جناب فاضل شیرازی علیه بهآء اللّه
یا ربّی و رجآئی انّک لتعلم حبّی باحبّآئک و توجّهی الی اودّآئک و تبتّلی الیک ان تجعلهم آیات رحمتک بین بریّتک و رایات معرفتک بین خلقک منهم هذا العبد الخاضع لکلمتک و الخاشع عند عتبتک النّاطق ببرهانک النّاشر لنفحاتک الهی الهی طمّن قلبه و اسکن روحه و ریّح فؤاده و انعم عیشه و اجعله مسروراً بعطآئک الموفور و مبتهجاً بالطافک بین خلقک فی عالم الغیب و الشّهود و اشدد ازره علی خدمتک بسعی مشکور انّک انت العزیز الغفور
ای جناب فاضل باید نظر را بمنظر ابهی داشت تا از افق غیب انوار تأیید بدرخشد از حق بطلب آنچه خواهی و از او بجو آنچه جوئی مطمئن باش و ساکن و خاضع باش و مستقیم جمیع را بجان و دل محبّ صادق شو و حبیب موافق و چنان که سزاوار درگاه احدیّت است عامل شو چون از نفوس رائحۀ رحمان استشمام نمودی زبان بمدح و ثنا بگشا والّا سکوت نما بلکه اگر نفسی قدحی نماید مدح کن ذمّی فرماید ستایش فرما جوری روا دارد عدالت کن اینست صفت مقرّبین و اینست سمت مخلصین طوبی لمن اتّصف بهذه الاوصاف بین العالمین و علیک التّحیّة و الثّنآء ع ع