همانگونه که هدف شمع نور بخشیدن است، روح انسان نیز برای بخشندگی آفریده شده است. از طریق یک زندگی سراسر خدمت است که می‌توانیم به متعالی‌ترین هدف وجودمان دست یابیم؛ زندگی که در آن وقت، نیرو، دانش و منابع مالی خود را تقدیم می‌نماییم.

میل به بخشندگی از عشق به خداوند سرچشمه می‌گیرد. آن زمان که محبّت او قلوبمان را فرا می‌گیرد، بخشندگی و سخاوتنمدی الگوی رفتاری ما را شکل می‌دهد. هنگامی که به خاطر عشق الهی به دیگران خدمت می‌کنیم، آرزوی کسب شهرت و پاداش و یا ترس از مجازات نیست که به ما انگیزه می‌دهد. یک زندگی سراسر خدمت به نوع انسان مستلزم فروتنی و انقطاع و پرهیز از هر گونه منفعت‌طلبی و تظاهرگرایی است.

حضرت ولیّ‌امرالله می‌فرمایند: «ما باید همچون چشمۀ آبی باشیم که مدام از هر آنچه که دارد خود را خالی می‌سازد و پیوسته از سرچشمۀ غیب لبریز می‌شود. بخشش مداوم برای راحتی دیگران بی هیچ هراسی از فقر، و توکّل کامل به منبع اصلی ثروت و غنا؛ این است سرِّ زندگی حقیقی.» (ترجمه به مضمون‏)‏

«الکرم و الجود من خصالی، فهنيئاً لمن تزيّن بخصالی.» (مضمون به فارسی: سخاوت و بخشندگی از خصلت‌های من است، پس خوشا به حال کسی که به خصائل من مزیّن شود.)

—  حضرت بهاءالله

بیشتر بخوانیم

مجموعه صفحات زیر تعالیم بهائی در ارتباط با یک زندگی سراسر بخشندگی را مورد بررسی قرار می‌دهند. قسمت مقالات و منابع در عمق بیشتری به این موضوع می‌پردازد.

• ماهیت بخشندۀ ما

• تبرعات بهائی

• به اشتراک گذاشتن عقاید بهائی

• گزیده‌ای از آثار – گزیده‌ای مختصر از آثار بهائی دربارۀ بخشندگی