جناب آقا سیّد مهدی

هذه سورة العباد قد نزلت بالحقّ من لدی اللّه العلیّ العظیم و انّه لتنزیل من لدن علیم حکیم

بسم اللّه الأبدع الأبدع

شهد اللّه انّه لا اله الّا هو و انّا کلّ له عابدون شهد اللّه انّه لا اله الّا هو و انّا کلّ له ساجدون شهد اللّه انّه لا اله الّا هو و انّا کلّ له قانتون شهد اللّه انّه لا اله الّا هو و انّا کلّ له خاضعون شهد اللّه انّه لا اله الّا هو و انّا کلّ له خاشعون شهد اللّه انّه لا اله الّا هو و انّا کلّ له حامدون شهد اللّه انّه لا اله الّا هو و انّا کلّ له راکعون شهد اللّه انّه لا اله الّا هو و انّا کلّ له عاملون شهد اللّه انّه لا اله الّا هو و انّا کلّ منه سائلون شهد اللّه انّه لا اله الّا هو و انّا کلّ به ناطقون شهد اللّه انّه لا اله الّا هو و انّا کلّ له ناظرون شهد اللّه انّه لا اله الّا هو و انّا کلّ به رافعون شهد اللّه انّه لا اله الّا هو و انّا کلّ به لمنقلبون

ان یا مهدی فاشهد کما شهد اللّه لنفسه قبل خلق السّموات و الأرضین بأنّه لا اله الّا هو و انّ هذا الغلام عبده و بهائه و انّه لنبأ الّذی قد کان فی ازل الآزال فی الواح العزّ عظیم و ما عرفه احد الّا نفسه المهیمن العزیز القدیر و لن یعرفه الّا من شآء ربّه و هذا من امر الّذی اخبرناک به من قبل ان انت من العارفین فاسمع نصحی ثمّ ما ینطق به لسان اللّه فی هذا الزّمن البدیع ایّاک ان لا یصدّک شیء و لا یمنعک امر فاسع فی نفسک ثمّ اجهد فی ذاتک لتکوننّ من الصّالحین فی هذا الأمر الّذی به یفزع اهل ملإ العرفان ثمّ یجزع اهل سرادق الایقان ثمّ ینصعق ارواح المقرّبین و یندکّ جبل المستکبرین طهّر عیناک عن کلّ ما سواه ثمّ دع کلّ ما فی ایداک ثمّ قدّس نفسک عن کلّ من فی الأرضین و السّموات لتستطیع ان تستقیم علی امر الّذی تزلّ علیه اقدام المخلصین ثمّ انقطع عن نفسک و عن ما سواک ثمّ عن نفوس المشرکین فانظر بطرف البدء فیما نظرت الی آدم الأولی ثمّ من بعده الی ان یصل الأمر الی علیّ قبل نبیل قل تاللّه کلّهم قد جاؤوا عن مشرق الأمر بکتاب و صحیفة و لوح عظیم و اوتوا کلّ واحد منهم علی ما قدّر لهم و هذا من فضلنا علیهم ان انتم من العارفین و کلّهم بلّغوا رسالات ربّهم و بشّروا النّاس برضوان اللّه المهیمن العزیز القدیر و اخرجوا النّاس من الظّلمات الی النّور و بشّروهم بلقآء اللّه کما انتم قرأتم فی صحف الأوّلین حتّی اذا بلغ الأمر الی وجهه العزیز المقدّس المتعالی المنیر اذاً احتجب نفسه فی الف حجاب لئلّا یعرفه من احد بعد الّذی کان ینزل علیه الآیات من کلّ الجهات و ما احصاها احد الّا اللّه ربّک و ربّ العالمین فلمّا تمّ میقات السّتر اذاً اظهرنا عن خلف الف الف حجاب من النّور نوراً من انوار وجه الغلام اقلّ من سمّ الابرة اذاً انصعقت اهل ملإ العالین ثمّ سجدت وجوه المقرّبین و ظهر بشأن ما ظهر مثله فی الابداع بحیث قام بنفسه بین السّموات و الأرضین و ما تداهن بأحد فی امر ربّه و نادی العباد بأعلی ندائه و ما خاف من احد کما انتم کنتم من النّاظرین و ابتلی بین العباد بحیث اجتمعوا علیه طغاة الأرض و انتم من الشّاهدین و ما استنصر من احد الّا باللّه العزیز المقتدر العلیم و انّه نصره بالحقّ و انزل علیه سکینة من عنده و ایّده بجنود الغیب حین الّذی اخرجه عن مدینة الأمر بسلطان مبین و ظهر امره و علا برهانه و تمّت حجّته و کملت کلمته الی ان اشتهر امر اللّه بین الخلایق اجمعین الی ان قطعنا الأسبال و دخلنا المیادین کما انتم سمعتم من المهاجرین و فی کلّ تلک الأماکن و الأیّام ما سترنا الأمر و ما احتجبناه بل اظهرناه کطلوع الفجر عن افق صبح منیر الی ان وصلنا الی البحر الّذی ذکر اسمه فی الألواح ان انتم من الشّاهدین و رکبنا السّفینة باسمنا ثمّ اجریناه علی البحر باسمی العزیز المقتدر الجمیل و حفظناه بقدرة من عندنا و حفظنا الّذین رکبوا علیها الی ان وصلوا الی ساحله فی مدینة الّتی اشتهر اسمها بینکم ان انتم من العالمین و کنّا فیها اربعة اشهر متوالیات بما رقم فی الواح عزّ حفیظ و فی تلک الشّهور ما راودنا احد من الّذینهم کانوا فیها لا من اعلاهم و لا من اسفلهم و کان اللّه علی ذلک شهید و علیم و ما ذهبنا الی احد و ما توجّهنا الی نفس اظهاراً لسلطنة اللّه و امره و ابلاغاً لقدرة اللّه و هیمنته الی ان تمّت میقات الوقوف و خرجنا عنها و قطعنا السّبیل الی ان دخلنا فی هذا السّجن البعید و نشکر اللّه فی کلّ ذلک بما ایّدنا علی امره و جعلنا من عباده المقرّبین الّذین لا یخافون من احد و لا ینظرون الّا بنظرة اللّه المهیمن العزیز القدیر کذلک نزّلنا الأمر الیک لتکون من العالمین و الحمد للّه ربّ العالمین اذاً اتممنا القول ولو ما اتممنا الأمر به لتذکر عباد اللّه المخلصین الّذینهم سکنوا فی ارضک هناک و کانوا مستبشراً بأریاح القدس الّتی تفوح من جهة اللّه بارئهم و هذا من فضله علیهم و علی العالمین قل انّه یعلم سرّکم و نجواکم و ما تستدفّ به فی قلوبکم حمامة الحبّ و کذلک کنّا من العالمین لن یعزب عن علمنا من شیء و لا یفوت عن قبضتنا من شیء و کلّ فی قبضة الأمر ان انتم من العارفین و بیدنا ملکوت کلّ شیء نرفع من نشآء من عندنا و نذکر عبادنا المریدین الّذینهم شربوا من کأس عنایة اللّه و رزقوا ما لا رزق به احد من الخلایق اجمعین قل تاللّه قد فزتم بکأس ما لا فاز بها احد من قبل فسوف تعرفون ان تکوننّ من الصّابرین قل تاللّه قد حملتم ما لا حمله احد من الممکنات و ما سبقتکم فی ذلک نفس من الموجودات و لو یحمل علی السّموات لتنفطر و لو علی الأرض لتنشقّ فی الحین کذلک نذکّرکم بالحقّ لتعرفوا مقدار الّذینهم آمنوا باللّه و عرفوا ما لا عرفه احد من قبلهم لیفرحوا فی انفسهم و یکوننّ من الفرحین قل تاللّه من شرب من هذا الکأس لن یظمأ ابداً و یجعله اللّه غالباً علی من فی السّموات و الأرضین ان یکون مستقیماً فی حبّ مولاه و لن یضطرب من خطرات الشّیاطین و الّذینهم عرفوا نفسنا هذا من فضلی علیهم و علی عبادنا المخلصین لأنّا اخرجناهم عن خلف الحجبات و اشهدناهم ما لا شهدت عیون المقدّسین و کلّ ذلک من فضلی علیهم و رحمتی علی عبادنا المقرّبین و انت ذکّر احبّآء اللّه الّذینهم کانوا فی ارضک و لا تکن من الصّابرین

ذکّر اسم الأوّل فیها الّذی جعله اللّه زین‌المقرّبین و لقد ارسلنا الیه کتاباً من قبل و فیه ما یغنیه عن العالمین فواللّه لو یعرف حرفاً منه لینقطع عن کلّ شیء حتّی عن نفسه و هذا ما نشهد علیه حینئذ بلسانی العلیم الحکیم

ثمّ من بعده ذکّر المجید بذکرنا و بشّره بروح اللّه المقدّس العزیز العلیم و لقد ارسلنا الیه ما یطهّره عن معاشرة المشرکین قل ان یا عبد فاستقم علی حبّ اللّه لأنّک اطّلعت بما لا اطّلع به احد ان انت من المتفکّرین تفکّر فی غیبتی لعلّ تطّلع بما اراد اللّه لک و تکون من المتفرّسین و بذلک اتممنا النّعمة علیک و ارسلنا الرّوح من لدنّا بلسان من عندنا علیک و علی المؤمنین

ثمّ ذکّر اسمنا الرّحیم و بشّره بما اذکره اللّه فی لیل الّتی فیه ینطق الورقآء علی افنان سدرة البقآء و یغنّ دیک العرش علی افنان سدرة عظیم قل ان یا عبد انّا اردناک من قبل و اذکرناک فی الواح قدس عظیم ان استقم فی یوم الّذی فیه تعمی الأبصار و یکلکل کلّ اللّسان و تضطرب افئدة المغلّین قل تاللّه حینئذ تظلم الشّمس بأنوارها و یخسف القمر بأزهارها و تسقط النّجوم علی ارض جرز لن تجد فیها من ثمار و لا کلأ و لا مآء معین و یضجّ فیه قبائل الأرض و یندکّ کلّ جبل شامخ رفیع الّا من اغمض عیناه عن البشر و ینظر بالمنظر الأکبر فی هذا الجمال المشرق العزیز المنیر ان یا عبد لا تخف من احد ثمّ اخلع بخلع اللّه المهیمن العزیز القدیر و کن صائحاً بین السّموات و الأرض و مبشّراً باسم اللّه العزیز الکریم و ان یعترض علیک کلّ ذی وجود و ذی روح و ذی شعور و ذی اشارة و ذی حدود عظیم لا تخف عن احد منهم و توکّل علی اللّه ربّک ثمّ اعتصم بهذا الحبل المقدّس المنیر المتین و کذلک انزلنا الیک الآیات من هذا السّمآء الّذی ظهر علی هیکل الغلام و اذا تنظر الیه فی سرّک تجده علی هیئة عرش عظیم

ثمّ ذکّر الرّضا من بعده و الّذینهم فی بیته الّذینهم استجاروا فی جوار اللّه المهیمن العزیز القدیر اولئک هم الّذین استظلّوا فی ظلّ عنایته و اسکنهم اللّه فی بحبوحة قربه ان یعرفوا قدر ما انعمهم اللّه بفضله و یکوننّ من الشّاکرین و یجهدوا فی انفسهم بأن لا یحبطنّ اعمالهم و کذلک یذکرهم لسان اللّه لیثبت رحمته علی العالمین و لن ینکروا نعمة الّتی نزلت علیهم من سمآء قدس منیع و یجدوا انفسهم ثبتآء علی الأمر و قدسآء عن کلّ من فی السّموات و الأرضین و انّک انت یا مهدی فارفق به ثمّ اخفض جناحک للّذینهم آمنوا باللّه و آیاته لأنّا عظّمنا خلقک فی ملإ الفردوس و خلقناک علی احسن التّقویم

ثمّ ذکّر الّذان سافرا الی اللّه بارئهما و هاجرا الیه و کانا من المهاجرین و حضرا بین یدی اللّه و سمعا نغمات القدس عن هذا الحنجر المقدّس العزیز الملیح ثمّ بشّرهما بعنایة من عندنا و رحمة من لدنّا و انّ رحمتنا سبقت العالمین

ثمّ ذکّر العبد قبل الرّسول بما اذکره اللّه حینئذ بربوات قدسه و اذکره فی هذا اللّوح العظیم قل ان یا رسول ارسلنا الیک رائحة هذا القمیص لتقرّ به عیناک و عیون الّذینهم سکنوا فی اقطار المشرق و المغرب و کانوا من عبادنا الموحّدین لیحرّکهم اریاح اللّه و ینقطعهم عن کلّ شیء الّا عن هذا القمیص المرسل المنیر قل تاللّه انّ الانقطاع محبوب الّا عن جمالی المشرق المقدّس المنیر و کلّ السّؤال حرام الّا عن نفسی المقدّس العلیم الحکیم و کلّ الصّمت محبوب الّا عن ذکری المتعالی المتباهی العزیز المنیع

ثمّ ذکّر عبدی الّذی آمن باللّه ثمّ سأل عن اللّه ربّه من نبإ العظیم قل تاللّه هذا لنبأ الّذی کان عظیماً فی علی العمآء ثمّ کبیراً فی ملإ البقآء و تقشعرّ عنه جلود المشرکین ان یا عبد اذاً کشفنا لک الأمر فیما سألت من قبل لتطّلع بما اراد و هذا اصل ما اراد اللّه لک ان تکون من المریدین ایّاکم ان لا تختلفوا فی هذا النّبإ و لا تضطربوا عن الّذینهم کفروا و اشرکوا و کانوا من المعرضین قل یا قوم تاللّه هذا نبأ اللّه فیکم و ظهوره بینکم و سلطانه بین السّموات و الأرضین ایّاکم ان لا تختلفوا فیه بعد الّذی حبس لکم فی هذا السّجن الّذی لن یصل الیه ارجل القاصدین الّا من شآء اللّه ربّک المنّان المقتدر العلیم الخبیر و انّک انت یا عبداللّه فاشکر اللّه بما اخرجک عن بلدک و جعلک من المطهّرین فسوف تسمع ندآء السّامری بینهم و تجدهم فی شرک عظیم فسوف یستدلّون بما استدلّوا به اولو الفرقان ثمّ من قبلهم اولو الزّبور و التّوریة و الانجیل کفاهم الذّلّة بأنّهم آمنوا بعلیّ من قبل بما نزل علیه من آیات اللّه المهیمن العزیز القدیر فلمّا نزلت اختها و ظهر جماله بالحقّ اعرضوا عنه و کانوا من المعرضین قل اذاً لا تلعنوا غیرکم بل فالعنوا انفسکم و لا تعترضوا بنفس فاعترضوا علی ذواتکم فهذا ینبغی لکم یا ملأ المشرکین ان کنتم آمنتم بآیات اللّه تاللّه هذه آیاته و حرفاً منها یکفی العالمین و ان تریدوا جماله فهذا جماله قد ظهر بشأن ما ظهر شبهه فی الابداع ان انتم من المنصفین و ان تریدوا ان تمرّوا علی صراطه فهذا صراطه فی السّموات و الأرض مرّوا علیها یا ملأ العارفین ولکنّ الّذین منهم استقاموا علی امر مولاهم و عرفوا بارئهم اولئک بهم یرفع الغمام و یمطر السّحاب و یستضیء اهل ملإ القدس و یحکی کلّ شیء عن هذا المقام المتعظّم المتعزّز المتعالی الباذخ المنیع

ثمّ ذکّر من بعده الأسد قل ان یا اسد کن اسد اللّه فی ارضه و هذا خلع قد اعطیناک بفضل من عندنا و انا المعطی الکریم رغماً لأنف الّذینهم کفروا بآیات اللّه و جادلوا بها ثمّ اعرضوا عنها و کانوا من الصّاغرین ان یا هذا الاسم قد وهبناک هذا الاسم ان تمرّ عن ملکوت الأسمآء و تنقطع عن کلّ من فی الأرض و السّمآء و تأتی اللّه بقلب سلیم ایّاک ان لا تضیع ما اراد اللّه لک و لا تخمد عن نار حبّک ثمّ اشتعل بنفسک علی الّذینهم کفروا و اشرکوا و کن رحمة للمحبّین و کن سیف اللّه لأعدائه و نعمته لأحبّائه ثمّ احفظ نفسک عن مجالسة المعرضین و تجنّب عنهم و لا تخف من احد و کن فی حصن حفیظ

ان یا مهدی قد ذکرنا هؤلآء کما ذکر اسمائهم فی لوحک لیحیط رحمة اللّه علیهم و تمرّ علیهم هذه المرسلات اللّطیف المحبوب المنیر قل تاللّه لو یهبّ علی الممکنات ما یفوح من هذا الرّضوان لیجعلهم حیّاً باقیاً فی ملکوت العالین کذلک مننّا علیک و علیهم رحمة من عندنا علیهم و علی المخلصین ثمّ اعلم بأن حضر بین یدینا لوحاً و فیه نادی احد من المحبّین ربّه المنّان المقتدر العزیز الجمیل قل انّا سمعنا ندائک و اجبناک بهذه الکلمات المقدّس المحبوب لتشکر اللّه فی نفسک ثمّ فی لسانک و تکون من الّذینهم بآیات اللّه لا یستهزئون ان استقم یا عبد فی حبّک مولاک و لا تضطرب اذا اتاک امر محتوم و لا تخف من احد فتوجّه بوجه ربّک و توکّل علی نفسنا المهیمن القیّوم و قل

سبحانک اللّهمّ یا الهی طهّر عینی ثمّ اذنی ثمّ لسانی ثمّ روحی ثمّ قلبی ثمّ نفسی ثمّ جسمی ثمّ جسدی عن التّوجّه الی غیرک ثمّ اشربنی عن کأس عزّک المختوم

قل تاللّه قد ظهر عین الکافور فی هذا الظّهور و انفجر التّسنیم فی هذا السّلسبیل الّذی کان علی هیئة الغلام لمشهود ان یا عبد فأدخل یدک فیه و لا تردّها الی نفسک خالیاً ولو تقطع بسیوف الّذینهم کانوا بآیات اللّه هم معرضون فاستعن فی کلّ امر باسمی العزیز المقتدر المحبوب ثمّ اشرب منه فی سرّک ثمّ ابذل علی الّذین تجد فی قلوبهم نفحات الرّوح و کانوا من الّذینهم بآیات اللّه هم مهتدون و کذلک اذکرناک فی اللّوح و صرّفنا لک الآیات لتوقن فی نفسک بأنّا نعطی کلّ شیء ما یغنیه عن الّذینهم کفروا و اشرکوا و کانوا بربّهم ان یشرکون

ثمّ ذکّر الأحباب فی ارضک الّذین ما ذکر اسمائهم فی اللّوح لیبشروا کلّهم ببشارات اللّه المهیمن القیّوم و یفرحوا فی انفسهم و تجذبهم نغمات القدس و تقرّبهم الی مقام قدس محمود و وصّ الّذینهم آمنوا باللّه و آیاته بأن لا یتجاوزوا عمّا امروا به و لا یکوننّ من الّذینهم کانوا ان یعتدون و یا قوم ان اتّبعوا ملّة اللّه و سننه و ذروا ما بین ایدیکم و خذوا ما امرناکم به و لا تکوننّ من الّذینهم اذا یؤمرون بأمر لا یعملون فاجتنبوا عن کبائر الاثم و هی الاعراض عن بدایع کلماتی قل انّ کلمات اللّه لهی العلیا ان انتم تشعرون ثمّ اصلحوا ذات بینکم بحیث لن یهبّ منکم الّا روایح اللّه و لن یشهد فی وجوهکم الّا نضرة الفردوس و تکوننّ من الّذینهم فی کلّ امر یفرحون و اذا یمسّهم الذّلّة و البأسآء و الضّرّآء فی کلّ ما کان من البلایا او یکون هم یصبرون فی سبیل بارئهم و یتوکّلون علی اللّه ثمّ الی مرضاته هم متوجّهون و لا یصدّهم استکبار الّذینهم استکبروا و لا اعراض الّذینهم اعرضوا و لا مجادلة الّذینهم جادلوا بعد الّذی بلغت الحجّة الی اقصی الغایة و تمّت نعمة اللّه علیهم و علی الّذینهم موقنون بما ینزل علیهم من آیات اللّه و لا یحزنهم غلّ الّذینهم کفروا بها بعدما استیقنتها انفسهم و کذلک کانوا ان یفعلون بذلک امرناهم من قبل و نأمرهم حینئذ بالفضل لیکوننّ من الّذینهم کانوا بأمر اللّه هم عاملون

این سند از کتابخانهٔ مراجع بهائی دانلود شده است. شما مجاز هستید از متن آن با توجّه به مقرّرات مندرج در سایت www.bahai.org/fa/legal استفاده نمائید.