جناب میرزا محمّد حسین علیه بهآء اللّه

بنام خداوند یکتا

مقصود از آفرینش ظهور این یوم امنع اقدس که در کتب و صحف و زبر الهی بیوم اللّه معروفست بوده و جمیع انبیا و اصفیا و اولیا طالب لقای این یوم بوده‌اند چه که مکلّم طور ظاهر و افق ظهور روشن و باهر است هر نفسی باین موهبت کبری فائز شد او بکلّ خیر فائز است و آن جناب بعنایت الهی باین مقام اعزّ اعلی رسیدند از رحیق محبّتش آشامیدند و بافقش توجّه نمودند و بذکرش که از اثمار شجرۀ باقیه است مرّةً بعد مرّة فائز شدند قدر این مقام را بدان و باسم مالک ایّام حفظش نما جمیع عالم بیک کلمه که از لسان قدم جاری شود معادله ننموده و نخواهد نمود طوبی لمن فاز بها و ویل للغافلین انشآءاللّه آن جناب بکمال روح و ریحان بذکر حقّ جلّ جلاله مشغول باشند و از دونش فارغ و آزاد ستمضی اللّیالی و الأیّام و یبقی لک ما نزّل من لدی اللّه العلیم الخبیر البهآء علیک و علیهم و علی من فاز بادراک هذا الیوم العزیز البدیع