سر چاه

جناب ملّا علی اکبر اخ من فاز

بنام خداوند یکتا

جناب احمد فائز و عملش لدی اللّه مقبول جمیع عالم بشهادتی که در این لوح از قلم اعلی جاری شده معادله نمینماید انشآءاللّه مؤیّد شود بر اموری که لایق ایّام اللّه است و این مقام اعلی را باسم مالک وری حفظ نماید یا علی قبل اکبر فضل و عنایت الهی در بارۀ شما بوده و آنچه در سبیلش وارد شده در کتاب اسماء از قلم امر جاری و ثابت در سبیل حقّ وارد شد بر شما آنچه که لسان عظمت آن را ذکر فرموده محزون مباش و بکمال روح و ریحان بذکر حقّ مشغول باش چه که آنچه وارد شده للّه و فی سبیل اللّه بوده کدام مقام اعظم از اینست و کدام امر اعزّ و احسن لا ونفسه الحقّ از برای نفوس مقبلۀ مستقیمه مقاماتیست که قلم و لسان و بیان از او عاجز و قاصر است دو حرف از شما بکتاب راجع و دو طیر بآشیان اعلی و دو نفس بوطن ابهی توجّه نمودند لعمر اللّه انّهما فی الرّفیق الأعلی ینظران و یسمعان ما نطق به لسان الفضل فی هذا الحین لو ینظر احد مقامهما لینصعق ان افرح بهذا الفضل العظیم

و نذکر فی هذا المقام اخاک الّذی سمّی بمحمّد قبل علی و صعد الی اللّه نشهد انّه اقبل الی الأفق الأعلی و اجاب مولی الأسمآء اذ نادی من ملکوت البیان انّه لا اله الّا انا المهیمن القیّوم قد کنّا معه حین صعوده و استقبله قبیل من الملائکة المقرّبین البهآء علیه و علی من ذکره بما نطق به قلمی فی هذا المقام الرّفیع لا تحزن من شیء انّ ربّک معک انّه ایّدک علی الاقبال و عرّفک ما غفل عنه ابطال الرّجال انّ ربّک لذو فضل علی اولیائه ولکنّ النّاس اکثرهم من الغافلین للّه الحمد بفضل عظمی فائز شدید چه که رحمت حقّ و عنایتش شما را احاطه نموده و آثار آن بمثابۀ شموس مشرقه از آفاق الواح مشرق و لائح از برای حرفین محزون مباش دو حرف بودند از کتاب محبّت الهی و بأمّ الکتاب راجع گشتند در این فضل تفکّر نما که علمای عصر مع آنکه در قرون و اعصار منتظر ظهور حقّ بوده‌اند چون فجر یوم اللّه طالع و عالم از انوار آفتاب حقیقت منوّر کل بحجبات اوهام محروم ماندند و از دریای کرم ممنوع و اطفال شما بمقامی فائز که از قلم اعلی ذکرشان جاری رغماً لأنفهم و انف الّذین کفروا بما وعدوا فی کلّ کتب و کلّ صحف و کلّ زبر و کلّ لوح عظیم انّا ذکرناک من قبل و فی هذا الحین ثمّ الّذین معک و الّذین سمعوا و اجابوا مولاهم المظلوم الغریب