هو اللّه تعالی شأنه الحکمة و البیان

کتاب انزله المظلوم من شطر سجنه الأعظم لیقرّب النّاس الی اللّه ربّ العالمین و اراد ان یذکر احد افنانه الّذی انجذب بآیاته و طار فی هوائه و نطق بثنائه و تمسّک بحبل فضله و اخذ کتاب اللّه بقوّة ما منعته فراعنة الأرض و لا جبابرة البلاد و قام علی خدمة الأمر باستقامة ما زلّته سطوة الّذین کفروا باللّه و آیاته و اعرضوا عن صراطه المستقیم و نبإه العظیم قد کنت مذکوراً لدی الوجه و تکون کما کنت انّ ربّک معک فی کلّ الأحوال انّه هو المقتدر العلیم الخبیر

یا افنانی علیک بهائی و عنایتی قد حضر اسم الجود الّذی طاف البیت فی اللّیالی و الأیّام و اراد ذکرک ذکرناک بهذا اللّوح العظیم یشهد المظلوم باقبالک و خضوعک و خشوعک و استقامتک و خدمتک فی امر اللّه الملک الحقّ العدل المبین قد عملت فی اللّه ما لا ینفد بدوام ملکوته و جبروته کذلک انزلنا الآیات و ارسلناها الیک لینشرح بها صدرک و یفرح قلبک و کذلک توجّهت الیک لحظات المظلوم من هذا الشّطر البعید کبّر من قبلی علی وجوه افنانی و ذکّرهم بآیاتی و بشّرهم بما نزّل لهم فی الصّحیفة الحمرآء من قلمی الأعلی انّ ربّک هو المشفق الکریم نسأل اللّه ان یحفظهم من نعاق کلّ ناعق و من الّذین ما اتّحدت قلوبهم و السنهم هذا ما اخبرناکم به من قبل و فی هذا الحین لا یعزب عن علمه من شیء و هو السّتّار الصّبّار العزیز العظیم البهآء المشرق من افق سمآء رحمتی علیک و علی من معک و یحبّک و یسمع قولک فی امر اللّه مالک یوم الدّین

یومی از ایّام اسم جود علیه بهائی تلقاء وجه حاضر و اظهار محبّت و خجلت لانهایة نسبت به افنان علیه بهائی و عنایتی نمود مذکور داشت سبب زحمت ایشان شده‌ام در اظهار عنایت و محبّت توقّف ننمودند از حقّ جلّ جلاله طلب نموده آنچه را باقی و دائم است گفتیم یا اسم جود افنان لأجل خدمت حقّ جلّ جلاله از عدم بوجود آمده‌اند ایشان و ما عنده بحقّ راجع و این کلمه در قطب کتاب الهی از قلم ربّانی ثبت شده هنیئاً له و مریئاً له اولیای آن ارض را از قبل مظلوم تکبیر برسان از حقّ میطلبیم قلب و لسان عباد خود را متّحد فرماید تا عنایات ظاهره و آیات نازله از اثر و ثمر منع نشود کذلک نطق قلم المظلوم فی هذا الحین الملک للّه ربّ العالمین