هو الشّاهد السّامع العلیم الخبیر

حمد حضرت قیّوم را لایق و سزاست که بایادی عطا رحیق مختوم را بر عالمیان مبذول داشت امواج دریای غضب رحمتش را منع ننمود و زماجیر ملوک و سلاطین لسان عظمتش را از نطق بازنداشت اوست مکلّم طور و مالک ظهور که بکلمۀ علیا اصحاب قبور را حیات تازه بخشید و بخدمت بازداشت و لا یعرفهم الّا من ینطق فی السّجن الاعظم امام وجوه الامم قد اتی المالک الملک للّه المهیمن القیّوم

التّکبیر و البهآء و النّور و الضّیآء علی ایادی امر اللّه الّذین نصروا امره فی البلاد و الدّیار اولئک عباد جعلناهم مفاتیح ابواب العلم و العرفان فی الامکان تعالی الرّحمن الّذی ایّدهم علی القیام علی خدمة امره المحکم المتین

قد حضر حضرة غصنی بکتابک الّذی ارسلته الی الحبیب علیه بهآئی و عنایتی و قرأه امام وجهی اجبناک بآیات انجذبت بها الاشیآء و نادت الذّرّات امام الوجوه الملک للّه المقتدر العزیز المختار لو یسئلک احد عن البهآء قل لعمر اللّه انّه تحت براثن البغضآء و یذکر اولیآئه بما لا ینقطع عرفه بدوام اللّه مالک السّرّ و الاجهار یا فضل‌اللّه اسمع النّدآء من افق عکّآء انه لا اله الّا هو الفرد الواحد المقتدر العزیز العلّام لا یعزب عن علمه من شئ یشهد و یری و هو العزیز الوهّاب طوبی لک بما ذکرت ربّک فی حین احاطته الاحزاب من کلّ الجهات قل هذا یوم النّصر انصروه بالذّکر و البیان هذا ما حکم به الرّحمن فی الزّبر و الالواح قد بکت عیون الاصفیآء فی الفردوس الاعلی بما ورد علی اولیآء اللّه فی مدینة الیآء کذلک قضی الامر من لدی اللّه ربّ الارباب لعمر اللّه بذلک نصر اللّه امره و رفعه الی مقام انقطعت عنه الاذکار سوف یرون المخلصون قدرة اللّه و سلطانه کذلک نطق لسان العظمة اذ کان یمشی فی قصر جعله اللّه مشرق الانوار

یا علی قبل محمّد انّا ذکرناک من قبل بلوح فاحت به نفحات اللّه فی الاشطار قد کنت مذکوراً لدی العرش بآیات زلّت بها الاقدام الّا الّذین احاطتهم عنایات ربّهم مالک الرّقاب نسئل اللّه تبارک و تعالی ان یؤلّف بک بین القلوب و یؤیّدک فی کلّ الاحوال اقرء ما انزلناه فی کتابنا الاقدس و بشّر به عبادی الّذین قاموا علی خدمة امری و طاروا فی هوآئی و نطقوا بما نطق به لسان عظمتی فی اعلی المقام قل یا قوم هذا یوم التّبلیغ ضعوا ما عندکم متمسّکین بحبل اللّه مالک یوم القیام البهآء من لدنّا علیک و علی الّذین یحبّونک لوجه اللّه المهیمن علی المشعر و المقام

یا محمّد قبل حسن اولیای ارض هاء و میم لا زال در نظر بوده و هستند ما بین مظلوم و ایشان حجابی نه یشهد بذلک امّ الکتاب و عن ورآئه لسان اللّه العزیز الفیّاض یا اولیائی امروز روز نصرتست و روز بیانست بتبلیغ امر الهی مشغول شوید و در جمیع احوال بروح و ریحان و حکمت و بیان از رحیق مختوم که باصبع عنایت حضرت قیّوم باز شده عطا نمائید شاید غافلهای عالم بدریای آگاهی راه یابند و بر خدمت قیام کنند یا حزب اللّه و اولیآئه و اصفیآئه آنچه را که از آن رائحۀ فساد استشمام شود از آن اجتناب نمائید و بطراز صبر و اصطبار خود را مزیّن دارید لعمر اللّه حقوق اعمال شما باطل نشده و نمیشود و نزد امین مکنون و مخزونست افرحوا بهذه الکلمة الّتی لا تعادلها کلمات العالم یشهد بذلک مالک القدم فی هذا الحین المبین

انّا اردنا ان نذکر فی هذا الحین من سمّی بجواد فی کتاب اللّه النّاطق فی المــٔـاب یا جواد ظاهر شد آنچه که شبه آن را عین عالم ندیده و سمع امکان نشنیده ولکن بعضی از متوهّمین مشاهده میشوند بمثابۀ اهل بیان و فرقان بحبل ظنون متمسّکند و از انوار نیّر ایقان محروم بگو ای قوم امروز بحر معانی موّاج و آفتاب علم الهی مشرق و لائح بر خود و امر رحم نمائید مجدّد سبب اختلاف مشوید بافق ظهور وحده ناظر باشید اینست مقام توحید حقیقی و نور حکمت ربّانی حزب قبل هر یوم ربّی اخذ نمودند و ثمر آن در یوم جزا آن شد که دیدید و شنیدید طوبی لک و لمن نبذ الاوهام فی ایّام اللّه ربّ الارباب اولیا را از قبل مظلوم ذکر نما و بآنچه از سماء رحمت رحمانی و فضل سبحانی نازل شده بشارت ده لیجذبهم بیان الرّحمن و یقرّبهم الیه فی کلّ الاحیان

یا قلم اذکر من احبّنی و نبذ ما سوآئی متمسّکاً بما نزل فی الزّبر و الالواح انّا نحبّ ان نختم البیان فی هذا اللّوح بذکره لیفرح بعنایة ربّه مالک الایجاد نشهد انّه فاز بما کان مذکوراً مرقوماً من القلم الاعلی فی کتاب اللّه العزیز الوهّاب یا ایّها النّاظر الی الوجه ندای مظلوم را بلسان پارسی بشنو این ایّام وارد شده آنچه که قلب عالم محزون مشاهده میشود شهادت نفوس مطمئنّه سبب اعلای کلمه بوده و هست و امّا بر بعضی افزود آنچه را که لایق ذکر نه سبحان‌ اللّه نفوسیکه خود را مطلع استقامت میدانستند مشرق اوهام مشاهده میشوند دعا در حقّ اینمظلوم لازم

یا حیدر قبل علی لو یسئلک احد عن المصباح قل تاللّه بین الاریاح و لو یسئلک احد عن السّدرة قل تحت اسیاف الضّغینة آیا کتاب اقدس را قرائت ننموده‌اند و آیا عرف آیات را نیافته‌اند ذلّت و زحمت و شهادت و نقمت و عذاب در سبیل الهی شهدیست احلی و نعمتی است عظمی ولکن ظنون بعضی از اولیا قلب را گداخت لعمری قد ذابت الاکباد بما احاطت امواج البغضآء سفینة اللّه مولی الوری

اولیای حقیقی را تکبیر و سلام و ذکر و بها برسان از حق میطلبیم کل را تأیید فرماید بر آنچه سبب اعلای کلمۀ اوست اوست مقتدر و توانا در جمیع احوال بتهذیب نفوس مشغول باشید انّه یعلّمکم و یحفظکم و ینصرکم بصفوف الحکمة و البیان من لدی اللّه العزیز المنّان البهآء المشرق من افق سمآء ملکوتی علیک و علی اولیآئی الّذین نبذوا الوری ورآئهم و قاموا امام الوجوه و قالوا اللّه ربّنا و ربّ آبائنا و ربّ العرش العظیم و الکرسیّ الرّفیع

طوبی لعلیّ قبل اکبر الّذی اخبرناه من قبل باسره و ما یرد علیه من جنود الظّالمین اسیری آن نفس مطمئنّۀ راضیه از قبل از قلم اعلی جاری انّا اخبرناه بذلک فضلاً من لدی اللّه المقتدر القدیر طوبی لمن یذکره و یعینه و یحبّه فی هذا الیوم المبارک العزیز البدیع کبّر من قبلی علی ضلعه و بشّرها بعنایتی و رحمتی الّتی سبقت الاشیآء لا اله الّا هو العلیم الحکیم

و نذکر فی هذا الحین من سمّی بامین فی کتابی المبین نسئل اللّه ان یحفظه من شرّ الغافلین و ینصره بجنود العالین و یقرّبه الیه فی کلّ حین انّه هو ارحم الرّاحمین الحمد للّه ربّ العالمین