ده

جناب ملاّ عبدالعلی علیه بهآء اللّه

بنام خداوند دانا

کتاب اعظم میفرماید عالم از انفاس نفوس ظالمه مکدّر بوده و هست حقّ موعود ظاهر و بأعلی البیان ناطق مع‌ذلک کل محجوب و غافل مگر نفوسیکه حجبات اوهام ایشانرا از اشراقات انوار یقین منع ننموده مطلع و مبدء ظلم علما بوده‌اند امرای ارض بفتوای آن نفوس مغرورۀ غافله وارد آوردند آنچه را شنیده‌اید علمای یهود بر صلب حضرت روح فتوی دادند و علمای اصنام و توراة و انجیل بر قتل سیّد عالم در ارض صاد تفکّر نمائید بفتوای جمعی از علما بر نورین نیّرین وارد شد آنچه رسول نوحه نمود و بتول بصیحه مشغول زمام ناس غافل در دست مظاهر ظنون و اوهام بوده و هست یحکمون ما یشاؤون انّ اللّه بریء منهم و نحن برآء و الّذین اعترفوا بما نطق به القلم الأعلی فیهذا المقام المحمود امروز استقامت از اعظم اعمال محسوب تمسّکوا بها یا اهل البهآء و لا تکونوا من الغافلین دوستان آن ارض را از قبل مظلوم تکبیر برسان و جمیع را بذکر حقّ مسرور دار شاید برحیق استقامت فائز شوند و متمسّک گردند بآنچه دائم و پاینده است قل انّه یسمع ما تنطق به السنکم و یری ما انتم تعملون البهآء من لدنّا علی اولیآء اللّه و احبّائه الّذین نبذوا العالم و تمسّکوا بالاسم الأعظم الّذی ینطق انّه لا اله الّا انا النّاطق العلیم

این سند از کتابخانهٔ مراجع بهائی دانلود شده است. شما مجاز هستید از متن آن با توجّه به مقرّرات مندرج در سایت www.bahai.org/fa/legal استفاده نمائید.

آخرین ویراستاری: ۸ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۰ قبل از ظهر