الحیّ القدیم

حمد مشعشع مطرّز متلامع مترافع متصاعد هواء قرب قدس حضرت محبوبی است که بیک رنّه از رنّات حمامۀ ملکوتی و بیک غنّه از غنّات دیک سرمدی و بیک نفحه از نفحات طایر هاهوتی کلّ عمائیان را بتنوّر انوار بهاء قدس خود منوّر فرموده و جمیع جرزات مطروحه را بتشعشع جمال انس خود مطرّز نموده و یک نقطه از کتاب بهاء خود بیش ظاهر نفرموده که کل مغرور شده مفقود گشته‌اند و از وصاید و سرایر رفرف خضر و عبقریّ حسان بازمانده‌اند و یحسبون انّهم مهتدون و محسنون لا فوربّ السّموات هم کاذبون و مفسدون حال که نوّاریّت صبح وفا در هویّۀ غیب فرو رفته و ظلمانیّت لیل عما صحن زمین را احاطه نموده کدورات احباب چنان بر صفحۀ مداد نازل گشته که ذکر آن موجب کدورت غیب و شهود گشته سبحان‌ اللّه بشدّتی که طراز حزن از طلعت ظاهر گشته انّا للّه و انّا الی ربّنا لمنقلبون بگو ای اهل بیان اگر فی‌ الجمله بشعور بیائید و قدری متصاعد بسماء قدس سلطان ازلی شوید ملتفت میشوید که کلمۀ جامعۀ مبارکۀ ازلیّه را چگونه تفریق نموده‌اید بحقّ مربّی غیب و شهود و سلطان وجود و مقصود که آنچه کسب نموده ایدی و السن شما عند من لا یعزب عن علمه من شیئ فی ملکوت السّموات و الارض مبرهن و واضح است و ثمر آن را عنقریب خواهید دید و همین افعال و اعمال شما هنگام رجع بشما رجعت خواهد نمود انّا للّه و انّا الیه راجعون

فیا الهی و سیّدی و محبوبی لم ادر ایّ امر اردت فی حقّی و ایّ شیئ قضیت علی طلعتی اترید ان تخذلنی بین طغاة العباد فانّی لدیک حاضراً بالوفآء او ان تقبض روحی فی البیت بالذّلّة الکبری فوعزّتک ما اطلب ملجأ الّا جمالک الجذبا فسبحانک یا محبوبی لاشهدنّک فی ذلک الحین بین یدی طلعة حضرة ملیک وهّابیّتک و لانادینّک فی سرایر القدس تلقآء حضرة سلطان اقدوسیّتک بانّک انت اللّه لا اله الّا انت وحدک لا شریک لک لم یزل کنت مستقیماً فی سرّ البهآء و لا یزال انّک انت قد کنت مستریحاً فی عرش العمآء و لن یقدر احد ان یتصاعد الی جوّ هوآء ملیک جذّابیّتک و لا یمکن لاحد بالتّعارج الی بساط سلطان قیّومیّتک و کلّ یرید وصلک و لقآئک و لا لاحد سبیل بالطّیران الی سمآء عزّ فردانیّتک و لا لاحد دلیل بالورود فی بساط انس ملیک هاهوتیّتک فسبحانک یا الهی و سیّدی لمّا لا اجد حظّاً الّا فی تغرّد آیاتک و لا عزّاً الّا فی ذکر آلآئک لاجترح فی ذلک اللّیل بین یدیک بثنآء ذاتک ذاتک و نعات نفسک نفسک لعلّ یسکن قلبی عند تموّج اریاح الحزن عن احبّتک و یستریح فؤادی عند تظهّر رایات الهمّ من اهل صفوتک فسبحانک یا الهی انت تشهد حالی فی تلک البیت الوحدا و یفعلون الاحبّآء علی طلعتک ما یشآءون ءانت تعلم سرّی عند احرف العمآء و یعملون الاصفیآء علی بهآئک ما یحبّون ءانت تسمع ضجیجی بالذّلّة الکبری و الاتقیآء یظنّون فی حقّک ما یریدون فسبحانک سبحانک ما اری کلّ ذلک الّا من فعلک بی و احسانک علیّ فلک الحمد فی جمیع ذلک فلک الشّکر فی جمیع هذا اذ انّک انت الحقّ لا اله الّا انت و انّا کلّ بذلک مؤمنون

و الحمد للّه الّذی قد اغنّ البهآء بالسّرّ الوفآء فلقد اجلسه علی سریر الحمرآء فلقد اغرده بآیات الجذب فی ذلک اللّیل الحزنا ولکنّ النّاس اکثرهم لا یشهدون و لا یشکرون و الحمد للّه الّذی قد اقام النّور فی سرّ البهآء فلقد اشهده من هاهوت الامر بین طلعات العمآء فلقد ابتلاه بین ایدی المشرکین فی ارض الانشآء ولکنّ النّاس اکثرهم لا یشهدون و لا یعرفون و الحمد للّه الّذی قد ارکبنی علی براق النّور فلقد اقامنی علی رفرف صفر الجبروت فی مستسرّات هویّات الابهی ولکنّ النّاس اکثرهم لا ینظرون و لا یعقلون و الحمد للّه الّذی قد اصعدنی الی ساحة عزّ الهآء فلقد ابدعنی فی الوجود عند تشعشع طلعة البآء فلقد ادخلنی فی بیت الهویّة باستار الکبری ولکنّ النّاس اکثرهم لا یشکرون و لا یفهمون ثمّ بعد ذلک ینکرون و یقولون ما لا یعلمون و یحکمون ما لا یشعرون

ان یا حمامة الازلیّ و دیک الاحدیّ و طایر الابهائی و تظهّر الالهی و تشعشع الجمالی قل ان یا اهل الکتاب لم تکفروننا بم تجحدوننا السنا آیات السّرور السنا تغرّد الرّبّ فی جبل الطّور لم تؤذوننا کیف تحزنوننا السنا مستسرّ النّزول فی الزّبور السنا طلعة حیّ غفور السنا عمآء الکافور السنا بیّنات الاحدیّة بالظّهور کیف تخرجوننا عن دیارنا لم تحبسوننا فی بیوتنا السنا جمال العزّ فی ظلمات الدّیجور السنا المحبوب فی کبد الهآء بالسّرّ المستور السنا الحبیب فی قلب البهآء برنّات النّشور السنا المرنّم فی لاهوت الفؤاد برنّات الطّیور لم تعرضوننا و تقتلوننا و تخذلوننا تاللّه الحقّ سینزل علیکم اخذ عزیز مقتدر و سیظهر علیکم بطش شدید مقتهر فسوف تعلمون من یأتیه عذاب یخزیه و ما لکم عن اخذنا مفرّ

فسبحانک سبحانک یا محبوبی و مونسی و مشهودی استغفرک فی ذلک الآن من اجتراحاتی بین یدیک و من تغرّداتی فی مملکتک و ایقنت بانّ کلّ ما نزلت و تنزل کان وصف نفسک لا سواک و سمة رحمتک لا دونک و یا الهی و سیّدی کیف استغفرک بجریراتی العظمی و خطیئاتی الکبری بعد علمی بانّ کلّ ذلک ما کان الّا من تغرّد حمامة ازلیّتک فی قلبی و من تموّج رشحات محبّتک فی صدری و من تظهّر طلعة هویّتک فی فؤادی فسبحانک یا الهی ما انا بوجود حتّی الجّ بین یدیک و ما انا بشیئ حتّی اذکر نفسی تلقآء مدین عزّک و ما انا بطلعة حتّی اشعشع فی مملکتک و ما انا بقائم حتّی اظهر رایات نصرک و ما انا ببهآء حتّی الألأ فی سمآء ظهورات مجدک و ما انا بمنتظر حتّی انتظر ایّام ظهورک و ما انا بجالس حتّی اقیم علی امرک و ما انا بوجهة حتّی اباقی فی بیت بهآئک لانّ کلّ ذلک کان آثار انّیّتک فی ملکک و علامات نفسانیّتک فی بلادک و لن یتعارجوا الی سمآء هویتّک و لن یتصاعدوا الی عمآء احدیّتک فسبحانک انّی لکنت لدیک من المذنبین و اوّل التّائبین و اوّل العابدین

ابداً محزون نشوید که جایز نیست جناب جناب صلوات اللّه علیه مفقود شده پیدا نیست و جناب اکبر میرزا و اسمعیل میرزا را ذاکرم حبّ دیگر نبات را قسمت کنید خدمت ایشان بدهید حضرت املح الاملحین را کمال حسن وداد هست این نوشته بعضی از شما است بعضی شکایت از احبّا که دخلی بشما ندارد