هو الآمر بالحقّ

یا غلام علیک بهآء اللّه مالک الانام حمد کن مقصود عالم و مربّی امم را ترا تأیید فرمود بشأنیکه اسمت از قلم قدم در سجن اعظم جاری گشت و در کتاب الهی ثبت شد اهل عالم طرّاً منتظر و در لیالی و ایّام بذکر ایّام ظهور ناطق و چون عرصۀ وجود بانوار نیّر امر منوّر گشت عوض تسلیم بغضا ظاهر و مقام اقرار انکار باهر و حین اقبال اعراض مشهود این است شأن و مقام نفوسیکه تابع نفس و هوی بوده‌اند و از غایت قصوی و افق اعلی غافل افّ لهم بما اکتسبت ایادیهم فی ایّام اللّه ربّ العالمین از حقّ میطلبیم ترا توفیق بخشد تا بر نصرت امر رحمن بحکمت و بیان قیام نمائی انّه یؤیّد اولیآئه و ینصرهم بجنود الوحی و الالهام انّه هو المقتدر العزیز العلّام وصیّت مینمایم تو و اولیای آن ارض را بآنچه بر نار محبّت و نور معرفت بیفزاید انّه علی کلّ شئ قدیر انّ المظلوم یدع اللّه و یسأله ان یقدّر لک من قلمه الاعلی خیر الآخرة و الاولی انّه هو العزیز الفضّال