دکتر ایسکینر علیه بهآء اللّه الابهی
ای دکتر من نامۀ تو رسید نوایای خویش را مرقوم نموده بودی چه قدر این نوایا مبارک است علی الخصوص عدم غیبت امیدم چنان است که بآن موفّق شوی زیرا بدترین خُلق انسانی و گناه اعظم غیبت نفوس است علی الخصوص صدور از احبّای الهی اگر نوعی می‌شد که ابواب غیبت مسدود می‌شد و هر یکی از احبّای الهی ستایش دیگران را می‌نمود آنوقت تعالیم حضرت بهاءاللّه نشر می‌یافت قلوب نورانی می‌گشت روحها ربّانی می‌شد عالم انسانی سعادت ابدی می‌یافت امیدم چنان است که احبّای الهی بکلّی از غیبت بیزار شوند و هر یک ستایش یکدیگر نمایند و غیبت را سبب نقمت الهی بدانند تا بدرجه‌ئی رسد که هر نفسی اگر کلمه‌ئی غیبت نماید در بین جمیع احبّا رسوا شود زیرا مبغوض‌ترین اخلاق عیب‌جوئی است باید تحرّی مدائح نفوس نمود نه تجسّس عیوب ناس بقدر امکان باید از عیوب چشم بپوشید و از کمال نفوس بحث کنید نه از نقائص آنها گویند حضرت مسیح روحی له الفدآء روزی با حواریون بر حیوان مرده‌ئی گذشتند یکی گفت این حیوان چقدر متعفّن است دیگری گفت چگونه صورت قبیح یافته است دیگری گفت چه قدر مکره است حضرت مسیح فرمودند ملاحظه بدندان‌های او نمائید چه قدر سفید است ملاحظه کنید که هیچ عیوب آن حیوان را حضرت مسیح ندید بلکه تفتیش فرمود تا ملاحظه کرد که دندانش سفید است همان سفیدی دندان را دید دیگر از پوسیده‌گی و تعفّن و قبح منظر او چشم پوشید این است صفت ابناء ملکوت این است روش و سلوک بهائیان حقیقی امیدوارم که احبّا بآن موفّق گردند و علیک و علیهم بهآء اللّه الابهی