بواسطۀ جناب آقا محمّد رضای قائینی
احبّای الهی علیهم بهآء اللّه الأبهی
ای یاران جانی عبدالبهآء هر دم آرزوی آن دارم که بیاد شما پردازم و نامه نگارم و زبان بنعت و ستایش بگشایم زیرا بندگان درگاه اسم اعظمید و عاشقان روی جمال قدم مشتاق جمال دلبر عالمید و آشفتۀ موی شاهد انجمن سزاوار هر نعت و ستایشید و لایق هر موهبت در جهان آفرینش زیرا از دست ساقی هدایت بادۀ عنایت نوشیدید و از جام کلام حضرت احدیّت جرعۀ ذوق محبّت چشیدید دیده را بمشاهدۀ تجلّی نور و شعلۀ طور روشن کردید و خیابان دل را بطرّاحی گلهای معانی غبطۀ گلزار و چمن نمودید عاکف حرم ذو الجلالید و مقیم درگاه جمال بیمثال سرگشتۀ کوی یارید و گمگشتۀ بیابان دلبر آفاق پس بشکرانۀ این فضل بیمنتها آهنگ سرور بلند کنید و از فضل موفور مجلّی طور دم زنید و در قطب امکان علم افرازید و دمبدم قدم ثابت و راسختر نمائید محفل تبلیغ بیارائید و غافلان را بصبح هدی دلالت کنید بیچارگان را ملجأ و مأوی گردید و آوارگان را ملاذ و پناه دشمنان را بنوازید و بظلم و جهل و تطاول ایشان بسازید و در این گلشن‌سرای الهی بلحن خوشی بنوازید و آغاز طرب نمائید تا دیگران را بوجد و وله آرید تا طیور مهجور بگلشن الهی پی‌برند و بشاخسار معنوی هدایت یابند الیوم تبلیغ یرلیغ تأیید است و نشر نفحات سبب حصول آیات بیّنات و علیکم التّحیّة و الثّنآء و علیکم بهآء اللّه الأبهی ع ع