ناصره

حبیب فؤاد جناب آقا علی‌اکبر علیه سلام اللّه ملاحظه فرمایند

١۵٢^١

هو اللّه تعالی شأنه العظمة و الاقتدار

حمد مقدّس از حدود حضرت محمودیرا لایق و سزاست که باسمش مقام محمود ظاهر و بمقامش مقام و رفعناه مقاماً علیّاً باهر اوست قائممقام حق جلّ جلاله ما بین خلق اوست ختم رُسُل و شاه سُبُل باو حجاز منوّر و مجاز بحقیقت مبدّل بطحا بآب معارف فائز و یثرب بضیاء آفتاب ظهور مزیّن علیه و علی آله و اصحابه صلواة اللّه و سلامه و فضله و الطافه و رحمته و احسانه

و بعد نامۀ آنحبیب فؤاد رسید فرح لا نهایه دست داد از صحّت شما روح راحت یافت و از مولود شما قلب بشارت للّه الحمد نعمت و رحمت فضل و عطا در صباح و مسا بر دوستانش مبذول فرموده و میفرماید السن عالم و اقلام امم از ذکر اینمقام عاجز و قاصر بعد از عرض اَمام وجه مولی لسان شفقت باینکلمۀ مبارکه ناطق یا علی‌اکبر نعمتِ لا تحصی و عزّتِ لا تفنی مخصوص اولیای حق بوده و هست قسم بآفتاب افق بیان مخصوص انبیا و احبّای ایشان اسما و صفات الهی در عالم ظاهر و باهر العزّة للّه و لرسوله و للمؤمنین عزّت هَمْشَأْن میطلبد جمیع صفات طالب محل و عاشق مقامند و مقام و محل اولیا و اصفیای الهی بوده و هستند انّک اذا سمعت ندآئی و شربت رحیق بیانی قم ثمّ وَلِّ وجهک الی القبلة و قل

الهی الهی لک الحمد بما هدیتنی الی صراطک المستقیم و علّمتنی عرفانک و الاقبال الیک و عرّفتنی توحید ذاتک و تقدیس نفسک اسئلک بمشارق امرک و مطالع فضلک و مهابط علمک و حکمتک بان تبارک لی ما اعطیتنی بجودک و عطآئک و قدّر لی و لامّها و لها خیر الآخرة و الاولی انّک انت مولی الوری و انّک انت السّامع المجیب

و امّا الورقه سمّیناها ظهوریّه انتهی

الحمد للّه آنحبیب فؤاد مورد عنایت و الطاف واقع اینفانی از حقّ باقی میطلبد برکت و نعمت از سماء عطا عطا فرماید اوست معطی و اوست کریم ورقه اهل علیها سلام اللّه را سلام میرسانم و از برای او توفیق طلب مینمایم السّلام و الثّنآء علیکم و علی من معکم و علی عباد اللّه الصّالحین

خ‌ادم

فی ۲۵ شهر ربیع ‌١ سنه ۱۳۰۵

قدری هم نبات عنایت شد این شیرینی شما امّا شیرینی ما با شماست این طلب ما از حق میطلبم شما را تأیید فرماید تا وقتی از اوقات عالم ادا فرمائید