قد حضر بین یدینا ما انشأت و انشدت فی ذکر اللّه ربّک و ربّ العالمین طوبی لک بما اشتعلت فی قلبک نار اللّه و انطقک بثنآء نفسه بین الموحّدین و عرفت احبّائه عن اعدائه الّذین یستعیذ من افعالهم اهل الجحیم قل
سبحانک اللّهمّ یا الهی لک الحمد بما عرّفتنی مظهر نفسک و انقطعتنی عن اعدائک و کشفت لی اعمالهم و افعالهم فی ایّامک و اقبلتنی منقطعاً عنهم الی شطر فضلک و الطافک و انزلت علیّ من سحاب مشیّتک ما طهّرنی عن اشارات المشرکین و دلالات المنکرین علی شأن کنت مقبلاً بکلّی الیک و هارباً عن الّذین کفروا بوجهک و جعلتنی قائماً علی حبّک و ناطقاً بذکرک و ثنائک و سقیتنی کأس رحمتک الّتی سبقت من فی الغیب و الشّهود و انّک انت المقتدر المتعالی العزیز الودود
این سند از کتابخانهٔ مراجع بهائی دانلود شده است. شما مجاز هستید از متن آن با توجّه به مقرّرات مندرج در سایت www.bahai.org/fa/legal استفاده نمائید.
آخرین ویراستاری: ۲۲ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۲:۰۰ بعد از ظهر