صفات الهی در هر مخلوقی ظاهر و هویداست. حضرت بهاءالله می‌فرمایند: «قل انّ الطّبيعةَ بکينونتها مظهر اسمی المبتعث و المکوّن...و هی الارادة و ظهورها فی رتبة الإمکان.» (مضمون به فارسی: بگو طبیعت در اصل و حقیقت خود، جلوه‌ای از اسم من یعنی به‌وجود آورنده و مبعوث کننده است ... طبیعت ارادۀ پروردگار است و جلوه و ظهور او در عالم امکان.)

منابع مادّی همیشه برای تداوم مدنیّت مورد نیاز خواهند بود. حضرت عبدالبهاء خاطر نشان می‌فرمایند که نوع انسان «اسرار طبيعت را از دستگاه اسرار طبيعت دائماً بيرون مي‌ريزد». در همان حال که می‌آموزیم چگونه از موّاد خام این کرۀ خاک به بهترین نحو برای پیشبرد تمدّن استفاده نماییم، باید راجع به نگرش‌هایمان نسبت به منبع معاش و ثروت خود هشیار باشیم.

مشاهدۀ انعکاس صفات الهی در طبیعت و درک آنها به عنوان مظاهر ارادۀ او، ما را بر آن می‌دارد که احترامی عمیق برای عالم طبیعت قائل باشیم. البتّه این احترام نباید به معنای دعوتی برای پرستش طبیعت در نظر گرفته شود. نوع انسان این توان‌مندی را دارد که از اسارت عالم طبیعت نجات یابد «زیرا تا انسان اسير طبيعت است حيوان درنده است، زيرا منازعۀ بقا از خصائص عالم طبيعت است.»با این وجود، عالم طبیعت امانتی الهی است که تمام اعضای خانوادۀ انسانی به عنوان امانتداران منابع عظیم کرۀ زمین، نسبت به آن مسئول هستند.

«ما محتاج به تغییر قلوب و تبدیل و تعدیل در جمیع مفاهیم و تصوّراتمان و تغییر جهت در کلّیه فعّالیّت‌هایمان هستیم. اگر تأمین نجات عالم بشریّت منظور نظر است، باید حیات درونی انسان و نیز محیط بیرونی وی هر دو تغییر و تحوّل یابد.»(ترجمه به مضمون)

— نامه‌ای از طرف حضرت شوقی افندی

بیشتر بخوانیم

مجموعه مقالات این بخش به بررسی رابطۀ بشر و طبیعت می‌پردازد.

• بینشی نسبت به طبیعت

• رابطۀ ما با طبیعت

• طبیعت و پیشرفت تمدن

• گزیده‌ای از آثار – گزیده‌ای مختصر از آثار بهائی دربارۀ ارتباط بشر و طبیعت