هذا کتاب یهدی الی الحقّ و یذکّر النّاس بأیّام الرّوح و یبشّرهم برضوان اللّه المهیمن القیّوم و ینزل علی المخلصین فی کلّ حین من ثمرات قدس منیع و ینفق علی اهل الجبروت ما یقلّبهم الی اللّه العزیز المحبوب و علی اهل الملکوت ما یدخلهم فی جوار عزّ محمود قل انّ هذا اللّوح بنفسه لکتاب مکنون لم یزل کان مخزوناً فی خزاین عصمة اللّه و سطرت آیاته باصبع القدرة ان انتم تعلمون و ظهر حینئذ بالفضل لیحیی به افئدة الّذینهم فی حول الأمر یطوفون و لن ینظرون الّا بشجرة الأمر و نفسها و ما یظهر منها من انوار اللّه العلیّ المعبود و لن تمنعهم السّبحات و لن تحجبهم الاشارات و هم ببصر اللّه فی نفس الأمر ینظرون و لا یسدّهم شیء عن ملاحظة الجمال و هم فی آیات اللّه فی انفس القدس یتفرّسون و فی بدع الأمر هم یتفکّرون قل یا قوم اتّقوا اللّه فی امره و لا تتّبعوا الّذینهم علی صراط اللّه فی هذا السّبیل لا یسلکون و یا قوم لا تکونوا بمثل الّذین یقرؤون کتاب اللّه ثمّ بآیاته هم یکفرون و یتّبعون احکام اللّه فی ایّامهم ثمّ عن جماله هم یعرضون قل قد کان جمال اللّه بینکم و یضیء وجهه بین السّموات و الأرض کاللّؤلؤ الدّرّیّ المصقول و انتم کنتم محتجب عنه بحیث ما عرفه احد منکم ان انتم تعقلون و ما کان نقاب وجهه الّا الظّهور ان انتم تفقهون و کنتم حضرتم بین یدینا فی کلّ عشیّ و بکور و کنتم معی فی کلّ صباح و مسآء و شهدتم کلّما ظهر منّی و من قیامی و قعود کأنّکم ما سمعتم نغمات اللّه بعد الّذی سمعتموها فی کلّ حین و ما فزتم بلقائه بعد الّذی فی کلّ آن کنتم ان تشهدون کذلک نذکر فی اللّوح ما فات عنکم لعلّ حینئذ تقومون عن مراقد الغفلة ثمّ فی انفسکم تستشعرون
و انّک انت یا اسمی اسمع ما یلقی علیک الرّوح من اسرار اللّه المهیمن القیّوم و قم بتمامک علی خدمة اللّه و لا تجاوز عمّا امرت به و لا تکن من الّذینهم الی شطر القدس لا یتوجّهون و انّک کنت معی فی اکثر الأیّام و سمعت منّی ما لا سمعت من احد و رأیت ما لا رأیته من نفس و مع ذلک ما عرفتنی فی اقلّ من آن و هذا لحقّ معلوم کذلک کنّا مقتدراً علی کلّ شیء و غطّینا عیونک و عیون النّاس بعد الّذی کنّا مشرقاً بینهم کالشّمس المشرق المنیر المشهود فوعمری لو عرفتنی فی اقلّ من لمح البصر و سألتنی عن علم ما کان و ما یکون لعلّمناک بالحقّ اقرب من ان یسمع الحبیب ندآء المحبوب و انت سمعت منّی فی بعض الأحیان ما یکفیک عن غیر اللّه ولکن ما التفتت به لما احجبتک الظّنون و الأوهام عن عرفان اللّه المهیمن القیّوم اذاً لمّا تمّت میقات اللّه و ادخلونا المشرکون فی السّجن کشفنا القناع عن وجه الأمر و اظهرنا نفسنا بالحقّ رغماً للّذینهم کانوا بربّهم ان یشرکون قل یا ملأ المشرکین هل زعمتم بأنّ امر اللّه یضیّع بسجنی او یبدّل بذلّی فبئس ما ظننتم فی انفسکم و فی کلّ ما انتم تتخیّلون بل بذلک یرفع امره بالحقّ کما رفع من قبل ان انتم تشعرون و انّک انت لا تحزن عمّا فات عنک فی ایّامنا فابتغ فضل ربّک العزیز المحبوب ثمّ اشکر اللّه ربّک بما احبّک و ارسل الیک هذا اللّوح الّذی منه تهبّ نسمات اللّه ان انتم تجدون قل یا قوم هذا اللّوح بنفسه حجّة علیکم و علی اهل السّموات و الأرض ان انتم ببصر اللّه فیه تشهدون قل یا ملأ الأرض ان کان عندکم حجّة اعظم من هذا او برهان اکبر منه او دلیل اعلی عنه فأتوا بها ان انتم صادقون و ان لم تکن عندکم من حجّة او برهان فبأیّ شیء منعتم انفسکم عن هذا الصّراط المرتفع الممدود اذاً فاعرف سرّ الثّمانین و ما وعدتم به فی التّسع لتوقن بأنّ اللّه یوفی وعده و یقدّر مقادیر کلّ شیء فی کتاب محفوظ کذلک تمّت نعمة اللّه و ظهر جماله و نزّلت آیاته و بلغت کلماته و لاح وجهه ان انتم تشهدون و تسمعون ثمّ استمع نصحی فی آخر اللّوح و کن من الّذینهم بنصح اللّه یستنصحون اوّلاً تجنّب عن الّذین تجد منهم روایح الغلّ و النّفاق و لا تجمع معهم فی مقعد و هذا من امر اللّه علیک و علی الّذین الی معارج الرّوح هم یعرجون و انّک جلست معهم فی عدّة من الأوقات و علمناه من علم الّذی علّمنی اللّه لذا نهیناک و الّذینهم کانوا الی سمآء القرب ان یطیرون ایّاک ان لا تلتفت بما یتکلّم به السنهم بل توجّه بقلوبهم لتجد الغلّ و البغضآء و یظهر لک ما فی صدورهم و هذا ما یعظک به الحقّ فی هذه الأیّام الّتی فیها تذهل العقول فاحترز عن مثل هؤلآء کاحتراز النّور عن الظّلمة و المؤمن عن المشرک فأعرض عنهم ثمّ اقبل الی اللّه العزیز القیّوم اولئک ان یقرؤوا من آیات اللّه لن یقرؤوها الّا لمکر الّذی کان فی سرّهم و لو یذکرون احکام اللّه هم ما یتذکّرون قل یا ملأ المبغضین فاعلموا بأنّ اللّه قد جعلنی فتنة لکم بحیث لن یتمّ ایمانکم الّا بحبّی ولو فی ابد الأبد انتم تعبدون او تسجدون و فی آخر النّصح لا تحزن عمّا کنت فیه من الشّداید و العسر فاعلم بأنّ الدّنیا و ما فیها سیفنی و ما قدّر لک عند اللّه تاللّه خیر لک عمّا تشهده فی الأرض او یعرفه العارفون لو تصبر فی الأمور و توقن باللّه ربّک و لن تجزع فی الأمور فاصبر یا اخی فیما یرد علیک ثمّ ذکّر ایّامی فی کلّ عشیّ و بکور ثمّ هجرتی و فراقی ثمّ ضرّی و اضطراری ثمّ نغماتی و بیانی ثمّ ترنّماتی و جمالی ثمّ عن بلائی و ابتلائی ثمّ عن سجنی و غربتی فی هذه الأرض الممنوع ۱۵۲١
ارقام ٢ و ۵ و ١ بر طبق حساب ابجد بترتیب معادل عددی حروف ”ب“ و ”ه“ و ”الف“ است که مجموع آنها کلمه ”بها“ را تشکيل ميدهد.
این سند از کتابخانهٔ مراجع بهائی دانلود شده است. شما مجاز هستید از متن آن با توجّه به مقرّرات مندرج در سایت www.bahai.org/fa/legal استفاده نمائید.
آخرین ویراستاری: ۲۱ ژانویه ۲۰۲۳، ساعت ۲:۰۰ بعد از ظهر