ط

جناب سیّد ابوطالب علیه بهآء اللّه

هو الشّاهد السّامع المجیب

یا اباطالب مظلوم میفرماید الحمد للّه فائز شدی بآنچه که سبب عزّت شماست در جمیع عوالم الهی این ذلّت شما فخر عزّتهاست و انشآء اللّه سجن شما و دوستان الهی علّت و سبب حرّیّت و آزادی اهل عالم است در همان ارض چهار ماه اینمظلوم تحت سلاسل و اغلال بود در حبسیکه شبه آن تا حال دیده نشده و قبل از آنهم در ساعات معدوده در سجن که محلّ حقیقی اصفیا و انبیا و اولیای حق بوده وارد شدیم حبس اوّل که ساعات معدوده باشد مدارا نمودند و حبس ثانی بکمال شدّت و غضب ولکن در جمیع احوال مسرور بودیم و بکمال تسلیم و رضا صابر و ساکن یا طالب در سبیل الهی بر تو وارد شد آنچه بر مظلوم اشدّ از آن وارد قد اقتدیت به فی سبیل اللّه ربّ العالمین اگر جمیع اهل عالم لذّت ذلّت را در سبیل الهی بیابند جان و روان در تحصیل آن نثار نمایند زندگانی این ایّام فانیه و الوان آن ناس را از ملاحظۀ عاقبت و استقبال منع نموده بشنو ندای دوست را بسبب ذلّت خود ذلّت از برای کسی مخواه مقام صابرین و شاکرین عظیم است جز حق مجو و جز او مخواه از مشیّت خود بگذر و بمشیّت اللّه ناظر باش ضع ما اردته و خذ ما اراده اللّه جلّ جلاله بلسان ظاهر و باطن بگو

یا الهی انا الّذی اعترفت بوحدانیّتک و فردانیّتک و اکون حاضراً بین یدیک و نبذت مشیّتی و ارادتی راجیاً ما اردته بامرک المبرم مرادی انت و جنّتی رضآئک اسئلک یا اله الاسمآء و فاطر السّمآء بان تؤیّدنی علی الاستقامة علی حبّک علی شأن لا یمنعنی غضب الامرآء و لا شبهات العلمآء ای ربّ فاکشف لهم کما کشفت لی ثمّ ایّدهم علی الاقبال الیک و التّوجّه الی بحر فضلک انت الّذی شهدت الذّرّات بعنایتک و رحمتک و رأفتک لا اله الّا انت القویّ الغالب القدیر

انّا نکبّر من هذا المقام علی وجوه احبّآئی فیهناک و نبشّرهم بفضل اللّه و عنایته و رحمته الّتی سبقت من فی السّموات و الارضین و نوصیهم بما یرتفع به شأن الامر و مقاماتهم بین العباد طوبی لمن سمع و عمل و ویل للغافلین و نذکر امآئی کلّهنّ اللّائی سمعن النّدآء و آمنّ باللّه الفرد الخبیر کذلک نطق لسان عظمتی فی هذا المقام الّذی طافه الملأ الاعلی و اهل ملکوت الاسمآء و الّذین نبذوا الاوهام و فازوا بکوثر الایقان من ایادی عطآء ربّهم الباذل الغفور الکریم یا اباطالب علیک بهآئی و علی اولیآئی و اصفیآئی الّذین عملوا بما اُمروا به فی کتاب اللّه العزیز الحکیم