ان یا غلام اسمع ندآء هذا الغلام عن جهة العرش لیجذبک ندآء الرّحمن الی رضوانه الممتنع العزیز المنیع ثمّ اعلم بأنّ هذا الغلام کلّما یکون ناظراً الی نفسه یجدها احقر الوجود و کلّما یرتدّ البصر الی تجلّیات الّتی ظهرت منها یجدها سلطان الغیب و الشّهود فسبحان الّذی بعث مظهر نفسه بالحقّ و ارسله علی کلّ شاهد و مشهود و اقامه مقام نفسه و انطقه بثنائه علی شأن ما منعته ضوضآء الملل و لا سطوة الملوک قل انّه لهو المالک بالحقّ کلّ الملوک مملوک له و انّه لهو العزیز الودود طوبی لک بما آمنت باللّه و مظهر نفسه و آنست مع الّذین منهم ارتفعت هذه السّدرة المبارکة علی هذا المقام المحمود انّه لا یضیع اجرک فی خدمتهم و یجزیک اللّه جزآء لا یعادله ما هو الموجود و المفقود فاصعد فی هوآء حبّ ربّک ثمّ انقطع عن الّذینهم کفروا باللّه العزیز الودود و البهآء علیک و علی من استقام فی امر مولاه و انقطع عن الدّنیا فی هذه الأیّام المعدود
این سند از کتابخانهٔ مراجع بهائی دانلود شده است. شما مجاز هستید از متن آن با توجّه به مقرّرات مندرج در سایت www.bahai.org/fa/legal استفاده نمائید.
آخرین ویراستاری: ۶ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۲:۰۰ بعد از ظهر