میرزا حسین نجّار

هو المشفق المشوّق الحکیم

یک اسم از اسماء الهی صانع است و صنعت را بسیار دوست داشته و میدارد لذا هر یک از عباد مظهر این اسم واقع شود لدی المظلوم محبوبست و صناعت دفتریست از دفاتر علوم الهی و کنزیست از خزائن حکمت ربّانی و این علمی است با معنی چه که بعضی از علوم از لفظ ظاهر و بلفظ منتهی و راجع طوبی لک یا حسین بما ظهر منک ما حضر لدی الوجه و فاز بطراز قبول علّق به کلّشیء فی کتاب اللّه العلیم الخبیر ان احمد اللّه بهذا الفضل ثمّ اشکره فی اللّیالی و الأیّام انّه ایّدک و عرّفک و علّمک هذا الصّنع الحکیم

انّا نذکر فی هذا المقام اباک الّذی صعد الی اللّه فی هذا السّجن العظیم طوبی له بما اقبل الی الزّورآء و سمع ندآء المظلوم اذ کان منادیاً بین السّمآء و الأرض و داعیاً الی اللّه ربّ العالمین طوبی له بما فاز بهذا الذّکر الأعظم و شهد بما شهد اللّه انّه لا اله الّا هو الفرد الخبیر و نذکر ابنه الحسین الّذی دخل السّجن مع مظهر الأمر و فاز بما لا فاز به اکثر الخلق و نسئله تعالی بأن یکفّر عنه الذّنوب و یغمسه فی بحر الغفران انّه لهو الغفور الرّحیم و نذکر ابنه الآخر و نبشّره بفضل اللّه و رحمته و نسئله تعالی بأن ینزل علیه امطار سمآء رحمته الّتی سبقت من فی السّموات و الأرضین البهآء علیکم یا اولیآء اللّه فی الأرض انتم الّذین وفیتم بالمیثاق و صبرتم فی البأسآء و الضّرّآء و فزتم بما کان مسطوراً فی صحف اللّه العزیز الحمید

و نذکر فی هذا المقام عمّک الّذی سمّی بأحمد و نسئله تعالی بأن یسقیه فی کلّ الأوان کوثر الحیوان و ما جری عن یمین عرشه العظیم یا احمد ان افرح بما یذکرک المظلوم الّذی طرد و نفی و بلی و حبس و سجن فی سبیل اللّه مالک هذا السّجن المبین البهآء المشرق من افق البقآء علیک و علی الّذین شربوا الرّحیق باسم ربّهم العزیز الکریم

نوصیک یا حسین و امّک بما ینبغی للانسان کذلک یعلّمک العلیم کبّر من قبلی علی وجهها و بشّرها بذکری ایّاها و انا المظلوم الغریب