اردس

جناب میرزا حسن علیه بهآء اللّه

بسمی المهیمن علی الأسمآء

قل قد اتی الفلاح و ظهر المصباح و استضآءت منه افئدة الّذین انقطعوا عمّا سوی اللّه و توجّهوا الی مشرق فضله العزیز المنیع انّ فی استوائی علی العرش فی السّجن الأعظم و ندائی بالعظمة و الاقتدار من فی العالم لآیات للمتفرّسین طوبی لمن تفکّر فی قدرة اللّه و سلطانه و توجّه الیه بقلب منیر قد اتّحد العالم لضرّنا و مطالع القدرة لکربنا و انّا فی فرح مبین یتحرّک فی کلّ الأحیان قلمی الأعلی علی الصّحیفة النّورآء علی شأن ما منعته قوّة من علی الأرض و لا شوکة المعتدین نفعل ما نشآء و نحکم ما نرید و انا المقتدر القدیر یا اهل البهآء کونوا مظاهر القدرة بین البریّة بحیث لا تضطربکم شؤونات الجبابرة انّه مع عباده الرّاسخین قل لیس لأحد بأن یعترض علی احد توکّلوا علی اللّه انّه یظهر امره کیف اراد و انّه لهو الغنیّ عن العالمین کونوا مع هذه القدرة مصادر الخضوع و مظاهر الخشوع لیجدنّ منکم النّاس عرف اخلاقی الّتی بها تزیّن کلّ عارف بصیر عاشروا مع الأمم بالرّوح و الرّیحان ثمّ ذکّروهم بما عندکم من الحکمة و البیان انّه لهو المعلّم العلیم الخبیر هذا کتاب نزّلناه بالحقّ و ارسلناه الیک لیقرؤنّ العباد و یشربنّ منه کوثر رحمتی الّتی سبقت العالمین

این سند از کتابخانهٔ مراجع بهائی دانلود شده است. شما مجاز هستید از متن آن با توجّه به مقرّرات مندرج در سایت www.bahai.org/fa/legal استفاده نمائید.

آخرین ویراستاری: ۲۳ فوریه ۲۰۲۳، ساعت ۵:۰۰ بعد از ظهر