بنام پدیدآرندۀ عالم

جمیع اهل عالم از برای معرفت حقّ تعالی شأنه و سلطانه خلق شده‌اند و جمیع هم بیوم ظهور وعده داده شده‌اند ولکن چون آفتاب معرفت از افق ظهور طالع و مشرق شد و بحر بیان بامواج باهر گشت کل غافل و از او محجوب مشاهده شدند مگر نفوسیکه سلاسل اوهام را باسم حقّ شکستند ایشانند که از چشمۀ صافی یقین نوشیدند و از عالم لفظ و ظنون گذشتند و ببحر معانی فائز گشتند تفکّر در اعصار قبل نمائید هر وقت و هنگام که مشارق الهام در ارض ظاهر شدند نفوس غافله بر اعراض و اعتراض قیام نمودند و اکثری را باسیاف غل و بغضا شهید کردند الا لعنة اللّه علی القوم الظّالمین قد خسر الّذین کفروا و اشرکوا و غفلوا و ظلموا و ربح الّذین استشهدوا فی سبیل اللّه ربّ العالمین از حقّ میطلبیم آنجنابرا تأیید فرماید تا در این یوم که بانوار ملکوت عرفان منوّر است بآنچه حقّ منیع اراده فرموده فائز شوند و از اشراق آفتاب فضل محروم نگردند فنای عالم بر هر کسی واضحست احتیاج بذکر نیست لذا باید در طلب مقامی که مقدّس از ظنون و اوهام و منزّه از شئون و الوان است بود قل

یا اله العالم و سلطان الأمم اسألک بأبدیّة ذاتک و ازلیّة نفسک بأن تؤیّدنی علی الاقبال الی افقک الأعلی و مقامک الأسنی ای ربّ ترانی مقبلاً الیک و ناطقاً بثنائک اسألک بأن تجعلنی قائماً علی خدمتک و منقطعاً عن دونک ثمّ اکتب لی یا الهی ما کتبته لأصفیائک الّذین فازوا بعرفان مطلع آیاتک و مظهر بیّناتک انّک انت المقتدر علی ما تشآء لا اله الّا انت المهیمن القیّوم