جناب میرزا احمد علی علیه بهآء اللّه
ای یار قدیم ای ثابت بر پیمان اگرچه مدّتیست مدید که از کثرت موانع فرصتی نیافتم که بکمال روحانیّت بآنجناب نامه نگارم ولی حقیقت قدم روحی لأحبّائه الفدآء واقف و آگاه که دل و جان در نهایت انتباه نفسی برنیارم مگر آنکه بیاد تو افتم و سرور و شادمانی جویم و از حقّ استدعا کنم که ابواب سرور و حبور از هر جهت بگشاید و در جمیع احوال تأیید فرماید تا بعبودیّت آستان مقدّس شریک و سهیم این سردفتر سودائیان گردی و انیس و مونس این سرور شیدائیان باری مقصد اینست که دائماً بیاد تو بودم و دمی نیاسودم و آنچه تضرّع و زاری باید ببارگاه قدس نمودم و منتظر نتائج آن مناجات هستم انّ ربّی کریم وهّاب
در خصوص فساد غافلان مرقوم نموده‌اید الحمد للّه رجع کیدهم فی نحرهم و جعل طائرهم فی عنقهم و سیخرج اللّه لهم کتاباً یلقونه منشورا و یجعل لؤلؤ الفضل علی رؤوس عباده منثورا و لا تزید مواهب ربّک اهل الغرور الّا کبراً و نفورا حال باید احبّای الهی در تأسیس بنیان عزّت ابدی بکوشند یعنی در بین خلق باخلاق حقّ محشور گردند سلیم باشند و حلیم صادق گردند و امین خاضع باشند و خاشع خیرخواه گردند و مهربان اطاعت حکومت نمایند و حسن الفت با جمیع امّت اگر چنانچه کسی طریق انصاف نپوید و ظلم و اعتساف نماید نباید اعتنا نمود بل باید بمقابل جفا وفا کرد و بتلافی نیش شهد و نوش داد اذیّت را برعایت مقاومت نمود و جهالت را بعلم و فضیلت تقابل کرد شتم و لطم را بستایش و کتم ستر نمود و ضربت و زخم را بمحبّت و مرهم معالجه کرد بجمیع اسباب تشبّث نمود که بعون و عنایت حضرت احدیّت صداقت و امانت را در حقّ ملک و ملّت ظاهر و آشکارا نمود اسّ اساس سیّئات نادانی و جهالت است لهذا باید باسباب بصیرت و دانائی تشبّث نمود و تعلیم اخلاق کرد و روشنی بآفاق داد تا در دبستان انسانی تخلّق باخلاق روحانی نمایند و یقین کنند که هیچ جحیم و سعیری بدتر از خلق و خوی سقیم نه و هیچ جهنّم و عذابی کثیف‌تر از صفات موجب عتاب نیست تا تربیت بدرجه‌ئی رسد که قطع حلقوم گواراتر از کذب مشئوم شود و زخم سیف و سنان آسان‌تر از غضب و بهتان گردد آتش غیرت برافروزد و خرمن هوا و هوس بسوزد هر یک از یاران الهی رخش باخلاق رحمانی چون مه تابان بدرخشد و نسبتشان بآستان الهی حقیقی گردد نه مجاز اساس بنیان شود نه طراز ایوان لهذا باید مکتب اطفال بنهایت انتظام باشد تعلیم و تعلّم محکم گردد و تهذیب و تعدیل اخلاق منتظم شود تا در صغر سنّ در حقیقت اطفال تأسیس الهی شود و بنیاد رحمانی بنیاد گردد این مسئلۀ تعلیم و تهذیب و تعدیل و تشویق و تحریص را بسیار مهمّ شمرید که از اسّ اساس الهی است که بلکه انشآءاللّه از دبستانهای الهی اطفال نورانی باشرف کمالات انسانی مبعوث گردند و سبب نورانیّت ایران بلکه عموم امکان شوند تعلیم و تهذیب بعد از بلوغ بسیار دشوار شود تجربه شده است که نهایت سعی و کوشش را مینمایند تا خلقی از اخلاق نفسی را تبدیل کنند نمی‌شود اگر الیوم اندکی متنبّه گردد بعد از ایّامی معدود فراموش کند و بر حالتی که معتاد و خوی نموده راجع شود پس باید از طفولیّت این اساس متین را بنهند زیرا تا شاخ تازه و تر است بکمال سهولت مستقیم و راست گردد مقصود اینست که اسّ اساس الهی اخلاق رحمانیّت است که زینت حقیقت انسانی است و علم و دانش است که سبب ترقّی عالم بشریّت است در این قضیّه باید احبّای الهی نهایت اهمّیّت و غیرت را مبذول دارند دیگر آنکه جمیع یاران الهی را تکبیر ابدع ابهی در کمال اشتیاق از قبل عبدالبهآء برسان
تعلیمات مکتب اطفال مفصّل است و حال فرصت میسّر نیست لهذا مختصر جزئی تعلیم مرقوم میگردد اوّل تربیت آداب و تربیت اخلاق و تعدیل صفات و تشویق بر اکتساب کمالات و تحریص بر تمسّک بدین اللّه و ثبوت بر شریعت اللّه و اطاعت و انقیاد تام بحکومت عادله و صداقت و امانت بسریر سلطنت حاضره و خیرخواهی عموم اهل عالم و مهربانی با کلّ امم و تعلّم فنون مفیده و السن اجنبیّه و حسن سلوک و مداومت ادعیۀ خیریّه در حقّ ملوک و مملوک و اجتناب از قرائت کتب طوائف مادّیّۀ امم طبیعیّه و از حکایات و روایات عشقیّه و تألیفات غرامیّه خلاصۀ جمیع دروس محصور در اکتساب کمالات انسانیّه این تعالیم ترتیب مکتبهاست که مختصر مرقوم میگردد و علیکم التّحیّة و الثّنآء