جناب حاجی میرزا علی رشتی علیه بهآء اللّه الأبهی
ای بندۀ آستان حضرت دوست در ایندم که همدم ذکر و یاد توام و مشتاق دیدار یاران و قلب در نهایت شوق و هیجان چه که نفحات قدس ملکوت ابهی مشامرا معنبر نموده و نسیم مشکین کوی یار مهربان دماغرا معطّر کرده و دل و جان بحرکت آمده ای دوستان آن مطلع انوار کل را بمرکز اسرار دلالت فرموده و جمیع را بمعدن آثار هدایت کرد پس بکوشید و بشتابید تا سرور احرار گردید و سیّد ابرار بجمال قدم قسم که ابواب فیض ملکوت غیب مفتوحست و تجلّی جلال و جمال مشهود و بلاریب تا که از این فیض انور نصیب اوفر گیرد و از این بحر بی‌پایان اغتراف نماید ع ع
ربّ اکشف الغطآء و ازل الحجاب عن الأبصار و البصائر و اهتک الأستار عن الوجوه و السّرائر لتشاهد انوار قدسک السّاطعة علی المشارق و المغارب ای ربّ نحن الملتجئین بباب احدیّتک و اللّائذین بکهف رحمانیّتک اجرنا من الغفلة و النّسیان و الزّلّة و العصیان یا رؤف و یا رحمن و انّک اللّطیف الخبیر و العزیز القدیر
یا ایّها النّشوان من صهبآء حبّ الرّحمن ادر کأس الانجذاب فی محفل الانقطاع و اسکر الأحبّآء من صهبآء الاصطفآء و اطرب الأصفیآء من نغمات الورقآء تالّله الحقّ یتسابق اهل خبآء المجد لیشربوا قطرة الرّحیق من هذا الکأس الأنیق فیا بشری لکلّ من فاز و یا حسرتا لکلّ من غاب ع ع