بسمی المظلوم الظّاهر فی السّجن الأعظم
هذا کتاب یجد منه الأشجار عرف الرّبیع و الأبنآء رائحة الأب المشفق الکریم و العطشان خریر مآء الحیوان و المقرّبون نفحة الرّحمن و المخلصون انوار الجمال و العشّاق آیات القرب و الوصال کذلک نطق القلم اذ یمشی جمال القدم فی قصر جعله اللّه مقرّ عرشه العظیم
یا اسمی اشهد بما شهد اللّه انّه لا اله الّا هو الفرد الواحد العلیم الخبیر اذهب بکتاب اللّه و آثاره الی دیاره و ذکّر فیها احبّائی بهذا الیوم الّذی کان مذکوراً فی افئدة الأنبیآء و مسطوراً فی کتب النّبیّین و المرسلین قل ایّاکم ان تمنعکم حجبات اهل البیان عن اللّه ربّ العالمین انّا وصّیناهم بالظّهور الأعظم و امرناهم بالمعروف و بشّرناهم بهذا الیوم العزیز البدیع فلمّا ظهر المکنون و فکّ الرّحیق المختوم کفروا و اعرضوا عن الّذی اتی بالحقّ بسلطان مبین یا اسمی یا ایّها الشّارب رحیق بیانی قل یا ملأ البیان اذکروا ثمّ انظروا ما انزله الرّحمن فی الفرقان یوم یقوم النّاس لربّ العالمین قل یا ملأ المعرضین اتّقوا اللّه و لا تعترضوا علی الّذی به نصبت رایة العرفان علی اعلی مقام الامکان و ماج بحر البیان و هاج عرف الرّحمن انصفوا و لا تکونوا من الظّالمین یا مهدیّ قل انّ الّذی اتّخذتموه لأنفسکم ربّاً من دون اللّه کان یفرّ من مقام الی مقام یشهد بذلک مالک الأنام و کلّ منصف بصیر یا اسمی قل یا ملأ البیان لا تنفعکم الیوم کتب العالم الّا بهذا الکتاب الّذی یمشی فی السّجن الأعظم و ینطق امام الأمم انّه لا اله الّا انا المبیّن العلیم قل قد لاح الأفق الأبهی و تحرّک القلم الأعلی فی هذا الظّهور الّذی به ارتفع خبآء المجد علی البقعة النّورآء و ظهر ما هو المسطور فی کتب اللّه العلیم الحکیم یا اسمی قل یا ملأ المعرضین اسمعوا ما غنّت به حمامة البیان علی الأغصان ثمّ انظروا الجوهر الّذی اخذه النّقطة الأولی من کتب السّمآء بقوله و قد کتبت جوهراً فی ذکره و هو انّه لا یشار باشارتی و لا بما ذکر فی البیان اتّقوا الرّحمن و لا تکفروا بالّذی اتاکم من مطلع العرفان ببرهان مبین قل لا یغنیکم الیوم ما عند القوم ضعوا الأوهام مقبلین الی مظهر نفس اللّه العلیم الحکیم هذا یوم اخذنا عهده عن کلّ نبیّ و کلّ ولیّ لو انتم من العارفین ایّاکم ان یمنعکم الحجاب الأکبر عن مالک القدر طهّروا قلوبکم من کوثر بیان ربّکم العزیز الحمید قدّسوا مرآة صدورکم لینطبع علیها الملک للّه مالک یوم الدّین قل تعالوا ندع ما عند القوم و ننصف فیما اشرق من افق علم اللّه الواحد الفرد الخبیر قل ان تریدوا الآیات انّها احاطت الآفاق و ان تریدوا البیّنات انّها ظهرت علی شأن لا ینکرها الّا کلّ معتد اثیم قل تاللّه قد قمت علی الأمر فی یوم فیه سکّرت الأبصار و زلّت الأقدام من خشیة الّذین کانوا علی جانب عظیم من الظّلم اتّقوا اللّه و لا تکونوا من المعتدین
یا اسمی و السّائر باذنی اذکر لأصفیائی و اولیائی ما ظهر فی ارض السّرّ من قدرة اللّه و سلطانه اذ طلع من افق البیت ناطقاً بآیات اللّه الملک العزیز الجمیل تاللّه انّ البیان نزّل لذکری و انّه ورقة من اوراق سدرة بیانی قد شهد بذلک مبشّری الّذی فدی نفسه فی سبیلی الواضح المستقیم قل یا ملأ الغافلین ایّاکم ان یمنعکم البیان عن ربّکم الرّحمن لعمر اللّه انّه نزّل لیشهد لی اقرؤوا ما فیه و کونوا من المنصفین قل تاللّه مکلّم الطّور ینطق و انتم لا تشعرون و هو الموعود بلسان الأنبیآء اتّقوا اللّه و لا تجادلوا بآیات اللّه المهیمن القیّوم قل هذا یوم فیه ینادی البحر طوبی لک یا برّ بما مرّت علیک نسمات اللّه العزیز العظیم قد وجدت نفحات الأیّام و عرف قمیص ربّک اذ ظهر باسمه المبارک العزیز البدیع و ینادی البرّ و یقول طوبی لک یا بحر بما سرت علیک سفینة اللّه ربّ العالمین
یا احبّآء المظلوم فی البلدان افرحوا بما اختصّکم اللّه لعرفان مشرق الأمر و عصمکم عن الفزع الأکبر الّذی اخذ البشر الّا من شآء اللّه القویّ الغالب القدیر قد فزتم بما لا فاز به احد یشهد بذلک اهل الفردوس الأعلی و من عنده کتاب مبین
یا اسمی ذکّر عبادی و بشّرهم برحمتی و عنایتی ثمّ اقرأ لهم ما نزل من ملکوت بیانی البدیع قل حرّم علیکم شرب الأفیون فی کتاب اللّه الآمر الحکیم انّه یضرّکم و ما ینفعکم هو ما امرتم به من قبل و من بعد بآیات واضحات و براهین ساطعات طوبی لمن عمل بما امر به من لدی اللّه المهیمن القیّوم مرّ علی البلاد بنفحات قمیص بیان ربّک و بشّر احبّائه فیها بهذا الذّکر الّذی به ظهر ما کان مستوراً فی لوح مسطور خذ حقوق اللّه باذن من لدنّا ثمّ اعمل بما امرناک به انّ ربّک لهو الآمر علی ما یشآء لا تضعفه قوّة الأقویآء و لا تعجزه شؤونات الغافلین ان وردت ارض الألف و الرّآء کبّر من قبلی علی احبّائی و نوّرهم بأنوار شمس عنایتی و ذکّرهم بهذا النّبإ الّذی به ارتفع هذا البنآء المرفوع قل ان اشکروا بما نطق بذکرکم قلمی الأعلی و توجّه الیکم وجهی الأبهی و انزل لکم لسان عنایتی من ملکوت بیانی ما لو تضعونه علی الجبل لیطیر شوقاً للقآء مالک العلل الّذی اتی بسلطان ما منعته حجبات الأوهام و لا سبحات الظّنون قل انّه اتی بحجّة اللّه و برهانه و انّه لصراط اللّه لمن فی السّموات و الأرض لو انتم تعلمون و نذکر الامام فیها الّذی هاجر فی سبیلی و اقبل الی ان حضر تلقآء عرشی اذ کان النّور مشرقاً من افق الزّورآء و شرب کوثر وصالی من ایادی عطائی و قام لدی بابی الّذی فتح علی من فی الغیب و الشّهود نشهد انّه سمع النّدآء و اجاب مولاه ربّ ما کان و ما یکون
یا علیّ قبل اکبر ذکّر البشر بما جری من قلمی الأعلی قل اتّقوا اللّه و لا تکفروا بالّذی یأمرکم بالمعروف و ینهاکم عمّا نهیتم عنه فی کتاب اللّه العزیز الودود لکم ان تدارکوا ما فات عنکم فی ایّامه ضعوا ما عندکم و خذوا ما یأمرکم به من ینطق فی قطب العالم انّه لا اله الّا انا الحقّ علّام الغیوب قل ان یعذّب اللّه احداً بما آمن بهذا الظّهور فبأیّ حجّة لا یعذّب الّذین آمنوا بنقطة البیان و من قبله بمحمّد رسول اللّه و من قبله بابن مریم و من قبله بموسی الکلیم الی ان یرجع الأمر الی البدیع الأوّل اتّقوا اللّه و لا تتّبعوا الأصنام الّذین کفروا بالشّاهد و المشهود من توقّف فی هذا الأمر انّه توقّف فی کلّ امر ظهر بارادة اللّه و مشیّته لو انتم تعلمون قل لا یری فی الکلمة الّا مکلّمها و لا فی التّجلّی الّا جمال المجلّی و لا فی التّنزیل الّا المنزل المهیمن علی ما خلق بقوله کن فیکون
یا قلم اذکر اهل المیم و الرّآء من لدن مالک الأسمآء و بشّرهم بعنایة اللّه ربّ العالمین قل انّا نذکرکم فی السّجن الأعظم بما یقرّبکم الی اللّه العزیز الحمید یا اولیائی فی الممالک و البلدان افرحوا بما توجّه الیکم وجه اللّه و یبشّرکم بما کتب لکم من القلم الأعلی فی لوح نطق انّه لا اله الّا هو السّامع البصیر طوبی للّذین صعدوا الی اللّه و للّذین ورد علیهم من مطالع الظّلم ما ناح به الفردوس الأعلی و مشارق اسمائی الحسنی علیهم بهائی و رحمتی و عنایتی و فضلی الّذی احاط من فی السّموات و الأرضین قل قد انزلنا لکم ما قرّت به عیون الملإ الأعلی افرحوا ثمّ اشکروه بهذا الفضل المبین ایّاکم ان تحزنکم الدّنیا و ما یظهر فیها تاللّه الحقّ قد ماج بحر السّرور امام وجه مکلّم الطّور اقبلوا بقلوب نورآء الی الأفق الأعلی هذا خیر لکم ان انتم من العارفین انّ الّذین استشهدوا فی سبیلی اولئک من اهل خبآء مجدی و قباب عظمتی یصلّی علیهم اهل ملکوتی و جبروتی و مظاهر اسمائی و مطالع صفاتی و مهابط علمی العزیز المحیط
یا اسمی عاشر مع احبّآء الرّحمن بالرّوح و الرّیحان و ذکّرهم بما تنجذب به قلوبهم فی هذا الیوم الّذی جعله اللّه سلطان الأیّام فی لوح حفیظ انّا ذکرناک و رفعناک و اسمعناک و اریناک اشکر ربّک و قل لک الحمد یا مولی العالم و لک الثّنآء یا مقصود العارفین و معبود المخلصین انّا اذنّاک بأن تأذن لمن اراد مقام ربّک هذه موهبة اخری من لدنّا علیک انّ ربّک لهو الفضّال الکریم کذلک اشرقت شمس الفضل من افق سمآء عنایتی و انا المقتدر القدیر انّ الّذی قصد الغایة القصوی و الحضور تلقآء وجه مالک الوری له ان یتّبع ما امره القلم الأعلی من لدن عزیز علیم انّه یمنعکم عن الانحنآء و الانطراح علی قدمی و اقدام غیری هذا ما نزّل فی الکتاب من لدن علیم حکیم قل یا احبّآء الرّحمن ان اردتم اللّقآء فاحضروا بالرّوح و الرّیحان بآداب کانت من سجیّة الانسان اتّقوا اللّه و لا تکونوا من الغافلین انّه یحکم کیف یشآء و یأمر بما یهدی العباد الی هذا النّور الأعظم الّذی اذ ظهر سجد له الرّوح الأمین لا تقبّلوا الأیادی و لا تنحنوا حین الورود انّه یأمرکم بالمعروف و هو الآمر المجیب لیس لأحد ان یتذلّل عند نفس هذا حکم اللّه اذ استوی علی العرش بسلطان مبین قد حرّم علیکم ما ذکرناه خذوا سنن اللّه و امره و لا تتّبعوا سنن الجاهلین من حضر لدی الوجه انّه من الزّائرین لدی اللّه مالک هذا المقام الکریم من حضر زار انّه ممّن فاز بما کان مسطوراً فی کتب اللّه ربّ العالمین قد حرّم علیکم التّقبیل و السّجود و الانطراح و الانحنآء کذلک صرّفنا الآیات و انزلناها فضلاً من عندنا و انا الفضّال القدیم انّ السّجود ینبغی لمن لا یعرف و لا یری و الّذی یری انّه ممّن شهد له الکتاب المبین لیس لأحد ان یسجده و الّذی سجد له ان یرجع و یتوب الی اللّه انّه لهو التّوّاب الرّحیم قد ثبت بالبرهان بأنّ السّجدة لم تکن الّا لحضرة الغیب اعرفوا یا اهل الأرض و لا تکونوا من المعرضین قل یا قوم ضعوا اصول انفسکم و خذوا اصول اللّه بقوّة من عنده و لا تتّبعوا کلّ عالم مریب ایّاکم ان تعترضوا علی الّذی جآءکم بآیات بیّنات و ایّاکم ان تنکروا هذا النّبأ الّذی اذ ظهر خضع له کلّ نبإ عظیم
انّ المظلوم اراد ان یذکر ارض البآء و النّون الّتی شرّفها بقدوم اولیائه الّذین وفوا بمیثاقه المحکم المتین طوبی للّذین استشهدوا فیها بما اکتسبت ایادی کلّ ظالم جبّار نعیماً لمن فاز بالشّهادة فی ایّامی و انفق ما عنده فی حبّی و شهد بما شهد به لسان عظمتی فی اعلی المقام من قام علی خدمة امری بشّره بعنایة اللّه و فضله الّذی احاط الآفاق
و نذکر الأمین الّذی اخذ کأس البأسآء و الضّرّآء فی سبیل اللّه مالک الأسمآء الی ان شرب منها بهذا الاسم الّذی اذ ظهر خضعت له الأعناق یا امین نشهد انّک کنت قائماً علی خدمتی و ناطقاً بذکری و صابراً فیما ورد علیک فی هذا الصّراط انت الّذی تمسّکت بارادة اللّه و مشیّته تارکاً ما اراده کلّ مشرک نقض المیثاق افرح بما ذکرناک فی الواح شتّی و فی صحیفة ما اطّلع بها الّا اللّه العزیز العلّام انّا جعلناک نجماً مشرقاً من افق هذه السّمآء و حرفاً من کتاب اللّه ربّ الأرباب یا اسمی بشّر اهل البهآء فی دیار اخری من لدی اللّه مولی الوری ثمّ أمرهم بما یرتفع به امر اللّه مالک الایجاد قل ان انصروا ربّکم الرّحمن بجنود الأعمال و الأخلاق لعمر اللّه انّها اقوی من جنود الأرض کلّها یشهد بذلک من شهد انّه لا اله الّا انا المقتدر العزیز المختار تمسّکوا بحبل الاتّفاق فی کلّ الأحوال لیظهر منکم ما اراده اللّه ربّ العالمین لنا عباد فی تلک الجهات قد ترکنا اسمائهم لئلّا یطّلع کلّ ظالم انکر حقّ اللّه العزیز الحکیم
و نذکر اولیائی فی ارض التّآء و نبشّرهم بفضل اللّه و عنایته و رحمته الّتی سبقت الغیب و الشّهود قل طوبی لکم بما وجدتم عرف الآیات و فزتم بنفحات ایّام اللّه العزیز الودود انّا نوصیکم بتقوی اللّه و بما یرتفع به الأمر انه یسمع و یری و هو الحقّ علّام الغیوب قل ایّاکم ان یمنعکم حبّ الدّنیا عن مالک الوری دعوا ما فی الثّری ثمّ استمعوا ما ینادیکم به سدرة المنتهی عن شطر البقعة النّورآء من الأرض المقدّسة البیضآء انّه لا اله الّا هو الظّاهر النّاطق الفاعل بما اراد بقوله کن فیکون قد اقبلنا الیکم فی هذا الحین و نذکرکم بما لا ینقطع عرفه بدوام الملک و الملکوت دعوا ما تنخمد به نار الأمر بین الوری و تشتعل به نار النّفس و الهوی اتّقوا اللّه و لا تکونوا من الّذینهم لا یفقهون نسأل اللّه بأن یوفّقکم علی ما یرتفع به الأمر و تنطق به السّدرة بین البریّة انّه لا اله الّا انا العزیز الودود یا احبّآء الرّحمن انتم الّذین سمعتم فی اللّه لومة کلّ لائم و شماتة الّذین کفروا بنعمة اللّه و اعرضوا عن الّذی به قام من فی القبور طوبی لدیار تنوّرت بأنوار الوجه و لحدیقة مرّت علیها نسمات الوحی من هذا المقام المحمود تمسّکوا بالمعروف و تشبّثوا بما ینتفع به اهل العالم کذلک امرتم من لدی اللّه مالک القدم الّذی هداکم الی صراطه الممدود
انّ سدرة البیان ارادت ان تذکر اهل میلان الّذین آمنوا بالرّحمن فی یوم فیه اعرض القوم عن اللّه المهیمن القیّوم یا اهل میلان اسمعوا ندآء مطلع النّور من سدرة الظّهور انّه یخبرکم بما قدّر لکم من لدی اللّه مالک الوجود انّا نوصیکم بالمعروف و بما ترتفع به مقاماتکم فی الملک و الملکوت طوبی لقلب اقبل الی افقی و للسان نطق بهذا الذّکر الأعظم و لوجه توجّه الی وجه اللّه ربّ ما کان و ما یکون یا اهل میلان افرحوا بربّکم الرّحمن انتم اقبلتم الیه انّه انزل لکم ما لا تعادله الخزائن و الکنوز
و نذکر اولیائی فی سیسان الّذین وجدوا عرف بیانی و سمعوا ندائی و طاروا فی هذا الهوآء الّذی یسمع منه صفیر طیر المعانی الّتی تبشّر النّاس باللّه العزیز الجمیل انّا نوصیکم بالأمانة و العدل و الوفآء و بما یظهر به امر اللّه ربّ العالمین انّ الّذین ظلموا و انکروا اولئک من اهل الضّلال فی کتاب اللّه العزیز الحمید طوبی لکم یا اهل الفردوس بما شهد لکم الرّحمن فی هذا المقام المنیع انّ الّذی اقبل الی اللّه مالک الوری انّه من اهل الفردوس الأعلی فی کتابه العظیم یا احبّائی احفظوا مقاماتکم باسمی الّذی به ظهر ما کان مسطوراً فی صحف اللّه العزیز العلیم
یا اسمی اسمع ما یوصیک به اللّه ربّ ما یری و ما لا یری و ربّ العرش العظیم اذکر اهل الزّآء من قبلی لعمر اللّه انّهم تحت لحاظ عنایة ربّهم الغفور الکریم قل طوبی لک یا ارض الزّآء بما استشهد فیک اولیآء اللّه و اصفیائه الّذین بهم ظهر حکم الوفآء فی ناسوت الانشآء و فاحت نفحة الاستقامة فی ملکوت الأسمآء کذلک نطق قلمی الأعلی فی هذا المقام الّذی سمّی بکلّ الأسمآء من لدی اللّه العلیم الحکیم طوبی لذاکر یذکرهم و لقاصد یقصد رمسهم و یزورهم بما نزّل من سمآء مشیّة ربّهم منزل الآیات یا اسمی کبّر من قبلی علی احبّائی هناک الّذین تجد فی وجوههم نضرة الرّحمن و من اعمالهم ما یرتفع به امر اللّه مالک الرّقاب
یا قلمی الأعلی ولّ وجهک شطر احبّائی فی الرّآء و الشّین و بشّرهم بذکری و فضلی و عنایتی و قل طوبی لکم بما وفیتم بمیثاقی و عهدی و شربتم رحیق بیانی و سمعتم فی سبیلی لومة کلّ فاجر مرتاب انّا کنّا معکم فی ایّام فیها ظهر نعیق من نطق بما ناح به سکّان الفردوس الأعلی طوبی لمن صبر فی اللّه حاکم یوم المآب
انّا نذکر من سمع ندائی و اقبل الی افقی و قام علی خدمة امری و اقتصر الأمور علی ذکری و ثنائی و شهد بما شهد به لسان امری فی قباب عظمتی الّذی سمّیناه بالعندلیب فی کتاب الأسمآء لیشکر اللّه فی اللّیالی و الأیّام لعمر اللّه قد ذکرناکم بما لا ینقطع عرفه بدوام اسمائی الحسنی یشهد بذلک کتاب اللّه الأعظم الّذی تطوفه الزّبر و الألواح
و نذکر احبّائی فی القاف الّذین ما منعتهم شؤونات الخلق عن الحقّ و فازوا بکوثر البقآء فی اوّل الأیّام یا اولیائی هناک افرحوا بما یذکرکم المظلوم بما تنجذب به افئدة اولی الألباب طوبی لکم بما خرقتم الأحجاب و کسّرتم بأیادی القدرة و الایقان اصنام الظّنون و الأوهام انتم الّذین سمعتم و سرعتم الی ان دخلتم شاطئ بحر البیان المقام الّذی فیه تنادی الذّرّات الملک و الملکوت لمن ظهر بالحقّ و اظهر بسلطانه ما اراد قد وجدنا منکم عرف الوفآء انزلنا لکم ما لا تعادله کنوز العالم یشهد بذلک کلّ منصف بصّار
یا ایّها النّاظر الی الوجه اذا رأیت سواد مدینتی قف و قل یا ارض الطّآء قد جئتک من شطر السّجن بنبإ اللّه المهیمن القیّوم قل یا امّ العالم و مطلع النّور بین الأمم ابشّرک بعنایة ربّک و اکبّر علیک من قبل الحقّ علّام الغیوب اشهد فیک ظهر الاسم المکنون و الغیب المخزون و بک لاح سرّ ما کان و ما یکون یا ارض الطّآء یذکرک مولی الأسمآء فی مقامه المحمود قد کنت مشرق امر اللّه و مطلع الوحی و مظهر الاسم الأعظم الّذی به اضطربت الأفئدة و القلوب کم من مظلوم استشهد فیک فی سبیل اللّه و کم من مظلومة دفنت فیک بظلم ناح به عباد مکرمون
انّا نذکر اولیائی هناک الّذین دخلوا السّجن فی سبیل اللّه مالک الملوک و نذکر الّذین اقبلوا الی الأفق الأعلی فی ایّام فیها اشتعلت نار البغضآء فی صدور العلمآء الّذین نقضوا میثاق اللّه و عهده و کفروا بنعمة اللّه ربّ ما کان و ما یکون و نذکر المهاجرین الّذین هاجروا اذ اشتعلت نار الفتنة بما اکتسبت ایادی کلّ مشرک کفّار یا اهل الأرض اتّقوا اللّه و لا تتّبعوا الّذین انکروا حقّ اللّه و اصفیائه و لا تکفروا بالّذی تدعونه فی اللّیالی و الأیّام هذا یوم وعدتم به من قبل و فی التّوریة و الانجیل و الفرقان لعمر اللّه قد خلقتم لهذا الیوم اعرفوا و لا تمنعوا انفسکم عن هذا الفضل الّذی شهدت له الألواح هذا یوم فیه ظهر الرّحیق و جری السّلسبیل و نادی الکوثر قد اتی الوعد و قام النّاس لربّ الأرباب هذا یوم بشّر اللّه به انبیائه و رسله یشهد بذلک من عنده امّ الکتاب قل یا ملأ المعرضین تاللّه انّ البیان نزّل بأمری و حروفه من کلمتی خافوا اللّه و لا تعترضوا علی الّذی به تنفّس الصّبح و وضع المیزان هذا یوم فیه ینادی الصّور و الطّور یطوف حول الظّهور و الصّراط یمشی علی اعلی مشارف الأرض بقدرة و سلطان ان تنکروا بیّنات اللّه و برهانه بأیّ شیء یثبت ما عندکم انصفوا یا ملأ الاعتساف تاللّه الحقّ ینوح البیان من ظلمکم و یقول ویل لکم بما نقضتم عهدی و میثاقی و کفرتم بالّذی وصّیناکم به فی کلّ الأحیان قد انزلنی اللّه لذکره و جعلنی مبشّراً باسمه الّذی به ظهر السّرّ المکنون و نطقت النّار فی الأشجار یا اسمی من المعرضین من قال انّه سرق الآیات و نسبها الی نفسه قل ان احضر امام الوجه لتری ما لا رأت عین الامکان و منهم من قال انّه نهی النّاس عن المعروف قل ویل لک یا ایّها الغافل الکذّاب انّ المعروف یطوف حولی و ظهر بأمری و العدل امام وجهی فی العشیّ و الاشراق هذا یوم فیه حدّثت الأرض و اشرقت بنور ربّها مالک یوم المآب یا قوم انصفوا باللّه لو لا البآء قبل الهآء من یقوم علی الأمر اذ کانت فرائص الأرض مرتعدة من خشیة الأیّام قد کنتم خلف الحجاب اذ ینادی المظلوم بین الأرض و السّمآء یشهد بذلک مظاهر الأسمآء و من عنده ملکوت البیان قد کنتم رقدآء خلف الأستار و قلمی الأعلی یجول فی مضمار الحکمة و العرفان قد فتحنا باب النّصح علی وجوهکم اذ وجدناکم اشقی العباد فی الأعمال قد عملتم ما نهیتم عنه و ترکتم ما امرتم به فی الکتاب نشهد انّکم نبذتم احکام اللّه ورائکم و اخذتم ما امرتم به من لدی النّفس و الهوی من دون بیّنة و برهان انّا رأیناکم فی ظلمات الشّهوات تمسّکنا بحبل النّصح علی شأن ما انقطع صریر یراعتی فی اللّیالی و الأیّام و فی الأصیل و الأسحار یا اهل البیان خافوا الرّحمن و لا ترکنوا الی الّذی نبذ عهد اللّه ورائه و افتی علی من ربّاه بأیادی الفضل بالرّوح و الرّیحان فلمّا ارتفع امر اللّه علی قدر وجدناه کالرّقطآء تسری و تصئی ورائنا کذلک قضی الأمر فی ایّام فیها تزعزعت الأرکان
و نذکر احبّائی فی القاف و المیم ثمّ الّذی قصد المقصد الأقصی و الرّفیق الأعلی لیکون نوراً له فی کلّ عالم من عوالم ربّه العزیز الکریم
یا صادق یذکرک مولی العالم فی السّجن الأعظم اذ احاطته الأحزان من کلّ الجهات بما اکتسبت ایدی الظّالمین و نوصی الّذین نسبهم اللّه الیک بالصّبر و الاصطبار و نعزّیهم بهذا الذّکر الّذی به قرّت عیون المقرّبین
و نذکر الأخوین اللّذین قاما علی خدمة الأمر ثمّ الّذین اقبلوا الی الأفق الأعلی بوجوه بیضآء فی یوم فیه زلّت اقدام العارفین
و نذکر اهل الکاف الّذین ما منعتهم فی اللّه لومة کلّ لائم و ما خوّفتهم جنود الغافلین قاموا و قالوا اللّه ربّنا و ربّ من فی السّموات و الأرضین یا اولیائی هناک و ضواحیه اسمعوا ندآء المظلوم انّه یوصیکم بحفظ ما اوتیتم به من لدی اللّه العزیز الکریم ایّاکم ان تضیّعوا مقاماتکم و ما ورد علیکم فی سبیل اللّه العلیّ العظیم قد رأیتم فی اللّه ما ناح به القلم الأعلی سوف ترون ما تفرح به قلوبکم یا اهل البهآء کذلک یبشّرکم اللّه فضلاً من عنده و هو العلیم الخبیر قد نزل لکم فی الکتاب ما لا یذکر عنده خزائن العالم و لا ما یفتخر به الملوک و السّلاطین خذوا کأس الاستقامة من ید عطآء ربّکم مالک الأسمآء هذا ما امرکم به المظلوم من قبل و من بعد ان انتم من العارفین
انّک انت یا اسمی و النّاظر الی وجهی اذا رأیت بیاض المدینة الّتی فیها غابت شمس الوفآء قف و قل یا ارض الصّاد این مطالع نورک و مشارق عزّک و این طراز هیکلک و این الّذین بهم انارت آفاق الهدایة بین البریّة و این کلمات کتاب اللّه العزیز الحمید یا ارض الصّاد این اعلامک و آیاتک و این بیّناتک و رایاتک هل محت آثار الظّلم فیک و هل یکون بمثل ما قد کان فأخبرینی و لا تکونی من الصّابرین هل الرّقشآء تصئی فیک و هل الذّئب یعوی کما عوی من قبل انّ ربّک یسأل و یجیب و هو القویّ القدیر نشهد فیک کنزت کنوز الوفآء و غرقت السّفینة الحمرآء و عقرت ناقة اللّه ربّ العالمین قد غابت من آفاقک شموس المحبّة و الوفآء بما اکتسبت ایادی الّذین کفروا باللّه العزیز المنیع قل یا ارض الصّاد انّا نوصیک فی امانتی و اماناتی و نسألک من نار البغضآء هل انّها طفئت ام یری اشتعالها و لهیبها فاصدقینی لوجه اللّه ربّ الکرسیّ الرّفیع
یا اسمی یا ایّها النّاطق بذکری فاعلم من اراد ان یستنیر بنور البقآء و یتشرّف بزیارة احد من اهل البهآء المستقرّین علی الفلک الحمرآء و المتوجّهین الی الأفق الأعلی ینبغی له ان یطهّر قلبه بمآء الانقطاع و یقدّس وجهه عن التّوجّه الی ما خلق فی الابداع و ذوّت فی الاختراع و یکون علی شأن یری الملکوت امام وجهه و ما سوی اللّه ورائه ثمّ یمشی بوقار اللّه و سکینته و فی کلّ خطوة یقول بجوهر الخضوع و منتهی الخشوع یا الهی قد قصدت الّذین سفکت دمائهم فی سبیلک و انفقوا ارواحهم فی حبّک الی ان یصل الی الرّمس الأقدس و التّراب المقدّس یقف و ینظر الی الیمین کناظر ینتظر رحمة اللّه المهیمن القیّوم ثمّ یتوجّه و یقول اوّل فلاح لاح من افق الکرم و اوّل عرف هاج من قمیص طلعة حضرة مالک القدم و اوّل ذکر تکلّم به لسان المشیّة فی العالم و اوّل نور انجذبت به افئدة الأمم علیکم یا هیاکل الثّنآء و مطالع الأسمآء و مشارق الأمر فی ملکوت الانشآء اشهد انّ بکم استوی الرّحمن علی عرش الامکان و ماج بحر الغفران و فاض کوثر الحیوان و ظهر ملکوت البیان و اشرقت من افقه شمس العرفان انتم الّذین بمشیّاتکم ظهرت المشیّة و سلطانها و برزت الارادة و اقتدارها و القدر و ما قدّر فیه من لدی اللّه المقتدر القدیر و بکم احاطت الکلمة و سرت النّسمة و انار العالم من تجلّیات نور طلع و اشرق من مطلع نور الأحدیّة الا انّ بکم هدرت حمامة الوفآء فی الفردوس الأعلی و نطقت سدرة المنتهی و غنّ عندلیب البهآء و نادت الأشیآء بما شهد اللّه موجدکم و خالقکم و سلطانکم و مبدأکم و مبدعکم و محییکم و ممیتکم و اوّلکم و آخرکم و مظهرکم و ملهمکم و مؤیّدکم و معرّفکم انتم حروفات الکلمة الأولی و الطّراز الأوّل فی ملکوت الانشآء و مظاهر العدل فی الجبروت الأعلی انتم الکتاب المسطور و الرّمز المشهور و الرّقّ المنشور و البیت المعمور بکم ارتفعت رایات العدل و نصبت اعلام النّصر و بکم تضوّعت رائحة القمیص و ظهرت آیة التّقدیس و بکم فتح باب الکرم علی وجه الأمم و هطلت من سحاب العرفان امطار عنایة الرّحمن طوبی لکم و لمن تقرّب بکم الی اللّه و لمن تشبّث بأذیالکم و تمسّک بحبالکم و نطق بذکرکم و ویل لمن انکر حقّکم و اعرض عنکم و استکبر علیکم و جاحد عنایة اللّه فیکم یشهد کلّ شیء بعزّتکم و ارتفاع مقامکم و ربحکم فی الآخرة و الأولی و خسارة الّذین کفروا باللّه اذ اتی بآیات مشرقات و بیّنات واضحات و انوار ساطعات
سبحانک یا من باسمک طار الموحّدون فی هوآء قربک و لقائک و سرع المخلصون الی مقرّ الفدآء فی حبّک و رضائک اسألک بالّذین استشهدوا فی سبیلک و اخذهم جذب آیاتک علی شأن ما منعهم ما فی الدّنیا عن التّقرّب الیک بأن تکتب لنا من قلمک الأعلی ما ینفعنا فی الآخرة و الأولی یا الهی و سیّدی و رجائی اسألک بهذا التّراب الأطهر و الرّمس المطهّر بأن تغفر لی و تکفّر عنّی جریراتی العظمی و قدّر لی بفضلک ما تقرّ به عینی و ینشرح به صدری انّک انت المقتدر علی ما تشآء و فی قبضتک مفاتیح الرّحمة و الفلاح لا اله الّا انت القویّ الغالب القدیر
انّا اقبلنا هذا الحین الی ارض الألف و الرّآء و نذکر فیها احبّائی الّذین ما زلّتهم اشارات العلمآء و ما منعتهم حجبات العرفآء سمعوا و اجابوا الا انّهم من الموقنین اولئک کسّروا اصنام الهوی باسم ربّهم مالک الوری و تمسّکوا بحبل اللّه ربّ العالمین و نذکر الفتحالأعظم الّذی فاز بما کان مسطوراً فی کتب اللّه و خرج عن البیت مقبلاً الی الفرد الخبیر الی ان دخل الزّورآء و قام لدی باب فتح علی من فی الأرض و السّمآء و سمع ندآء اللّه العزیز البدیع یا اولیائی هناک ایّاکم ان تخوّفکم شؤونات العالم تمسّکوا بالأعمال و الأخلاق و بما یرتفع به مقام الانسان کذلک امرناکم من قبل و فی هذا المقام الرّفیع احفظوا مقاماتکم و ما قدّر لکم من لدن مقتدر قدیر البهآء الظّاهر المشرق من افق الفضل علیکم و علی امائی اللّائی سمعن النّدآء و اقبلن الی الأفق الأعلی فی ایّام فیها زلّت اقدام البالغین
و نذکر ارضاً اخری الّتی جعلها اللّه مقرّ اولیائه و مطلع من سمّی بزینالمقرّبین اسمعوا النّدآء عن یمین البقعة النّورآء من السّدرة الحمرآء الملک و الملکوت للّه مقصود المخلصین انّا نذکرکم کما ذکرناکم من قبل لتشکروا ربّکم المشفق العلیم تمسّکوا بالمعروف و بما ینبغی لکم و لأمر اللّه المهیمن القیّوم ایّاکم ان تمنعکم الشّؤونات الفانیة عن ملکوت اللّه ربّ ما کان و ما یکون ضعوا ما عند القوم و خذوا ما امرتم به من لدی الحقّ علّام الغیوب قد مسّتکم البأسآء و الضّرّآء فی سبیلی و انا الشّاهد الخبیر قد رأیتم فی اللّه ما لا رأت العیون یشهد بذلک کلّ الأشیآء و هذا الکتاب المبین قد سمعتم شماتة الأعدآء فی ایّام اللّه مالک الأسمآء اسمعوا فی هذا الحین ما یجری من قلمی الأعلی فی ذکرکم و اقبالکم و خضوعکم و خشوعکم و توجّهکم الی وجه ربّکم العزیز المنیر لعمر اللّه لا یعادل بذکری ما ترونه الیوم اشکروا و قولوا لک الحمد یا مقصود القاصدین و لک البهآء یا بهآء من فی السّموات و الأرضین
یا قلمی الأعلی ولّ وجهک شطر الیآء الّتی فیها تضوّع عرف الخلوص و الخضوع من الّذین نسبهم اللّه الیه و کتب لهم من القلم الأعلی ما لا اطّلع به الّا علمه المحیط انّا رفعناهم الی مقام تنطق السن الکائنات بذکرهم و ثنائهم و ما نزّل لهم من لدن منزل قدیم انّا نکبّر علی وجوههم و نصلّی علیهم و نوصیهم بالاستقامة الکبری و بحفظ ما قدّر لهم من لدی اللّه مالک العرش و الثّری و انا النّاصح البصیر و نذکر احبّائی هناک الّذین قصدوا المقصد الأقصی و الذّروة العلیا و قاموا علی خدمة امر ربّهم الغفور الرّحیم کونوا کالجبال فی امر ربّکم الغنیّ المتعال هذا ینبغی لکم ان انتم من العارفین ستمضی الدّنیا و تأخذها اریاح الفنآء و یبقی ما جری به قلمی و نطق به لسانی الصّادق الأمین خذوا کوب البقآء باسم ربّکم الأبهی ثمّ اشربوا منه رغماً للّذین کفروا باللّه مالک الایجاد
و نذکر ارض الألف و الرّآء فضلاً من لدنّا و انا العزیز الفضّال و نوصیهم بما ینبغی لأیّام اللّه العزیز الوهّاب یا اسمی ان رأیت الرّآء و الجیم کبّر علیه من قبلی و قل ان استقم قد اتاک امر عظیم الّذی به ارتعدت فرائص الأرض و اضطرب الصّور و انصعق المیزان و ناح الصّراط امام الوجه فیما ورد علی مظهر الأمر بما اکتسبت ایادی الغافلین قل ان اصبر فی اللّه ثمّ احفظ ما اعطیناک سوف یظهر لک ما قدّر من لدن مقتدر قدیر و احفظ مقامک بهذا الاسم الأعظم کذلک یأمرک من دعا الکلّ الی اللّه الفرد الخبیر تمسّک بحبل عنایة ربّک و قل یا قوم تاللّه قد انار افق الظّهور و ظهر ما کان موعوداً فی صحف اللّه الملک الحقّ العزیز الحکیم دعوا ما عند العالم و خذوا ما یأمرکم به مالک القدم الّذی اتی بسلطان عظیم قل قد ظهر الکتاب الأعظم انّه ینادی بأعلی النّدآء بین الأرض و السّمآء و یدعوکم الی مقام خضعت له بقاع الأرض کلّها ان انتم من العارفین لا تمنعوا انفسکم عن البحر الأعظم و عمّا قدّر لکم فی لوح کریم انّک کن علی شأن ینبغی لأمر ربّک انّه یؤیّدک و یقضی لک ما اردته من فضله المهیمن علی کلّ صغیر و کبیر قم بالاستقامة الکبری بین الوری هذا ما امرناک به من قبل اشکر و کن من الحامدین تمسّک بحبل عنایة ربّک و تشبّث بذیله المنیر لو یخالفک فیما امرناک ابنک دعه باسم ربّک کذلک یأمرک من عنده علم کلّ شیء فی کتاب ما اطّلع به الّا من ینطق فی کلّ شأن انّه لا اله الّا انا الشّاهد السّمیع اقرأ هذا اللّوح و تفکّر فیما نزّل فیه من لدن قویّ قدیر قل یا قوم لا تجادلوا بآیات اللّه و لا تنکروا الّذی اتاکم بما عند العالم اتّقوا اللّه و لا تکونوا من الظّالمین دعوا الّذین لیس لهم علم فی هذا الأمر یتکلّمون بأهوائهم الا انّهم من الصّاغرین یا احبّائی هناک افرحوا بما یذکرکم القلم الأعلی فی سجن عکّآء و یبشّرکم بفضل اللّه و رحمته الّتی سبقت من فی السّموات و الأرض انّ ربّک لهو المشفق الرّحیم قوموا علی خدمة الأمر علی شأن لا تمنعکم حجبات الّذین تمسّکوا بمطلع الأوهام و تکلّموا بما ناح به الرّوح الأمین انّا نکبّر من هذا المقام علیکم و علی امائی اللّائی فزن بهذا الأمر البدیع
و نذکر احبّائی فی منشاد تاللّه قد حزن الملأ الأعلی بحزنکم و ناح الّذین طافوا العرش بما ورد علیکم من جنود الظّالمین قد کان المظلوم معکم یسمع و یری و هو السّمیع البصیر انظروا ثمّ اذکروا ما ورد علی مالک الأسمآء فی سجن الطّآء و فی دیار اخری من الّذین انکروا حقّ اللّه و اولیائه و اتّبعوا الأوهام و التّماثیل افرحوا بما یذکرکم مولی العالم بذکر اذ ظهر سجد له کلّ ذکر عظیم انّا نوصیکم بالصّبر و الاصطبار و بما یظهر به تقدیس الأمر فی المدن و الدّیار خذوا ما امرتم به من لدن آمر حکیم النّور الظّاهر اللّائح من افق عنایتی علیکم و علی الّذین نصروکم و اقبلوا الیکم حبّاً للّه العزیز الحمید
و نذکر احبّائی فی ارض الدّال و الهآء کما ذکرناهم من قبل فضلاً من عندنا لیشکروا ربّهم الرّحمن الرّحیم طوبی لکم بما مرّت علیکم نسمة عنایتی و شهد باقبالکم قلمی اذ کان مولاه فی سجن عظیم ایّاکم ان تمنعکم احزان العالم عن مالک القدم دعوا ما یفنی و خذوا ما یبقی باسم ربّکم الباقی الدّائم العزیز المنیع طوبی لعضد کسّر اصنام الأوهام و سرع الی ظلّ قباب عظمة ربّه الکریم انّا نذکر کلّ عبد اقبل الی الأفق الأعلی و کلّ امة اقبلت الی صراطی المستقیم
و نذکر علیّاً قبل اکبر الّذی وفی بمیثاقی و عهدی و اقبل الی وجهی و طار فی هوائی و قام لدی بابی و سمع ندائی و فاز بقربی و وصالی و نطق بثنائی الجمیل افرح فی الرّفیق الأعلی بما یذکرک مولی الأسمآء الّذی نطق فی طور العرفان لموسی بن عمران من الشّجرة انّه لا اله الّا انا الظّاهر النّاطق المقتدر القدیر یا علیّ قبل اکبر انّا نذکرک اذ خرجت من وطنک مقبلاً الی الأفق الأعلی و مشتعلاً بنار محبّة ربّک مالک ملکوت البقآء و اذ کنت فی القوم و ورد علیک فی سبیل اللّه ما ذرفت به عین کلّ منصف علیم و نذکر اذ کنت طائفاً حول عرشی و عاملاً بما امرت به فی کتابی المبین و نذکر ابنک و الّذین تمسّکوا فی حقّه بالمعروف و قاموا علی اصلاح اموره حبّاً للّه مالک هذا البیان و منزل هذه الآیات و مظهر البیّنات و النّاطق بین الأمم اذ استوی علی العرش الأعظم انّه لا اله الّا انا الفرد الواحد العزیز الحکیم
انّا اردنا ان نذکر الفردوس الأعلی و المدینة المبارکة النّورآء الّتی فیها تضوّع عرف المحبوب و انتشرت آیاته و ظهرت بیّناته و نصبت اعلامه و ارتفع خبائه و فصّل فیها کلّ امر حکیم تلک مدینة فیها سطعت رائحة الوصال و انجذب بها المخلصون الی مقرّ القرب و القدس و الجمال طوبی لقاصد قصد و فاز و شرب رحیق اللّقآء من بحر عنایة ربّه العزیز الحمید
یا ارض المقصود قد جئتک من قبل اللّه و ابشّرک بفضله و رحمته و اکبّر علیک من لدنه انّه لهو الفضّال الکریم طوبی لنفس توجّهت الیک و وجدت منک عرف اللّه ربّ العالمین النّور علیک و البهآء علیک بما جعلک اللّه فردوساً لعباده و الأرض المقدّسة المبارکة الّتی انزل اللّه ذکرها فی کتب النّبیّین و المرسلین
یا ارض النّورآء بک ارتفع علم انّه لا اله الّا هو و فیک نصبت رایة انّنی انا الحقّ علّام الغیوب ینبغی لکلّ مقبل ان یفتخر بک و بما فیک من افنانی و اوراقی و آثاری و اولیائی و احبّائی الّذین اقبلوا بالاستقامة الکبری الی مقامی المحمود انّا ما ذکرنا الّذین جعلناهم مفاتیح الفلاح لئلّا یطّلع بهم کلّ ظالم محجوب انّا نکبّر من هذا المقام علیک یا ارضی و علیهم و علی الّذین تمسّکوا بهذا الحبل المحکم الممدود
یا اسمی قل یا ملأ الأرض ضعوا اراداتکم متمسّکین بارادتی ایم اللّه انّها خیر لکم عمّا ترونه الیوم یشهد بذلک کتاب اللّه العزیز الودود اعملوا بما اراده اللّه لا بما ارادت انفسکم اتّقوا اللّه و لا تکونوا من الّذینهم لا یفقهون انّ الّذی تمسّک بما عنده لیس له ان یتوجّه الی وجه اللّه الباقی بعد فنآء الأشیآء کذلک نطق قلمی الأعلی فی هذا اللّوح المبارک المحبوب
یا لسان العظمة اذکر اولیآء اللّه فی الخآء لیجذبهم الی مقام لا یری فیه الّا عنایة اللّه ربّ ما کان و ما یکون بکم ختم الکلام فی هذا المقام و هذا من فضلی و عنایتی علیکم انّ ربّکم الرّحمن لهو المقتدر علی ما کان لا اله الّا هو الظّاهر الباطن العزیز المشهود بکم لاح افق الایقان و ارتفع صلیل سیوف المعانی فی مضمار البیان و بکم نطق لسان الوحی الملک للّه مالک الغیب و الشّهود قد فزتم بأیّام اللّه و امره و اقبلتم الیه اذ اعرض عنه امرآء الأرض کلّها و کلّ عالم غرّته العلوم طوبی لوجوهکم بما توجّهت و لألسنکم بما اجابت و لأیادیکم بما ارتفعت الی اللّه مالک الملکوت کذلک طلع من افق البرهان شمس البیان طوبی لمن عرف و فاز و ویل لکلّ غافل مردود النّور المشرق من افق سمآء فضلی علیکم یا اسرآء اللّه فی الأرض و مهابط قضائه المبرم المحکم الممنوع
یا قلم الأعلی اذکر ما ورد علیک فی هذا الحین من قضآء اللّه المبرم المحتوم انّا کنّا نذکر احبّائنا فی المدن و الدّیار حینئذ فتح الباب و دخل احد و قال قد طارت امتک قلنا الی اللّه العزیز الودود انّها امة قصدت بیت اللّه الأعظم و خرجت عن مقامها الی ان وردت و طافت و اتّخذت لها مقاماً فی ظلّ قباب العظمة یشهد بذلک مولی البریّة الّذی ینطق بما نطق فی اوّل الأیّام و قبلها انّه لا اله الّا انا المهیمن القیّوم یا امتی علیک بهائی و رحمتی و عنایتی و علی الّذین یذکرونک بعد ارتقائک و ینطقون بثنائک حبّاً للّه مالک الملوک اشهد انّک اقبلت الی اللّه و آمنت به و وجدت نفحات الظّهور اذ ظهر بالحقّ بسلطان مشهود و شربت رحیق البیان من ایادی عطائه و شهدت بما شهد به قلمه الأعلی فی مقامه المبروک البهآء المشرق من افق سمآء رحمتی علیک و علی عبدی الأمین الّذی کان معروفاً بین الملإ الأعلی بخدمتی و خدمة اصفیائی الّذین قاموا علی نصرة امری و نطقوا فی مواقع البأسآء و الضّرّآء انّا للّه و انّا الیه راجعون
این سند از کتابخانهٔ مراجع بهائی دانلود شده است. شما مجاز هستید از متن آن با توجّه به مقرّرات مندرج در سایت www.bahai.org/fa/legal استفاده نمائید.
آخرین ویراستاری: ٣ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۱:۰۰ بعد از ظهر