هو اللّه تعالی شأنه العظمة و الاقتدار
حمد مقدّس از ذکر و بیان مقصود عالمیان را لایق و سزاست که عالم را بانوار توحید منوّر فرمود و رایت عظمای انّه لا اله الّا هو را بر اعلی مقام عالم برافراشت سطوت امرا او را منع ننمود و از اراده بازنداشت رسل فرستاد و کتب نازل فرمود تا کل بصراط مستقیم فائز شوند و از برای عرفان نبأ عظیم در یوم قیام مستعدّ گردند له الحمد و المنّة و له الفضل و العطآء خلق فرمود و راه نمود تا کل فائز شوند بآنچه که مقصود از خلقت خلق بوده تعالی فضله و تعالی کرمه العمیم و جوده العظیم الصّلوة و السّلام علی سیّد العالم و مربّی الأمم الّذی به انتهت الرّسالة و النّبوّة و علی آله و اصحابه دائماً ابداً سرمداً
و بعد جناب محمّد قبل علی علیه سلام اللّه وارد ذکر شما را نمود لذا این مظلوم مرّة اخری بآن شطر اقبال فرمود لیسقیک سلسبیل المحبّة من کأس الوفآء نسأل اللّه تعالی ان یؤیّدک و یوفّقک علی ما یحبّ و یرضی انّه هو مالک یوم الدّین و ربّ العرش العظیم اگر دوستی یافت شود از قبل مظلوم سلام برسان لیقرّبه السّلام الی مولی الأنام و یؤیّده علی ما انزله فی الکتاب
این سند از کتابخانهٔ مراجع بهائی دانلود شده است. شما مجاز هستید از متن آن با توجّه به مقرّرات مندرج در سایت www.bahai.org/fa/legal استفاده نمائید.
آخرین ویراستاری: ۶ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۶:۰۰ بعد از ظهر