هویّت اصلی هر انسان روح جاودان اوست که «مجرّد از عناصر است و مقدّس از طبايع». حضرت بهاءالله از استعارۀ آفتاب برای توضیح رابطۀ روح و جسم استفاده مینمایند: «همچنين است آفتاب نفوس که به اسم روح مذکور شده و میشود.»
ترقّی انسان از طریق قوای روح حاصل میشود. حضرت عبدالبهاء میفرمایند روح «حقايق اشيا را کشف نمايد و خواصّ کائنات را ادراک کند و به اسرار موجودات پی برد. اين فنون و معارف و صنايع و بدايع و تأسيسات و اکتشافات و مشروعات، کلّ از ادراکات نفس ناطقه حاصل.»
به همان میزان که آیینۀ قلب و ذهنمان را با دعا، مطالعه و به کارگیری آثار مقدّسه ،کسب دانش، تلاش برای بهبود رفتار و غلبه بر امتحانات و مشکلات و خدمت به نوع انسان صیقل دهیم، میتوانیم صفات الهی را منعکس سازیم.
هنگامی که مرگ در این عالم واقع میشود، روح از بدن جدا میگردد و در سفری ابدی به سوی کمال ترقّی خود را ادامه میدهد.
«اگر نفسی مؤيّد به روح شود، آن نفس، نفس مبارکست.»
— حضرت عبدالبهاء
مجموعه صفحات این بخش موضوع روح انسانی را مورد بررسی قرار میدهد.
گزیدهای از آثار – گزیدهای مختصر از آثار بهائی با موضوع روح انسانی