اللّهمّ یا الهی و محبوبی هؤلآء عبادک الّذین سمعوا ندآئک و لبّوا لخطابک و اجابوا دعآئک و آمنوا بک و ایقنوا بآیاتک و اقرّوا بحجّتک و اذعنوا لبرهانک و سلکوا فی سبیلک و اتّبعوا دلیلک و اطّلعوا باسرارک و ادرکوا رموز کتابک و اشارات صحائفک و بشائر زبرک و الواحک و تمسّکوا بذیل ردآئک و تمسّکوا باهداب انوار کبریآئک و ثبتت اقدامهم علی عهدک و رسخت قلوبهم علی میثاقک ای ربّ اضرم فی قلوبهم نار الانجذاب و طیّر فی حدائق صدورهم طیور العرفان و غرّد فی ریاض نفوسهم وُرْق المحبّة بابدع الایقاع و الالحان و اجعلهم آیات محکمات و رایات مشتهرات و کلمات تامّات و اَعلِ بهم امرک و ارفع بهم اعلامک و اشهر بهم آثارک و انصر بهم کلمتک و اشدد بهم ازر احبّتک و انطقهم بثنآئک و الهمهم القیام علی مرضاتک و نوّر وجوههم فی ملکوت قدسک و تمّم سرورهم بتأییدهم علی نصرة امرک ای ربّ نحن ضعفآء قوّنا علی نشر نفحات تقدیسک و فقرآء اغننا من خزائن توحیدک عُراة البسنا من خلع تکریمک خطاة اغفر لنا ذنوبنا بفضلک و جودک و غفرانک انّک انت المؤیّد الموفّق العزیز القویّ القدیر و البهآء علی الثّابتین الرّاسخین ع ع
ای دوستان الهی و یاران معنوی صلای الهیست که از ملکوت غیب ابهی بر خاموشان وادی اغما میرسد که ای خفتگان بیدار گردید و ای مخموران هشیار شوید ای مردگان زنده شوید ای پژمردگان تر و تازه گردید ای ساکتان ناطق شوید ای صامتان نعره زنید بانگ بانگ میثاق است و اشراق فیض الطاف نیّر آفاق نسیم ریاض احدیّت است که در مرور شمیم نفحات حدائق موهبت است که در سطوعست شمع عنایت جمال قدمست که روشن در هر انجمن است و فیض سحاب رحمت است که طراوتبخش هر گلزار و چمن است آیت توحید است که منطوق کتاب مجید است و صحائف ملکوت ربّ فرید است که ناطق باسرار بل هم فی لبس من خلق جدید است گوش بگشائید تا بانگ سروش بشنوید و چشم باز کنید تا مشاهدۀ انوار نمائید لطف حق عمیم است و فیض قدیمش مستدیم کورش همه انوار دورش همه آثار مأیوس نگردید نومید نشوید روز امید است و قرن خداوند مجید نشئۀ اولیست و قرن جمال ابهی روحی لعتبته المقدّسة فدا در هر فلکی نورش باهر و در هر افقی فیضش ظاهر صیت بزرگواریش شرق و غرب گرفته و آوازۀ خداوندیش جنوب و شمال احاطه نموده و ولوله در ارکان عالم انداخته و زلزله در اعضاء آدم افکنده عالم از این تجلّی در گفتگو و جمیع ملل در جستجو شعلۀ نار موقده در کلّ جهات بعنان آسمان رسیده و ندای قد ظهر النّور المشهود از ارض بگوش سکّان جبروت رسیده همه در جوش و خروش و سرمست بادۀ هوش شما که از منبت سدرۀ مبارکه‌اید و موطن حضرت مقدّسه چرا باید خاموش نشینید و گوشه بگیرید باید چنان برافروزید که حرارت نار شما ولایات مجاوره را مشتعل نماید و نفحات حدائق قلوب شما مشامّ ملأ اعلی را معطّر نماید سیل فیض از آن دشت و کهسار بر آفاق جاری گردد و انهار عرفان از آن مدینۀ ساری بر اودیه و صحرا ساری شود حیّ علی النّجاح حیّ علی الفلاح حیّ علی الفضل العظیم حیّ علی النّور المبین حیّ علی الفوز الجلیل حیّ علی النّصیب الوفیر و البهآء علیکم اجمعین ع ع