۹١
بسم ربّنا الأقدس الأعظم العلیّ الأبهی
الحمد للّه الّذی نصر امره بالأعدآء الّذین استقرّوا علی سرر الظّلم فی ناسوت الانشآء و ارتکبوا ما ناح به الملأ الأعلی و اهل الجنّة العلیا الحمد للّه الّذی جعل کلّ ما یظهر فی الأرض سبباً لاعلآء کلمته و ارتفاع امره و ظهور عظمته بین عباده انّه لهو الّذی ما منعه البلآء عمّا اراد و لا البأسآء و الضّرّآء عمّا شآء قد نطق بکلمة و انفطرت منها سموات الأدیان و انشقّت اراضی العرفان و محت آثار الّذین کفروا بنفسه الرّحمن تعالی من اظهر کذب کلّ ذی عمامة تمسّک بالأوهام انّه لهو الّذی لا تعجزه صفوف العالم و لا الوف الأمم سوف یرون مقاماتهم فی النّیران و ما فات عنهم فی ایّام اللّه ربّ ما یکون و ما قد کان و الصّلوة و السّلام الظّاهر المشرق من افق دارالسّلام علی الّذین ما منعتهم حجبات الغافلین عن التّوجّه الی اللّه ربّ العالمین و ما خوّفتهم سیوف الظّالمین عن النّبإ العظیم قاموا و قالوا یا معشر العلمآء بأیّ ذنب قمتم علینا و بأیّ جرم افتیتم علی اصحاب السّفینة الحمرآء الّذین نطق بثنائهم لسان الکبریآء فی الأفق الأعلی و شهد بعرفانهم سدرة المنتهی الّتی تنطق بین الأرض و السّمآء انّه لا اله الّا هو مالک الوری و ربّ العرش و الثّری
سبحانک یا من باسمک ماج بحر العلم و ظهرت لآلئه بین العباد و سرت نسائم ظهورک فی البلاد اسألک بأن تؤیّد اصفیائک الّذین شربوا من ید عطائک ما انقطعت عنه السن الأوصاف و الأذکار علی خدمة امرک علی شأن یرتعد به ظهر الأصنام انّک انت مولی الأنام و مالک الأیّام ای ربّ تری اصفیائک متشتّتین فی بلادک و متفرّقین فی دیارک ای ربّ شتّت شمل الّذین شتّتوا شملهم و اخذوا ما عندهم و عملوا ما تبرّأ منه اهل فردوسک الأعلی و حظائر قدسک یا مولی الأسمآء ای ربّ اسألک بأنوار وجهک و ظهورات عظمتک بأن تفرغ علیهم صبراً من عندک و ثبّت اقدامهم علی شأن لا تزلّهم شؤونات خلقک و اعتساف عبادک ای ربّ تری سحاب الاعتساف تکدّر افق العدل و الانصاف و غبرة الظّلم منعت انوار عدلک و ظهورات کرمک اسألک بأن تنصر المظلومین من اصفیائک الّذین تسمع حنینهم من سجن الطّآء و دیار اخری انّک انت الّذی شهد کلّ ذی علم بقدرتک و اقتدارک و کلّ ذی بصر بقوّتک و عظمتک و استعلائک لا اله الّا انت المقتدر المهیمن العزیز الجبّار
و بعد قد فاز الخادم بکتابکم الّذی کان ینادی و یصیح و یشهد بحبّکم و ودّکم و اقبالکم و خضوعکم و خشوعکم و تبلیغکم و استقامتکم و ذکرکم و ثنائکم لأمر اللّه ربّنا و ربّکم و مقصودنا و مقصودکم فلمّا اخذنی عرف بیانکم و سکر رحیق تبیانکم و ظهر لی سرّکم و نجواکم فی اللّه و فی امره قصدت من لا یعزب عن علمه شیء و بعدما حضرت و عرضت نطق لسان المقصود بآیات لا یعرفها احد الّا هو و لا یقدر ان یذکرها الّا هو و تضوّع منها عرف عنایته علی شأن تعطّرت منه الآفاق و انّی اقرّ و اعترف بعجزی عن ذکرها و اظهارها ولکن اذکر لحضرتکم ما انطبع فی مرآة قلبی علی قدری قال عزّ بیانه یا حیدر قد سمع المظلوم ندائک فی امر اللّه و سرورک فی حبّه و حزنک بما ورد علی اولیائه لعمر الرّحمن انّ الأحزان اخذت الامکان و النّاس فی مریة و نفاق قد احاط الأعدآء حزب اللّه مالک الأسمآء علی شأن ناح به الفردوس الأعلی و سکّان الجنّة العلیا و الّذین طافوا العرش فی العشیّ و الاشراق یا علی انّ الأحزان ما منع ربّک الرّحمن انّه قام علی الأمر علی شأن ما خوّفته سطوة العالم و لا ظلم الأمم ینادی بأعلی النّدآء بین الأرض و السّمآء و یقول قد اتی یوم المیعاد و مالک الایجاد ینطق انّه لا اله الّا انا العزیز الوهّاب یا علی انّ الصّبیان ارادوا ان یطفئوا نور اللّه بأفواههم و یخمدوا نار السّدرة بأعمالهم قل سحقاً لکم یا مظاهر الأوهام اتّقوا اللّه و لا تنکروا هذا الفضل الّذی به اضآءت الآفاق قل قد ظهر مطلع الاسم المکنون ان انتم تعلمون قد اتی من کان موعوداً فی کتب اللّه ان انتم تعرفون قد انار افق العالم بهذا الظّهور الأعظم ان اقبلوا بقلوب نورآء و لا تکونوا من الّذینهم لا یشعرون قد اتت السّاعة و نری النّاس صرعی یشهد بذلک عباد مکرمون یا حیدر قبل علی تاللّه قد نفخ فی صور البیان امراً من لدن ربّک الرّحمن و انصعق به من فی الأرض و السّمآء الّا الّذین انقطعوا عن العالم متمسّکین بحبل اللّه مولی الأنام هذا یوم فیه اشرقت الأرض بنور ربّک ولکنّ القوم فی غفلة و حجاب انّا اردنا حیاة اهل العالم و هم ارادوا قتلی کذلک سوّلت لهم انفسهم فی هذا الیوم الّذی تنوّر بأنوار وجه ربّه المقتدر العزیز المختار امّ الکتاب ینطق و القوم هم لا یسمعون و اللّوح المحفوظ قد ظهر بالحقّ و النّاس اکثرهم لا یقرؤون اولئک کفروا بنعمة اللّه بعد انزالها و اعرضوا عن الحقّ علّام الغیوب قد تشبّثوا بأذیال الظّنون معرضین عن اسم اللّه المکنون قل یا معشر العلمآء ان انصفوا باللّه ثمّ اتوا بما عندکم من الحجّة و البرهان ان انتم من اهل هذا المقام المحمود قل ان اقبلوا الی مشرق وحی اللّه لنریکم معادل ما عندکم و عند الأحزاب من آیات اللّه و بیّناته و حججه و برهانه اتّقوا اللّه و لا تکونوا من الّذین حقّت علیهم العذاب من لدی اللّه مالک الوجود هذا یوم فیه ینادی بحر العلم و اظهر لآلئه ان انتم تعرفون و سمآء البیان ارتفعت بالحقّ من لدی اللّه المهیمن القیّوم لعمر اللّه کینونة العلم تنادی و تقول قد اتی المعلوم الّذی تزیّنت به کتب اللّه العزیز الودود قد ظهر منه کلّ فضل و خیر و الیه یعود اتّقوا اللّه یا معشر الجهلآء و لا تظلموا علی الّذین ما ارادوا الّا ما اراده اللّه و لا تتّبعوا اهوائکم ان انتم تسمعون سیفنی ما ترونه الیوم و تنوحون علی ما فرّطتم فی جنب اللّه یشهد بذلک هذا اللّوح المسطور ان افرح بما ذکرناک من قبل و فی هذا الحین بما لا ینقطع عرفه و لا یتغیّر بدوام اسمآء اللّه ربّ العالمین انّا قبلنا ذکرک و ثنائک و تبلیغک و خدمتک فی هذا النّبإ العظیم و سمعنا ما نطق به لسانک فی المجالس و المحافل انّ ربّک هو السّمیع البصیر انّا زیّنّاک بطراز رضائی فی ملکوتی و نادیناک من شاطئ الواد الأیمن فی البقعة النّورآء خلف قلزم الکبریآء من سدرة المنتهی انّه لا اله الّا انا اللّه العلیم الحکیم قد خلقناک لخدمتی و اعلآء کلمتی و اظهار امری تمسّک بما خلقت له من لدن آمر قدیم
و نذکر اولیائی فی هذا الحین و نبشّرهم بعنایات اللّه و ما قدّر لهم فی کتابی المبین قد سمعتم شماتة الأعدآء فی حبّی و رأیتم ظلم الأشقیآء فی سبیلی و انا الشّاهد العلیم کم من ارض تزیّنت بدمائکم فی سبیل اللّه و کم من مدینة ارتفع فیها ضجیجکم و حنینکم و کم من سجن ساقکم الیه جنود الظّالمین فاعلموا بالیقین انّه ینصرکم و یرفعکم فی العالم و یظهر مقاماتکم بین الأمم انّه لا یضیع اجر المقرّبین ایّاکم ان تحزنکم اعمال مطالع الأوهام و ما ارتکب کلّ ظالم بعید خذوا کوب الاستقامة باسم اللّه ثمّ اشربوا منه بسلطانه القویّ القدیر کذلک لاحت من افق سمآء اللّوح شمس شفقتی و عنایتی لتشکروا ربّکم العزیز الکریم البهآء المشرق من افق ملکوت بیانی علیک و علی الّذین اقبلوا الیک و سمعوا ما نطق به لسانک فی هذا الأمر العزیز العظیم انتهی
الحمد للّه حفیف سدرۀ منتهی بشأنی مرتفع که قلوب اهل عالم اگر فی‌الجمله اقبال نمایند منجذب و مشتعل شوند بلکه کلّ اشیاء ولکن شئونات نفس و هوی عموم اهل عالم را از مالک وری محجوب نموده افّ للّذین منعتهم انفسهم و اهوائهم عن اللّه ربّ العالمین این خادم فانی باید بعدد کلّ اشیاء شکر و حمد نماید محبوب حقیقی را چه که از قلم اعلی حکم رضا مخصوص آن محبوب روحانی نازل کلّ الخیر لمن فاز بهذا المقام الأعلی و الرّتبة العلیا انّ ربّنا الرّحمن لهو الباذل الکریم در این ایّام مکرّر ذکر آن محبوب از لسان عظمت جاری و ظاهر انشآءاللّه بزیارت هر یک فائز میشوید
اینکه ذکر آقایان و دوستان و اولیای ارض ش را فرمودید للّه الحمد بطراز حبّ اللّه مزیّنند و باسمش در ملأ اعلی مذکور و معروف این فقره وقتی مخصوص در ساحت امنع اقدس اعلی عرض شد و هر یک بذکر محبوب عالمیان فائز گشتند و این کلمات عالیات از مطلع امر منزل آیات و مظهر بیّنات نازل قوله تبارک و تعالی
یا حیدر قبل علی دوستان آن ارض بذکر مظلوم عالم فائز شدند و در ساحت امنع اقدس مذکورند قد ذکرنا الحآء و السّین فی الواح شتّی و فی الصّحیفة الحمرآء الّتی ما اطّلع بها الّا اللّه ربّ الأرباب و انزلنا له ما خضعت له الآیات یشهد بذلک امّ الکتاب و ذکرنا العلی بذکر انجذبت منه الأشیآء و عن ورائها کلّ ذی اذن فاز بنفحات هذه الأیّام یا علی کن علی شأن لا تحزنک نعیق الّذین کفروا باللّه و لا نعیب الّذین انکروا هذا الأمر الّذی به زلّت الأقدام و ذکرنا من سمّی بغلام قبل حسین مرّة بعد مرّة یشهد بذلک من ینطق فی هذا الحین انّه لا اله الّا انا العزیز الغفّار طوبی لک و لاسمک الّذی یجد منه المخلصون عرف خلوصک للّه مالک الرّقاب انّا نوصیک بالعمل الخالص للّه وحده و بما یرتفع به الأمر بین العباد و ذکرنا من سمّی بمحمّد قبل باقر و نبشّره بعنایة اللّه و بما نزّل له فی هذا المقام ان افرحوا یا احبّائی فی ایّامی قد ارسلنا الیکم من قبل ما یشهد لکم فی السّرّ و الاجهار تمسّکوا بعروة اللّه و حبله ثمّ انصروه فی ایّامکم بجنود الحکمة و البیان انّا نکبّر علی اولیائی فی هناک و نوصیهم بالأعمال و الأخلاق و بما نزّل من قلمی الأعلی فی اللّیالی و الأیّام انّا جعلنا سلاح المقرّبین بیان اللّه مالک یوم التّناد خذوه باسم ربّکم لعمر اللّه به یسخّر من فی الآفاق کذلک اوقدنا سراج العرفان فی مشکاة البیان و انا المقتدر العزیز المنّان یا اولیائی علیکم بهائی و رحمتی و عنایتی قد رأیتم ما لا رأت عین و سمعتم فی سبیلی ما لا سمعت آذان العالم یشهد بذلک مشرق الوحی و مطلع البرهان قد سمعتم زماجیر الأعدآء فی حبّی ان استمعوا فی هذا الحین ندائی الأحلی انّه لا یعادله شیء من الأشیآء یشهد بذلک من یدع العالم الی اعلی المقام انتهی فی‌الحقیقه فائزند بآنچه که ناس از آن محرومند الّا من شآء اللّه انشآءاللّه بکلّهم بر خدمت امر قیام نمایند و تکلّم کنند بآنچه که مقناطیس است از برای جذب عالم و آن بیانات حقّ جلّ جلاله است قسم بمحبوب عالم اگر ناس در دقایق معدودۀ محدوده بیانات الهی را اصغا نمایند البتّه از عالم و عالمیان مقدّس شده بر خدمت امرش قیام کنند بشأنی که حوادث ایشان را منع ننماید و محروم نسازد در این ظهور اعظم میفرماید سلاح جنود الهی اخلاق مرضیّه و اعمال شایسته و کلمۀ طیّبه بوده و هست این سلاح هرگز کند نشود و بصیقل محتاج نگردد هذا ما سمع الخادم من لسان ربّه المبیّن الحکیم این خادم فانی خدمت محبوب مکرّم معظّم حضرت انیس الّذی جعله المشرکون اسیراً و داروا به الدّیار سلام و تکبیر عرض مینماید حقّ واحد شاهد که لازال امام عین بوده و هستند و در هر حال از برای ایشان این خادم فانی تأیید میطلبد و همچنین آقایان مذکور سلام اللّه علیهم خدمت هر یک این خادم فانی تکبیر و سلام عرض مینماید و منتها خجلت از برای این عبد حاصل چه که جناب شیخ س‌ل علیه بهآء اللّه عازم بودند و این عبد موفّق نشد بر ذکری و یا ثنائی و اظهار خلوصی و حبّی و ودادی حقّ شاهد و گواهست بشأنی این فانی بتحریر مشغول کاد ان یضلّ النّوم سبیل عینی و چون این خدمت راجع بحقّ جلّ جلاله است و اثمارش از برای کل لذا البتّه عذر فانی مقبول و مجری است و از حقّ تعالی شأنه تأیید میطلبم که فانی را موفّق فرماید بر تدارک آنچه فوت شد انّ ربّنا الرّحمن لهو المقتدر القدیر
اینکه ذکر حضرت افنان جناب آقا میرزا ابراهیم علیه بهآء اللّه الأبهی فرمودند وقتی مخصوص در حضور من لا یعزب عن علمه من شیء عرض شد اذاً افترّ ثغر البیان و نطق بما عجز عن ذکره الامکان انّ الخادم یذکر علی قدر معلوم قوله عظم بیانه و عزّ برهانه
کتاب انزله المظلوم من شطر السّجن لمن آمن باللّه المهیمن القیّوم انّه یدع الکلّ الی اللّه و یهدیهم الی صراطه الممدود قد اتی الوعد و نسفت الجبال و انفطرت السّمآء و انشقّت الأرض و ینطق علی غصن البیان مکلّم الطّور یا افنانی علیک بهائی انّا نذکرک و الّذین تمسّکوا بالعروة الوثقی و نوصیهم بما ینبغی لهذا الأمر الّذی کان مستوراً فی علم اللّه و مسطوراً فی لوحه المحفوظ طوبی لک و لمن شرب رحیق العرفان من ایادی عطآء ربّه الغفور قل یا ملأ الأرض اتّقوا اللّه و لا تتّبعوا اهوآء الّذینهم لا یفقهون خذوا ما امرتم به من لدی اللّه و لا تتّبعوا کلّ جاهل مردود قل یوصیکم اللّه بالبرّ و التّقوی ان اعملوا ما امرتم به و لا تکونوا من الّذینهم لا یشعرون کن قائماً علی الأمر علی شأن لا تحجبک حجبات الأرض و لا تمنعک ضوضآء کلّ غافل محجوب انّا زیّنّاک بنسبتی هذا من فضل لا یعادله ما خلق فی الأرض یشهد بذلک عباد مخلصون انّا نکبّر علیک و علی احبّائی فی هناک الّذین توجّهوا الی الوجه اذ اشرقت انواره من افق العالم و اجابوا اذ ارتفع النّدآء من مقامه المحمود یا حزب اللّه فی هناک ان استمعوا من امواج هذا البحر انّه لا اله الّا انا العزیز الودود ان انصروا ربّکم بسلاح البیان بالحکمة الّتی امرتم بها فی لوحی المسطور لا تحزنوا عن الّذین ظلموا و لا تطمئنّوا من الّذین یدّعون الایمان کم من غافل جعل الاقرار شرکاً لآماله و کم من شقیّ یعترف لیعرف ما انتم علیه کذلک وصّاکم اللّه من قبل انّه لهو الحقّ علّام الغیوب البهآء المشرق من افق سمآء فضلی علیک و علی اولیائی فی هناک و علی الّذین ما نقضوا میثاق اللّه و عهده و علی امائی اللّائی آمنّ باللّه ربّ ما کان و ما یکون انتهی للّه الحمد آن حضرت بعنایت حقّ جلّ جلاله فائز گشتند این فانی خدمت ایشان اظهار فنا و نیستی مینماید و از حقّ میطلبد در هر آن بر مقامات افنانش بیفزاید انّه علی ما یشآء قدیر
اینکه در توجّه بارض خضرا و آن اطراف مرقوم داشتند این فقره عرض شد فرمودند حال توجّه بآن اطراف جایز نه وقتی از اوقات این کلمۀ علیا از لسان عظمت شنیده شد فرمودند یا عبد حاضر نفوسی که بعنایت حقّ فائزند و مقدّمند بر کل معدود بوده و هستند و باید ایشان نفوس معروفه را ستر نمایند و اقبال و ایمانشان را مستور دارند و آنچه از ایشان در امر اللّه ظاهر شود نظر بحکمت باید مستور باشد از اعین و ممنوع باشد از آذان انتهی فی‌الحقیقه این فقره مهمّ است تفکّر در آن لازم چه که میشود سبب فتنه‌های عظیمه و ضرّ کلّی شود مثلاً شخص معزّز معروفی اگر مشاهده نماید ذکرش انتشار یافته و این سبب ذلّت و پستی مقامش میگردد بکمال ظلم قیام نماید تا بر رتبه و مقام و عزّش نقصی راه نیابد فی‌الحقیقه مراعات این فقره لازم حقّ جلّ جلاله الهام فرماید آنچه را که مصلحت کل است
ذکر جناب آقا میرزا عبدالکریم علیه بهآء اللّه نموده بودند عریضۀ ایشان در ساحت امنع اقدس عرض شد و یک لوح از سماء مشیّت الهی مخصوص ایشان نازل انشآءاللّه بآن فائز شوند و از عرفش اهل آن دیار را معطّر نمایند هذا ما نطق به لسان العظمة فی لیلة دلمآء قوله عزّ بیانه و جلّ کبریائه
تاللّه قد ظهر امّ الکتاب و یدع الکلّ الی اللّه ربّ العالمین و البحار تنادی قد ظهر البحر الأعظم الّذی یسمع من امواجه انّه لا اله الّا انا الفرد الخبیر و الأشجار تصیح و تقول یا ملأ الأرض قد ارتفع حفیف سدرة المنتهی و صریر القلم الأعلی ان استمعوا و لا تکونوا من الغافلین و الشّمس تنادی یا معشر العلمآء قد انفطرت سمآء الأدیان و انشقّ القمر و کلّ فی حشر بدیع اتّقوا اللّه و لا تتّبعوا اهوائکم ان اتّبعوا من شهد له کتب اللّه العلیم الحکیم قد رجع حدیث الطّور فی هذا الظّهور و المکلّم یقول قد اتی المقصود و استقرّ علی عرش الایقان ان انتم من العارفین و وصّی الکلّ بما یرتفع به امر اللّه و یهدی الکلّ الی صراطه المستقیم کم من مملوک انجذب من ندآء اللّه و کم من مالک قام علی الظّلم علی شأن ناح به سکّان الفردوس الأعلی و اهل هذا المقام الکریم کم من فقیر شرب رحیق الوحی و کم من غنیّ اعرض و انکر الی ان کفر باللّه مالک هذا الیوم المبارک البدیع قل خافوا اللّه ثمّ انصفوا فی هذا النّبإ الّذی اذا ظهر خضع له کلّ نبإ عظیم قل یا معشر الجهلآء ان تنکروه بأیّ برهان یثبت ایمانکم برسل اللّه من قبل و بما نزّل من ملکوته العزیز المنیع هل یغنیکم ما عندکم و هل یحفظکم اموالکم لا ونفس اللّه المهیمنة علی من فی السّموات و الأرضین ضعوا ما الّفتموه بأیادی الظّنون و الأوهام و خذوا کتاب اللّه الّذی نزّل بأمره المبرم المتین قد حضر کتابک لدی المظلوم و انزل لک هذا اللّوح الّذی تضوّع منه عرف عنایة ربّک المشفق الکریم نسأل اللّه بأن یجعلک علماً فی مدینة ذکره و یرفع مقامک فی هذا الأمر الّذی یری المخلصون قبائل الأرض فی ظلّه انّ ربّک لهو العلیم الخبیر و نسأله بأن یرزقک خیر ما فی کتابه انّه لهو السّامع المجیب کن قائماً علی نصرة امره بجنود الحکمة و البیان کذلک قضی الأمر من لدی اللّه العزیز الحمید طوبی لمقبل اقبل الیوم و لمستقیم ما خوّفته جنود الظّالمین البهآء الظّاهر اللّائح من افق ملکوت البیان علیک و علی الّذین اخذوا رحیقه المختوم باسمه القیّوم و شربوا منه رغماً للّذین کفروا بالّذی آمنوا به و انکروا هذا النّبأ الّذی شهد له اللّه فی کتابه العزیز القدیم و نذکر الّذین آمنوا من ذوی قرابتک و نبشّرهم بفضل اللّه و رحمته الّتی سبقت من فی السّموات و الأرضین انتهی
حمد مقصود عالمیان را چه که امواج بحر عنایتش متتابع و اریاح فضلش مترادف یا محبوب فؤادی مع آنکه احزان از کلّ جهات احاطه نموده قلم اعلی در لیالی و ایّام متحرّک و مشغول روح من فی العالمین لأثر قلمه الفدآء این خادم فانی هم خدمت جناب مذکور تکبیر میرساند از عرف آیات الهی که از سماء مشیّت مخصوص ایشان نازل امید هست فائز شوند بآنچه که نفاد او را اخذ ننماید و تغییر راه نیابد الأمر بید اللّه یفعل ما یشآء و یحکم ما یرید و هو المقتدر القدیر مع جناب شیخ س‌ل هم لوحی باسم ایشان نازل و ارسال شد ذکر جناب یوسف خ‌ا علیه بهآء اللّه نموده بودند الحمد للّه بعنایت حقّ جلّ جلاله فائزند این فانی خدمت ایشان تکبیر میرساند مخصوص ایشان الواح متعدّده نازل و ارسال شده انشآءاللّه بآثار قلم اعلی فائز شوند و به ما ینبغی لأیّامه عامل گردند ذکرشان در ساحت امنع اقدس بوده و هست هذه بشارة من الخادم الیه
اینکه ذکر جناب آقا محمّد حسین (با) علیه بهآء اللّه فرموده بودند بعد از عرض در ساحت امنع اقدس لآلی ذکر بر شکل این کلمات از بحر بیان لایزالی ظاهر قوله تبارک و تعالی
یا محمّد قبل حسین کن مستعدّاً لنزول عنایة اللّه ربّ العالمین انّ الرّحمن اراد ان یقذف لک لآلئ العرفان من بحر فضله العزیز المنیع هل من ذی بصر یشهد و یری و هل من ذی سمع یسمع ندائی الأحلی من الأفق الأعلی و هل من ذی قلب یقبل الی سدرة المنتهی علی شأن لا تضعفه سطوة الملوک و لا ضوضآء المملوک ینطق بالحکمة و البیان فی الامکان و یشهد بما شهد اللّه انّه لا اله الّا هو القویّ الغالب المقتدر العلیم الحکیم
یا حسین قد ذکر ذکرک لدی المظلوم فی السّجن الأعظم و انزل لک ما لا تعادله کتب العالم یشهد بذلک مالک القدم ولکنّ النّاس اکثرهم من الغافلین انّا نادینا من افق البرهان من فی الامکان منهم من اخذه عرف بیان ربّه علی شأن نبذ ما عند النّاس شوقاً للقآء اللّه ربّ العرش العظیم و منهم من تحیّر و توقّف و منهم من سرع و طار و اجاب مولاه القدیم و منهم من اعرض و انکر الی ان کفر باللّه العزیز الحمید و منهم من افتی علیه بظلم ناح به کلّ عارف بصیر انّا دعوناهم الی کوثر الحیوان و هم حکموا علی سفک دمی بظلم مبین کذلک اشرقت شمس التّبیان من افق سمآء بیان ربّک الرّحمن انّک اذا فزت بأنوارها سبّح بحمد ربّک و قل لک الحمد یا اله العالمین طوبی لک و للّذین ما منعتهم الدّنیا و زخارفها عن هذا الأفق المنیر کبّر احبّائی من قبلی انّا نوصیهم بالحکمة الّتی انزلنا حکمها فی کتابی البدیع انتهی
و همچنین ذکر جناب آقا داراب و مشهدی باقر علیهما بهآء اللّه نموده بودند هذا ما نزّل لهما من ملکوت فضل ربّنا الرّحمن الرّحیم قوله عزّ بیانه و جلّت عظمته
ان یا قلم الأعلی ایّاک ان یحزنک ظلم العلمآء او سطوة الأمرآء او ضوضآء کلّ همج رعاع کلّما زاد البلآء امرناک بالنّدآء اعظم عمّا نادیت من قبل انّ ربّک لهو الآمر المختار دع الأطفال لیلعبوا بالتّراب کذلک یأمرک الوهّاب فی هذا الحین الّذی یذکر عبده داراب کن راکضاً مرّة الی الیمین و قل یا اصحاب الیمین قد قرّت عیونکم بما اشرقت شمس الظّهور و اخری الی الشّمال و قل یا اصحاب الشّمال موتوا بغیظکم قد اتی المکنون و ظهر المخزون و ینطق امامه امّ الکتاب یا اهل البهآء ایّاکم ان تمنعکم شؤونات الأعدآء عن مالک الأسمآء سوف یفنی ما ترونه الیوم و یبقی لکم ما نزّل من لدی اللّه فی المآب هذا یوم فیه تغرّدت حمامة البیان علی غصن العرفان و ظهر الصّراط و سکّرت الأبصار کذلک دارت افلاک البیان بحرکة اصبع ارادة ربّک الرّحمن و سرت السّفینة الحمرآء علی قلزم الکبریآء امراً من لدی اللّه ربّ الأرباب
و نذکر من سمّی بباقر و الّذین معه لیفرحوا بعنایة اللّه و رحمته انّه لهو المشفق العزیز الوهّاب
یا اولیائی نوصیکم بما ینبغی لمقاماتکم و لهذا الأمر الّذی جعله اللّه مقدّساً عن الأذکار خذوا لوح اللّه بقوّة من عنده ثمّ اذکروه فی اللّیالی و الأیّام و فی العشیّ و الاشراق طوبی لمن خرق الحجاب الأکبر و سمع حفیف السّدرة من شطر المنظر الأکبر انّه من اهل الفردوس الأعلی فی الزّبر و الألواح البهآء علیکم و علی الّذین نبذوا اوهام النّاس عن ورائهم متشبّثین بأذیال ردآء ربّهم مالک الایجاد انتهی
یا محبوبی عالم را آمال از عرفان مآل منع نموده و اموال از غایة قصوی محجوب ساخته بقطره متمسّک و از بحر غافل و بکتاب متشبّث و از امّ الکتاب محروم آیا چه سکری است که عالم را احاطه نموده بشأنی که فی‌الحقیقه شمس را از ظلّ تمیز نمیدهند العظمة للّه القدرة للّه فی‌الحقیقه این خادم فانی خود را در منتها درجۀ تحیّر مشاهده مینماید چه که ملاحظه میشود امری که حقّیّتش از ظهور آفتاب و بحر و سماء و ارض واضحتر و لائحتر است کل از آن محجوب و محروم از حقّ جلّ جلاله این خادم فانی طلب مینماید که بید مبارک از بحر عنایت بر مردگان مبذول فرماید آنچه که سبب حیات کل است تا کل لذّت حیات و لذّت بیان رحمن و لذّت عنایتش را بیابند و بمثابۀ روح در عالم حرکت نمایند انّه لهو السّمیع المجیب و هو الغفور الکریم
و اینکه مرقوم داشتید در آن سمتها دوستان الهی وجهی معیّن نموده‌اند مخصوص اهل سجن ارض ط یشکر الخادم ربّه انّه ایّدهم علی ما ینبغی لهم فی مثل هذه الأیّام و هذه الحوادث
و اینکه مرقوم فرمودید قدری را نگاه داشتند تا در حرکت زحمت بر حضرت مذکور (اف) علیه من کلّ بهآء ابهاه وارد نیاید این فقره بعد از عرض در ساحت امنع اقدس مقبول افتاد بشأنی که فرمودند طوبی له و نعیماً له بما یکون ناظراً فی الأمور الی عزّ امر اللّه و سلطانه و ارتفاع کلمته و اعلآء حکمه یا عبد حاضر از حقّ بطلب مبلّغین در جمیع احوال ناظر باشند بآنچه که سبب و علّت تضوّع عرف تقدیس است بین عباد طوبی لحیدر قبل علی انّا اعترفنا برضائنا عنه و شهد بذلک قلمی الأعلی فی هذا المقام و مقامات اخری باید مبلّغین بقدر ضرورت از حقوق اخذ نمایند و آنهم اگر بروح و ریحان واقع شود انتهی
اگرچه در شرایط مبلّغین از قلم اعلی جاری شد آنچه که کافیست ولکن در این ایّام در عریضه‌ئی که این عبد خدمت یکی از افنان سدره عرض مینمود این کلمۀ علیا از لسان عظمت استماع شد قوله عزّ کبریائه و جلّ شأنه از حقّ میطلبیم ایشان را مؤیّد فرماید بر خدمت امر و تبلیغ ما انزله الوهّاب فی الکتاب بشأنی که ما یشهد و یری حجاب نشود و منع ننماید انشآءاللّه بثوب تقوی و رداء زهد و اکلیل انقطاع مزیّن شود آنچه ذکر شد بمثابۀ سلاحست از برای مبلّغین بل احدّ و احکم و انفذ انتهی
جناب محبوب فؤاد آقا میرزا اسداللّه علیه بهآء اللّه الأبهی هم سنۀ قبل در این فقره مرقوم داشته بودند و مقصودشان آنکه هر مبلّغی که من عند اللّه موفّق و مأمور است باین امر عظیم باید بقدر کفاف با او باشد و در هر ارض که وارد میشود کمال انقطاع از او ظاهر باشد و فی‌الحقیقه این فقره مرقاة اعظم است از برای ارتقا و صعود و اقبال و توجّه امم زهد و انقطاع دو جناحند از برای صعود اسیرهای نفس و هوی الی هوآء القرب و اللّقآء للّه الحمد آن حضرت عمل فرموده آنچه را که عنداللّه مقبول بوده این مقامیست بزرگ و شأنیست عظیم حضرت افنان اح علیه من کلّ بهآء ابهاه و بعضی از ایشان بسیار زحمت کشیده‌اند فی‌الحقیقه آنچه از ایشان برآمد عامل شده‌اند و در اعلاء کلمه و ارتفاع امر و انفاق کوتاهی ننموده‌اند آن حضرت خود چون راضی بزحمت ایشان نشده‌اند باید احبّاء الهی را هم بکمال روح و ریحان آگاه نمایند که شاید از بعد آقایان افنان علیهم من کلّ بهآء ابهاه مستریح شوند اگرچه حقّ جلّ جلاله عطا میفرماید آنچه را که سزاوار است ولکن چون در این ایّام دستگاه تجارت ایشان را خسارتی رسیده لذا چندی فارغ باشند اقرب بتقوی است یا محبوب فؤادی عنایت بزرگی در بارۀ ایشان شده اگرچه حال از ایشان و غیر ایشان این فقره کما هو حقّه مستور است ولکن یظهره اللّه ربّنا المقتدر العلیم الحکیم
اینکه مرقوم فرمودند در منزل جناب حاجی میرزا فضل‌اللّه علیه بهآء اللّه تشریف داشتند مع دوستان الهی علیهم بهآء اللّه ذکرش در ساحت اقدس عرض شد هذا ما نطق به محبوب العالمین و المذکور فی افئدة النّبیّین و المرسلین قوله عزّ کبریائه یا فضل‌اللّه فضل حقّ جلّ جلاله در باره‌ات مشهود و ظاهر چه که بذکرش فائز شدی و در سجن اعظم از قلم اعلی اسمت نازل جمیع انبیا و اولیا و اصفیا باعظمیّت این فضل گواهی داده و میدهند ان افرح بهذا الفضل المبین احبّای الهی که در آن مجمع حاضر بودند هر یک را ذکر نمودیم و در کتاب الهی از قلم اعلی اسم هر یک ثبت شده طوبی لهم انّا نکبّر من هذا المقام علیهم و علی اصفیائی و اولیائی هناک و فی دیار اخری و نوصی الکلّ بالصّبر و الاصطبار فیما ورد علی الأبرار و بما یرتفع به امر اللّه العلیم الحکیم انتهی
و اینکه مرقوم داشتید ورقه علیها بهآء اللّه اخت محمّد ق‌ا خ‌ا بافق اعلی توجّه نموده لدی العرش عرض شد و همچنین عریضه‌اش معروض و هذا ما نطق به لسان الکبریآء فی الجواب قوله عزّ بیانه و جلّ ذکره
یا امتی و ورقتی ان افرحی بما صعد ندائک الی سدرة المنتهی و انّها اجابتک من الأفق الأعلی انّه لا اله الّا انا المظلوم الغریب قد ظهرنا و اظهرنا الأمر و هدینا الکلّ الی صراط اللّه المستقیم و شرعنا الشّرایع و امرنا الکلّ بما ینفعهم فی الآخرة و الأولی و هم افتوا علی سفک دمی بذلک ناحت الحور و صاح الطّور و بکی الرّوح الأمین قد منعوا انفسهم عن فیوضات الأیّام بما اتّبعوا کلّ جاهل بعید قد نبذوا بحر العلم عن ورائهم متوجّهین الی الجهلآء الّذین یدّعون العلم من دون بیّنة من اللّه ربّ العالمین طوبی لک بما نبذت الأوهام و تمسّکت بحبل اللّه المتین در فضل حقّ جلّ جلاله ملاحظه نما چه بسیار از ملوک و ملکه‌های عالم بعد از طلب و آمال و انتظار از مقصود عالمیان محروم ماندند و تو بآن فائز شدی انشآءاللّه فائز شوی بعملی که عرفش بدوام اسماء حقّ جلّ جلاله باقی و پاینده ماند لعمر اللّه بکلمۀ یا امتی معادله نمینماید آنچه در ارض مشهود است زود است چشمهای عالم بمشاهدۀ آنچه از قلم اعلی نازل شده روشن و منیر گردد طوبی لک و لأمّ رضعتک قدر این مقام را بدان و بایست بر خدمت امر بشأنی که شبهات و اشارات مریبین ترا از قیام بازندارد آفتاب یقین مشرق و ناس بظنون متمسّک بحر علم موّاج و قوم بذیل جهلا متشبّث این امراض مزمنه را دریاق رفع ننماید مگر بعنایت حقّ جلّ جلاله اماء آن ارض را تکبیر برسان و بفضل و رحمت الهی بشارت ده انّا اردنا لک مقاماً ان احمدی ثمّ اشکری ربّک الفضّال الکریم الحمد للّه العلیّ العظیم انتهی
للّه الحمد بما انعم و اکرم امطار ربیع رحمانی نصیب قاصدین و طالبین و قانتات صادقات بوده و هست اشعّۀ آفتاب کرم بشأنی دیده میشود که اگر جمیع کائنات فی‌الجمله اقبال نمایند ببحر عنایتش فائز شوند از دریاهای کرم و جودش سائل و آمل که کل را بانوار هدایت مزیّن فرماید و از این فضل لا مثل له محروم نسازد انّه لهو الفضّال الکریم
و دستخطّ دیگر آن محبوب که بتاریخ ۱۵ شهر ذی‌القعدة الحرام بود عالم‌عالم فرح بخشید و مسرّت عنایت نمود انشآءاللّه لازال بعنایت حقّ جلّ جلاله مسرور باشید
و اینکه در بارۀ جناب م‌ش علیه بهآء اللّه مرقوم داشتید چندی قبل لوح امنع اقدس مخصوص ایشان بصحابت جناب شیخ س‌ل علیه بهآء اللّه ارسال شد انشآءاللّه مؤیّد باشند بر خدمت امر اگرچه خطاهای کبیره از ایشان ظاهر ولکن عفا اللّه عنه فضلاً من عنده حال لحاظ عنایت بایشان متوجّه و امید هست از فضل بیمنتهای حقّ جلّ جلاله آنچه مصلحت ایشانست از سماء عنایت نازل فرماید و از قلم تقدیر مقدّر نماید لا یعلم الانسان ما یضرّه و ما ینفعه هو یعلم و یعمل ما ینبغی لعنایته لأحبّائه لکن آنچه این خادم فانی از برای ایشان طلب نموده اینست که در این ایّام عامل شوند للّه و فی سبیل اللّه آنچه را که بدوام ملک و ملکوت عرف بقا از او متضوّع باشد باری در هر حال از حقّ میطلبم آنچه را که خیر عباد در اوست
و اینکه مرقوم فرموده بودند اجلالاً لأمر اللّه من غیر اطّلاع حرکت فرمودند این فقره لدی العرش بسیار مقبول افتاد هذا ما نطق به لسان العظمة قوله جلّ اجلاله و لمثله ینبغی ان یعمل ما عمل و لمثله یلیق ان یبلّغ امر ربّه انتهی
و وقتی از اوقات این کلمۀ علیا از لسان مالک وری و ربّ عرش و ثری شنیده شد قوله عزّ کبریائه زهد و انقطاع بمثابۀ نیّرین اعظمینند از برای سماء تبلیغ طوبی لمن فاز بهذا المقام الأکبر و المقرّ الأطهر الأعظم انتهی
اینکه الواح خواسته بودند بااسم و بی‌اسم ارسال شد و همچنین مخصوص اولیای آباده علیهم بهآء اللّه مالک الأحدیّة الواح بدیعۀ منیعه از سماء مشیّت الهیّه نازل و ارسال شد طوبی لهم طوبی لهم و لهم حسن المبدإ و المآب
اینکه در بارۀ جناب حاجی میرزا ش‌ک (ت‌ر) علیه بهآء اللّه مرقوم داشتید للّه الحمد بعنایت حقّ جلّ جلاله فائز شدند و مکرّر ذکرشان در ساحت اقدس شده و لوح امنع اقدس هم مخصوص ایشان ارسال گشت یسأل الخادم ربّه بأن یجعله مستقیماً علی هذا الأمر الأعظم علی شأن یشار الیه بالبنان حرکت و توجّهشان حال از حکمت خارج لو شآء اللّه یکتب له من قلمه الأعلی اجر لقائه هذه کلمة سمعها الخادم من لسان ربّه المشفق الکریم البهآء علیه
اینکه در بارۀ قطعاتی که مخصوص جناب خان علیه بهآء اللّه ارسال شده مرقوم داشتند تفصیل آنکه آن قطعات مال سرکار خان نبوده شخصی خواسته بود لذا ارسال شد و حال دادن باو هم جایز نه حسب الأمر باید بآن جناب برسد مطالبه فرمایند حینی که ذکر محبوب فؤاد حضرت شیخ ع‌ل الّذی فاز فی اوّل الأیّام قبل اکثر الأنام و همچنین ذکر آقایان اف علیهم من کلّ بهآء ابهاه در ساحت امنع اقدس اعلی مطابق دستخطّ آن محبوب عرض شد این کلمات عالیات از مشرق امر مشرق قوله عزّ کبریائه یا حیدر قبل علی نار سدره مشتعل و مکلّم طور ظاهر و ناطق لعمر اللّه اگر دوستان الهی فی‌الجمله توجّه نمایند حلاوت بیان رحمن ایشان را بشأنی جذب نماید که آثارش ارض را احاطه کند و همچنین از نار سدره بشأنی مشتعل شوند که اثر حرارت در کل ظاهر گردد و این اشتعال و جذب نظر باسباب گاهی ظاهر و هنگامی مستور یعنی وقتی در ظلّ اسم ظاهر ظاهر و زمانی در ظلّ اسم باطن باطن علی علیه بهائی و همچنین افنانی علیهم بهائی از اقبال و توجّه و اشتعالشان افئده و قلوب مشتعل و آثار آن اشتعال در عالم موجود ولکن حال مستور سوف یری العالم جذبهم و اشتعالهم و آثار ما عملوا فی سبیل اللّه ربّ العالمین لهم ان یشکروا اللّه بهذا الفضل الّذی لیس له مثل فی العالم و ما ادرکه الأمم صدهزار حسرت و خسارت از برای نفوسی که محجوب مانده‌اند و باقوال کذبۀ مفتریه از افق اعلی و ذروۀ علیا ممنوع گشته‌اند کذلک زیّنّا سمآء عنایتی بنیّر بیانی لأولیائی الّذین ورد علیهم فی سبیلی ما خزن اجره فی علم اللّه العلیم الخبیر انتهی
الحمد للّه حضرت محبوب فؤاد جناب شیخ ع‌ل علیه بهآء اللّه الأبهی در ایّامی فائز شدند که افق آفتاب حقیقت از سحاب خالی نه و فرات رحمت الهی در سرّ سرّ جاری و وجه امر از ابصار و عیون مستور صدهزار طوبی از برای ایشان که در مثل آن ایّام ببحر اعظم رسیدند و از انوار آفتاب حقیقت قسمت بردند و همچنین آقایان عظام حضرات اف علیهم من کلّ بهآء ابهاه فائزند بمقامی که این عبد از ذکر آن عاجز است چه که حقّ جلّ جلاله ایشان را بشرافت نسبت خود مزیّن داشته جمیع عالم بیک کلمۀ یا افنانی معادله نمینماید دیگر آیاتی که مخصوص ایشان نازل شده بأفصح البیان تشهد لهم امام وجوه العالم هنیئاً لهم و مریئاً لهم
و همچنین آقایان و اولیای حقّ جلّ جلاله که ذکرشان را فرموده بودند هر یک مکرّر بعنایت الهیّه فائز گشته اجر کل عنداللّه ضایع نشده و نمیشود قسم بآفتاب ظهور یک نفس که در محبّت الهی برآورده‌اند عنداللّه مذکور و در صحیفۀ حمرا از قلم اعلی مسطور است اگر هر یک را بخواهم ذکر نمایم و مقامش را اظهار دارم باید بدفاتر متعدّده و تألیف کتب عدیده مشغول شوم حقّ خود ظاهر میفرماید این خادم از حقّ میطلبد ایشان را در جمیع احوال تأیید فرماید بر استقامت و خدمت و خلوصی که جمیع اشیاء بر آن گواهی دهد و آثارش در عالم ظاهر و هویدا گردد
اینکه ذکر جناب محمّد قبل با (خ‌ا) و جناب میرزا ابو علیهما بهآء اللّه نموده بودند که الحمد للّه در اوّل شباب بافق اعلی توجّه نموده‌اند این فقره در منظر اکبر عرض شد هذا ما نزّل لهما من لدی اللّه العلیّ العظیم قوله تبارک و تعالی
کتاب انزله الرّحمن من ملکوت البیان لمن فی الامکان طوبی لمن سمع و اجاب و ویل لکلّ غافل مرتاب هذا یوم تنوّر بأنوار الوجه و فیه ینادی لسان العظمة الملک للّه مالک یوم المآب قد ذکر ذکرک فی هذا المقام انزلنا لک ما عجزت عن ذکره السن الأنام ان افرح بما ذکرت فی السّجن الأعظم و توجّه الیک وجه القدم من اعلی المقام انّا انزلنا الآیات و اظهرنا البیّنات و دعونا الکلّ الی سوآء الصّراط من النّاس من اعرض و انکر و منهم من افتی علینا من دون بیّنة و برهان و اوّل من اعرض عنّا علمآء الأرض فی هذا العصر الّذین یدعوننی فی اللّیالی و الأیّام باسمی یتّکئون علی الوسائد العلیا و اذا اظهرت نفسی قاموا علیّ علی شأن صاحت به الحصاة طوبی لک بما سمعت النّدآء و اقبلت الیه و اجبت مولاک اذ اتی بقدرة و سلطان و هذا ما نزّل للآخر قوله عزّ کبریائه
سبحان الّذی ظهر و اظهر امره علی شأن نطقت الأشیآء قد جآء الوعد و اتی الموعود الّذی شهدت الذّرّات انّه لا اله الّا هو المهیمن القیّوم قد قرّت عیون المقرّبین من هذا الظّهور الّذی به نطقت سدرة الطّور و انار الدّیجور و هدرت حمامة الأمر علی اغصان دوحة البیان انّه لا اله الّا هو العزیز الودود کم من عبد اقبل الی الأفق الأعلی و کم من ملک اعرض عن اللّه مالک الملوک طوبی لقلب اقبل و لوجه توجّه و لأذن سمعت هذا النّدآء الّذی ارتفع من هذا المقام المحمود انّک لا تحزن من شیء توکّل علی اللّه فی کلّ الأمور قل
لک الحمد یا الهی بما ذکرتنی فی السّجن و عرّفتنی ما کان مکنوناً فی علمک و مسطوراً فی کتبک اسألک بأن تجعلنی مستقیماً علی امرک و متشبّثاً بذیل عنایتک انّک انت المقتدر العزیز الغفور انتهی
و اینکه ذکر ورقه اخت جناب آقا غلامحسین علیهما بهآء اللّه نموده بودند در ساحت امنع اقدس عرض شد هذا ما نزّل لها و للأوراق الّتی اقبلن و آمنّ باللّه الفرد الخبیر قوله جلّ کبریائه و عزّ بیانه
یا امتی و یا ورقتی حمد کن محبوب عالمیان را که باین فیض اعظم فائز شدی در ایّامی که اکثر علما و رجال ارض از آن محرومند ترا باسم ورقه ذکر نمودیم تا بمثابۀ اوراق از اریاح ارادۀ حقّ جلّ جلاله متحرّک باشی چنانچه اوراق اشجار ارض از هبوب اریاح ان اشکری ربّک بهذا الذّکر المبین اگر حلاوت کلمۀ یا امتی را بیابی از عالمیان خود را فارغ مشاهده نمائی و در لیالی و ایّام بذکر مقصود یکتا مشغول شوی اوراق و امائی که از فرات رحمت رحمانی آشامیدند و بشطر اللّه ناظرند هر یک را بابدع بیان ذکر نمودیم طوبی لهنّ و نعیماً لهنّ سوف یظهر اللّه مقامهنّ فی مقام لا یذکر بالأذکار و لا یوصف بالأوصاف و ترا وصیّت مینمائیم بآنچه سبب ارتفاع امر اللّه است مابین عباد و اماء ندای دوستان را میشنود و اعمال را مشاهده میفرماید انّه هو السّمیع البصیر البهآء علیک و علیهنّ من لدی اللّه المقتدر العلیم الحکیم انتهی
و اینکه ذکر سیّدۀ کبیره علیها بهآء اللّه که به حاجیه معروفند نموده بودند عرض شد و یک لوح امنع اقدس مخصوص او نازل یا محبوب فؤادی امواج بحر فضل الهی نه بشأنیست که انسان بتواند تعقّل نماید و یا از عهدۀ شکر برآید کینونت حمد و ثنا و شکر در این عرصه خود را فانی مشاهده مینماید و عاجز و قاصر می‌بیند در ایّامی که از سماء بغضا سهام بلا اغزر از امطار نازل و ظلمت ضغینه از جمیع جهات محیط قلم اعلی بشأنی ناطق که صدهزار جوهر روح منصعق مشاهده میگردد بصدهزار عجز و ابتهال عرض مینمایم غافلین را آگاه فرماید و از دریای دانائی بنوشاند اوست باذل اوست معطی اوست بخشنده اوست کریم اوست توانا و بینا از مطلب دور افتادم هذا ما نزّل لها قوله جلّ جلاله
ای کنیز خدا بشنو ندای مالک اسماء را که در سجن بتو توجّه نموده و ترا ذکر مینماید هر قاصدی را اعانت نموده و هر ندائی را جواب عطا فرموده و هر طالبی را راه داده امروز سبیل مستقیم ظاهر و میزان عدل منصوب و انوار آفتاب فضل مشرق ولکن ظلمت انفس ظالمه بمثابۀ غمام مابین آفتاب فضل و اهل عالم حجاب شده و حایل گشته طوبی از برای کسی که حجاب را خرق نمود و بانوار آفتاب ظهور منوّر گشت چه بسیار از نفوس که خود را از عقلا و اهل دانش میشمردند و در یوم الهی از جمیع فیوضات محروم و ممنوع گشتند یا ورقتی یا امتی قدر این فضل را بدان و همچنین رحمتی که بر تو سبقت گرفت و ترا بافق اعلی هدایت نمود اماء قانتات را از لسان مظلوم تکبیر برسان و بعنایتش مسرور دار انتهی
و هذا ما نزّل لضلع جناب الأنیس علیهما بهآء اللّه
یا ورقتی ان استمعی ندائی من شطر سجنی انّه لا اله الّا هو الحقّ علّام الغیوب انّا انزلنا من سمآء الظّهور ما انارت به الوجوه و قرّت به العیون قد اتی الوعد و القوم لا یشعرون قد ظهر الموعود و هم لا یفقهون قد اتی من خضع له العالم و تزعزعت ارکان الأمم الّذین نقضوا المیثاق و العهود قد اتاهم من یذکرونه فی اللّیالی و الأیّام و هم اعرضوا عنه و افتوا علیه بظلم ناح به روح الأمر و صاح العرش فی مقام مرفوع ان اشکری ربّک بما اختارک لعبده الّذی کان اسیراً بأیدی المشرکین فی سنین معدودات و نجّاه امراً من عنده و هو المقتدر علی ما کان و ما یکون یا ورقتی حمد کن مقصود عالم را که چشمت را روشن نمود بنور معرفت خود و اذنت را فائز فرمود باصغاء ندائه الأحلی ندائی که در لیالی و ایّام و عشیّ و اشراق مرتفع است ید فضل دستت را گرفت و از ظلمات اوهام بمشرق یقینت آورد از حقّ میطلبیم ترا مؤیّد فرماید بر آنچه که لایق این مقام بلند است انّه غفرک و امّک انّ ربّک لهو الفضّال الکریم انّا نبشّرک و ایّاها برحمتی و عنایتی و نذکر ضلع اخیک و نبشّرها بفضلی الّذی احاط من فی السّموات و الأرضین الحمد للّه ربّ العالمین انتهی
اشراقات انوار آفتاب حقیقت اولیا و احبّا و قانتات و ورقات را اخذ نموده لعمر محبوبنا و محبوب من فی السّموات و الأرض اگر بگوش حقیقت آیات الهی را اصغا نمایند کل مشتعل شوند بشأنی که عالم را مشتعل نمایند یعنی هر نفسی که در او بقیّۀ روح باقی بزندگانی حقیقی فائز میشود انّه علی کلّ شیء قدیر
در این وقت بمنظر اعلی توجّه نموده الی ان دخلت المقام اذاً نطق لسان العظمة قال و قوله الأحلی یا خادم بچه مشغول بودی عرض شد بتحریر جواب مراسلات جناب میرزا و ذکر اولیا در آن حین این کلمۀ علیا از لسان مالک وری نازل قوله جلّ کبریائه و عظم اقتداره انّا نحبّ ان نذکر انجم سمآء العرفان مرّة اخری و نوصیهم بما یرتفع به امر اللّه المهیمن القیّوم طوبی لهم بما اقبلوا و سمعوا و اجابوا و فازوا بما غفل عنه علمآء الأرض و عرفائها الّا من شآء اللّه ربّ العالمین باید باتّحاد و اتّفاق تشبّث نمایند بشأنی که اختلافات عالم سبب تشتّت نشود و فصل ننماید بکمال همّت بر اصلاح عالم قیام کنند و در جمیع اوقات بحکمت و بیان ناس غافل را ببحر دانائی هدایت نمایند که شاید آگاه شوند و از ما سوی اللّه فارغ و آزاد گردند و امر مینمائیم دوستان خود را بحفظ مقامات خود لعمری از برای هر یک مقامی مقدّر که اقلام عالم از ذکرش عاجز است طوبی لهم طوبی لهم انتهی
فی‌الحقیقه امروز روز اعمال و افعال و حکمت و بیان است در لوحی از الواح این کلمۀ علیا از قلم اعلی نازل قوله عزّ بیانه در جمیع امور بحکمت ناظر باشید حکمت دریاق اعظم است بسا میشود معرض را مقبل مینماید و دشمن را دوست تمسّک باو لازم چه که در اکثری از الواح این فقره از سماء مشیّت مطلع نور احدیّه نازل طوبی للعاملین در کلّ حین متمسّک باشید بامری که سبب اعلاء کلمة اللّه گردد اعمال طیّبه و اخلاق مرضیّه جند اللّهند در این ظهور اعظم و همچنین کلمۀ طیّبۀ مبارکه این جنود جذّاب قلوبند و فاتح ابواب این سلاح احدّ از سلاح عالم است فاسأل اللّه بأن یؤیّد الکلّ علی ما نزل من قلمه الأعلی فی الزّبر و الألواح انتهی در جمیع احوال از حقّ جلّ جلاله تأیید میطلبم بی عنایاتش هیچ شیء از اشیاء ثمری نداشته و ندارد له الفضل و الجود و الکرم و له ما یعجز عن ذکره الأمم
دستخطّ دیگر آن محبوب که بتاریخ ٢٣ شهر شعبان المعظّم بود فی‌الحقیقه آب قوس بود از برای تشنۀ قلب الأسد للّه الحمد مسرّت کلّی حاصل هر هنگام نفحه‌ئی از شطر محبّت آن محبوب متضوّع میشود فی‌الحقیقه نافۀ مشکی است از برای این خادم فانی دماغ جان معطّر و قلب با قوّت جدید ظاهر چه که تمام آن مزیّن است بذکر و ثنا و خدمت و محبّت محبوب عالم و در آن مرقوم آنچه که بر حزب اللّه در ارض میم و الف وارد شده تعالی تعالی عمل العلی و ذکر العلی و بیان العلی و استقامة العلی و شهادة العلی و محو العلی و صحو العلی و صعود العلی و علوّ العلی لعمر محبوبنا و محبوبکم و مقصودنا و مقصودکم قد ظهر منه من الاستقامة ما تزیّنت به سمآء الاقتدار و من المظلومیّة ما ناحت الحوریّات فی الغرفات و اهل الفردوس الأعلی فی مقامات عالیات فی‌الحقیقه همچه دمّی حیف بود هدر برود و در بساط منجمد شود حسن کار این بود که احدی از ایشان مغایری ندید و خلاف حکمتی واقع نه خالصاً لوجه اللّه اغلی و اعزّ اشیاء عالم را انفاق کرد هنیئاً له یک عالم هنیئاً از برای او لفظ و بیان و ذکر این عبد قابل این مقام نه ولکن از قلم اعلی نازل آنچه که سزاوار است له الحمد فی کلّ الأحوال این ایّام هم توجّه آن حضرت بآن اطراف جایز نه و مخصوص اسرای آن ارض که بسجن طاء وارد شدند آیات بدیعۀ منیعه نازل و ارسال شد ذکر آن دیار و اسرای آن دیار و شهدای آن دیار در ساحت اقدس بوده و هست توجّه بارض طاء هم این سنه جایز نه چه که از داخلی هم اطمینان کامل حاصل نه انّ ربّنا الرّحمن لهو السّتّار الکریم
اینکه ذکر جناب مشهدی حسین علیه بهآء اللّه فرموده بودند آنچه اراده نموده‌اند در ساحت امنع اقدس عرض شد و مقبول افتاد ولکن فرمودند ذکرش حال جایز نه چه که مفسدین ارض در حرکتند و مترصّد دست‌آویز و همچنین فرمودند خدمات او در این سبیل در نظر بوده و هست و مدّتهاست یک لوح امنع اقدس مخصوص او نازل ولکن ارسال نشده این ایّام ارسال میشود و یک لوح دیگر هم این دو یوم نازل شد انشآءاللّه بهر دو فائز میشوند
اینکه در بارۀ جناب حاجی علی و ضلع ایشان علیهما بهآء اللّه مرقوم داشتید در ساحت امنع اقدس اعلی عرض شد هذا ما تکلّم به مکلّم الطّور قوله عزّ کبریائه و جلّ جلاله این فقره لدی الوجه مقبول افتاد نعم ما عمل به الحاجّ المذکور یعنی در تزویج بنت ذبیح علیه و علیها بهآء اللّه انّا ذکرناه من قبل و فی هذا الیوم بما قرّت به العیون و طارت به الأرواح بشّره من قبلی و ذکّره من لدی المظلوم بما نزّل من لدی اللّه مالک الرّقاب انشآءاللّه بروح و ریحان و الفت و اتّحاد ایّام بگذرانند و بذکر و ثنای مقصود عالمیان در عشیّ و اشراق مشغول باشند انتهی فی‌الحقیقه ماندن در ارض طاء در این ایّام مثمر ثمری نه انشآءاللّه ابن حضرت ذبیح علیهما بهآء اللّه بمعروف تمسّک مینمایند و سبب تفریق نمیشوند اگر محض تفرّج هم باشد توجّه بارض جناب حاجی نمایند محبوبست یسأل الخادم ربّه بأن یؤیّد الکلّ علی ما یحبّ و یرضی و السّلام علی من اتّبع الهدی
عرض دیگر آنکه جناب محبوبی امین علیه بهآء اللّه ذکر آن حضرت را مکرّر نموده فی‌الحقیقه بحقّ ناظرند و بحقّ ناطق معروف را از دست نداده و انشآءاللّه نمیدهند باری ذکر خیر آن حضرت مکرّر از ایشان شنیده شد حقّ توفیق عنایت فرماید تا کل موفّق شوند بآنچه که لایق این یوم مبارک است
نفوس مذکورۀ در دستخطّ آن حضرت فی‌الحقیقه از بحر محبّت آشامیده‌اند و بافق عنایت ناظرند این معدوم فانی شهادت میدهد در حقّ ایشان و از حقّ جلّ جلاله توفیق میطلبد چندی قبل مخصوص کل الواح مقدّسۀ منیعه از سماء مشیّت الهیّه نازل و انشآءاللّه ارسال میشود از حقّ منیع سائل و آمل که کل بنفحات آیات مقصودنا و مقصود من فی العالم فائز شوند
اینکه در بارۀ حقوق مرقوم داشتند که جناب حاجی مذکور ارادۀ ادای آن دارند هذا من فضل اللّه یؤتیه من یشآء للّه الحمد مؤیّد گشتند به عمل بما نزّل فی الکتاب وجهی که قرار شد در این سنه بدهند حسب الأمر قسمت شد صورت آن بنظر میرسد از حقّ میطلبم ایشان را بر اعمال عظیمه موفّق فرماید و از سماء فضل برکت عطا نماید انّ ربّنا الرّحمن لهو المقتدر القدیر
و اینکه در بارۀ بقعۀ مبارکۀ حضرت ورقۀ علیا و مخدّرۀ کبری و حضرت افنان حضرت خال معظّم علیهما من کلّ بهآء ابهاه مرقوم داشتید و رجای جناب من فاز و نفوس اخری علیهم بهآء اللّه در ساحت امنع اقدس مالک الوری عرض شد و باجابت مقرون فی‌الحقیقه این عنایت بسیار عالیست چه که محو باو راه ندارد عزل باو نمیرسد از قلم اعلی در ایّام ظهور چنین عنایتی ظاهر شود معلوم است شأن و مقام آن فی‌الحقیقه بخلع باقیه و طراز دائمه فائز شدند نعیماً لهم و مریئاً لهم و طوبی لهم این ذکر در کتاب الهی مخلّد و عرفش مابین عباد متضوّع این بدء مقدّس از ختم و نهایت است در این مقام بیاناتی از لسان عظمت شنیده شد از جمله این کلمۀ علیا قوله عزّ کبریائه آفتاب بیان الهی را افول اخذ ننماید و غروب از پی درنیاید انتهی اینست مقام خلود یشهد بذلک ربّنا العزیز الودود و مخصوص لوح امنع اقدس هم در این مقام نازل یعنی در تفویض تولیت بقاع مبارکۀ مخصوصۀ در آن بقعه الی جناب الفضل الّذی فاز بلقآء اللّه فی السّجن و نفوس اخری الّذین نزّلت اسمائهم فی اللّوح امراً من لدن آمر علیم هذه صورة ما نزّل من ملکوت الأمر قوله عزّ بیانه
یا فضل‌اللّه انّا ولّیناک و الأربعة المعروفة المذکورة لدی الوجه علی البقعة الورقة العلیا و البقاع المنسوبة الینا هناک و جعلنا التّولیة فی کفّکم عزّاً لکم و لذرّیّاتکم بدوام الملک و الملکوت ان اشکروا اللّه بهذه الدّولة الباقیة و العنایة الدّائمة انّه یفعل ما یشآء و یحکم ما یرید و هو المهیمن القیّوم قوموا بقیام ثابت راسخ علی خدمة فوّضت الیکم من لدی اللّه مالک ما کان و ما یکون انتهی
و همچنین لوحی از سماء عنایت در ذکر قبول بیت و بستان جناب حاء و سین علیه بهآء اللّه نازل قوله جلّ اجلاله و عظم کبریائه
یا حسین انّا قبلنا بیتک و بستانک و زیّنّاهما بطراز القبول و قرّرناهما مقرّاً للأولیآء الّذین یسافرون و یدورون البلاد لتبلیغ الأمر و اعلآء کلمة اللّه المطاعة و جعلناک موکّلاً علیهما و خادماً لهما و قدّرناهما لک ذکراً باقیاً دائماً لتشکر ربّک السّامع المجیب انتهی
للّه الحمد دو آفتاب از افق کرم مالک قدم ظاهر و مشرق یعنی دو لوح از سماء مشیّت مقصود عالمیان نازل و هر یک بافصح بیان بعنایت حقّ جلّ جلاله ناطق انشآءاللّه بآن فائز شوند و بآنچه مأمورند عامل گردند و همچنین حقوق الهی که جناب حاجی ع‌ل علیه بهآء اللّه بادای آن موفّق شدند کل بطراز قبول فائز و این کلمۀ مبارکه از ملکوت بیان رحمن نازل قوله تبارک و تعالی انّا قبلنا ما اراده فی سبیل اللّه طوبی لمن فاز بأدآء ما علیه من حقوق ربّه و بعد از قبول حسب الأمر قسمت شد عدد خمسین مخصوص محبوسین راء و شین و اربعین مخصوص محبوسین ارض طاء و خمسین هم از جناب شیخ س‌ل مخصوص بعضی از مسافرین اخذ شد باید از آن وجه بایشان برسد و خمسین هم بساحت اقدس ارسال دارند و یک سنه را هم بخود جناب حاجی ع‌ل علیه بهآء اللّه عطا فرمودند یعنی بخشیدند فی‌الحقیقه این عنایتی است بزرگ و فضلی است عظیم از برای نفسی که الیوم مؤیّد شود بر خدمت امر و ادای حقوق الهی چه که اثر و ثمرش بدوام ملک و ملکوت باقی است نسأل اللّه بأن یوفّقنا علی ذکره و ثنائه و علی العمل الصّالح و الکلم الطّیّب و الأخلاق الطّیّبة الرّاضیة المرضیّة و القیام علی خدمة امره المبرم المتین این خادم فانی از حقّ تعالی شأنه سائل و آمل که عظمت وقت و مقام آن را الهام فرماید تا کل قدر وقت را بدانند و بما ینبغی قیام نمایند انّه لهو المؤیّد المقتدر القدیر البهآء المشرق من افق سمآء العنایة علی حضرتکم و حضرة الأنیس و علی اولیآء اللّه و اصفیائه فی هناک الّذین ما نقضوا میثاق اللّه و عهده و ما خوّفتهم الصّفوف و الجنود و الحمد للّه مالک هذا الیوم الموعود
الحمد للّه مرّۀ اخری بدستخطّ آن حضرت فائز اینکه در بارۀ محبوبی جناب انیس و آقایان جناب آقا میرزا سیّد علی و آقا غلامحسین و آقا میرزا محمّد باقر علیهم بهآء اللّه و عنایاته مرقوم داشتید در لیلۀ هفتم شهر صفر یک ساعت و بیست و پنج دقیقه از شب گذشته قصد ذروۀ علیا و مقرّ عرش نموده آنچه مرقوم فرمودند امام وجه مالک قدم عرض شد آیۀ مبارکۀ منزلۀ در کتاب اقدس را قرائت فرمودند قوله عزّ بیانه و جلّ ذکره تزوّجوا یا قوم لیظهر منکم من یذکرنی بین عبادی هذا من امری علیکم ان اتّخذوه لأنفسکم معینا و بعد این کلمۀ علیا از ملکوت اعلی ظاهر قوله عزّ اجلاله یا عبد حاضر جمیع امور در قبضۀ قدرت الهی بوده و هست و آنچه امر نماید او محبوبست هر یک از نفوس مذکوره را ذکر نمودیم بشأنی که جمیع اشیاء از بادۀ ذکر مجذوب و بثنای مذکور ناطق هذا من فضل اللّه یؤتیه من یشآء بنویس بایشان فقر بنفسه احتشام میطلبد لعمر اللّه فقر حقیقی بمثابۀ بحر است و احتشام عالم مانند قطره ولکن احتشام دوست لازال بخضوع و خشوع دوستان ناظر و بایشان متوجّه و با ایشان جالس انتهی
بعد از عرض شعر و ذکر عهد جناب آقا میرزا سیّد علی و همچنین رجای آقایان دیگر لسان عظمة باین کلمۀ مبارکه ناطق قوله جلّ کبریائه باید آنچه در کتاب اقدس از ملکوت مشیّت الهی نازل شده عمل نمایند و قلم اعلی اجر لقا از برای هر یک در صحیفۀ حمرا ثبت میفرماید به نصبت رایة یفعل ما یشآء و هر چه اراده فرماید جاری مینماید لیس لأحد ان یقول لم و بم انتهی این خادم فانی از حقّ جلّ جلاله مسئلت مینماید که بعد از عنایت کبری یعنی اجر لقا اسبابی ظاهر شود که در ظاهر هم ایشان بشرف لقا فائز شوند و از کوثر وصال بیاشامند دیگر تا کی این عنایت ظاهر شود و شمس اذن اشراق فرماید ولکن حمد مقصود عالمیان را که از فضل بیمنتهایش عنایت فرمود آنچه را که هیچ شیء از اشیاء باو معادله ننماید اجر لقا نعمتی است عظیم و اوست مائدۀ دائمۀ باقیه للّه الحمد بآن فائز شدند صدهزار حسرت از برای نفوسی که از عنایت امروز غافلند و از انوار آفتاب حقیقت محجوب و بیخبر
و اینکه مرقوم داشتید در ارض ص در مضجع مطهّر مقدّس حضرت سلطان‌الشّهدآء و محبوب‌الشّهدآء روحی لهما الفدآء بیتوته بعمل آمد لعمر محبوبنا و محبوبکم آن حضرت عمل فرمودند آنچه را که از سیّد اعمال است و این فقیر لاشیء چگونه از عهدۀ این شکر برآید و یا اولیای دیگر که در این ارض ساکنند این عبد از قبل خود و ایشان بعجز و قصور اعتراف مینماید و در حینی که کمال تحیّر دست داده بود و در بحر فکر متغمّس بنظر آمد که مقرّ کان اللّه و لم یکن معه من شیء را بوکالت ایشان زیارت نمایم و این عملی است که صد هزار هزار عالم ربح فوق ربح از برای آن محبوبست فوراً بحمد و ثنای محبوب یکتا مشغول گشتم و طلب اذن نموده بعد از اشراق آفتاب اذن از افق اراده امام وجه حاضر و بزیارت فائز و بطراز قبول مزیّن اینست عملی که از برای او شبه و نظیر تصوّر نشده و نمیشود له الحمد و المنّة و له العنایة و الکرم و الرّحمة
و اینکه ذکر اهل بیت علیهم من کلّ بهآء ابهاه را نموده بودند و عنایات و محبّتشان که نسبت بآن جناب ظاهر شد فی‌الحقیقه سزاوار این مقامند لازال بخدمت حقّ مشغول بوده‌اند و کمال محبّت را در بارۀ اولیائش اظهار مینمودند آنچه از ظلم ظالمین یعنی ذئب و رقشا بر ایشان وارد شد از محبّت الهی ممنوع نشدند باستقامت فائزند و این مقامیست بسیار بزرگ از حقّ جلّ جلاله میطلبم ایشان را موفّق و مؤیّد دارد انّه علی کلّ شیء قدیر
و اینکه در بارۀ جناب حاجی محمّد صادق خ‌ا علیه بهآء اللّه مرقوم داشتید یک لوح امنع اقدس از سماء عنایت مخصوص ایشان نازل و ارسال شد انشآءاللّه بآن فائز شوند و از کوثر بیان رحمن بیاشامند آشامیدنی که انتهای آن از حدود مقدّس و منزّه هی بیاشامند و بنوشانند امثال آن نفوس اگر بحکمت رفتار نمایند و در حبّ الهی ثابت و مستقیم شوند تأیید حقّ جلّ جلاله بایشان میرسد باید بکمال حکمت بتبلیغ مشغول شوند که شاید اهل آن جهات عرف ظهور را بیابند و ندای دوست را بشنوند و به ما ینفعهم عامل گردند
هذا ما نزّل من سمآء مشیّة ربّنا الرّحمن لجناب خ‌ا علیه بهآء اللّه قوله تبارک و تعالی
بسمی الظّاهر النّاطق من الأفق الأعلی
انّ المظلوم یذکر من اقبل الی الفرد الخبیر و اعترف بوحدانیّته کما اعترف به القلم الأعلی اذ جال فی مضمار البیان طوبی لنفس فازت بعرفان ربّها و ویل لکلّ غافل مریب انسان بمثابۀ شجر است اگر باثمار مزیّن گشت لایق مدح و ثنا بوده و هست والّا شجر بی‌ثمر قابل نار است اثمار سدرۀ انسانی بسیار لطیف و پسندیده و محبوب اخلاق مرضیّه و اعمال حسنه و کلمۀ طیّبه از اثمار این شجره محسوب ربیع اشجار ظاهره در هر سنه ظاهر و مشهود ولکن ربیع اشجار انسانیّه ایّام ظهور حقّ جلّ جلاله بوده اگر در این ربیع الهی سدره‌های وجود باثمار مذکوره مزیّن شوند البتّه انوار آفتاب عدل من علی الأرض را احاطه نماید و کل خود را فارغ و مستریح در ظلّ حضرت مقصود مشاهده کنند آب این اشجار کوثر بیان محبوب امکان است در یک آن غرس میشود و در آن دیگر از امطار رحمت رحمانی فرعش در سماء مشاهده میگردد شجرۀ یابسه قابل ذکر نبوده و نیست طوبی از برای مقبلی که بطراز همّت مزیّن شد و بر خدمت امر قیام نمود او بمقصود فائز و بآنچه از برای او خلق شده عارف صدهزار افسوس از برای نفوس غافله فی‌الحقیقه ایشان بمثابۀ اوراق یابسۀ مطروحۀ بر ارضند عنقریب باد اجل هر یک را بمقرّ خود راجع نماید غافل آمدند و غافل زیستند و غافل بمقام خود رجوع نمودند عالم در هر حین بأعلی النّدآء ندا مینماید و میگوید من فانیم و ظهورات و الوان من فانی از اختلافات و تغییرات محدثۀ در من پند گیرید و متنبّه شوید مع‌ذلک بصر موجود نه تا ملاحظه کند و سمع مشهود نه تا بشنود سمع حقیقی امروز ندا مینماید و میگوید هنیئاً لی امروز روز من است چه که ندآء اللّه مرتفع است و کینونت بصر میگوید مریئاً لی روز روز من است چه که جمال قدم از افق اعلی مشرق و لائح باید اهل بهاء از مالک اسماء در کلّ احیان سائل و آمل شوند که شاید اهل انشاء از فیوضات ایّامش محروم نمانند جمیع علما باین کلمه ناطق بودند و مکرّر در زمان طفولیّت نفس حقّ اصغا نموده میگفتند آیا آن کلمۀ قائم چه کلمه‌ایست که نقبا از آن فرار اختیار مینمایند بگو آن کلمه حال ظاهر و شما قبل از استماع فرار نموده‌اید و ملتفت نیستید و آن کلمۀ مبارکۀ مکنونۀ مخزونۀ مصونه اینست هو در قمیص انا ظاهر و مکنون به انا المشهود ناطق اینست آن کلمه‌ئی که فرائص مشرکین از آن مرتعد شده سبحان‌اللّه در جمیع کتب قبل عظمت این یوم و عظمت ظهور و عظمت آیات و عظمت کلمه و عظمت استقامت و عظمت شأن و مقام ذکر شده مع‌ذلک خلق از او غافل و محتجب انبیا لقای این یوم را آمل بودند داود میفرماید من یقودنی الی المدینة المحصّنة مدینۀ محصّنه عکّاست و حصنش بسیار محکم و مظلوم در او مسجون و همچنین در فرقان میفرماید ان اخرج القوم من الظّلمات الی النّور و بشّرهم بأیّام اللّه در اکثری از صحف و کتب الهی ذکر این یوم بکمال تصریح مذکور و مسطور علمای عصر ناس را از این مقام اعلی و ذروۀ علیا و غایة قصوی منع نموده‌اند طوبی از برای آن جناب که ظلمت اوهام از نور یقین منعت ننمود و سطوت ایّام شما را از مالک انام بازنداشت قدر این مقام را بدان و از حقّ جلّ جلاله حفظش را بخواه در هر حال دولت باقیه مخصوص حقّ و اولیائش بوده و خواهد بود البهآء المشرق من افق البقآء علیک و علی الّذین تمسّکوا بحبل اللّه المتین انتهی
الحمد للّه اشراقات انوار آفتاب عنایت کل را فراگرفته و بخششی ظاهر که هر ذکر بدیعی از ذکرش اظهار عجز نموده از حقّ جلّ جلاله این فانی سائل و آمل که کل را یعنی دوستان و آقایان را از شرّ خادعین و خائنین و ماکرین محفوظ دارد اوست مهیمن بر کل و قادر بر کل و محیط بر کل
و اینکه در بارۀ آقا میرزا عبّاس علیه بهآء اللّه مرقوم داشتید که در اوّل ایّام عمر بنار محبّت مشتعلند و بخدمت قائم این فقره هم در ساحت امنع اقدس عرض شد هذا ما نطق به لسان الرّحمن قوله جلّ و عزّ
انشآءاللّه نهالهای جدیده از امطار رحمت الهی باوراق و اثمار بدیعۀ جنیّه فائز شوند امروز پرتو آفتاب فضل عالم را احاطه نموده طوبی از برای نفسی که باو فائز شد و ویل لکلّ غافل مرتاب نعیم از برای اشجاری که از اریاح ارادۀ حقّ جلّ جلاله حرکت نمایند در اوّل ایّام بعرفان حقّ و خدمت دوستانش فائز شدی انشآءاللّه در جمیع احوال و ایّام حیات بافق اعلی ناظر باشی و بنار حبّش مشتعل و از انوار وجهش منیر الأمر بید اللّه العلیم الخبیر البهآء علیک انتهی
این عبد فانی هم خدمت کل مرّة بعد مرّة عرض خلوص میرساند دیگر از تحریر خجلت میبرم چه که بسیار مزاحم شدم ای کاش هر دقیقه از دقایق این ایّام هزار دقیقه و هر ساعتی هزار ساعت میشد و این عبد هم مؤیّد میگشت و بذکر و ثنای اولیای حقّ مشغول میشد اگرچه باز کما ینبغی از عهده برنمیآمد ولکن امید هست که این رجا مقام عمل ظاهر شود و مقرّ گیرد انّ ربّنا الرّحمن لهو المقتدر القدیر البهآء المشرق من افق سمآء عنایة ربّنا علی حضرتکم و علی من معکم و یحبّکم و یسمع قولکم و یعینکم و ینصرکم فی اللّه ربّ العرش و الثّری و مالک الآخرة و الأولی
عرض دیگر آنکه جمیع اولیاء الهی از عباد و اماء که در دستخطّهای آن حضرت مذکور بودند مخصوص هر یک لوح ابدع امنع اقدس از سماء عنایت نازل و ارسال شد هم این عبد در اصل مکتوب ثبت نموده و هم علیحده لوح نوشته ارسال گشت للّه الحمد مکرّر مذکور گشتند و آنچه بطرز لوح نیست یعنی بعضی فقرات منزله است باید آن محبوب سواد آن را از برای صاحبان آن ارسال فرمایند و همچنین یک لوح امنع اقدس اعزّ ابهی مخصوص آن محبوب نازل فضلاً علی ما نزّل فی المکتوب ارسال شد انشآءاللّه بآن فائز گردند و عدد اسم اعظم الواح بدیعۀ منیعه بلااسم ارسال شد حسب الاستدعای آن حضرت و آنچه الواح مخصوص اولیای ارض ش نازل نزد محبوب روحانی جناب انیس علیه بهآء اللّه الأبهی ارسال شد که برسانند و آنچه مخصوص اولیای آباده است نزد آقائی حضرت افنان جناب آقا میرزا آقا علیه من کل بهآء ابهاه ارسال شد که ارسال دارند انشآءاللّه عرف آیات الهیّه و کلمات قدسیّه که از خزائن علم ظاهر شده جمیع را اخذ نماید و به ما یحبّ و یرضی مؤیّد فرماید انّه علی کلّ شیء قدیر الحمد للّه الواحد العزیز الفرید
این سند از کتابخانهٔ مراجع بهائی دانلود شده است. شما مجاز هستید از متن آن با توجّه به مقرّرات مندرج در سایت www.bahai.org/fa/legal استفاده نمائید.
آخرین ویراستاری: ۲۸ فوریه ۲۰۲۳، ساعت ۱:۰۰ بعد از ظهر