اولیآء اللّه فی شاهرود

هو النّاطق فی ملکوت البیان

الهی الهی بهجرک ذابت الأکباد و بفراقک احترقت افئدة العباد الهی الهی قد ارتفع ضجیج العشّاق من الآفاق و صریخ الأصفیآء فی الفراق قد اظهرت یا الهی مشرق آیاتک و مطلع ظهوراتک لیتشرّف بلقائه من فی سمائک و ارضک ولکنّ المشرکین و المعرضین حالوا بینهم و بین اشراقات نور وجهک ای ربّ تری الوجوه متوجهة الی بوارق انوار وجهک و القلوب مقبلة الی افق ظهورک و الألسن ناطقة بثنائک و ذاکرة بما ورد علیها من نار فراقک و الأبصار منتظرة بدایع رحمتک و ظهورات قربک و لقائک أ تمنعهم یا الهی بعدما ماج بحر الوصال باسمک و امرک و لاح افق اللّقآء بنیّر جودک و فضلک ای رب تری ایادی الرّجآء متشبّثة بأذیال عطائک اسألک بنفحات وحیک و لآلئ بحور علمک و ظهورات سلطنتک بین خلقک بأن تقدّر لأولیائک لقائک و وصالک ثمّ اسمعهم ندائک الأحلی امام عرشک او تکتب لهم من قلمک الأعلی اجر الحضور لدی باب عظمتک الّذی فتحته علی وجه من فی مملکتک

الهی الهی تعلم و تری بأن حضر لدی المظلوم فی سجنه الأعظم ورقة و کانت فیها اسمآء احبّائک الّذین شربوا رحیق العرفان من کؤوس مواهبک و سلسبیل الایقان من ایادی فضلک اسألک یا اله الأسمآء و فاطر السّمآء باسمک الّذی به بدّلت النّار بالنّور و کشفت الحجبات عن الأفئدة و القلوب بأن تؤیّدهم علی الاستقامة الکبری لئلّا تزلّ اقدامهم من شبهات المعتدین و اشارات المعرضین الّذین نقضوا عهدک و میثاقک و جادلوا بآیاتک و کفروا ببرهانک و اعرضوا عن حجّتک بعد اذ احاطت ارضک و سمائک اسألک یا مالک القدم و سلطان الأمم بأن تؤیّدهم علی عرفان مصدر احکامک و مظهر نفسک ثمّ اذکر الّذین حضرت اسمائهم امام وجهک لیفرحوا بذکرک و اقبالک و توجّهک انّک انت اکرم الأکرمین و ارحم الرّاحمین انّ الفضل فی قبضتک و الجود فی یمینک تفعل ما تشآء و تحکم ما ترید و انّک انت العزیز الحمید

یا غلام رضا یذکرک المظلوم من شطر السّجن و یوصیک بما یرتفع به امر اللّه المهیمن القیّوم خذ الکتاب بقوّة من عندنا علی شأن لا تمنعک سبحات الّذین کفروا باللّه مالک الوجود قم بالاستقامة الکبری علی امر ربّک مولی الوری و قل یا ملأ الأرض اتّقوا اللّه ربّ العرش و الثّری و لا تکونوا من الّذین انکروا نعمة اللّه اذ نزّلت بالفضل اقبلوا بقلوب نورآء الی الأفق الأعلی هذا ما امرتم به من قبل و من بعد یشهد بذلک من نطق فی کلّ شأن انّه لا اله الّا انا الحقّ علّام الغیوب قل تاللّه قد انار افق الایقان بنیّر البرهان اتّقوا اللّه و لا تتّبعوا مطالع الأوهام و الظّنون قد ظهر من کان مکنوناً فی العلم و مذکوراً فی افئدة الأنبیآء و مسطوراً من القلم الأعلی فی کتب اللّه مالک الغیب و الشّهود کذلک اظهرنا لک البرهان و انزلنا ما تقرّ به عینک و عیون الّذین فازت بالمکاشفة و الشّهود

یا حیدر قبل علی یذکرک القلم الأعلی و یوصیک بما انزله فی الکتاب کن ناطقاً بذکری و ثابتاً علی امری و ناظراً الی افقی و متمسّکاً بصراطی و متشبّثاً بأذیال ردآء فضل ربّک مالک الایجاد لا یعادل بحرف من آیات ربّک ما یشهد و یری یشهد بذلک من عنده امّ الکتاب طوبی لنفس فازت بأیّامی و لقلب اقبل الی وجهی و لرجل قام علی امری و لعین رأت الأنوار

یا عبدالکریم یذکرک المظلوم و یبشّرک بعنایة اللّه مولی الأنام و یوصیک بما ینبغی لأیّام اللّه ربّ الأرباب لا تلتفت الی الدّنیا و شؤوناتها و ما حدث فیها سیفنی ما فیها و یبقی ما نزّل من قلم وحی ربّک المهیمن علی من فی الأرضین و السّموات انّا انزلنا الآیات و ارسلناها الی الّذین آمنوا اذ اتی اللّه بقدرة و سلطان نعیماً لمن فاز بعرفان ربّه و ویل لکلّ غافل مرتاب

یا قلم اذکر من سمّی بمحمّد ثمّ انزل له ما یقرّبه الی العزیز الوهّاب الّذی ظهر و اظهر ما اراد هو الّذی نطق و انطق الأشیآء انّه لا اله الّا انا المقتدر المختار اذا فزت بآیاتی و وجدت عرف بیانی قل

لک الحمد یا الهی بما ایّدتنی علی عرفانک و عرّفتنی من کان مخزوناً فی خزائن قدرتک اسألک ان تؤیّدنی علی الاستقامة علی امرک انّک انت المقتدر علی ما تشآء و فی قبضتک زمام الأشیآء لا اله الّا انت الغنیّ المتعال

یا شیخ (محمّد) اسمع ندائی ثمّ اذکر ایّامی و ما ورد علی نفسی من طغاة عبادی الّذین انکروا ظهوری و بروزی و اشراقی و آیاتی الّتی احاطت الآفاق انّا نذکرک و نوصیک بما یظهر به مقام الانسان بین الأدیان تعالی الرّحمن الّذی خلقک و عرّفک هذا الأمر الّذی به زّلت الأقدام ایّاک ان تحزنک شبهات المعرضین او سطوة الّذین کفروا باللّه منزل الآیات کن مستقیماً علی امر ربّک و ناطقاً باسمه بین العباد کذلک تضوّعت نفحات الوحی فی العالم ولکنّ الأمم اکثرهم فی غفلة و حجاب

یا باقر اسمع النّدآء من یمین البقعة النّورآء عند سدرة المنتهی انّه لا اله الّا هو العزیز الغفّار طوبی لتائب رجع الی اللّه و لخاضع خضع لهذا الأمر الّذی به زلّت الرّقاب ایّاک ان تحجّبک حجبات العالم او تخوّفک سطوة الّذین کفروا بالمبدإ و المآب

یا رضا اسمع النّدآء انّه ارتفع بین الأرض و السّمآء و یدع الکلّ الی اللّه مظهر البیّنات تاللّه قد اتی من خضعت له الآیات و طافت حوله مظاهر الأمر من لدی اللّه ربّک ربّ الأرباب کن مستقیماً علی الأمر علی شأن تضطرب به افئدة الفجّار الّذین انکروا حجّة اللّه و برهانه و ارتکبوا ما صاح به السّحاب کذلک نطق قلمی الأعلی علی غصن البقآء طوبی لمن سمع و ویل لکلّ منکر کفّار

یا (ملّا) علی یذکرک المولی الّذی اتی بالحقّ بقدرة و سلطان تاللّه لا تمنعه الفراعنه و لا تخوّفه الجبابرة قد ظهر و اظهر ما اراد انّه لهو المنادی فی المآل انظر فی اثر قلمی الأعلی و فکّر فیه انّه یقرّبک الی الأفق الأبهی و یفتح علی وجهک باب الفرح و الابتهاج ایّاک ان تمنعک ضوضآء اهل البیان عن مشرق وحی ربّک الرّحمن او تحزنک اعمال الّذین کفروا باللّه مالک الأیّام قل یا قوم انصفوا فی امر اللّه و لا تتّبعوا الّذین نبذوا کتاب اللّه ورائهم متمسّکین بالظّنون و الأوهام کذلک نطق الحقّ فضلاً من عنده و هو المهیمن علی ما یکون و ما قد کان

یا محمّد قبل حسین قد سلّت بغاة الأرض سیوف البغضآء علی وجه اللّه المهیمن القیّوم قد ارتکبوا ما ناح به سکّان الفردوس الأعلی و هذا المقام المحمود قل یا ملأ البیان اتّقوا الرّحمن و لا تتّبعوا الّذین انکروا ما نزّل من القلم الأعلی فی هذا اللّوح المسطور قد نزّلت الآیات و ظهرت البیّنات و القوم هم لا یفقهون طوبی لمقبل اقبل بقلبه الی الأفق الأعلی و لوجه توجّه الی وجه اللّه ربّ ما کان و ما یکون کذلک تحرّک القلم اذ استوی مالک القدم علی العرش الأعظم و نطق انّه لا اله الّا انا العزیز الودود

یا محمّد قبل حسن قد ارتفع حفیف سدرة المنتهی و جری مآء الحیوان فی ناسوت الانشآء طوبی لمن سمع و شرب و ویل لکلّ غافل محجوب ایّاک ان تحجبک حجبات العلمآء خذ کأس عنایتی ثمّ اشرب منها رحیقی المختوم کم من عالم منع عن المعلوم و کم من جاهل اقبل و قال لک الحمد یا مالک الغیب و الشّهود بما اظهرت نفسک و انزلت آیاتک و هدیت عبادک الی صراطک الممدود

یا علی یذکرک المظلوم فی هذا الحین المبین و یدعوک الی اللّه ربّ العالمین ایّاک ان یمنعک شیء عن اللّه مالک الأسمآء او تحجبک اشارات الغافلین الّذین نبذوا الحقّ ورائهم مقبلین الی کلّ جاهل بعید ضع ما عند القوم و خذ ما امرت به من لدی اللّه العزیز الحمید کذلک انزلنا الآیات و صرّفناها بالحقّ امراً من عندنا و انا المقتدر القدیر

یا حسین اسمع صریر قلمی الأعلی انّه ارتفع بین الأرض و السّمآء و به تضوّعت نفحات الوحی فی کلّ الأحیان قد ورد علی المظلوم فی سبیل اللّه ما انقطعت الأشجار عن الأثمار و بحر المعانی عن الأمواج ولکن مکلّم الطّور ینطق و یقول یا ملأ الأرض ضعوا ما عندکم و خذوا ما اوتیتم من لدی اللّه ربّ الأرباب قد قمنا علی الأمر علی شأن ما منعتنا الضّوضآء عن ذکر اللّه مالک الرّقاب قلنا امام وجوه العالم قد اتی الوعد و هذا هو الموعود یدعوکم الی اللّه اقبلوا الیه و لا تکونوا من الّذین کفروا بنعمة اللّه و جادلوا بآیاته الّتی احاطت الآفاق کذلک دلع الدّیک و غرّدت حمامة الأمر علی الأغصان

یا (ملّا) حسن قلم اعلی در آنی توقّف ننموده یتحرّک و یقول و بحرکته تحرّکت الأشیآء و ظهرت الممکنات جمیع عالم از برای این ظهور اعظم خلق شده‌اند در کتب قبل و بعد این ذکر بوده و حال موجود حضرت مبشّر یعنی نقطۀ اولی جوهر بیان را اخذ نموده‌اند و باین کلمات عالیات ظاهر فرموده‌اند قوله و قد کتبت جوهرة فی ذکره و هو انّه لا یستشار باشارتی و لا بما نزّل فی البیان این کلمه جوهر بیانست بل سلطان بیان مع آنکه این ظهور اعظم بشهادت کلّ کتب محتاج بذکر و دلیل غیر نبوده و نیست آیاتش عالم را احاطه نموده و ظهورات قدرتش واضح و هویدا طوبی از برای بصری که مشاهده نمود و از برای سمعی که باصغا فائز شد

یا اباالقاسم (من ش) مظلوم ترا ذکر مینماید از اوّل ایّام تا حین در لیالی و ایّام مقابل عیون انام حقّ جلّ جلاله را ذکر نمودیم فرات رحمت از قلم مشرق آیات در کلّ حین جاری و چون فی‌الجمله اثرش ظاهر قومی بر اعراض قیام نمودند اشدّ از اعراض حزب قبل که سیّد عالم را شهید نمودند و بعضی سخنهای زاید از حدّ خود گفتند نفوس غافله ادّعاها نموده و مینمایند حزب اللّه باید بیدار و آگاه باشند امر اللّه لعب جهّال نبوده و نیست اگر هر یوم نفسی ادّعا نماید امر الهی مابین ناس معطّل و معوّق مشاهده گردد نزد اهل بصر این فقره واضح و معلوم است انشآءاللّه کل متّحد شوند و باتّفاق آفاق را بنور این اشراق منوّر دارند

یا حبیب (میرزا حبیب‌اللّه من ش) بشنو ندای حقّ را که از شطر سجن مرتفعست لعمر اللّه کلمه‌اش سلطان کلمات و بیانش مالک بیان اگر آذان من علی الأرض بحقّ اصغا شوند کل بافق اعلی توجّه نمایند و از ما عندهم به ما عند اللّه راجع گردند آفتاب حقیقت مشرق و دریای معانی موّاج و سماء علم مزیّن این یوم غیر ایّامست و این ظهور غیر مظاهر طوبی از برای نفوسی که اقبال نمودند و بعرفان حقّ فائز گشتند قدر ایّام الهی را بدانید لعمری لا تعادلها الخزائن و لا ما فی الأرض انّه هو الفضّال الکریم

یا علی (من بیرجند) انشآءاللّه بر امر اللّه مستقیم باشی و بنبأ عظیم متمسّک تمسّکی که عالم قادر بر منع نباشد

طوبی لأهل خآء الّذین سمعوا النّدآء و اجابوا ربّهم النّاطق العلیم اهل آن دیار را مکرّر ذکر نموده‌ایم از حقّ میطلبیم کل را مشتعل فرماید اشتعالی که اهل عالم بحرارة محبّة اللّه فائز شوند یکی از اهل خاء موسوم به محمّد (من خوسف) تلقاء عرش حاضر انّه سمع ما سمع عباد مقرّبون از حقّ میطلبیم او را حفظ نماید و مؤیّد دارد بر ذکر و ثنایش

یا قلم اذکر من حضر کتابه لدی العرش و سمّی ببابا (میرزا) انّا ذکرناه و اولیائی الّذین آمنوا باللّه ربّ العالمین یا حزب اللّه ایّاکم ان یمنعکم شیء او تضعفکم جنود العالم قوموا بالاستقامة الکبری علی امر اللّه مولی الوری انّه ایّدکم و عرّفکم و قرّبکم و هو المشفق الکریم یا بابا هر یک از اسماء اولیا که در کتابت مذکور ذکرش از قلم اعلی جاری و ارسال شد تا کل مشتعل شوند و تمسّک نمایند به ما یحبّ و یرضی کل را وصیّت مینمائیم بعمل بآنچه در کتاب الهی از قلم امر نازل شده انّه ارشدکم الی سوآء الصّراط و امرکم بما یرتفع به مقامکم بین الأدیان البهآء علیک و علیهم و علی امتی و امتی الأخری (حاجیه بیکم و زهرا) بشّرهما بعنایتی و فضلی و رحمتی انّ ربّک هو الغفور الرّحیم و هو السّمیع البصیر و هو الظّاهر المجیب