۱۵۲^١

حبیب روحانی جناب آقا میرزا عبدالمجید علیه بهآء اللّه ملاحظه فرمایند

بسم ربّنا الأقدس الأعظم العلیّ الأبهی

پاک و منزّهست پروردگار عالمیان از مدح و ثنا و ادراک اهل ناسوت انشاء فی‌الحقیقه الی حین معروف نه و موصوف نه اوصاف عباد از اعلی و دون آن در یکمقام راجعست بنفوس ثابتۀ راسخۀ مستقیمۀ راضیۀ مرضیّه ایشانند ایادی امر حقّ مابین خلق و ایشانند اشجار بستان الهی اوراقش باراده متحرّک و اثمارش بمشیّت مشهود ایشانند مشارق اقتدار حضرت مختار تغییرات عالم و حوادث امم ایشانرا از اسم اعظم و مالک قدم منع ننمود بافق ظهور وحده ناظرند بصر را از برای مشاهده میخواهند و سمع را از برای اصغا للّه الحمد بنور توحید حقیقی منوّرند و از اثمار سدرۀ مبارکه مرزوق از رحیق قل اللّه آشامیده‌اند و به ذرهم فی خوضهم یلعبون عامل یسأل الخادم ربّه بأن یوفّقهم و یؤیّدهم و یمدّهم بجنود الغیب و الشّهادة

سبحانک یا قاسم ارزاق العباد و قاصم شوکة اهل العناد اسألک بتسخیر قلمک الأعلی و صریره و نفوذه و اقتداره و بمشیّتک النّافذة و قوّتها و قدرتها و سلطانها بأن تؤیّد اولیائک علی اظهار امرک بین اهل الامکان بالحکمة و البیان ایربّ تریهم بین اعدائک و ما ورد علیهم فی سبیلک اسألک باسمک القیّوم و رحیقک المختوم بأن تنزل من سمآء عطائک ما یقرّبهم فیکلّ الأحوال الیک و قدّر لهم ما یکون معهم فیکلّ عالم من عوالمک ایربّ تسمع ذکر عبدک المجید و اولیائک الّذین اقبلوا الیک و ارادوا کوثر بیانک و رحیق غنائک قدّر لهم ما تقرّ به عیونهم و تفرح به قلوبهم انّک انت المقتدر القدیر لا اله الّا انت السّامع المجیب کبّر اللّهمّ علیهم و صلّ علیهم بدوام ملکک و ملکوتک و قدّر لهم بجودک و فضلک ما ینبغی لاسمک العزیز الوهّاب

و بعد نامۀ آنحبیب روحانی یوم هفدهم ماه مبارک رمضان وارد گویا نامه نافۀ مشک اذفر بود که از هر کلمۀ آن عرف ثنای مالک ارض و سماء متضوّع حقّ شاهد و گواه که سبب فرح و علّت بهجت بود از ذکر مجمع و اولیای مجتمعه نسایم سرور در مرور و بعد از قرائت قصد مقام اعلی و ذروۀ منتهی نموده امام وجه و بشرف اصغا فائز اذاً توجّه الیّ وجه مولی العالم و انزل ما لا یحصیه احد الّا نفسه المحصی العلیم الحکیم قوله جلّ جلاله و عزّ بیانه

بسمی المهیمن علی الأسمآء

یا مجید قد حضر العبد الحاضر بکتابک و قرأه امام الوجه اجبناک بهذا اللّوح المبین قد هزّتک نفحات الوحی فی ایّام ربّک و اسمعک ندائه الأحلی و ادخلک فی مقام فزت فیه بما کان مسطوراً فی کتب اللّه و بشّر به امّ الکتاب طوبی لعبد فاز و ویل للغافلین یا مجید قد اقبلت الی المقام الأعلی و الذّروة العلیا الی ان حضرت فی مقام کان امل المقرّبین قد وجدت عرف بیان الرّحمن و رأیت آثاره و فزت بأنوار وجهه انّ ربّک هو الفضّال الکریم قد وجدنا من بیانک عرف استقامتک فی امر اللّه العزیز الحمید بشّر احبّائی بعنایتی و ذکّرهم بآیاتی و نوّرهم بنور السّاطع من هذا الأفق المنیر طوبی لبیت ارتفع فیه ذکر اللّه و ثنائه و للسان نطق بذکره الجمیل و طوبی لقلب اقبل الی الأفق الأعلی بالاستقامة ما منعها اعراض المعرضین الّذین کفروا بالّذی آمنوا به فی القرون و افتوا علیه بظلم ناحت به کتب اللّه و بکت عیون العارفین انّا نکبّر من هذا المقام علیک و علی اولیائی فی بلادی الّذین ما خوّفتهم صفوف فراعنة الأرض و قالوا لک الحمد یا مولی العالم بما هدیتنا الی صراطک و اسمعتنا ندائک و اظهرت لنا ما کان مکنوناً فی علمک اشهد انّ بک نفخ فی الصّور و ظهر السّرّ المکنون و بک نصب علم الاقتدار بین الأبرار و نطقت الأشیآء الملک للّه المقتدر العلیم الخبیر البهآء علیکم و علی الّذین اخذوا رحیق البیان باسم ربّهم الرّحمن و شربوا منه من لدن آمر قدیم انتهی للّه الحمد عرف کوثر بیان امکانرا احاطه نموده ابصار اخیار بمشاهدۀ انوار فائز و آذان ابرار باصغاء نداء حضرت مختار مشرّف این خادم فانی از حقّ جلّ جلاله سائل و آمل که اولیا را مؤیّد فرماید تا بحکمت و بیان ناس را بصراط مستقیم و نبأ عظیم هدایت نمایند تبلیغ امر از سلطان اعمال لدی الغنیّ المتعال مذکور و محسوب عنایتش موجود و مددش مشهود هر نفسی تمسّک نماید بآنچه که از قلم الهی جاری و نازل البتّه مددش میرسد ولکن باید در جمیع احوال حکمت را از دست ندهند لئلّا ترتفع زماجیر المعرضین و ضوضآء الغافلین

اینکه ذکر عید اعظم و اجتماع احبّا را در مجالس و اشتغالشان بذکر و ثنا و اشتعالشانرا بنار محبّت مالک اسماء مرقوم داشتند و همچنین ذکر جناب کربلائی محمّد علی علیه بهآء اللّه و عنایته و طلب استدعای ایشانرا در بارۀ اولیای میم و راء و باء و نون و محلّ آخر فرمودند اینمراتب در ساحت امنع اقدس اعلی عرض شد و بعد از فوز باصغا از مشرق عنایت کبری این آیات در ذکر اولیا از قلم اعلی جاری هذا ما نزّل لجناب کربلائی محمّد علی علیه بهآء اللّه قوله تبارک و تعالی

بسمی النّاطق فی السّجن الأعظم امام وجوه العالم

کتاب انزله الرّحمن لمن فی الامکان و یدعوهم الی مشرق الأنوار یا اهل الأرض انّا اظهرنا نفسنا بینکم لیهدیکم الی افق منه اشرقت شمس الحکمة و البیان طوبی لمقبل ما منعه اعراض القوم و لمستقیم ما حرّکته قواصف الأشرار و طوبی لناطق ما حجبته حجبات الظّنون و ما خوّفته سبحات الجلال یا محمّد قبل علی انّ قلمی الأعلی فی سجن عکّا اقبل الیک و یذکرک بما یقرّبک الی اللّه مالک الرّقاب کم من عالم منع عن المعلوم و کم من غافل اقبل و فاز بمطلع الآیات قد حضر اسمک لدی المظلوم ذکرک بذکر لا تعادله الأذکار لتقوم علی خدمة الأمر و تدع النّاس بالحکمة و البیان الی مکمن الأسرار طوبی لک بما فزت بآثار قلمی الأعلی فی مقام جعله اللّه من اعلی المقام اذا شربت کوثر البیان من ید عطائی و اخذک جذب البرهان الی ملکوت عرفانی قل

الهی الهی لک الحمد بما اسمعتنی صریر قلمک الأعلی و عرّفتنی صراطک و میزانک و ایّدتنی علی الاقبال الی افقک بعد اعراض خلقک و سقیتنی کوثر حبّک فی یوم فیه قام العباد علی اطفآء نورک اسألک بأسرار علمک و امواج بحر بیانک و بأمرک الّذی به سخّرت الملک و الملکوت و بآیات عظمتک یا مالک الغیب و الشّهود بأن تجعل السن عبادک مفاتیح عنایتک لتفتح بها ابواب افئدة خلقک ثمّ اجعلنی یا مولی الوری و ربّ الآخرة و الأولی ناطقاً بثنائک و قائماً علی خدمة امرک بحیث لا تمنعنی حوادث الآفاق و لا نفاق اهل الشّقاق ثمّ اکتب لی یا الهی ما یقرّبنی الیک فیکلّ عالم من عوالمک انّک انت المقتدر العلیم الحکیم انتهی

نیّر عنایت از افق فضل مشرق و امطار شفقت از سماء جود مالک وجود هاطل بشأنیکه وصف ممکنات باو نرسد و نعت کائنات او را نیابد صدهزار شکر مقصود عالمیانرا که مسئلت حبیب مکرّم جناب محمّد قبل علی علیه بهآء اللّه بشرف اجابت فائز و از برای هر یک از نفوس مذکوره نازل شد آنچه که شبه و مثل نداشته و ندارد انّ ربّنا الرّحمن هو المشفق الکریم و هو الفضّال الغفور الرّحیم یا علی اکبر مالک قدر از شطر منظر اکبر بتو توجّه نمود و ترا ذکر مینماید تا باجنحۀ انقطاع در این فضای بی‌انتهی باسم فیّاض حقیقی طیران نمائی ذکرش محیی قلوب و مقوّی ارکان قوّت بخشد و قدرت عطا نماید انّه هو الفیّاض الکریم

هذا ما نزّل لجناب ابو‌القاسم آقا علیه بهآء اللّه

یا اباالقاسم قد عرض العبد الحاضر اسمک امام الوجه نزّل لک هذا اللّوح اللّائح المبین از حقّ بطلب تا بعرف آیاتش فائز شوی قسم بآفتاب بیان هر نفسی فائز شد باستقامت تمام بر امر مالک انام قیام نماید بشأنیکه سطوت ملوک و مملوک و اهل عالم او را از توجّه بافق اعلی منع ننماید و بازندارد طوبی للفائزین

هذا ما نزّل لجناب ملّا حسین علیه بهآء اللّه

یا حسین قد جری کوثر الحیوان من قلم الرّحمن و القوم اکثرهم لا یعلمون انزلنا من سمآء الارادة امطار الفضل و العطآء و بها احیینا الّذین کانوا فی قبور الأبدان انّ ربّک هو المقتدر القدیر قد ظهر و اظهر ما کان مکنوناً فی العلم و مخزوناً فی افئدة المرسلین انّک اذا شربت رحیق الوحی من بیان ربّک اقبل بقلبک الی الأفق الأعلی و قل

الهی الهی و مقصودی و محبوبی تری عبدک مقبلاً الیک و متمسّکاً بحبل فضلک و راجیاً ما قدّرته لأمنائک و اصفیائک اسألک بأنوار وجهک و آیات عظمتک و بالکلمة العلیا الّتی بها خلقت الأشیآء بأن تکتب لی ما یجعلنی منقطعاً عن دونک و متشبّثاً بأذیال ردآء عنایتک انّک انت المقتدر علی ما تشآء و فی قبضتک زمام من فی السّموات و الأرضین

و هذا ما نزّل لجناب ملّا عبدالأحد علیه بهآء اللّه

یا عبدالأحد طوبی لک بما اقبلت الی افقی و تمسّکت بحبل عنایتی و آمنت بآیاتی فأسأل اللّه بأن یؤیّدک و یوفّقک و یقدّر لک خیر الآخرة و الأولی و ما قدّره للمقرّبین من عباده و المخلصین من بریّته انّه هو العزیز الفضّال

و هذا ما نزّل لجناب میرزا عبدالحسین علیه بهآء اللّه

یا عبدالحسین سمعنا ندائک اجبناک رأینا ذکرک ذکرناک هل تعرف من یذکرک و من اقبل الیک من شطر السّجن لعمر اللّه لو تطّلع لتدع العالم ورائک قائماً علی خدمة امر ربّک العزیز العظیم البهآء من لدنّا علیک و علی الّذین ما منعتهم شبهات القوم و لا اشاراتهم و لا سطوتهم و لا ثروتهم عن اللّه ربّ العالمین انّا نحبّ من احبّنا و نرید من ارادنا ولکنّ القوم حالوا بیننا و بین اولیائنا الا انّهم فی خسران مبین نسأل اللّه تعالی ان یفتح علی وجهک باب فضله و یکتب لک اجر الحضور امام وجهه انّه هو المقتدر علی ما یشآء و هو العلیم الحکیم

و هذا ما نزّل لجناب ملّا عبدالأحد علیه بهآء اللّه

یا عبدالأحد اذکر اذ کنت لدی الباب و سمعت ندآء المظلوم اذ کان بین ایدی الغافلین قد اقبلت الی الأفق الأعلی الی ان حضرت و رأیت ما کان مسطوراً من القلم الأعلی فی الواح ربّک الغفور الرّحیم نشهد انّک حضرت و سمعت و رأیت ما کان مستوراً عن اعین الغافلین قل

الهی الهی و مقصودی و رجائی ایّدنی علی ذکرک و ثنائک و ما ینبغی لظهورک و ایّامک اسألک یا مولی العالم و مقصود الأمم بفرات رحمتک و آیات عظمتک بأن تجعلنی فیکلّ الأحوال ناطقاً بثنائک و ثابتاً علی حبّک و راسخاً علی امرک الّذی به زلّت اقدام العلمآء و اضطربت افئدة المعتدین

البهآء علیک و علی من یسمع قولک فیهذا النّبأ العظیم

و هذا ما نزّل لجناب میر محیی‌الدّین علیه بهآء اللّه

یا محیی‌الدّین نسأل اللّه ان یجعلک مظهر اسمک و بک یهدی العباد الی صراطه المستقیم و یقرّبهم الیه فیکلّ حین رأینا اسمک انزلنا لک ما لا یعادله ما عند القوم یشهد بذلک کلّ عالم بصیر هذا یوم فیه ینادی المناد بین العباد و یدعوهم من غیر ستر و حجاب الی الفرد الخبیر قد کنّا قائماً امام الوجوه فلمّا اشرق نور الأمر خرج عن خلف الحجاب شرذمة من الذّیاب و ارادوا سفک دمی من دون بیّنة من اللّه العلیم الحکیم قل یا قوم اتّقوا اللّه و لا تتّبعوا اهوائکم اتّبعوا من اتاکم بأمر مبین لولاه من یهدی العباد انصفوا و لا تکونوا من الظّالمین طوبی لبصیر ما منعته حجبات الأوهام و لعالم ما زلّته شبهات المریبین انّک اردت لوحی قد ارسلناه الیک و لاح من افقه نیّر عنایة ربّک الغفور الرّحیم هذا یوم بشّرت به کتب اللّه من قبل ولکنّ القوم فی نوم عجیب انّک اذا فزت بأمواج بحر بیانی قل

الهی الهی لک الحمد بما ذکرتنی و اقبلت الی وجهی اسألک بأنوار عرشک و المقام الّذی فاز بلقائک و فیه ارتفع ندائک الأحلی و صریر قلمک الأعلی بأن تجعلنی منجذباً بآیاتک و متمسّکاً بألطافک ای ربّ قدّر لی و لابنی ما ینبغی لسمآء جودک و بحر عطائک انّک انت المقتدر علی ما تشآء لا اله الّا انت العزیز الحمید

و هذا ما نزّل لجناب کربلائی صمد علیه بهآء اللّه

یا صمد علیک بهائی قد اقبلت و سمعت و فزت بما لا یوصف بالأذکار و الأقوال انّ اللّه خلق العباد لعرفانه فلمّا اظهر مشرق آیاته و مطلع انواره و مصدر احکامه و معدن اسراره و مهبط علمه اعرضوا عنه الی ان کفروا به و بآیاته کذلک سوّلت لهم انفسهم و هم الیوم من المعتدین فی کتاب اللّه مالک یوم الدّین طوبی لک بما نبذت الأوهام مقبلاً الی نیّر برهان ربّک المشفق الکریم قل یا ملأ البیان انصفوا فی امر ربّکم الرّحمن هل تنکرون الأمواج و ترونها تعالوا تعالوا لأریکم ما کان مکنوناً فی ازل الآزال اتّقوا اللّه و لا تکونوا من المنکرین انّ الحصاة تنادی و النّواة تنطق و انتم من الغافلین کذلک انزلنا الآیات و ارسلناها الیک لتشکر ربّک الذّاکر العلیم انّه دعاک و هداک الی افقه المنیر قل

لک الحمد یا مولی العالم و مقصود الأمم بما هدیتنی و شرّفتنی بالحضور عندک انّک انت القویّ الغالب القدیر

و هذا ما نزّل لجناب حاجی محمود علیه بهآء اللّه

یا محمود یذکرک المظلوم و یوصیک بما نزّل فی کتاب اللّه مولی العالم اسمع النّدآء من شطر البقآء الّذی ذکر فی کتاب اللّه بالسّجن الأعظم انّه لا اله الّا هو الفرد الواحد المقتدر العزیز الأعلم انّا نوصیک بالاستقامة الکبری فیهذا الأمر الّذی به زلّت اقدام الأمم ایّاک ان یحجبک شیء من الأشیآء فیهذا الیوم الّذی نزّل فیه ما لا یعادله ما عند القوم یشهد بذلک هذا النّبأ الأعظم الّذی بذکره انجذبت الأشیآء و بندائه احیا اللّه الرّمم البهآء علیک و علی ابنک الّذی سمّی بمحمّد و علی الّذین آمنوا باللّه فی السّرّ و العلن

هذا ما نزّل لجناب کربلائی پاشا علیه بهآء اللّه

یا حزب اللّه حقّ اولیای خود را دوست داشته و دارد هر یک بآثار قلم اعلی فائز و جمال قدم خود را از برای حضور و لقا ظاهر فرموده ولکن ظلم ظالمین و عناد معتدین و ضوضاء جهلا حایل شده و قاصدین را از مقصد اعلی و ذروۀ علیا منع نموده از حقّ بطلب اجر فائزین از برای تو مقدّر فرماید اوست سامع و اوست مجیب

و هذا ما نزّل لجناب کربلائی محسن علیه بهآء اللّه

یا محسن در احسان حقّ جلّ جلاله تفکّر نما راه نمود و هدایت فرمود تا آنکه بطراز اعظم و نبأ عظیم فائز گشتی این مقام اعلی را باسم فاطر سماء حفظ نما اوست حافظ و اوست ناصر و اوست معین

هذا ما نزّل لجناب آقا محمّد علیه بهآء اللّه

یا محمّد وجه قدم بتو متوجّه و ترا ذکر مینماید و حزب اللّه را وصیّت میفرماید بتربیت اولاد اگر والد در این امر عظیم که از قلم مالک قدم در کتاب اقدس نازل شده غفلت نماید حقّ پدری ساقط شود و لدی اللّه از مقصّرین محسوب طوبی از برای نفسیکه وصایای الهی را در قلب ثبت نماید و باو متمسّک شود انّه یأمر العباد بما یؤیّدهم و ینفعهم و یقرّبهم الیه و هو الآمر القدیم

و هذا ما نزّل لجناب آقا عبداللّه علیه بهآء اللّه

حمد کن مقصود عالمیانرا که ترا مؤیّد فرمود بر اقبال در یومیکه کلّ اعراض نمودند الّا من شآء ربّک حزب اللّه را وصیّت مینمائیم بنصرت امر و نصرت در رتبۀ اوّلیّه تبلیغ امر الهی بوده و هست طوبی از برای نفوسیکه منقطعاً عن الدّنیا و متمسّکاً بالتّقوی باین امر اعلی تمسّک نمایند و لوجه اللّه قصد هدایت عباد کنند که شاید تشنگان بفرات رحمت فائز شوند و گمراهان صراط مستقیم را بیابند

و هذا ما نزّل لجناب مشهدی کاظم علیه بهآء اللّه

یا کاظم قائم آمد و ناسرا بحضرت قیّوم دعوت فرمود و بشارت داد ولکن قوم بظلمی قیام نمودند که دخانش عوالم روح را تیره نمود مائده عطا نمود ردّش کردند آیات نازل فرمود انکارش نمودند بیّنات آورد سحّارش گفتند اینست شأن غافلین طوبی از برای نفوسیکه اقبال نمودند و قصد بیت ذکر کردند و فائز شدند بشنیدن آیات الهی و مشاهدۀ وجوه احبّای لایزالی

هذا ما نزّل لجناب علی اکبر علیه بهآء اللّه

در این ربیع رحمانی و نیسان مکرمت سبحانی جهد نما تا فائز شوی بآنچه که ذکرش بدوام ملک و ملکوت باقی و پاینده ماند ارض معرفت را امروز از نیسان مکرمت انباتی دیگر و ظهوراتی دیگر است این رحمت مخصوص این ایّام است و این کرم لایق این اوقات وقت را غنیمت دانید و بما ینبغی قیام کنید

و هذا ما نزّل لجناب حاجی حبیب‌اللّه علیه بهآء اللّه

یا حبیب‌اللّه قلم اعلی در لیالی و ایّام بنصیحت دوستان الهی مشغول مقصود آنکه کلّ بانوار توحید حقیقی فائز گردند و از اوهامات قبل فارغ و آزاد هزار و سیصد سنه یا حقّ گفتند بالأخره بر سفک دم اطهرش فتوی دادند باید کلّ از حقّ جلّ جلاله حفظ طلب نمایند تا بمثابۀ حزب شیعۀ شنیعه باعتساف قیام نکنند اوست قادر و توانا سبحان‌اللّه آن اوهام بآخر نرسیده اوهاماتی دیگر از شطر اهل بیان ظاهر اعاذنا اللّه ایّاکم من شرّ هؤلآء

و هذا ما نزّل لجناب کربلائی محمّد جعفر علیه بهآء اللّه

یا محمّد جعفر تو لقا می‌طلبی و حقّ معطی و بخشنده و مهربان ولکن اهل اعتساف از انصاف گذشتند و اولیا را از توجّه منع نمودند قل

الهی الهی ترانی مقبلاً الیک و متوجّهاً الی انوار وجهک لأدخل فی مدینة تشرّفت بقدومک و ارتفع فیها ندائک و اقوم لدی باب فتح علی من فی الأرض و السّمآء و اشرب کوثر اللّقآء من ایادی عطائک و کأس الوصال من جودک و فضلک الهی الهی تری حالی و تسمع ضجیج قلبی فی هجرک و فراقک لو تمنعنی عن التّقرّب الیک حجبات عبادک و سبحات خلقک قدّر لی من قلمک الأعلی اجر من فاز بحضورک و شرب رحیق الوحی من ید عطائک و شهد بما نطق به لسانک و شاهد افقک الأبهی و سمع ندائک الأحلی انّک انت المقتدر علی ما تشآء لا اله الّا انت الغفور الکریم

و نذکر ابنک الّذی آمن باللّه و آیاته و نبشّره بفضل ربّه المشفق الأمین و نذکر ابنک الآخر و نوصیه بما وصّینا به عبادنا فی الواح شتّی و انا النّاصح العلیم البهآء علیکم من لدی اللّه ربّ العالمین

و هذا ما نزّل لجناب نصراللّه خان علیه بهآء اللّه

یا نصراللّه قد اتی النّصر و النّاس اکثرهم لا یعلمون قد نصبت رایة التّوحید و النّاس لا یفقهون قد اتی الموعود بأعلام الظّفر ولکنّ البشر اکثرهم لا یشعرون قد حضر اسمک لدی المظلوم انزل لک ما لا تعادله ثروة العالم یشهد بذلک ربّک المهیمن القیّوم انّک اذا فزت بآیاتی و وجدت عرف بیانی قل

الهی الهی لک الحمد بما عرّفتنی سبیلک و انزلت لی دلیلک و علّمتنی ما کان مکنوناً فی علمک و مخزوناً فی اصداف حکمتک اسألک یا محیی العظم الرّمیم بنبإک العظیم بأن تجعلنی ثابتاً علی صراطک و ناطقاً بذکرک و متمسّکاً بحبل فضلک ایربّ ترانی راجیاً ما قدّرته لأولیائک اسألک ان لا تخیّبنی بجودک و کرمک انّک انت العلیم الخبیر

و هذا ما نزّل لجناب آقا میر هاشم علیه بهآء اللّه

یا هاشم اسمع ندآء المظلوم انّه یذکرک بآیاته و یبشّرک برحمته الّتی سبقت الوجود قمنا امام الوجوه بحیث ما منعتنا حجبات الفراعنة و لا سطوة الجبابرة دعونا الکلّ الی اللّه مالک الغیب و الشّهود فلمّا انارت الآفاق خرجت عن خلف الحجاب شرذمة من اهل النّفاق و ارتکبوا ما لا ارتکبه الأوّلون قد نقضوا المیثاق و کفروا بالّذی آمنوا به فی الأعصار و القرون کذلک ذکرنا ما ورد علینا من الّذین انکروا حقّ اللّه ربّ ما کان و ما یکون فأسأل اللّه ربّک ان یؤیّد عباده علی التّمسّک بحبله الممدود

و هذا ما نزّل لجناب آقا میر سیف‌الدّین علیه بهآء اللّه

یا سیف‌الدّین قد اتی الوعد و اتی اللّه بسلطان مبین قد خسر الّذین انکروا ظهور اللّه و حجّته بما اتّبعوا اهوائهم الا انّهم فی خسران عظیم قل یا ملأ الأرض قد اتی الحسین و فی ظلّه الملأ الأعلی و اهل خبآء المجد ان انتم من العارفین هذا هو الّذی کان موعوداً فی کتب القبل ولکنّ النّاس اکثرهم من الغافلین طوبی لقویّ ما اضعفته سطوة القوم و لمستقیم ما زلّته شبهات المعتدین الّذین اعرضوا عن الحقّ اذ اتی من افق الاقتدار بطراز بدیع قل طوبی لکم یا اهل البهآء بما آمنتم بالّذی کان مسطوراً فی کتب القبل من لدن علیم خبیر

هذا ما نزّل لسمیّ المقصود

یا من سمّیت باسمی اسمع ندائی من شطر سجنی انّه یجذبک الی ملکوت بیانی و جبروت عرفانی انّ ربّک هو المشفق الکریم انّا انزلنا للأعجام آیات عظمتی علی اللّغة الفصحی و علی الأعراب بلسان عجمیّ بدیع انّه یفعل ما یشآء و یحکم ما یرید و هو المقتدر القدیر طوبی لعبد اخذ کتابی بقوّة من لدی اللّه ربّ العالمین و ویل لمن اعرض عن الحقّ و اتّبع کلّ کفّار اثیم قل

الهی الهی اشهد بوحدانیّتک و فردانیّتک و اعترف بما انزلته من سمآء مشیّتک و ملکوت ارادتک اسألک بالأفئدة الّتی طارت فی هوآء حبّک و بأولیائک الّذین اقبلوا الی مقرّ الفدآء بانقطاع ما رأت شبهه عین الابداع اسألک یا مولی العالم باسمک الأعظم بأن تؤیّدنی علی ذکرک و ثنائک ثمّ انزل لی من سمآء عطائک ما یقرّبنی الیک فی کلّ الأحوال انّک انت الغنیّ المتعال

و هذا ما نزّل لجناب میرزا عبّاسعلی علیه بهآء اللّه

یا عبّاس قبل علی انّ المظلوم ینادیک بما یجذبک الی الأفق الأعلی فضلاً من لدی اللّه مولی الوری لتشکر و تکون من الذّاکرین فاعلم بالعلم الیقین بأن لا یعادل بأثر قلمی الأعلی ما فی ناسوت الانشآء یشهد بذلک ربّ العرش و الثّری طوبی لمن سمع و شهد و ویل للمعرضین قد اتی امّ الکتاب فی المآب و النّاس اکثرهم من الرّاقدین قد ارتفعت الصّیحة و ظهر ما کان مکنوناً فی علم اللّه العلیم الحکیم ایّاک ان تحزنک حوادث العالم و شبهات الأمم خذ ما اتاک بقوّة لا تمنعها سطوة الغافلین کذلک انزلنا الآیات و ارسلناها الیک لتقرّ عینک و عیون العارفین

هذا ما نزّل لجناب پاشا آقا علیه بهآء اللّه

یا پاشا ندای مالک اشیاء را بشنو از اعلی افق عالم ندا میفرماید تا کلّ فائز شوند بآنچه که از برای او از عدم بوجود آمده‌اند طوبی از برای نفسیکه اسیاف ظالمین و ظلم معتدین او را از مالک یوم پسین محروم نساخت از حقّ می‌طلبیم ترا تأیید فرماید بر آنچه لایق امر او و سزاوار ایّام اوست

هذا ما نزّل لجناب میرزا وهّاب علیه بهآء اللّه

یا وهّاب قد اتی الوهّاب فی المآب و القوم فی ریب عجاب قد ظهر المکنون و اتی القیّوم من افق البرهان برایات الآیات قد جآء ما قرّت به اعین الفردوس الأعلی ولکنّ القوم کفروا به و ارتکبوا ما ناح به اهل مدائن العدل و الانصاف انّک اذا سمعت ندآء المظلوم و وجدت عرف اسمی القیّوم قل

یا مالک الغیب و الشّهود اسألک بالنّار الّتی هدیت بها الکلیم و بالنّور الّذی اظهرت به فضلک العمیم بأن تجعلنی خاضعاً لأمرک و خاشعاً لظهورات عظمتک ای ربّ ایّدنی علی ما تحبّ و ترضی ثمّ قدّر لی خیر الآخرة و الأولی انّک انت اللّه الفرد الواحد العلیم الحکیم

هذا ما نزّل لجناب آقا مصطفی قلی علیه بهآء اللّه

یا مصطفی قلی در لیالی و ایّام قلم مالک انام متحرّک اولیای خود را ذکر میفرماید و بصراط مستقیم راه مینماید طوبی از برای نفسیکه راه را یافت و باو تمسّک نمود امروز عالم بانوار نیّر اعظم فائز مقام این یوم مبارکرا بدانید و بثنای مالک آن ناطق و بخدمتش مشغول باشید عنقریب آنچه مشاهده میشود بعدم راجع و یبقی لمن تمسّک بالعروة الوثقی ما قدّر من لدی اللّه مولی الوری و ربّ العرش و الثّری طوبی از برای مقبلین و طوبی از برای نفوسیکه بحبل متین تمسّک جستند و از اهل ارض خود را فارغ و آزاد مشاهده نمودند ایشانند اهل بها که در صحیفۀ حمرا از قلم اعلی مسطور

هذا ما نزّل لجناب آقا محسن علیه بهآء اللّه

یا محسن فرات رحمت جاری و کوثر بیان مشهود و تسنیم امام وجوه موجود ولکن عباد غافل و محجوب الّا عدّة معدودات از حقّ میطلبیم کلّ را تأیید فرماید و از دخان نفس و هوی مطهّر سازد تا بافق تقوی توجّه نمایند و بآنچه حقّ اراده فرموده فائز شوند این ایّام را شبه و مثل نبوده و نیست چه که بحر موّاج و آفتاب حقیقت مشرق از حقّ بطلب عباد غافل را آگاه فرماید و بافق اعلی راه نماید اوست بخشنده و مهربان

هذا ما نزّل لجناب آقا احمد علیه بهآء اللّه

یا احمد احمد برایات آیات و اعلام بیّنات از مطلع امر الهی در ارض بطحا و یثرب ظاهر قوم بر اعراض قیام نمودند و کذّابش گفتند و بعضی بسحر نسبت دادند چنانچه احزاب عالم امورات واردۀ در آن اراضی را شنیده‌اند و دانسته‌اند و بعد امّتش بر تفریق قیام نمودند فرق مختلفه ظاهر و هر یک بهوی متکلّم و بنار نفس مشتعل تا آنکه در یوم جزا مالک یوم را شهید نمودند و بر کفرش فتوی دادند از حقّ بطلبید حزب اللّه باوهامات قبل مبتلا نشوند کلمۀ توحید را بیابند و بحبلش تمسّک نمایند البهآء علی من اتّبع الحقّ

هذا ما نزّل لجناب کربلائی اسمعیل علیه بهآء اللّه

یا اسمعیل در ایّام اللّه و آنچه ظاهر شده تفکّر نما چه مقدار از نفوس مقدّسۀ مطمئنّۀ راضیۀ مرضیّه که افسر زندگانیرا نثار قدوم محبوب عالم نمودند و از مقرّ فدا زنده برنگشتند ولکن ناس نسناس مع آنکه بچشم خود دیده‌اند آنچه را که شبه نداشته مع‌ذلک آگاه نگشته‌اند و از خواب غفلت سر برنداشته‌اند بر منابر ذکر ذبیح قبل را مینمایند و نوحه میکنند و از آن نفوس مقدّسه بالمرّه غافل و محجوبند از حقّ بطلب آگاهی بخشد و بینائی عطا فرماید شاید بشنوند و بیابند و ببینند و بیایند کذلک نطق قلمی الأعلی فی هذه اللّیلة البلمآء فضلاً من عندی و انا الفضّال الکریم و المبیّن العلیم انّا نذکر ابنک اسداللّه فی هذا المقام لیفرح بعنایة مولاه و یکون من الشّاکرین

و هذا ما نزّل لجناب آقا عبدالحسین علیه بهآء اللّه

یا عبدالحسین اذا وجدت عرف بیانی و فزت بنفحات آیاتی اقبل الی افقی و قل

الهی الهی لک الحمد بما هدیتنی و عرّفتنی و اسمعتنی فی یوم فیه اعرض اکثر خلقک و قام علی الاعتراض من فی بلادک الّا من انقذته یدک القویّة و سلطنتک الأبدیة ایربّ اماتنی هجرک و فراقک و اهلکنی بعدی عن ساحة عزّک اسألک بأن تقدّر لی اجر من طاف حول امرک و حضر امام وجهک و سمع ندائک الأحلی و صریر قلمک الأعلی انّک انت المقتدر العزیز العلیم

هذا ما نزّل لجناب کربلائی محمّد علیه بهآء اللّه

یا محمّد افق اعلی بمثابۀ آفتاب ظاهر و هویدا و رایت بیان بر اعلی مقام امکان مرتفع و منصوب نفحات وحی متضوّع و نسمة اللّه در هبوب مع این فضلهای بیمنتهی قوم در خواب از حقّ بطلب نفوس غافله را بشطر آگاهی مؤیّد فرماید تا ببینند و بشنوند آنچه را که از برای او از عدم بوجود آمده‌اند اوست گویا و اوست دانا و اوست ناصح و اوست مبیّن طوبی از برای نفسیکه ندایش را شنید و باو تمسّک جست

هذا ما نزّل لجناب آقا حسن علیه بهآء اللّه

یا قلم اذکر من سمّی بحسن فی کتاب الأسمآء لیهدیه الذّکر الی المذکور و یقرّبه الیه فی هذا الیوم العزیز البدیع انّا ذکرنا من حضر اسمه لدی المظلوم فضلاً من عندی و انا الفضّال الکریم لا یعزب عن علمی من شیء و انا الآمر الحکیم انّک اذا سمعت النّدآء قل

لک الحمد یا مولی الأسمآء و فاطر السّمآء بما ایّدتنی علی الاقبال الی افقک و التّوجّه الی انوار وجهک ایربّ اسألک بحرکة قلمک الأعلی الّذی به رفعت الأدیان و وضعت ما اردته بسلطنتک و اقتدارک بأن تجعلنی مستقیماً ثابتاً راسخاً علی حبّک و شارباً ما جری من قلمک الأعلی کوثر عرفانک انّک انت المقتدر العزیز العلّام

و هذا ما نزّل لجناب داداش نایب علیه بهآء اللّه

یا نایب نبأ عظیم آمد و بکلمه‌ئی نطق فرمود قلوب امم را مضطرب یافت در جمیع لیالی و ایّام کلّ را ذکر نمود و متذکّر فرمود تا آگاه شوند و بر کلمۀ الهی گواهی دهند ولکن عنایت از برای اکثری سبب غفلت شد امر اللّه را نپذیرفتند و بکتاب الهی سخریّه نمودند اهل بیان عمل کردند آنچه را که حزب شیعه عمل نکرد تو حمد کن مقصود عالمیانرا که ترا مؤیّد نمود بر اقبال و اقرار و اعتراف اینمقام عظیمست باسم اعظم حفظش نما

و هذا ما نزّل لجناب کربلائی حسن علیه بهآء اللّه

یا حسن اسمائیکه لدی المظلوم حاضر شد هر یک بآثار قلم اعلی فائز گشت حیّاً میّتاً کلّ را ذکر نمودیم و بکلمۀ مبارکۀ مغفرت یاد فرمودیم این عهدیست که در یوم اوّل ورود رضوان از قلم رحمن جاری طوبی للفائزین قل

لک الحمد یا مقصود العالم بما ذکرتنی فی السّجن اذ کنت بین ایدی المعرضین

هذا ما نزّل لجناب کربلائی علی علیه بهآء اللّه

یا علی نار مشتعل و نور ساطع و امر ظاهر طوبی از برای نفسیکه شئونات عالم و شبهات امم او را از این ظهور اعظم منع نه‌نمود دخان سطوت ظالمین و غبار شوکت معتدین حایل نشد و او را از توجّه بازنداشت در هر حین معرضین باعتراض مبین ظاهر کلّ منتظر بودند و چون نیّر ظهور از افق سماء اراده اشراق نمود کلّ معرض و منکر الّا من شآء ربّک المقتدر القدیر حمد کن مقصود عالمیانرا که ترا فائز نمود و توفیق عطا فرمود انّه هو العزیز الفضّال

و هذا ما نزّل لجناب شیخ کاظم علیه بهآء اللّه

یا کاظم حقّ عالم و گواه که از اوّل ایّام الی حین قلم اعلی متحرّک و بتحریر آیات الهی مشغول ولکن قوم بی‌انصاف این برهان ساطع را انکار نمودند و این حجّت کامله را قبول نکردند بهوی مشغولند و باوهام متمسّک قسم بآفتاب افق بیان از انوار یقین بعید و محجوبند و بذیل ظنون متشبّث قاتلهم اللّه از حقّ بطلب از رحمت سابقه و عنایت محیطه این مشتی ترابرا بافقش راه نماید و بصراط مستقیمش فائز فرماید اوست قادر و توانا و اوست عالم و بینا

و هذا ما نزّل لجناب عبدالحسین علیه بهآء اللّه

یا عبدالحسین طوبی لک و لاسمک و لمن عرّفک سبیلی الواضح المستقیم انّک اذا رأیت امواج بحر بیانی و اخذک سکر رحیق عنایتی قل

الهی الهی لک الحمد بما هدیتنی الی افقک الأعلی و انزلت لی ما لا یتغیّر بدوام الملک و الملکوت اسألک یا مولی الوری و ربّ العرش و الثّری بکلمتک العلیا الّتی بها اضطربت الأسمآء و انصعق عبادک و خلقک بأن تؤیّدنی علی القبول بما انزلته فی کتابک ایربّ ترانی مضطرباً فی ایّامک و محزوناً عند ظهورات انوار طلعتک و ما اردت منک الّا قربک و لقائک انت الّذی شهدت بلسان صدقک بقولک یوم تبدّل الأرض غیر الأرض ان تبدّل غیابی بالحضور امام وجهک و القیام لدی بابک و الطّواف حولک و اصغآء ما نزّل من سمآء مشیّتک انّک انت المقتدر العزیز العلّام

و هذا ما نزّل فی خرما لجناب صمد علیه بهآء اللّه

یا صمد یذکرک الفرد الأحد فی سجنه الأعظم بما یقرّبک الیه انّه هو الجواد الکریم انّک اذا فزت بنفحات الوحی و سمعت النّدآء من افق الأعلی قم و قل

یا مولی الأسمآء و فاطر السّمآء اسألک باسمک الّذی سخّرت به الوجود من الغیب و الشّهود و بمقامک المحمود بأن تجعلنی من الّذین وفوا بمیثاقهم و طافوا حول عرشک الأعظم و خضعوا عند ذکر اسمک الأتمّ بأن تؤیّدنی فی کلّ الأحوال علی ما یقرّبنی الیک و یرفعنی بجودک ایربّ ترانی مقبلاً الیک و معرضاً عن دونک اسألک بأنوار وجهک بأن تکتب لی اجر لقائک انّک انت المقتدر علی ما تشآء لا اله الّا انت العلیم الخبیر

هذا ما نزّل لجناب آقا احمد علیه بهآء اللّه

یا احمد حضرت قیّوم در جمیع احوال ندا میفرماید و عباد را برحیق مختوم دعوت مینماید طوبی از برای نفسیکه حوادث عالم او را منع ننمود ندای الهی را شنید و بقلب اقبال نمود و بقول بلی فائز گشت اینست فضل اعظم و عنایت کبری طوبی لمن فاز و ویل للمتوقّفین انّا نکبّر علیک و علی ضلعک و علی الامآء اللّائی اقبلن و آمنّ باللّه العزیز الحمید

و هذا ما نزّل لجناب آقا فرج علیه بهآء اللّه

یا فرج فرج آمد ردّش نمودند رحمت آمد قبول ننمودند نعمت آمد کفران کردند بجای شکر شکایت سزای عنایت شقاوت ظاهر اینست شأن مردم غافل جزای عمل کلّ را اخذ نموده و از رحمت باقیۀ دائمه محروم ساخته امروز نفوسیکه از کأس عنایت نوشیده‌اند و بافق اعلی ناظرند باید از حقّ بطلبند حزبشرا باوهامات قبل مبتلا ننماید و از شبهات و اشارات امم مقدّس دارد حمد کن حضرت مقصود را که ترا بمقام محمود راه نمود و ذکرت از لسان مظلوم جاری گشت

هذا ما نزّل لجناب محمّد پاشا علیه بهآء اللّه

یا محمّد یذکرک المظلوم فی مدینة اشتعلت فیها نار البغضآء بما اکتسبت ایدی الظّالمین نقضوا عهد اللّه و میثاقه و اعرضوا عن الّذی اتیهم بنور مبین طوبی لبیت ارتفع فیه ذکر اللّه و للسان نطق بثنائه الجمیل نعیماً لقاعد قام علی خدمة الأمر و لید اخذت کتابه البدیع نسأل اللّه ان یؤیّد اولیائه علی ما یحبّ و یرضی و یجعلهم مشارق الفضل و الکرم بین العالم انّه ولیّ المحسنین قد ارتفع النّدآء و نصب الصّراط و وضع المیزان و القوم اکثرهم من الغافلین اعرضوا عن الحقّ متمسّکین بأهوائهم الا انّهم فی ضلال مبین

هذا ما نزّل لجناب کربلائی محمّد علیه بهآء اللّه

یا محمّد ناعقین بمثابۀ جراد در بلاد منتشر میگویند آنچه را نشنیده‌اند و ادّعای علم مینمایند آنچه را که از او غافل و محجوب بوده و هستند معرضین اهل بیان از فرقۀ شیعه اخسر مشاهده میشوند کذلک سوّلت لهم انفسهم و هم الیوم لا یفقهون سبحان‌اللّه در یوم الهی بذکر اسماء متمسّک و ناطق و از موجد آن معرض از حقّ می‌طلبیم عالم را از کوثر بیان مطهّر فرماید تا امم بمولی العالم اقرار نمایند و ادراک کنند آنچه را که الیوم از او غافلند البهآء من لدنّا علی اهل البهآء الّذین ما منعهم ظلم الظّالمین و سطوة المعتدین و ضوضآء الغافلین اولئک حزب اللّه فی العالم و آیات رحمته بین الأمم علیهم صلوة اللّه و سلامه و عزّه و بهائه انّه هو المشفق الکریم الحمد للّه المقتدر الغفور الرّحیم

و هذا ما نزّل لجناب جواد آقا علیه بهآء اللّه

یا جواد یذکرک الجواد فی هذا المقام الرّفیع و یذکرک بآیاته و یبشّرک بفضل اللّه ربّ العالمین ما من عبد الّا و قد ذکرناه و ما من مقبل الّا ان هدیناه الی صراطی و وصّیناه بما ینفعه فی کلّ عالم من عوالم ربّه یشهد بذلک کلّ عالم بصیر طوبی لعبد نبذ الأوهام متمسّکاً بحبل الیقین نسأل اللّه ان یؤیّدک و اولیائه علی الاستقامة علی امره انّه علی کلّ شیء قدیر و بالاجابة جدیر

یا مجید علیک بهائی و عنایتی اسماء مذکوره امام وجه حاضر تجلّینا علی کلّ واحد منهم من انوار شمس بیانی ما یقرّبه الی اللّه ربّ العالمین و اقبلنا الیه و سقیناه کوثر العرفان من کأس علمی الّتی سبقت البحور انّه هو المقتدر القدیر لا یعزب عن علم ربّک من شیء یشهد و یری و هو السّمیع البصیر کبّر من قبلی علی وجوههم و نوّرهم بأنوار بیانی و ذکّرهم بآیات عظمتی و عرّفهم افق فضلی نسأل اللّه ان یقرّبهم و یؤیّدهم علی ذکره و ثنائه و خدمة امره البدیع انتهی

امواج بحر بیان الهی امام وجوه ظاهر و اشراقات نیّر فضل باهر از حقّ جلّ جلاله سائل و آمل که به هیاکل ذکر و بیان عالم را باعلی افق امکان هدایت فرماید تا خلق فائز شوند و از ایّام حقّ محروم نمانند انسان متحیّر بل عالم متحیّر چه که مشاهده میشود عمر دنیا که نزد صاحبان بصر اقلّ از آنست کلّ در تدارک گذران و معیشت ولکن از برای عالمیکه لا آخر له است فکری ننموده و نمینمایند و بهیچ تدارکی مشغول نیستند از خدا می‌طلبیم این غفلت را که مانع جمیع مراتب فضل و الطاف است از میان بردارد و عباد خود را آگاه فرماید انّه علی کلّ شیء قدیر البهآء و الذّکر و الثّنآء علی جنابک و علی الّذین ذکرت اسمائهم فی کتابک و علی کلّ ثابت مستقیم و کلّ راسخ تمسّک بحبل اللّه المتین

خ‌ادم

١٩ رمضان المبارک سنة ۱۳۰۴