس شو و از دونش غافل
ای حسین ندایت شنیده شد و طرف مظلوم از شطر سجن اعظم بتو توجّه نمود
ای حیات العرش خورشید وداد که جهان و امکان چه تو نوری نزاد
ای دوست بشنو کلمۀ دوست را و بجان اصغا نما
ای دوستان جمال رحمن من ‌غیر ستر و کتمان از افق اکوان مشرق و لائح
ای رضا این اسم از عالم غیب بعرصۀ شهود آمد تا جمیع عباد بآنچه مقصود از این اسم است فائز گردند
ای سلمان از شهر جان بنسایم قدس رحمن بر اهل اکوان و امکان مرور نما
ای سلمان در هر امور اقتدا بحقّ کن
ای علی بلقآء الله فایز شدی و بضیاء وجه مستنیر و این فضلی است کبیر
ای مادر نوشتۀ تو را بزبان پارسی مینویسم تا شیرین‌زبانی طیر الهی را از لسان عراقی بشنوی
ای مجید بشنو ندای این محزون را
ای مریم مظلومیّتم مظلومیّت اسم اوّلم را از لوح امکان محو نموده
ای مهربان دوستی از دوستان یادت نمود یادت نمودیم
ای واصل بفراق مبتلی شدی
ای ورقه انشآء الله از نسایم ارادۀ رحمانیّه از سدرۀ ربّانیّه متمایل و متحرّک باشی
ای پسر عمّ حمد کن خدا را که این نسبت کبری قطع نشد
ای کریم انشآء الله بعنایت کریم در ظلّ سدرۀ ربّ العالمین مستریح باشی
ای کلیم بشنو ندای جمال قدیم را و بایست بر امر الله بقیامیکه ارجل مضطربین از قیامت مستقیم شوند
این ایّام الف قائمه که از قیامش عالم قیام نموده نوحه مینماید و هاء مسکین از دو چشم میگرید
این ایّامیست که قلم و لسان جز بذکر شهدا ساکن نه و دوست نداشته و ندارد بذکری مشغول شود
این جزو در مصیبت حروفات عالین نوشته شده ولکن این ایّام بنفسی تخصیص یافت
این عبد فقیر معروض میدارد که اگرچه تفصیل حرکت از ارض سرّ و بلایای وارده در آن ایّام از ذکر و بیان و خامه و بنان خارج است
این مظلوم بین انیاب ذئاب بوده و هست در این حالت صریر قلم اعلی قطع نشده
این مظلوم لوجه الله مقبلین را ذکر مینماید و بما ینفعهم و یرفعهم امر میفرماید
این نامه از این عبد حزین غمین بشطر مشفق امین ارسال میشود
این نامه‌ایست از مظلوم بسوی مظلومی که از کأس بلا آشامید و از کوب بأساء چشید
این کتابیست از مظلوم آفاق بیکی از دوستانش که از مقام خود هجرت نموده
اینست بدایع نصایح الهی که بلسان قدرت در مکمن عظمت و مقعد قدس رفعت خود میفرماید
اینکه در بارۀ انقلاب و اختلاف ایران مذکور نموده بودید
ایّام ایّام احزانست و امواج ضغینه و بغضا در افئدۀ دشمنان
ایّام ایّام امتحان و ابحر اختلاف و ابتلا در هیجان
باز بلند مکنت پرواز نمود و غراب غیرت از مغرب جان متصاعد و باوج عماء قدرت متمکّن شد
بازآ و بده جامی این ساقی عطشانرا
بحر وحی که در قلم اعلی مستور است بصورت این کلمات ترشّح فرموده
بدایات کلام و غایات ختام ذکر سلطان عما و ملیک بهاست
بروحی و کینونتی لک الفدآء یا حبّذا بما فزت بکتابک الّذی کان رأسه مزیّناً باکلیل ذکر ربّنا العلیم الخبیر
بسا اشجار که باثمار بدیعه الهیه تزیین یابد و ما در تحت تراب مسجون باشیم
بعد از اتمام این مکتوب دستخطّ حضرت محبوب فؤاد جناب ملّا علی اکبر علیه بهآء الله و عنایته رسید
بعضی از احزاب عالم همّت بر آن گماشته‌اند که بلسانهای مخصوصۀ خود تکلّم نمایند
بنام آنکه بیم از اوست و امید از او
بک یا علیّ بک یا وفیّ بک یا بهیّ انت الکافی و انت الشّافی و انت الباقی یا باقی
بگو ای دوستان کذب قبل محبوب بعد را آویخت
تالله بالبلآء زاد حبّ البهآء علی شأن ما منعه عن ذکر مالک الأسمآء و فاطر السّمآء
تالله یا اسمی الجیم قد قرئ لدی العرش کتابک و وجدت منه نفحات حبّک لله
تبارک الّذی انزل الآیات و جعلها آیةً من عنده
تبارک الیوم الّذی فیه انار افق البیان و استوی الرّحمن علی عرش العظمة و الاحسان
تری یا الهی اشراق شمس کلمتک من افق سجنک
تعالی تعالی من رفع الفرق و وضع الاتّفاق تباهی تباهی من اخذ الاختلاف
تعلم یا الهی بأنّ مطلع الظّهور طلع من بیته المعمور متوجّهاً الی بیت اخیه الّذی سمّی بالکلیم
تعلم یا الهی بأنّی ما اردت فی الملک الّا اصلاح العالم و تهذیب نفوس الأمم
تلک آیات الأمر نزلت من جبروت البقآء
تلک آیات الأمر نزّلت بالحقّ من لدن مقتدر قیّوما و فیها ارتفعت صریخ الله
تلک آیات الرّوح نزلت بالحقّ لعلّ النّاس یستشعرون فی انفسهم
تلک آیات الرّوح نزلت بالحقّ من عبد منیب لتسمع نغمات الامر
تلک آیات الله الملک الحقّ العدل المبین نزلت بالحقّ من جبروت فضل عظیم
تلک آیات الله قد نزلت بالحقّ عن جهة ایمن العرش
تلک آیات الله قد نزّلت بالحقّ من جبروت البقآء
تلک آیات الله قد نزّلت بالحقّ من سمآء عزّ بدیع
تلک آیات الکتاب فصّلت آیاته بدعیّاً غیر ذی عوج علی آیات الله
تلک آیات ظهرت فی خدر البقآء و هودج القدس حین ورود اسم الاعظم عن شطر السّبحان
تلک لآیات الله المهیمن القیّوم الی الّذینهم آمنوا بالله و آیاته
توحید بدیع مقدّس از تحدید و عرفان موجودات ساحت عزّ حضرت لایزالی را لایق و سزا است
جذب و ولهی در مدینۀ عشّاق ظاهر چه که جوهری از جواهر ثمینه قصد کان خود نموده
جمیع انبیا و اولیا از نزد حقّ جلّ جلاله مأمور بوده‌اند که اشجار وجود انسانی را از فرات آداب و دانائی سقایه نمایند
جمیع اهل عالم از برای معرفت حقّ تعالی شأنه و سلطانه خلق شده‌اند
جمیع عالم منتظر یوم الله و بکمال خضوع و خشوع
جناب احمد فائز و عملش لدی الله مقبول
جناب سلمان انتهای شب است و ابتدای طلوع صبح که این عبد قلم برداشته
جناب میرزا مهدی برحمت محیطه مخصوص بوده
جوهر تسبیح و ساذج تقدیس سلطان بدیع منیع قیّومی را سزاست
جوهر حمد و ساذج ثنا و حقیقت ذکر ساحت امنع اقدس ارفع ابدع حضرت مقصودی را لایق و سزاست
جوهر حمد و لطیفۀ ثنا و ساذج شکر بساط اقدس اعزّ حضرت محبوبی را لایق و سزاست
حبّذا ید ارادۀ حقّ جلّ جلاله مساعد و نجوم از ظلمت سماء سجن فارغ
حبّذا یوم الله ظاهر و عرف قمیص متضوّع و سدره ناطق امروز از حفیفش اینکلمۀ علیا ظاهر
حرّک یا عبد هذا القلم السّنا علی هذا اللّوح الدّرّیّ البیضآء
حضرت خاتم انبیا روح ما سواه فداه از مشرق امر الهی ظاهر
حق جل جلاله اهل عالم را بحیات دائمه میخواند
حق عزیز میفرماید ای کنیز من ذکرت لدی العرش مذکور
حقّ جلّ جلاله از برای ظهور جواهر معانی از معدن انسانی آمده
حقّ جلّ جلاله اهل عالم را مخصوص معرفت خود خلق فرموده و جمیع را بطراز دانائی و بینائی مزیّن نموده
حقیقت مدح و جوهر ثنا اهل بها را لایق و سزا
حمد بساط حضرت موجودیرا که وجود را موجود فرمود و عالم را بانوار اسم اعظم منوّر نمود
حمد حضرت قیّوم را لایق و سزاست که بایادی عطا رحیق مختوم را بر عالمیان مبذول داشت
حمد حضرت مقتدری را لایق و سزاست که بنقاط قلم اعلی صفوف اقتدار را بیاراست
حمد حضرت مقصود را سزاوار که بکلمۀ مبارکۀ طیّبۀ طاهره عباد نورانی شفقت‌لی مرحمت‌لی خلق فرمود
حمد حضرت مقصودی را سزاست که بانوار آفتاب حقیقت مدن و دیار را بنور معرفت مزیّن فرمود
حمد حضرت مقصودی را لایق و سزاست که آن جناب را مؤیّد فرمود بر اقبال
حمد حضرت مقصودی را لایق و سزاست که از حرکت قلم اعلی اهل ناسوت انشاء را مسخّر نمود
حمد حضرت موجودی را لایق و سزاست که بانوار ملکوت عالم ناسوت را از برای القاء کلمۀ حکمت و بیان مؤیّد نمود
حمد خدا را که عیون حیوان غیبی که در حجبات ستر الهی مستور بود
حمد خداوند یکتا را لایق و سزا که عالم ملک و ملکوت را بوجود انسان کامل بیاراست
حمد ساحت امنع اقدس حضرت مقصودی را لایق و سزا که اسرار قلوب را ظاهر فرمود
حمد ساحت امنع اقدس حضرت مقصودی را لایق و سزاست
حمد مالک اسماء و فاطر سماء را لایق و سزاست که بکلمۀ علیا نطق فرمود
حمد مالک فضل و عطا را لایق و سزا که بکلمۀ مبارکۀ علیا بحر جود موّاج
حمد مالک ملک و ملکوت را سزا که بکلمۀ علیا ارض و سما را بطراز هستی مزیّن فرمود
حمد مالک ملک و ملکوت را لایق که از کلمۀ علیا حقایق وجود را بطراز اقبال و قلوب را بنور معرفت منوّر و مزیّن فرمود
حمد مالک وجود و سلطان غیب و شهود را لایق و سزاست
حمد مالک وجود و سلطان غیب و شهود را لایق و سزاست
حمد محبوب امکان و مقصود عالمیان را لایق و سزا است که اولیای خود را مؤیّد فرمود بر نصرت امر
حمد محبوبی را لایق و سزا است که لم ‌یزل بوده و لا یزال خواهد بود
حمد محبوبی را لایق و سزاست که حین استوای بر عرش در بستانی که به رضوان نامیده شده بسه آیۀ مبارکه تکلّم فرمود
حمد مشعشع مطرّز متلامع مترافع متصاعد هواء قرب قدس حضرت محبوبی است
حمد مقدس از ذکر و بیان مقصود امکان را لایق و سزاست
حمد مقدّس از ادراک عقول ساحت امنع اقدس حضرت محبوبی را لایق و سزاست
حمد مقدّس از ادراک و عقول بساط قدس حضرت قیّومی را لایق و سزاست که بنفس خود من غیر معین امام وجوه غافلین قیام فرمود
حمد مقدّس از بیان سلطان امکان و ملیک اکوان را سزاست که از کوثر حیوان عوالم معانی و عرفان را بخلع تازه مزیّن فرمود
حمد مقدّس از بیان و عرفان محبوبی را لایق و سزاست که عنایتش جمیع عالم را احاطه نموده
حمد مقدّس از حدود حضرت محمودیرا لایق و سزاست که باسمش مقام محمود ظاهر
حمد مقدّس از ذکر و اصغا مالک اسماء را لایق و سزاست که از آفتاب آسمان علم عالم انسان را منوّر فرمود
حمد مقدّس از ذکر و بیان بساط امنع اقدس حضرت مقصودی را سزاست
حمد مقدّس از ذکر و بیان ساحت امنع اقدس حضرت مقصودی را لایق و سزاست که از قلم اعلی کوثر بقا جاری فرمود
حمد مقدّس از ذکر و بیان مقصود عالمیان را لایق و سزاست که عالم را بانوار توحید منوّر فرمود
حمد مقدّس از شئونات عالم و اشارات امم و شبهات معتدین و ضوضاء معرضین
حمد مقدّس از عرفان اهل امکان مقصود عالمیان را لایق و سزاست که بلا را مخصوص اولیا قرار فرمود
حمد مقدّس از عرفان ممکنات و منزّه از ادراک مدرکات ملیک عزّ بی‌مثالی را سزا است که لم‌یزل مقدّس از ذکر دون خود بوده
حمد مقدّس از عرفان کائنات حضرت مقصودی را لایق و سزاست که بیک نظر عنایت ذرّه را بطراز آفتاب ظاهر فرماید
حمد مقدّس از لسان و بیان ساحت اقدس حضرت لم‌یلد و لم‌یولدی را سزاست
حمد مقدّس از لفظ و بیان سلطان بیزوالی را لایق و سزاست که جمیع کتب و صحف و زبر و الواح عالم باسمش مزیّن
حمد مقدّس از لم‌یزل و لایزال ساحت قرب قدس حضرت محبوب بیزوالی را لایق و سزاست
حمد مقدّس از ما عند النّاس محبوبی را سزاست که جمیع عالم را بکلمۀ واحده خلق فرمود
حمد مقدّس از ما یشهد و یری مالک ارض و سماء را لایق و سزاست
حمد مقدّس عمّا یخطر بالبال بساط امنع اقدس حضرت غنیّ متعالی را لایق و سزاست
حمد مقصود عالم و معبود امم را لایق و سزاست که بکلمۀ علیا ارض و سماء را خلق فرمود
حمد مقصود عالم و مولی الأمم را لایق و سزاست
حمد مقصودی را لایق و سزاست که بیک کلمه خرق حجبات غلیظه فرمود
حمد مولی العالم را سزاست که جمیع امم را وحده باسم اعظم دعوت نمود
حمد و ثنا متغمّسین بحر تجرید را لایق و سزا که در ظلمت ایّام و اعتساف انام و احزان وارده و هموم و غموم نازله از توجّه ببحر احدیّه و شمس ابدیّه محروم نماندند
حمد و ثنا مخصوص مالک آفاق و معبود علی الاطلاق است که آجال را باب وصول و لقا قرار فرمود
حمد و ثنا مقصود عالمیان را سزاست که بسیف بیان امکان را تصرّف فرمود
حمد و ثنا نفوس مطمئنّه و افئدۀ قویّه را لایق و سزا که سیوف اشرار ایشان را از آثار حضرت مختار منع ننمود
حمد و ثنا و ذکر و بها صفدران مضمار معانی و بیانرا لایق و سزا
حمد و ثنا و شکر و بها مقصودی را لایق و سزاست که بحرکت اصبع اقتدار سبحات و حجبات عالم را شقّ نمود
حمد و ثنای اهل بقا مالک اسماء را لایق و سزاست که ذیل اطهرش از مفتریات اهل بغضا مقدّس و مبرّا بوده و هست آنچه
حمد و شکر اولیا و اصفیاء حق را لایق و سزاست آنانکه کوثر حیوانرا که از قلم مقصود عالمیان جاریشد آشامیدند
حمد پروردگار عالم را که کل را تربیت فرمود و خود را در کتاب اعظم ربّ العالمین نامید
حمداً لمن اظهر بکلمته العلیا ملکوت الانشآء و انطق السّدرة فی الفردوس الاعلی
حمداً لمن لا یوصف بالمقال الّذی لا یقوم معه الرّجال و الأبطال و هو الظّاهر فی یوم المآل
حور بقا از فردوس علی آمد هله هله هله یا بشارت
ح‌س صریر قلم اعلی و حفیف سدرۀ منتهی مرتفع
ح‌س علیک بهآء الله ربّ العالمین لازال نامه‌های آن جناب که بعبد حاضر ارسال نمودند رسید
ح‌س علیک بهآء الله و عنایته قد کنت مذکوراً لدی المظلوم
ح‌س علیک بهآئی و عنایتی از حق بطلب عباد خود را بر آنچه از افق اراده اشراق نموده آگاه فرماید
ح‌س علیک بهآئی ید ظلم اراده نموده انوار آفتاب عدل را ستر کند و نور امر را از ابصار منع نماید
ح‌س قد حضرت کلمة من خطّک لدی العرش و ذکر ذکرک فی هذا المقام المنیع
ح‌س‌ن ذکر الله علی سینآء القرب عن شطر الأیمن علی بقعة الرّمّان فی فردوس العزّ
در اینوقت که سنّت الهی جدید و تازه گشت
در جمیع احیان ببلایای متواترۀ متوالیه مبتلا بوده و هستیم
در ساعتیکه عروس حزن از قناع نقاب رخ برافراخت
در فقرۀ جناب ملّا حسین و ابن ایشان علیهما بهآء الله مرقوم فرموده بودید
دو ورقه در چهارشنبه رسید هر حرفی از آن شهادت داد بر توحید ذات و تقدیس نفس حقّ از شبه و مثل
دوستان آن ارض را ذکر نموده و مینمائیم بذکری که باقی و دائمست
دی شیخ با چراغ همی گشت گرد شهر
ذکر اسم ربّک عبده اذ دخل بقعة الفردوس مقرّ الّذی استشرقت علیه انوار الوجه عن مشرق الجمال
ذکر الله علی هیئة النّار فی هیکل النّور من سدرة الانسان باذن الرّحمن
ذکر الله فی شجرة الفردوس فی شاطی البقآء علی افنان العمآء
ذکر الله فی مدینة الصّبر عبده ایّوباً اذ آویناه فی ظلّ شجرة القدس فی فؤاده
ذکر الله من سدرة النّار علی بقعة النّور فی طور الظّهور
ذکر بدیع من العبد الی الّذی آمن بالله و کان من المهتدین فی الواح الرّوح مسطورا
ذکر رحمة الله عبده بالحقّ لیفتخر بذلک فی ملإ العالمین و یشکر ربّه فی کلّ حین
ذکر رحمة ربّک عبده لیکون من المتذکّرین
ذکر قلم و مداد قبل از نگارش حروف و الفاظ ذکر مالک ایجاد بوده و خواهد بود
ذکر من لدنا لمن قصد المقام الاعلی و قطع البر و البحر
ذکر من لدنّا عباد الّذین ذکرت اسمائهم لدی المظلوم الّذی سجن فی هذا الحصن المتین
ذکر من لدنّا لمن اجتذب العباد ببیان ربّه الرّحمن
ذکر من لدنّا لمن اقبل الی الله ربّ العالمین و حضر کتابه فی السّجن الأعظم
ذکر من لدنّا لمن اقبل الی المذکور اذ اتی الوعد و ظهر الموعود بسلطان مبین
ذکر من لدنّا لمن انار من انوار وجه ربّه العزیز الوهّاب
ذکر من لدنّا لمن توجّه الی افقی و فاز بعرفانی و اخذ رحیق البیان باسمی
ذکر من لدنّا لمن توجّه الی الوجه و فاز بما کان مرقوماً من القلم و مسطوراً فی اللّوح
ذکر من لدنّا لمن طار بذکر هذا الذّکر فی هوآء الّذی تطیر فیه طیور الفردوس
ذکر من لدنّا لمن فاز بانوار الایمان
ذکر و بیان مقصود عالمیان بمقامی رسیده که عالم و عالمیان را احاطه نموده
ذکر ورقة الهویّة فی شاطی القدس علی اغصان سدرة الفردوس
ذکری لمن فاز بأیّامی و اقبل الی شطری و نطق بثنائی لیفرح بعنایات ربّه العزیز الحکیم
ذکری من توجّه الی وجهی و اقبل الی افقی و سمع ندائی
ذکری نار تشتعل به قلوب المخلصین و نور تستضیء به وجوه المقرّبین
رایحۀ احزان جمال رحمن را احاطه نموده
رشح عما از جذبۀ ما میریزد
روحی فداک دستخطّ انور اطهر که مورّخۀ ٢۵ شعبان بود در اسعد اوان وارد
روحی لک الفدآء نفحات قلمیّۀ آن حضرت جمیع ارکان و اعراق را مهتزّ نمود
روحی و نفسی لک الفدآء
روحی و نفسی لک الفدآء یا روحا بما فاحت نفحة الرّوح عن جهة قربک
سؤالاتیکه در احکام الهیّه نموده بودند عرض شد از مطلع عنایت این جواب مشرق و لائح
ساذج حمد و جوهر آن ساحت امنع اقدس حضرت قیّومی را لایق و سزاست که بکلمۀ علیا ارض و سماء را خلق فرمود
ساذج حمد و جوهر ثنا صریر قلم اعلی را لایق و سزاست که ضوضای علما و زماجیر اهل انشاء او را از ندا منع ننمود
ساقی از غیب بقا برقع برافکن از عذار
ساقی بده آبی زان شعلۀ روحانی تا که بشوید جانرا از وسوسۀ نفسانی
سبحان الله اظهر امره و انطق الأشیآء علی انّه لا اله الّا هو الحقّ علّام الغیوب
سبحان الّذی اظهر لنا ما کان مسطوراً فی کتابه و مکنوناً فی علمه
سبحان الّذی اظهر نفسه کیف شآء و اراد فی حین ما ادرکته افئدة اولی الحجی
سبحان الّذی انزل الآیات بالحقّ و اظهر ما اراد انّه لهو الحقّ علّام الغیوب
سبحان الّذی انزل الآیات و اظهر البیّنات و نطق بما قام به اهل القبور
سبحان الّذی بیده ملکوت ملک السّموات و الأرض و انّه کان بکلّ شیء علیماً
سبحان الّذی خلق الخلق بامره و ابدع خلق کلّ شیئ اقرب من ان یحصی ان انتم تعلمون
سبحان الّذی نزّل الآیات بالحقّ و من قبلها البیان
سبحان من اتی بالحقّ بملکوته العظیم و زیّن به من فی السّموات و الأرضین
سبحان من اظهر مظهر نفسه و انطقه بآیات انجذبت منها الأرواح
سبحان من انار افق العالم بنیّر اسمه الأعظم الّذی به اخذت الزّلازل کلّ القبائل
سبحان من زیّن العالم بطراز العلم و العرفان و اقام المخلصین مقام امره بین ملإ الامکان
سبحان من ظهر و اظهر ما اراد انّه لهو المقتدر الّذی ما منعته شؤنات الخلق
سبحان من له ملک السّموات و الأرض یبیّن فی الکتاب احکام کلّ شیء
سبحانک اللهمّ یا الهی اسألک بالّذی اظهرته و جعلت ظهوره نفس ظهورک
سبحانک اللهمّ یا الهی اسألک بالّذین جعلت صیامهم فی حبّک و رضائک
سبحانک اللهمّ یا الهی اسألک بعظمتک التّی منها استعظم کلّ شیء
سبحانک اللهمّ یا الهی اشهد بقدرتک و قوّتک و سلطانک و عنایتک و فضلک و اقتدارک
سبحانک اللهمّ یا الهی انت تعلم بانّی ما اردت فی ذکر الّا ذکرک
سبحانک اللهمّ یا الهی انّا عبادک و فی قبضتک
سبحانک اللهمّ یا الهی ترانی بین ایدی الأعدآء
سبحانک اللهمّ یا الهی تری مقرّی فی السّجن الّذی کان خلف البحور و الجبال
سبحانک اللهمّ یا الهی تشهد و تری کیف ابتلیت بین عبادک
سبحانک اللهمّ یا الهی قد اقرّ کلّ عارف بالعجز عن عرفانک
سبحانک اللهمّ یا الهی لک الحمد بما جعلتنی اسیراً بایدی الظّالمین فی سبیلک
سبحانک اللهمّ یا الهی و اله من فی الوجود من الغیب و الشّهود
سبحانک یا اله الوجود و مربّی الغیب و الشّهود هذه ورقة من اوراق سدرة امرک
سبحانک یا الهی تری ما ورد علی احبّآئک و ما مسّه عبادک و امآئک فی رضآئک
سبحانک یا الهی تعلم بأنّی ما اردت فی امرک نفسی بل نفسک
سبحانک یا الهی دعوتنی اجبتک نادیتنی سرعت الیک
سبحانک یا رب الکائنات و مرجع الممکنات اشهد بلسان ظاهری و باطنی
سبحانک یا من اقرّ کلّ ذی قدرة بالعجز عند ظهورات قدرتک
سبحانک یا من باسمک سرع الموحّدون الی مطلع انوار وجهک و المقرّبون الی مشرق آیات احدیّتک
سبحانک یا من بک حقّق الذّات فی الذّات و تردّی کینونة القدم بردآء الاسمآء و الصّفات
سبحان‌الله صاحب بیان میفرماید به بیان از او محتجب ممانید و بحروفات از او اعراض مکنید
سبیل الهی اظهر از شمس و برهان احکم عمّا فی الامکان
ستایش پاک یزدان را سزا است که بخودی خود زنده و پاینده بود
شمس الکلمات من افق بیان ملیک الاسمآء و الصّفات
شهد الخادم بما شهد الله و اعترف بما اعترف به القلم الأعلی
شهد الله انّه لا اله الّا هو قد اظهر امره بین العباد بسلطان ما منعه الاعراض و الاغماض
شهد الله انّه لا اله الّا هو له العظمة و الاقتدار و القدرة و الاختیار
شهد الله انّه لا اله الّا هو و الّذی اتی انّه هو الموعود فی الکتب و الصّحف
شهد الله انّه لا اله الّا هو و الّذی اتی من سمآء البیان بالحجّة و البرهان انّه مشرق وحی الله
شهد الله انّه لا اله الّا هو و الّذی ظهر بین الأمم انّه هو مولینا و مولی العالم
شهد الله انّه لا اله الّا هو و الّذی ینطق الیوم انّه لهو الکنز المخزون
شهد الله انّه لا اله الّا هو و انّ جمال القدم الّذی جآء باسم علیّ لحقّ من الحقّ علی الحقّ
شهد الله انّه لا اله الّا هو و انّا كلّ له عابدون (سورة العباد)
شهد الله بلسانه الحقّ فیکلّ الألواح بأنّنی انا حیّ فی الأفق الأبهی
شهد الله فی قطب البقآء بأنّه لا اله الّا هو المهیمن العزیز المنیع القدیر
شهد المظلوم بانّک اقبلت الی المشعر و المقام و زرت بیت الله الحرام
شهد المظلوم بما شهد الله قبل خلق الأشیآء
شکرشکن شوند همه طوطیان هند
ص والنّبإ العظیم قد اتی الرّحمن بسلطان مبین و وضع المیزان
صبح یوم مبارک جمعه از قصر سفر نمودیم و در بستان وارد
طوبی از برای نفوسیکه بافق اعلی ناظرند و بامر مالک اسما عامل
طوبی لمن یدخل البستان و یذکر الله ربّه الرّحمن یا حزب المظلوم
طوبی لک بما اقبلت فی اوّل ایّامک الی ربّک ربّ العرش العظیم
طوبی لک بما نزلت لک من جهة السّجن آیات ربّک
طوبی لک یا جواد بما وجدناک مستقیما علی الامر
طوبی لکم یا اسرآء الارض انتم الّذین اقبلتم الی دیار الغربة
ظهور الهی واضح و مبرهن است
عاشق را نزد معشوق اظهار هستی و خودبینی جایز نه
عالم تغییر نموده خاک زر شده و زر خاک بسا اسامی که از اعلی المقام بر تراب مقرّ یافتند
عالم را حجبات اهل علم از حضرت معلوم محروم نموده چنانچه آنجناب آگاه شدند
عرض این فانی خدمت سمندر نار الهی آنکه الحمد لله در هر پوسته از نفحات طیّبۀ آنحضرت شمّ جان معطّر
علّت آفرینش ممکنات حب بوده چنانچه در حدیث مشهور مذکور است که میفرماید
علیکم یا اهل القبور سلام الله مالک الظّهور و مکلّم الطّور
غفّاری لا تحزن من الفراق انت ممّن وفیت المیثاق
غیب منیع جلّ جلاله و جلّت عظمته ارادۀ ظهور فرمود و بکلمۀ کن نطق نمود
فأظهر اللهمّ فی هذا العید قدرتک و سلطانک علی من فی سمائک و ارضک
فاجعل لی یا الهی هذه الأرض مبارکاً و امناً ثمّ احفظنی حین دخولی فیها و خروجی منها
فاعلموا یا اهل البهآء بأنّ الشّیطان اتّحد مع شیطان العجم
فجر عید است و نبید توحید در افئدۀ اهل تجرید در جوش
فرمودند لو ملأ البیان کلّهم یتفکّرن فی هذا النّوم الّذی اریناه فی المنام لیکفیهم
فسبحان الّذی خلق السّموات و الأرض اقرب من آن و هذا ما قدّر بأمره ان انتم تعلمون
فسبحان الّذی قدّر لعبده من البلایا ما لا قدّر لاحد من العالمین
فسبحان الّذی نزّل الآیات بالحقّ علی النّبیّین و المرسلین
فسبحان الّذی نزّل الآیات بالحقّ من جبروت عزّ علیّاً
فسبحان الّذی نزّل الآیات بالحقّ و ینزل بامره کیف یشآء
فسبحان الّذی ینزل الآیات بالحقّ و یعطی من یشآء ما یقرّبه الی ساحة الّذی انقطعت عنها عقول العارفین
فسبحانک اللهمّ باسمک الاعلی فی سرادق الابهی
فسبحانک اللهمّ یا الهی اذاً قام مملوک لدی باب مملوک اخری
فسبحانک اللهمّ یا الهی اسئلک بهذا الاسم الّذی احاطته البلایا عن کلّ الجهات
فسبحانک اللهمّ یا الهی انادیک حین الّذی تغنّ حمامة الفراق عن شطر العراق
فسبحانک اللهمّ یا الهی انادیک حین تتابع البلایا عن سحائب قضائک
فسبحانک اللهمّ یا الهی انادیک حینئذ حین الّذی استرفعت سحاب بلآئک
فسبحانک اللهمّ یا الهی انت الّذی خلقت السّموات من قلم ابداعک و الأرضین من نفحات الواح اختراعک
فسبحانک اللهمّ یا الهی انت الّذی لن تُعدّ کنت علی عرش عظمتک فی علوّ الرّفعة و العزّة و السّنآء
فسبحانک اللهمّ یا الهی انّ هذا ایدای قد ارفعتها لنزول رحمتک
فسبحانک اللهمّ یا الهی حینئذ ارید ان اذکرک بذکر المقدّسین
فسبحانک اللهمّ یا الهی قد حضر بین یدی عبدک هؤلآء الّذین انقطعوا عن دیارهم و خرجوا من اماکنهم
فسبحانک اللهمّ یا الهی کیف احرّک شفتای بذکرک
فسبحانک یا الهی تشهد ما تشهد فیما احاطتنی ذرّات السّوئیّة و اشارات الظّنونیّة
فصبر جمیل و الله المستعان علی ما یصفون یا حیدر قبل علی علیک بهائی
فنعم یا الهی ما استغرد بغآء الدّاود فی حدیقة الزّبور من تغنّیات ورقآء الانجذاب عند زیارة طلعتک
فکیف یا الهی لسان الّتی یدعو غیرک یلیق لذکرک و قلب الّذی التفت الی دونک ینبغی ان یکون مرآتاً لجمالک
فی ‌الحقیقه امروز ذکر و ثنا اهل وفا را لایق و سزا که ضوضاء غافلین و نعاق ناعقین
فیا الهی فی الحین انادیک باسرار عزّ ربوبیّتک
فیا الهی فی کلّ اللّیالی احترق بنار فراقک و فی کلّ الأیّام ابتهج ببدایع افضالک
فیا الهی و محبوبی لم ادر بایّ لسان ارفع اعلام ذکرک و ارتفع رایات عزّک بعد الّذی اشاهد وجودی
قد اتی المیقات و اتی منزل الآیات من سمآء الأمر بقوّة لا یضعفها ظلم الأشرار
قد اتی الوعد و الموعود ینادی من الأفق الأعلی من فی ناسوت الانشآء لیقرّبهم الی الذّروة العلیا
قد اتی یوم فیه اتت السّمآء بدخان مبین و اتی یوم فیه مرّت الجبال کمرّ السّحاب
قد اخذ المیثاق حین الاشراق من الّذین آمنوا ان لا یعبدوا الّا الله و لا یفسدوا فی الأرض
قد اخرجنا الغافلون من ارض السّرّ بظلم مبین
قد ارتفع النّدآء من هذا المنظر الکریم به ارتفع ندآء الأشیآء کلّها
قد اردنا ان نذکر من سمع ندآء الله لیقوم علی ما ینبغی لهذا الیوم البدیع و یذکر مولاه بین العباد
قد ارسل الی حضرتک عریضة من قبل و تلک مرّة اخری
قد انار افق العالم بالنّیّر الأعظم و نطقت الأشیآء قد اتی المالک الملک لله العزیز الودود
قد انزلنا الکتاب و هو ینطق امام وجوه العباد الملک لله ربّ الأرباب
قد اوقدنا النّبراس و النّاس فی ظلمة عجاب هل بُعدوا بما مُنعوا بل بما اکتسبوا یا اولی الالباب
قد اکثرت القول فی ذلک ولکنّ النّاس اکثرهم لا یفقهون
قد بعثنا البیان علی هیئة اللّوح و ارسلناه الی الّذین آمنوا بالله المهیمن القیّوم
قد تحرّک القلم الأعلی و اراد ان یذکر اولیائه الّذین اقبلوا الی مشرق وحی ربّهم العزیز الحمید
قد تشرّفت الأیّام یا الهی بالأیّام الّتی سمّیتها بالهآء کأنّ کلّ یوم منها جعلته مبشّراً
قد ثبت بالبرهان ما اشرق من افق الیقین
قد حضر تلقآء الوجه کتابک
قد حضر لدی المظلوم کتاب احد من السّادات الّذین اقبلوا الی الله و سمعوا و اجابوا ربّهم المشفق الکریم
قد حضر لدی المظلوم کتابک و عرضه العبد الحاضر اجبناک بهذا اللّوح المبین
قد حضر ما جری من قلمک عند مجری انهار الحیوان بین الامکان
قد حضر کتابک المختوم لدی المظلوم و وجدنا منه عَرْف خلوصک لله المهیمن القیّوم
قد حضر کتابک لدی الوجه و وجدنا منه عرف الحبّ و الوداد
قد خجل البهآء بما وجدک خجلاً فی ایّامه و اضطرب البهآء بما وجدک مضطرباً بما فات عنک فی ظلّه
قد شهد کلّ شیء انّه لا اله الّا هو و الّذی اتی بالحقّ بملکوت البیان انّه لمشرق وحی الله
قد ظهر ما کان مکنوناً فی ازل الآزال و برز من کان مخزوناً فی علم الله ربّ الأرباب
قد غدر شیاطین البیان فی امر ربّهم الرّحمن
قد فزت بزیارة کتابک الکریم قبّلته و حضرت به تلقآء الوجه فلمّا قرأت ما اثنیت به ربّک
قد فزت بکتابک الّذی کان مزیّناً بذکر المقصود و مطرّزاً بثنآء محبوب العالمین
قد ماج بحر السّرور و ابتسم ثغر الله المهیمن القیّوم بما بلغ النّدآء من ارض الطّآء الی الأفق الأعلی
قد مضت ایّام الفرح و الابتهاج و اتت ایّام الأحزان بما غاب نجم الایقان من سمآء العرفان
قد منع القلم عن ذکر اسرار القدم
قد نطقت الذّرّات بما نطق منزل الآیات اذ اتی بالبیّنات
قد کان عند ربّکم الرّحمن فی سجن آذربایجان
قد کتب علی کلّ مدینة بان یجعلوا فیها بیت العدل و یجتمع فیه النّفوس علی عدد البهآء
قل اللهمّ انّک انت سلطان الملوک و راحم المملوک و مذهب الشّکوک
قل اللهمّ انّک انت مظهر المظاهر و مصدر المصادر و مطلع المطالع
قل الهی الهی اشهد بوحدانیّتک و فردانیّتک و اعترف بما نطقت به السن انبیآئک
قل الهی الهی لک الحمد بما اسمعتنی ندائک و هدیتنی الی صراطک
قل سبحانک اللهمّ یا الهی اسئلک بجودک و جنودک و بالنّور الّذی به اشرقت مدائن علمک
قل قد اتی الفلاح و ظهر المصباح و استضآءت منه افئدة الّذین انقطعوا عمّا سوی الله
قل لک الحمد یا الهی و سیّدی و سندی بما ایّدتنی علی عرفان مطلع آیاتک
قل هذا کأس ملأت من رحمة الله فاشربوا منه یا اهل البیان
قلم اعلی اهل بها را بفیوضات رحمانیّه بشارت میدهد
قلم اعلی این ایّام بلسان پارسی تکلّم میفرماید تا طایران هوای عرفان بیان رحمن را بیابند
قلم اعلی جمیع مهاجرین ارض صاد را که از ظلم ظالمان متفرّق شده‌اند و غربت اختیار کرده‌اند ذکر مینماید
قلم اعلی در اکثری از الواح احبّای الهی را بحکمت امر فرموده و حکمت را اسّ اساس قرار داده
قلم اعلی در سجن عکّا باحبّای ارض خاء توجّه نموده
قلم اعلی در کلّ حین ندا میفرماید ولکن اهل سمع کمیاب
قلم اعلی شهادت میدهد بر توجّه و اقبال و حضور و اصغا و مشاهده و مکاشفه
قلم اعلی لازال بر اسم احبّای خود متحرّک و جاری
قلم اعلی من فی الانشآء را ندا میفرماید و بحقّ واحد هدایت مینماید
قلم الأمر یقول الملک یومئذ لله
قلم بیان باذن رحمن در دریای معانی سیر نمود و چون بارادۀ سلطان حقیقی بیرون آمد قطرات چند از او چکید
لا تجزعی من غربتک
لا تیأس من روح الله ما بتو مأنوس و تو محسوس ما
لا مهرب للعباد من قضآء الله المبرم و امره المحکم اینما تکونوا یدرککم الموت
لازال در نظر بوده و خواهی بود
لازال لحاظ الله بعبادش متوجّه و اگر اقلّ من آن نظر عنایت از ارض و من علیها بردارد البتّه کلّ بعدم راجع شوند
لسان القدم تنطق بما یکون غُنْیة الاَلِبّآء عند غیبة الاطبّآء قل یا قوم لا تأکلوا الّا بعد الجوع
لله الحمد امروز حدیقۀ معانی ظاهر و باوراد علم و حکمت ربّانی مزیّن
لله الحمد بما ابتسم ثغر الاطمینان
لله الحمد توفیقش رسیده و تأییدش اظهر از نور در هر حین نیّر
لله الحمد نافه‌های مشک معانی و بیان در هر حین و حان متضوّع
لله عملک یا من فزت بالبلآء فی سبیل الله فاطر السّمآء نعیماً لک
لم ادر یا الهی بأیّ ندآء اجذبت قلوب محبّیک و من أیّ نار اصطلیت افئدة مصطفیک
لم‌یزل نفحات قدسی از رضوان عنایت الهی در وزیدن بوده
لوح محفوظ میفرماید آیات نازل و بیّنات ظاهر و نیّر امر از افق اقتدار مشرق و ندا مرتفع
متروک عالم و مسجون بین امم ترا بلسان پارسی احلی ذکر مینماید
محبوب عالم در سجن اعظم جمیع را نصیحت میفرماید
محبوب عالمیان در سجن اعظم ساکنست
محبوبا دفتر عرفان از طلعة ایقان نازل دل برد و روان داد جان برد و توان داد
مرسلۀ جناب ملّا عبدالرّزّاق و اخت ایشان علیهما بهآء الله و جناب حاجی علی علیه بهآء الله
مریما عیسی جان بلا مکان عروج نمود قفس وجود از طیر محمود خالی ماند
مستند بلبلان ز نغمۀ یا هوی او
مقصود از آفرینش ظهور این یوم امنع اقدس که در کتب و صحف و زبر الهی بیوم الله معروفست بوده
مقصود حقّ جلّ جلاله از خلق در رتبۀ اوّلیّه معرفت بوده و هست
ملکوت جلال و جمال و جبروت عظمت و اجلال سلطان لاهوت و ملیک حیّ لایموت را برازنده
ملکوت حمد و جبروت ثنا سلطان مقتدریرا لایق و سزا که سطوت عالم و شوکت و اقتدار آن او را از آنچه اراده فرمود منع ننمود
مهی برون شد از این شهر و سوی شهر دگر شد
مکتوب آن جناب بمنظر اکبر وارد
مکتوب آن جناب در سجن اعظم بنظر این مظلوم رسید و اینکه سؤال از حکم الله در امر معاد و معاش نموده بودید
مکتوبی از شما رسید و آنچه در او مذکور بود نزد اهل بصر واضح و مبرهن است
نامه‌ات تلقاء وجه در سجن اعظم بشرف اصغاء مالک قدم فائز شد
نامه‌ات رسید ندایت را شنیدیم و در سجن اعظم از مالک قدم آنچه مصلحت است از برای تو خواستیم
نامۀ آن جناب بین یدی العرش حاضر و بر مقرّ انّه لا یعرف بما سواه واصل
ندآء الله از شطر عکّا مرتفع
ندایت بشرف اصغا فائز و وجه مظلوم از شطر سجن بآنجناب متوجّه
نسأل الله بأن یبعث احداً من عباده و ینقطعه عن الامکان
نغمۀ قلبی بلحن پارسی بر طلعت عراقی وارد و ناله‌های سرّی از آن شنیده شد
نفحات محبّت محبوب نزد محبّین محبوب لذا ارسلناها بهذه الکلمات العالیات
نفحات وحی عالم را اخذ نموده ولکن عباد از آن غافل و محجوب
نقطۀ اولی میفرماید اگر نفسی ظاهر شود و یک آیه بیاورد تکذیب مکنید
هذا حین فیه یغسلون الابن امام الوجه بعد الّذی فدیناه فی السّجن الأعظم
هذا ذکر من الله الی الذین هم کسروا اصنام انفسهم بتقوی الله
هذا شاطی البقآء فاستمع لما یوحی عن مکمن الاعلی انّه لا اله الّا هو
هذا لوح الأمر قد نزل من لدن مالک القدر لیقرّب النّاس الی المنظر الأکبر
هذا لوح القدس قد جعل الله مقامه مقام النّقطة کما انّ من النّقطة فصّلت کلّ الحروفات و الکلمات
هذا لوح القدس قد فصّلناه من امّ البیان و ارسلناه الی من آمن بالله ربّه الرّحمن
هذا لوح القدس یذکر فیه ما یشتعل به فی قلوب العباد ناراً
هذا لوح فیه بعث الله اسمه العادل و نفخ منه روح العدل فی هیاکل الخلایق اجمعین
هذا لوح قد فصّل من لوح المحفوظ
هذا لوح نزل من شطر السّجن للّذی اقبل الی الوجه لیجد عرف الله المقتدر العزیز المنیع
هذا کتاب جعلناه لقائنا للّذین اقبلوا الی الله فی تلک الأیّام الّتی فیها تغیّرت البلاد
هذا کتاب فیه یذکر ما یجری عنه الدّموع من اعین المقرّبین
هذا کتاب مبین نزّل بالحقّ من جبروت الله العلیّ العظیم
هذا کتاب من الله المهیمن القیّوم الی الّذی آمن به و استهدی بأنوار الرّوح
هذا کتاب من الله الی الّتی آمنت بربّها و کانت من القانتات
هذا کتاب من الله الی الّذی اهتدی بأنوار الرّوح
هذا کتاب من الّذی یذکر الله بلسانه من العشیّ الی الاشراق
هذا کتاب من لدن نقطة الاولی الی الّذی آمن بالله و آیاته و دخل بقعة الرّوح
هذا کتاب من لدنّا الی الّذی اخذته نفحات آیات ربّه الرّحمن
هذا کتاب من لدنّا الی الّذی زیّن بطراز رحمة ربّه العزیز الحکیم
هذا کتاب من لدنّا الی الّذی سلک سبیل الله الواضح المستقیم
هذا کتاب من لدنّا الی الّذی سمّی بالحبیب لیکون بذکر الله مذکورا
هذا کتاب من لدنّا الی الّذی فاز بأنوار الوجه
هذا کتاب من لدنّا الی الّذی کسّر صنم الوهم بسلطان ذکر ربّه مالک الرّقاب
هذا کتاب من لدنّا الی من تقرّب الی الله المهیمن القیّوم
هذا کتاب من لدنّا الی من هاجر الی ان حضر لدی العرش و فاز بلقآء ربّه العزیز الحکیم
هذا کتاب من لدنّا لمن قصد المقصود و توجّه بوجهه الی وجه المعبود
هذا کتاب من لدی البهآء الی الّذی آمن بالله
هذا کتاب من لدی البهآء الی الّذی آمن بالله و آیاته
هذا کتاب من لدی البهآء الی من اقرّ بالله و اعترف بسلطانه
هذا کتاب من لدی الرّحمن الی الّذینهم اقبلوا الی قبلة من فی السّموات و الأرضین
هذا کتاب من لدی العبد الی الذی سافر الی الله و کان من المهاجرین
هذا کتاب من لدی الغلام الی الّذی اذا سمع ندآء الله توجّه الی مشرق الأنوار
هذا کتاب من لدی الغلام الی امة من امائه لیجذبها ندآء الرّحمن
هذا کتاب من لدی الله مالک الأسمآء لأهل البهآء الّذین لا یتکلّمون الّا بما نطق لسان العظمة و الکبریآء
هذا کتاب من لدی المسجون الی الّذی آمن بالله ربّه العلیّ العظیم
هذا کتاب من لدی المظلوم الی من اقبل
هذا کتاب من لدی المظلوم الی من تمسّک بالعلوم لعلّه یحرق الحجاب الأکبر
هذا کتاب من هذا الغلام الی من علی الأرض اجمعین
هذا کتاب من هذا المفتقر الّذی یدعو کلّ من فی السّموات و الأرض الی ربّه العزیز الجبّار
هذا کتاب نزل بالحقّ و انّه لهدی و رحمة للعالمین جمیعا
هذا کتاب نزّل بالحقّ انّه لذکری للعالمین و فیه ما يسقیهم کوثر الحیوان
هذا کتاب نزّل بالحقّ للّذین اتّخذوا سبیلاً الی الله و اتّبعوا الحقّ اذ اتی من مطلع الغیب بسلطان مبین
هذا کتاب نزّل بالحقّ و انّه تنزیل من لدی الله ربّ العالمین
هذا کتاب نزّل بالحقّ و فیه یذکر ما یلوح به وجه الأمر بین الأرضین و السّموات
هذا کتاب نزّل من سمآء مشیّة الرّحمن علی من فی الامکان لیقرّبهم الی الله ربّ العالمین
هذا کتاب نقطة الأولی لمن اتّخذ الله لنفسه ولیّاً
هذا کتاب نقطة الاولی الی الّذینهم آمنوا بالله الواحد الفرد العزیز العلیم
هذا کتاب کریم نزل من جبروت مشیّة ربّک العلیّ العظیم
هذا کتاب یجد منه الأشجار عرف الرّبیع و الأبنآء رائحة الأب المشفق الکریم
هذا کتاب ینطق بالحقّ و جعله الله آیة ظهوره و سلطان امره بین السّموات و الأرض
هذا کتاب ینطق بالحقّ و فیه ما یجری الدّموع عن عیون المقرّبین
هذا کتاب ینطق بالحقّ و فیه ما یکفی الّذین هم آمنوا بالله المهیمن القیّوم
هذا کتاب ینطق بالحقّ و فیه یذکر ما یسرّ به افئدة العارفین
هذا کتاب ینطق بالحقّ و یذکر فیه عبد من عبادنا لیشکر الله ربّه و یکون من الشّاکرین
هذا کتاب یهدی الی الحقّ و یذکّر النّاس بأیّام الرّوح و یبشّرهم برضوان الله المهیمن القیّوم
هذا یوم فیه طار طائر من اطیار العرش و طارت معه الأفئدة و العقول
هذه لیلة فیها ینوح القلم بما ورد علی احرف الکتاب من لدن کلّ ظالم بعید
هذه ورقة الرّضوان قد ارسلناها الیک لتشکر ربّک فی العشیّ و الابکار
هذه ورقة الفردوس تغنّ علی افنان سدرة البقآء بالحان قدس ملیح
هر نفسی الیوم بکوثر عرفان محبوب امکان فائز شد او از اهل فردوس لدی العرش مذکور است
هنیئاً لکم یا اهل البهآء انتم الّذین شربتم الرّحیق المختوم
و انّی حینئذ بحول الله و قوّته ارید ان افتح ابواب مدینة المعانی بمفاتیح الصّمدانی
و اینکه احکام نکاح و طلاق خواسته بودند ما نزّل فی هذا المقام فی کتاب الأقدس از قبل ارسال شد
و ما سئل السّائل فی قول الحکمآء بسیط الحقیقة کلّ الاشیآء
وجه حقّ از افق اعلی باهل بها توجه نموده میفرماید در جمیع احوال بآنچه سبب آسایش خلق است مشغول باشید
وعزّتک یا محبوب العشّاق و منوّر الآفاق قد اهلکتنی نار بُعدی و ذاب کبدی من غفلتی
ولو انّ سوء حالی یا الهی استحقّنی لسیاطک و عذابک
پاک و منزّهست پروردگار عالمیان از مدح و ثنا و ادراک اهل ناسوت انشاء
چشم عدل گریان و انصاف نالان سبحان‌الله در ایران افتخار بظلم و ستم و بیرحمی و اخلاق درندگان صحاری و براری شده
چه شود که لطیفۀ جان قمیص هدهد پوشد و بسبای جانان سفر نماید
چون اهل فلک الهی باذن ملّاح قدسی در سفینۀ قدمی باسمی از اسما تشبّث نموده
چون نغمات لطیف حجازی را از طلعت عراقی شنیدی حال نواهای شهناز معنویرا از شاهباز الهی بشنو
کتاب آن جناب لدی العرش حاضر و بانوار ملکوت مشاهده و بیان فائز
کتاب اعظم میفرماید عالم از انفاس نفوس ظالمه مکدّر بوده و هست
کتاب الله قد کان علی هیکل الانسان مشهوداً قل انّه لهیکل الأعظم بین الأمم
کتاب الهی از سماء عنایت رحمانی نازل و افق عالم بانوار نیّر اعظم مشرق
کتاب الکرم انزله مالک القدم و الّذی تزیّن به انّه ممّن یشار بالبنان
کتاب انزله الحکیم لمن آمن بالله الفرد الخبیر لیجذبه الی مقام لا تحزنه حوادث العالم
کتاب انزله الرّحمن انّه هو الرّوح للابدان و الاثمار للاشجار و کوثر البقآء لاهل البهآء
کتاب انزله الرّحمن لمن فی الامکان لیجذبهم البیان الی افق اشرق منه نیّر الظّهور
کتاب انزله الرّوح الأمین من لدی الله ربّ العالمین
کتاب انزله المظلوم لمن آمن بالله المهیمن القیّوم لتجذبه نفحات الوحی الی الأفق الأعلی
کتاب انزله المظلوم لمن اراد ان یشرب الرحیق المختوم
کتاب انزله المظلوم لمن رأی البرهان و آمن بالرّحمن اذ اتی من سمآء البیان بسلطان مبین
کتاب انزله المظلوم لمن شهد و رأی آیات ربّه الکبری و فاز بما کان مذکوراً فی کتب الله ربّ العالمین
کتاب انزله المظلوم لمن وجد عرف البیان اذ استوی الرّحمن علی عرشه العظیم
کتاب انزله المظلوم لیقرّب الکلّ الی الله المهیمن القیّوم
کتاب انزله المظلوم من شطر سجنه الأعظم لیقرّب النّاس الی الله ربّ العالمین
کتاب انزله المظلوم و ما اراد منه الّا لیجذب به افئدة العباد الی الله فی المآب
کتاب مرقوم نزّل من لدی الله المهیمن القیّوم انّه لکتاب اذ ظهر ظهر البحر و امواجه
کتاب من لدنّا الی من آمن بالله فی یوم حشرت فیه اصحاب القبور من الّذین سمعوا ندآء الله
کتاب من لدی المظلوم الی الّذی نبذ الأوهام و اخذ ما نزّل فی هذه الأیّام من لدی الله المهیمن القیّوم
کتاب نزّل بالحقّ لمن فاز بنور الله المهیمن القیّوم
کتاب نزّل بالحقّ و فیه ما یقرّب العالم الی الاسم الاعظم
کتاب نزّل بالفضل لمن اقبل فی یوم فیه اعرض النّاس عن الله ربّ العالمین
کتابت بمنظر اکبر وارد
کتابت دیده شد و ندایت شنیده گشت
کتابت لدی الوجه حاضر آنچه مسطور مذکور آمد و شنیده شد
کتابت لدی الوجه حاضر و بلحاظ عنایات مالک اسماء مشرّف
کتابت لدی الوجه حاضر و بنور حضور منوّر و آنچه در او مذکور ملاحظه شد
کلام الله ولو انحصر بکلمة لا تعادلها کتب العالمین انّک لا تحزن بما اختصرنا اللّوح
کنّا ماشیاً فی البیت و سامعاً حدیث الارض اذاً ارتفع النّدآء من الفردوس الاعلی
یا آقا بابا علیک بهآء الله الأبهی هل تعلم من ینادیک قلم الله الأعلی
یا اباالحسن انشاء الله بعنایت مخصوصه حق فائز باشی و بما ینبغی لایام الله عامل
یا اباالحسن لعمری قد فتح باب السّرور بمفتاح اسمی الغفور
یا اباالفضل باین کلمۀ طیّبۀ مبارکه که بمثابۀ آفتاب از افق سماء لوح الهی مشرقست ناظر باش
یا اباطالب مظلوم میفرماید الحمد لله فائز شدی بآنچه که سبب عزّت شماست
یا ابراهیم انّا اردنا ان نذکرک و نذکّرک لوجه الله ربّ العالمین
یا ابراهیم یک خلیل من عند الله ظاهر
یا ابن ابهر علیک بهائی و عنایتی و رحمتی و فضلی الّذی احاط من فی السّموات و الأرضین
یا ابن ابهر علیک سلامی و عنایتی و رحمتی
یا ابن ابهر یا ایّها النّاظر الی المنظر الأکبر
یا ابن ابهر یذکرک مالک القدر فی هذا المقام الذی ینطق کل ذره من ذراته
یا اثمار سدره ندای مالک بریّه را از این برّیّه اصغا نمائید
یا احباء الله یا اسراء الارض وارد شد بر شما آنچه که سبب حزن ملا اعلی گشت
یا احبّآء الرّحمن فی میلان اسمعوا ندآء المظلوم انّه توجّه الیکم من شطر السّجن
یا احبّائی فی سروستان ان استمعوا ندآء الرّحمن فی الامکان
یا احمد اسمع النّدآء من شطر الکبریآء من سدرة المنتهی عن یمین بقعة النّورآء
یا احمد قد سمعت ندائی اذ کنت حاضراً فی محضری و رأیت امواج بحر بیانی
یا اسم جود علیک بهائی عبد حاضر مکتوبیکه بنام آنجناب بود
یا اسمی آثار افنان که ارسال داشتید عبد حاضر تمام آنرا ذکر نمود لله الحمد بعنایت فائزند
یا اسمی اسمع ندآئی من حول عرشی لیبلّغک الی بحر ما له ساحل
یا اسمی الجود علیک بهائی ان استمع ما سمعته من قبل اذ کان نیّر البرهان مشرقاً من افق العراق
یا اسمی مکتوب جناب حسین علیه بهآء الله که بآنجناب نوشته عبد حاضر معروض داشت
یا اصحاب المعمور ان استمعوا ندآء ربّکم الغفور من شطر هذا الظّهور
یا اعرابی ثمّ یا احبّائی ثمّ یا اصفیائی ثمّ یا جنودی ثمّ یا ظهوری
یا الهی هذا غصن انشعب من دوحة فردانیّتک و سدرة وحدانیّتک
یا امتی چه بسیار از رجال که در قرون و اعصار منتظر ظهور بودند
یا امتی یا ورقتی قد شهد لک القلم الأعلی باقبالک و حبّک
یا اهل الفردوس الاعلی علیکم ذکر الله و ثنآئه
یا اهل قفقاز قد سالت البطحآء و انار الأفق الأعلی
یا اولیآء الله فی الجاسب قد ورد علینا فی سبیل الله ما ورد علی بعض اولیائی
یا اولیائی فی الشّین قلم اعلی در جمیع احیان شهادت داده و میدهد
یا ایّتها الورقة المبارکة النّورآء غنّی و تغنّی علی افنان دوحة البهآء
یا ایّها الحاضر لدی الباب و المستقیم علی الامر علیک سلام الله و رحمته
یا ایّها السّاکن فی الحدبآء اسمع ندآء هذا المظلوم الّذی سجن فی العکّا
یا ایّها الشّارب من کأس عنایتی و الطّائف حول ارادتی
یا ایّها القائم لدی الباب قد اتی الوهّاب لیبلّغ الأحزاب
یا ایّها المتمسّک بحبل العمل و البیان
یا ایّها المذکور لدی المظلوم انّ قلمی الاعلی اراد ان یظهر لک لئالی الحکمة
یا ایّها المعروف بالعلم و القائم علی شفا حفرة الجهل انّا سمعنا بانّک اعرضت عن الحقّ
یا ایّها النّاظر الی المنظر الأکبر اسمع ندآء جمال القدم من شطر سجنه الأعظم
یا ایّها النّاظر الی الوجه اسمع ندائی و لا تضطرب عمّا ورد علی احبّآء الله و امنائه
یا ایّها النّاظر الی وجهی و الشّارب کأس عنایتی و کوب رحمتی و افضالی و السّاکن فی ظلّ عظمتی
یا باقر نامه‌ات رسید و از حقّ بصر خواستی
یا بدیع نوصیک بالصّبر و السّکون و الأمانة الّتی کانت ودیعة الله بین خلقه
یا بن ابهر علیک بهآء الله مالک القدر ان استمع ما ینادیک به الله ربّ العالمین
یا جواد امروز روزیست که از ذکرش نفس ساعت مضطرب مشاهده شد
یا جواد علیک بهآء الله مالک الایجاد لازال بخدمت امر مشغول بوده و هستی
یا جواد قد اتی مالک الایجاد بامر ما منعته الامور و بسلطان لم تحجبه سبحات الّذین نقضوا عهد الله
یا حآء قبل سین علیک بهآء الله ربّ العالمین
یا حبیب فؤادی و المذکور فی قلبی یک آب از سحاب رحمت ربّ الأرباب نازل و جاری و در هر محلّی حکمی از آن ظاهر
یا حرف البقآء البس نعلی الانقطاع ثمّ ارکب علی الرّفرف الأعلی
یا حسین بعضی از احزاب ارض منتظر ظهور حسینی بودند
یا حسین بمحبّت الهی و شعلۀ نار مودّت رحمانی بر خدمت امر قیام نما
یا حسین علیک بهائی نشهد انّک فزت بما کان مسطوراً فی اللّوح
یا حیدر علیک بهائی نامه‌ئی جناب سیّاح بعبد حاضر نوشته
یا حیدر قبل علی بگو یا اهل ارض آذان را از برای این کلمۀ مبارکه از آنچه شنیده‌اید مقدّس نمائید
یا داود ربّ ودود میفرماید در کتاب مبین از قلم اعلی نازل شده آنچه که حصنی است متین از برای حفظ بشر
یا زهرا حمد کن مالک اسماء را که ترا بعرفانش موفّق فرمود
یا زین علیک بهائی و عنایتی مکتوب شما و اسم کریم علیه بهائی را عبد حاضر لدی العرش عرض نمود
یا صفر قبل علی ندایت را شنیدیم و از شطر سجن بتو توجّه نمودیم
یا عبدالله علیک بهآء الله انّا نبشّرک فی اوّل البیان بقبول عملک لوجه الله ربّ العالمین
یا عبدالله مظلوم عالم جمیع امم را در کلّ اوان و احیان بحق دعوت مینماید
یا علی از یومی که لوح معهود که به صیحه و ساعه و صور نامیده شده ارسال گشت
یا علی اشکر الله بما زیّن رأسک باکلیل الثّنآء فی ایّام ربّک مالک الأسمآء
یا علی اوهامات اهل فرقان بر کل واضح و معلوم
یا علی علیک بهائی انّ المظلوم لا یشکو من البلایا و ما ورد علی الأولیآء فی سبیل الله
یا علی علیک سلام الله و عنایته تو شاهد و عالم گواه
یا علی علیک سلام الله و عنایته ذکر اوّل آنکه باید در جمیع احوال با فرح و نشاط و انبساط باشی
یا علی قبل اکبر ذکرت در منظر اکبر بوده و هست قد فزت بلوح لاح من افقه نیّر عنایة ربّک الکریم
یا علی قبل اکبر ظالم ارض یاء قصد اطفای نور نموده
یا عندلیب ان استمع النّدآء انّه یظهر مرّةً باسم الحبیب و اخری باسمی المحبوب
یا غصن اعظم لعمر الله نوازلک کدّرتنی ولکنّ الله یشفیک و یحفظک
یا غصنی الأعظم قد حضر لدی المظلوم کتابک
یا غلام علیک بهآء الله مالک الانام حمد کن مقصود عالم و مربّی امم را
یا غلام قبل حسین مخصوص جمیع اسامی مذکورۀ در نامه آیات بدیعۀ منیعه نازل
یا فضل یذکرک المظلوم و یبشّرک بما نزّل لک من القلم الأعلی فی هذا الکتاب المبین
یا قلم الأعلی قد اتت المصیبة الکبری الّتی بها ذابت اکباد الأصفیآء
یا قلم الأعلی قد اتت المصیبة الکبری و الرّزیّة العظمی
یا قلم قد جآء کرّةً بعد اخری ما اخذت به الأحزان اهل البهآء
یا قلمی اسمع ندائی ما لی اسمع حنینک و صریخک
یا قلمی الأعلی اذکر من اقبل الی الله فی یوم فیه اعرض اکثر النّاس
یا قلمی الأعلی اشهد بما شهد الله انّه لا اله الّا هو لم یزل کان مقدّساً عن الذّکر و البیان
یا مالک الأسمآء و فاطر السّمآء خلّص احبّآء من سجن اعدآء
یا محبوب فؤادی و المذکور فی قلبی قد سرّتنی نسمات الحبّ
یا محمّد در ایّام خاتم انبیا روح ما سواه فداه تفکّر کن
یا محمّد علیک بهائی نامۀ جناب ح علیه بهائی که بشما ارسال نموده غصن اکبر تلقاء وجه عرض نمود
یا محمّد قبل جواد انّ قلمی الأعلی یذکرک فی السّجن فی یوم فیه صام العباد لوجه الله مالک الایجاد
یا محمّد یذکرک الفرد الأحد فی دیار الغربة علی مقام سمّی بالسّجن الأعظم
یا معشر الأصفیآء لم یدر البهآء من ایّ مصائبه یذکر لکم
یا ملّاح القدس احضر سفینة البقآء فی الملأ الأعلی
یا من تزیّن جمال قدس ازلیّتک بطراز خیط عزّ مکرمتک و تظهّر ظهورات شمس وجهتک
یا من سمّیت بالاسمین الأعظمین ان استمع ندآء مالک الأسمآء
یا من قربک رجائی و وصلک املی و ذکرک منائی و الورود فی ساحة عزّک مقصدی
یا من وجهک کعبة المشتاقین و لقائک امل المخلصین
یا مهدیّ استمع ندآء من کان منغمساً فی بحر البلآء و اذا تمهله الأمواج یرفع رأسه ناظراً الی الشّرق و یقول
یا میر یذکرک المظلوم فی حین احاطته الأحزان بما اکتسبت ایدی الّذین انکروا حجّة الله و برهانه
یا نبیل قبل علیّ علیک بهائی و ذکری و ثنائی
یا نفحات الارض و اسرارها و اوراق السّدرة و اثمارها
یا ورقة‌الفردوس انّ المکنون اتی بالحقّ و القوم لا یفقهون و المخزون قد ظهر بالفضل و النّاس هم لا یشعرون
یا ورقتی بگوش جان ندای رحمن را بشنو از سجن اعظم بتو توجّه نموده
یا ورقتی قد ورد علیک ما تغبّرت به الوجوه و ذابت به الأکباد
یا ولیّ علیک بهائی و عنایتی انّ لحاظی من افقی توجّه الیکم
یا یحیی تحرّک قلمی الأعلی بین الوری فی العشیّ و الاشراق
یا یوسف انّ المظلوم یوصیک بالملّة البیضآء و الشّریعة الغرّآء
یشهد المظلوم انّه لا اله الّا هو المهیمن القیّوم
یوم یوم الله است و کلّ ما سواه بر هستی و عظمت و اقتدار او گواه
یومی از ایّام نشسته بودم در امر الهی متحیّر و در آنچه در ارض کاف و راء ظاهر شده متفکّر
یک اسم از اسماء الهی صانع است
یک تجلّی از تجلّیات اسم کریم بر ارض پرتو افکند
دانلود

همهٔ دانلودها در مراجع آثار و هدایات »
مطالعۀ آن لاین