هذا کتاب نزل بالحقّ و انّه لهدی و رحمة للعالمین جمیعا و انّه لحجّة اللّه بین عباده و برهانه بین بریّته و دلیله الأعظم بین خلقه و میزانه الّذی قد نصب بالحقّ ولکنّ النّاس هم لا یفقهون حدیثا و انّه لآیة الکبری و طلعة الأعلی و سرّ الآخرة و الأولی قد ظهر فی قمیص الأبهی سبحانه عن ادراک کلّ مشرک بغیّا قد ظهر بطراز اللّه بین السّموات و الأرض و اتی عن ملکوت الاجلال باقتدار مبینا اتّقوا اللّه یا ملأ الأرض و لا تحتجبوا عن الّذی بارادة من عنده انفجرت ینابیع الحکمة من قلوب الّذینهم کانوا فی الأمر تقیّا لولاه ما خرقت الأحجاب و ما اتی ربّ الأرباب فی ظلل اسم علیّا و انّه لموجد الأسمآء ان انتم بذلک علیما و عن یمینه جبروت الأمر و فی قبضته ملکوت ملک السّموات و الأرض و انّه لجمال علیّ بالحقّ فافتحوا ابصارکم لتشهدوه مرّة اخری بهذا الاسم الّذی اشرق عن افق هذا الفجر بضیآء بدیعا و انّ هذا لهو الّذی علّق فی الهوآء فی سبیل اللّه ربّه و ورد علیه ما اضطربت عنه ارکان عرش عظیما و انتم یا ملأ البیان فاستحیوا عن جمال الّذی فدی نفسه ثمّ اتّخذوا الی المحبوب فی هذا الظّهور سبیلا ایّاکم ان تحتجبوا عن الّذی خلقتم للقائه و یدعوکم فی کلّ حین الی افق منیعا و ما اراد الّا تقرّبکم الی ملکوت اللّه و تطهیرکم عن دنس الأرض و ارتقائکم الی خبآء الّذی کان باسم اللّه مرفوعا و ما اراد لنفسه من شیء بل اراد لکم ما قدّر من لدن مقتدر قدیرا و ما نزّلنا الآیات علیکم الّا تذکرة لمن یخشی و کان اللّه علی ذلک علیما و انّها لتنزیل من لدن ربّکم الرّحمن و انّه حینئذ استوی علی العرش و عن یمینه سلطان الرّسل الّذی کان فی الکتاب علیّا یا قوم اتّقوا اللّه ثمّ اسلکوا سبیل الحقّ و انّه لسبیل مستقیما و لقد کرّمناکم یا احبّائی علی من علی الأرض و فضّلناکم علی کثیر من العباد و انزلنا علیکم الکتاب و فصّلنا فیه من کلّ نبأ تفصیلا و شرعنا لکم شرایع الأمر لتعرفوا مشربکم و تکوننّ علی الأمر مستقیما قوموا علی الأمر ثمّ انصروا هذا الغلام الّذی ابتلی فی تلک الأیّام ببلایا یعجز عن احصائها کلّ محصی علیما ایّاکم ان تفرّطوا فی جنب اللّه و تدعوا احکامه عن ورائکم و من یدع انّه من الظّالمین فی اللّوح مذکورا ایّاکم ان تجعلوا هذا الکتاب مهجورا ان اتّحدوا یا قوم علی امر اللّه و هذا ما امرتم به فی الألواح و کنّا علی ذلک شهیدا و بالاتّحاد یظهر امر اللّه بین بریّته و یقلّب الوجوه الی مشرق اسم بهیّا ان اظهروا بین العباد بسجیّتی و آثاری و لا تکوننّ عن نفحات هذه الأیّام محروما و انّک انت یا ورقةالفردوس ان استمعی ندائی عن جهة عرشی لیجذبک الی سمآء فضلی و هوآء مکرمتی و ینطقک بثنآء نفسی بین العالمین دعی ما دونی عن ورائک ولّی وجهک شطر هذا الحرم الّذی بناه اللّه بأیدی قدرته و یطوفنّ فی حوله اهل ملأ الأعلی ثمّ ملائکة المقرّبین ایّاک ان تحزنی من شیء فسوف یفنی الدّنیا و یرجع کلّ الأمور الی مبدئه و هذا لحقّ یقین ان استبشری ببشارات الرّوح و انّه ایّدک بالحقّ و یؤیّدک کیف یشآء و انّه لهو المقتدر القدیر طوبی لک بما سمعت نغمات ربّک و فزت بأنوار الوجه فی ایّام الّتی کان الکلّ فی حجاب غلیظ طوبی لک بما دخلت جنّة الّتی استظلّ فی ظلّ ورقة منها کلّ الجنان ذلک هو الفوز العظیم ذلک هو الفضل المبین و انّا لو نرید ان نقصّ لک ما ورد علینا لتبکین و تنوحین لذا نستر منک فضلاً من لدنّا و انا الغفور الرّحیم قد مسّنی من البلایا ما احترقت عنه قلوب الأصفیآء ثمّ افئدة النّبیّین و المرسلین و یشهد بذلک کلّ الأشیآء و کلّ ذی علم علیم و نشکر اللّه فی کلّ ذلک و انّه لهو المحبوب فیما یشآء و انّه لهو المقصود فیما یرید تاللّه ما قصد هو مقصودی و ما اراد لی هو مرادی لا اجزع من شیء ولو اقتل فی کلّ حین بکلّ الأسیاف من جنود المشرکین یا لیت کنت من الّذین سفک دمائهم فی سبیلی فی سنة الشّداد الّتی اخبرناکم بها من قبل فی الواح عزّ عظیم انّ الّذینهم صعدوا الی اللّه و انفقوا ارواحهم حبّاً لجمالی تاللّه انّهم حینئذ فی جنّة الأبهی و یطوفن فی حولهم قاصرات الطّرف ثمّ ملائکة المسبّحین و احمرّت من دمائهم وجوه اهل ملأ الأعلی ثمّ الّذینهم سکنوا عند سدرة المنتهی ثمّ ملائکة الّذین ما امروا بالسّجود ان انتم من العالمین و هذا شأن الّذینهم قتلوا و ما قتلوا اولئک من اعلی الخلق عند اللّه و یستبرکنّ بلقائهم ملأ الکروبین یا احبّائی لو یسفک دمائکم علی وجه الأرض لأحبّ عندی من ان تسفکوا دم احد هذا ما نزل فی اوّل هذا الظّهور لو انتم من العالمین قد محونا حکم القتل فی الألواح فی یوم الّذی استوی فیه جمال القدم علی عرش عزّ عظیم و هذا ما نزل فی کلّ الألواح ان انتم من العارفین ان احیوا النّفوس بنفحات ربّکم الرّحمن و هذا شأن المقرّبین و قد کرّرنا هذا الأمر فی الکتاب و کان اللّه علی ما اقول شهید ایّاکم ان ترتکبوا ما یرجع به الضّرّ الی سدرة اللّه المهیمن العزیز القدیر علیک یا ورقة البقآء نفحات البهآء ثمّ ثنائه و ذکره و ذکر العالمین طوبی لک بما تمسّکت بسدرة الأمر و ما سقطت من اریاح الافتتان الّتی بها سقطت الأوراق من سدرة عزّ رفیع یعظک اللّه حبّاً لنفسک بأن تمسّکی بها باسمی الغالب القدیر لتکونی باقیاً علیها کما کنت لها و بها و هذا من عمل لا تقابله اعمال الثّقلین ان اشکری ربّک فی کلّ الأحیان و انّه اختصّک بین امائه و نسبک باسمه الأعظم العظیم ثمّ القی التّکبیر من قبل اللّه علی اختک الّتی استشهد الّذی کان معها فی سبیل ربّه و فاز بأنوار اللّه و طار فی هوآء قرب لطیف و اذاً حضر روحه تلقآء العرش و کان ناطقاً بثنآء ربّه کذلک یجزی اللّه عباده المجاهدین
ان یا قلم الأمر فاذکر فی الکتاب ابوالحسن الّذی آمن باللّه و ربّ الآخرة و الأولی و سمع نغماته فی ایّام الّتی ظهر کینونة القدم باسمه الأعظم الأبهی ان یا غلام طیّر بقوادم الانقطاع الی سدرة المنتهی مقرّ الّذی فیه استضآء وجه ربّک العلیّ الأعلی طهّر نفسک عن حجبات الّذینهم کفروا باللّه اذا ظهر علیّ بالحقّ مرّةً اخری قم باسمی و سلطانی و قل تلک آیات اللّه قد نزلت بالحقّ و انّها لتذکرة لمن یخشی تنزیل ممّن خلق السّموات و انّه لهو الّذی علی العرش استوی یسجده من فی ملأ الأعلی و ما خلق فی مدائن البقآء و ما تحت الثّری اتّقوا اللّه یا قوم و لا تمنعوا انفسکم عن الّذی یطوف فی حوله حقایق الأصفیآء و یعلم السّرّ و اخفی قل فوربّ العرش انّه ما ینطق عن الهوی بل بما یلقی الرّوح فی صدره الممرّد الأصفی طوبی لک بما کسّرت صنم الّذی کفر و تولّی و اقبلت الی ربّک العلیّ الأبهی قل انّه حینئذ بالأفق الأعلی و ینطق بآیات ربّه الکبری الّتی جعلها اللّه حجّة من عنده علی من فی الأرض و السّمآء و عنده علم السّموات و الأرض و یشهد الّذینهم ضلّوا السّبیل ثمّ الّذی اهتدی قل یا قوم أ تمارون فی الّذی اتی عن مشرق الجلال بسلطنة عظمی و یدعوکم الی اللّه فی کلّ صباح و مسآء ان اهتدوا یا قوم بهذا الظّهور الّذی قرّت بجماله عیون اهل ملأ الأعلی ایّاکم ان تحتجبوا بالأسمآء عن الّذی یطوف فی حوله اسمآء الحسنی
ثمّ ذکّر فی الکتاب الّذی سمّی بالنّبیل قبل حسین فی الواح القضآء لیفرح بما ذکر من قلم الأمر فی سرادق الأسمآء و ینصر ربّه بما استطاع و یکون ممّن هدی و استهدی ان یا غلام آنس بذکری ثمّ بلّغ امری هذا من نصحی علیک و علی من استضآء بأنوار الوجه فی هذه الأیّام الکبری قل قد جائکم شدید الأمر من جبروت اللّه العلیّ الأعلی لا عاصم الیوم لکم یا ملأ المشرکین الّا اللّه ربّ السّموات العلی خافوا عن اللّه و لا تجادلوا بآیاته بعد انزالها و لا تتّبعوا کلّ مشرک کفر و طغی ان اتّبعوا الّذی کان فی قبضته ملکوت کلّشیء و انفق روحه فی سبیل ربّکم العلیّ الأعلی و ورد علیه من المشرکین ما لا یحصی و انّ هذا لفلک اللّه الأعظم و امره الأقوم و کلمته العلیا و انّه لعروة الوثقی اتّقوا اللّه و لا تمنعوا انفسکم عن الّذی وعدتم بظهوره فی الواح علیّ و کتاب محمّد ثمّ فی صحف ابرهیم و موسی قل ما زاغ بصر الغلام و قد رأی من آیات ربّه ما رأی أ تمارونه یا قوم تاللّه انّه لشدید القوی و عرف ما لا عرفه اولو النّهی یا قوم أ تعبدون العزّی و کفرتم باللّه الّذی اوحی الی الغلام ما اوحی قل اما قال انّنی انا حیّ فی الأفق الأبهی خافوا عن اللّه و لا تفعلوا ما یضیّع به امر اللّه بین الوری و انّه حینئذ فی هذا الأفق یشهد و یری و یدعوکم الی نفسه لیجزیکم الجزآء الأوفی قل خافوا عن اللّه الّذی بدأکم بأمره و انّ الیه المنتهی ان اعرفوا قدر تلک الأیّام و بها وعدتم فی صحف الأولی ثمّ کتب الأخری و الرّوح و الفرح و السّرور علیکم یا احبّائی ولو انّ المحبوب حینئذ ینوح و یبکی اذاً یکبّر اللّه علی وجه بهآءاللّه و یذکره بالحقّ لیکون تذکرة للآخرین و انّ بتکبیره لا یعادل خلق السّموات و الأرضین و بتکبیره تفتح السن الکائنات بالتّکبیر ان انتم من العارفین
ثمّ توجّه وجه القدس الی امة الّتی فتحت لسانها فی ذکر ربّ العالمین ان یا امتی طیری فی هوآء قربی ثمّ اسمعی نغماتی الأحلی من هذا الحنجر المقدّس الأبهی و بما یخرج منه لیحیی العالمین لا تحزنی عن شیء ثمّ افرحی بفرح الرّوح انّه ما انساک و فتح لسانک بذکره الجمیل ان اذکری ربّک کیف شئت لعلّ ذکرک یؤثّر فی قلوب الرّاقدین و یستیقظهم عن نوم الغفلة و یجعلهم من الذّاکرین طوبی لک بما مرّت علیک نسمات المحبوب و قلّبتک الی شطر الفردوس وادی الأیمن الّذی فیه ینطق کلّ شیء بأنّی انا اللّه لا اله الّا انا العزیز العلیم قد حضر بین یدینا ما وصفت به اللّه ربّک و ربّ الخلائق اجمعین و انّه لخیر عمّا علی الأرض کلّها کذلک نزل الأمر حینئذ من جبروت ربّک المقتدر القدیر تاللّه نفس الّذی یخرج حبّاً لهذا الغلام انّه لیحضر تلقآء عرش ربّک العزیز العلّام و یظهره اللّه علی صورة لو یکشف الحجاب عن وجهه لتنصعق منه السّموات و الأرضین ان اثبتی علی امر اللّه و حبّه بحیث لا یزلّک وساوس الّذینهم کفروا باللّه و آمنوا بالجبت فویل لهم و للّذین اتّبعوهم من دون بیّنة و لا کتاب کریم ان اذکری ربّک فی کلّ الأحیان و انّ بذکره یقوم عباده الرّاقدین طوبی لأمّ حملتک و لثدی شربت منه لأنّ من لسانک ظهرت الثّنایا فی وصف هذا الغلام المسجون الغریب لو یکشف القناع لتشهد بأنّ اهل ملأ الأعلی یتوجّهن الیک لیسمعن ما یخرج عن شفتیک فی ذکر ربّک الغفور الرّحیم لا تحزنی من شیء انّ اللّه معک و انّه ولیّ القانتات و معین القانتین
ان یا قلم الأمر فارجع الی ذکر ورقةالفردوس الّتی باسمها نزلت هذا اللّوح الممتنع المنیع قل یا ایّتها الورقة تمسّکی بهذه السّدرة المرتفع الممتنع العزیز العلیم و انّه لسدرة المنتهی و الشّجرة القصوی و جمال الکبریآء فی هذا الهیکل الّذی یذکر بالبهآء بین ملأ الأعلی لئلّا تحرّکک اریاح الافتتان الّتی تهبّ عن شطر الشّیطان کذلک یعظک ربّک الرّحمن من قبل و حینئذ عن جهة عرش عظیم ثمّ اجتمعی احبّائی علی شریعة حبّی ثمّ انقطعیهم عن سوائی ثمّ کبّری وجوههم من قبل اللّه ربّک و ربّ العالمین قولی یا احبّآء اللّه ان استقیموا علی امری و لا تتبعوا کلّ مشرک اثیم ان اتّحدوا فی حبّ اللّه و مظهر امره ایّاکم ان تختلفوا فی شیء کذلک امرتم من لدن عزیز حکیم ان اذکروا اللّه فی کلّ الأحیان و لا تغفلوا عنه و لا تکوننّ من الغافلین انّ هذا لغلام اللّه بینکم الّذی جائکم بسلطان مبین و یمنعکم عن البغی و الفحشآء و یأمرکم بالبرّ و التّقوی و کذلک نزل الأمر فی الواح النّبیّین و المرسلین ولّوا وجوهکم شطر البیت و لا تکوننّ من المحتجبین ان استقیموا علی الأمر علی شأن لا یزلّکم وساوس الشّیاطین الّذین اذا قیل لهم من ربّکم یقولون اللّه الّذی خلقنا بأمر من عنده فلمّا ظهر بالحقّ و اتی علی سحاب القضآء کفروا به الا لعنة اللّه علی الکافرین و منهم من اراد سفک دمه و منهم من افتری علیه و منهم من تولّ عن صراط اللّه العزیز القدیر و فی کلّ حین یرد منهم علی الغلام ما یبکی عنه عیون المقرّبین و بما ورد علیه اصفرّت وجوه اهل الفردوس ثمّ احترقت اکباد المرسلین و لو یتوجّه احد ببصر الحدید الی شطر الفردوس مقرّ الّذی فیه ارتفع خبآء القدس ثمّ سرادق الکبریآء ثمّ خیام عزّ بدیع لتشهد بأنّ هیکل العظمة قد جلس علی الرّماد من ظلم هؤلآء الظّالمین یقتلون اللّه بأسیافهم ثمّ یقرئون آیاته فما لهؤلآء لا یفقهون حدیثاً یسفکون دم المحبوب ثمّ یتذکّرون بذکر الحبیب کذلک کان امر الغلام قد قصصناه لکم بالحقّ لتکوننّ من العارفین و الرّوح علیکم یا احبّائی ثمّ التّکبیر علیکم یا اصفیائی ثمّ البهآء علیکم یا جنود اللّه فی الأرضین
ان یا ورقةالفردوس ذکّری من لدنّا امآء اللّه الّذین هم یطوفنّ فی حولک و یعبدون ربّهم بالعشیّ و الابکار ان یا امآء اللّه طوبی لکم بما آمنتم باللّه الواحد الغفّار و انقطعتم عن دونه و تمسّکتم بعروة الوثقی فی هذه الأیّام الّتی اشتعلت فیها قلوب عبادنا الأبرار حبّاً لهذا الغلام الّذی ظهر بالحقّ و اتی عن مشرق الرّوح بسلطنة و اقتدار طوبی لسمع سمع نغمات اللّه و لعین وقعت علی جماله و ایادی ارتفعت الی شطر رضائه و رجل مشی فی سبیله کذلک نزّلنا الأمر فی لوح الّذی منه استضائت الأنوار انّا بدّلنا الضّمیر فی تلک الآیات الّتی نزلت بالحقّ و انّا کنّا مقتدراً علی ما نشآء و لا یعرف ذلک الّا اولو الأبصار و عنده علم کلّ شیء و لا یعزب عن علمه ما خلق بین السّموات و الأرض و لا یعقل ذلک الّا اولو الأفکار کلّما عندکم من العلوم قد ظهرت من عنده و لنا علوم اخری لو نلقی کلمة منها لتنفطر السّموات و تقشعرّ جلود الأشرار کلّما تشهدون فی کلماتنا مخالف القوم فاعلموا بأنّها نزّلت بحکمة لا یعلمها الّا اللّه الواحد العزیز الجبّار ثمّ اعلموا بأنّ ضمیر الجمع فی النّسآء لم یکن ملیحاً لذا ترکناه و بدّلناه بأمر من لدنّا و انا المقتدر العزیز المختار
ان یا ورقةالفردوس کبّری من لدنّا علی الّتی کانت عندکم فی اللّیالی و الانهار و راعت حقّ اللّه فیکم و طافت فی حولکم لوجه ربّکم العزیز الجبّار ثمّ القی التّکبیر من قبلی علی الّتی سمّیت بمرضیّة فی ملکوت الأسمآء لتفرح بفرح الأمر و تکون من الشّاکرات فی هذا اللّوح الّذی ما ترک فیه ذکر الأخیار ثمّ الّتی سمّیت بالشّهر لتفتخر بذکر اللّه الأعظم و تنقطع بکلّها عن الفجّار طوبی لها بما فازت بعرفان اللّه فی ایّام الّتی فیها انفطرت السّموات و شقّت الأرض و دکّت الجبال و سقطت الأثمار ان یا ورقةالفردوس ان اشتعلی بهذه النّار الّتی اوقدت فی قطب الأکوان لیشتعل من حرارتک اهل الدّیار ان اذکری و اقنتی للّه الّذی ایّدک لعرفان مظهر نفسه الّذی منه تموّجت بحور العظمة و الاقتدار ایّاک ان تنسی ذکر ربّک و انّه ما انساک ان اذکریه فی البکور و الأسحار انّه معک فی کلّ الأحوال یشهد و یری و انّه لا یدرکه الأبصار لا اله الّا هو العزیز المقتدر البصّار ان استقیمی علی امر ربّک علی شأن یستقمن بک امآء اللّه ثمّ عبادنا الأحبار قومی علی ذکر الغلام و ثنائه بالسّرّ و الاجهار کذلک امرناک من قبل و حینئذ فضلاً من لدنّا علیک و علی الّذین اذا تتلی علیهم من آیات اللّه تجری من عیونهم الأمطار اولئک هم اولیائی قدّسهم اللّه عن رجس الّذینهم کفروا و اشرکوا و حفظهم عن کلّ منکر مکّار علیهم صلواتی و رحمتی و ثنائی و ذکری و بهائی من یومئذ الی یوم الّذی لا یقدر ان یحصیه اولو الأفکار ثمّ اعلمی بأن حضر تلقآء الوجه الّذی سمّیناه بالنّبیل الأعظم و ذکر ما انتم علیه من حبّ اللّه و ذکره طوبی له و لکم بما اختصّکم اللّه بذکره و جعلکم من الأطهار و انّه حینئذ معنا و دخل بحر القرب و الوصال باذن من لدن ربّک العزیز المختار و الرّوح و العزّ و القدس و البهآء علیه و علیک و علیهم بدوام اللّه مالک الأحرار
این سند از کتابخانهٔ مراجع بهائی دانلود شده است. شما مجاز هستید از متن آن با توجّه به مقرّرات مندرج در سایت www.bahai.org/fa/legal استفاده نمائید.
آخرین ویراستاری: ٣١ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۱:۰۰ بعد از ظهر