در فقرۀ جناب ملّا حسین و ابن ایشان علیهما بهآء اللّه مرقوم فرموده بودید مخصوص ایشان از قبل ذکر امنع اقدس شده و ارسال شد عجبست که نرسیده و همچنین جمیع مطالب آنجناب را فرداً فرداً جواب فرموده‌اند و ارسال شده وجهی امر شده بآنشطر بیاورند بعد از رسیدن حفظ فرمائید و خبر بفرستید و همچنین از هر جا چیزی برسد در همان ارض بماند تا خبر برسد

در بارۀ زراعت در این امور حکم کلّیّه فرموده‌اند و آن اینست که بر هر نفسی واجب شده که بکسب یا زرع و یا صنعت مشغول شود و همان عمل نفس عبادتست نزد حق ولو بیومی توقّف در ارضی باشد چنانچه در ایّام حرکت عراق با اینکه تدارک هجرت دیده میشد مع‌ ذلک بزرع مشغول بودند و حین خروج امر شد که حاصل آن را ما بین احباب قسمت نمایند

هذا ما جری من قلم البیان فی حقّک ان یا نبیل قبل حسین علیک ذکر اللّه و ثنآئه لا تحزن فی شئ انّه مع من ینصر ربّه سبّح بحمد ربّک فی کلّ حین امورات علی ما اراد اللّه جاری خواهد شد بعضی از احبّای آن ارض نظر بعسرت و مشقت تسلّی لازم دارند از قبل این مسجون تسلّی‌دهنده باشید از نظر نرفته و نمیروند بمقتضای وقت و اسباب و حکمت بالغه فیوضات رحمانیّه از سماء رحمت محیطه ظاهراً و باطناً مبذول خواهد شد کبّر من قبلی علی نفسک و علی من معک و علی الّذین هم آمنوا باللّه الفرد الخبیر