هو اللّه تعالی شأنه

حمد مقصود عالم و معبود امم را لایق و سزاست که بکلمۀ علیا ارض و سماء را خلق فرمود و از عدم بوجود آورد لأجل عرفان ذات مقدّسش و این عرفان حاصل نشود الّا بمشارق وحی و مطالع الهام و مصادر امر و مهابط علمش طوبی از برای نفسی که بحبل عرفانش تمسّک نمود و از ماسوایش منقطع گشت خلق را بلسان کتب و رسل تربیت فرمود تا بمقام فتبارک اللّه احسن الخالقین فائز گشتند مکرّر آن جناب را ذکر نمودیم جناب محمّد قبل علی کرّۀ اخری طلب اظهار محبّت نمود لذا آن جناب را ذکر نمودیم اولیای حقّ طرّاً را وصیّت مینمائیم بتقوی اللّه و به ما تسترّ به الأفئدة و القلوب قل

الهی الهی اسألک بالّذی به سالت البطحآء و به اشرق النّور من افق الحجاز ان تنزل لعبدک هذا من سمآء فضلک امطار عنایتک ای ربّ ترانی مقبلاً الیک منقطعاً عن دونک اسألک ان تجعلنی فی کلّ الأحوال مستقیماً علی امرک و متمسّکاً بما انزلته فی کتابک ثمّ قدّر لی خیر الآخرة و الأولی انّک انت مولی الوری لا اله الّا انت مولی الأسمآء و فاطر السّمآء