احبّای الهی علیهم بهآء اللّه الأبهی
ای یاران عبدالبهآء هرچند مدّتی است که بواسطۀ قلم و مداد با شما گفتگوئی ننمودم ولی در عالم روح و فؤاد همیشه بیاد یاران جمال الهی مألوف بودم دمی فراموش ننمودم و نفسی نیاسودم بلکه در نهایت تضرّع و ابتهال بودم که آن احبّای رحمانی و دوستان الهی از ملال جسمانی و روحانی در جمیع شئون و احوال محفوظ و مصون باشند و موفّق بآن گردند که بگفتار و رفتار و کردار بر ابرار و اشرار هر دو ثابت و محقّق گردد که این حزب مظلوم مفتون جمال ابهی هستند و منجذب نفحات قدس از افق اعلی زیرا این بیان و تبیان و خلق و خوی و روش و سلوک و فضائل و کمالات از فیوضات نور قدم و اشراقات اسم اعظم است مقصد آن است که حقیقت انسانیّه باید مانند آئینه از شعاع آفتاب حقیقت روشن باشد والّا سنگ سیاهی و ظلمت اندر ظلمت است و شعاع شمس حقیقت عرفان است ایمان است ایقان است اطمینانست انجذابست التهابست و استمرار در نشر نفحات است ای یاران الهی ایّام بسرعت اتمام یابد مالک و مملوک گمنام گردد نه اثری نه ثمری نه برگی نه شکوفه‌ئی جمیع مظهر هل اتی علی الانسان حین من الدّهر لم یکن شیئاً مذکوراً گردند مگر نفوسیکه بکلّی از نفس و هوی بیزار شدند و مطلع انوار هدی گشتند مهبط اسرار شدند و سرحلقۀ ابرار گردیدند آنان مانند نجم زاهر از افق حقیقت تا ابدالآباد باهرند پس بکوشید تا از صهباء استقامت کبری بنوشید و بنهایت قوّت در جمیع موارد مقاومت اهل غفلت نمائید و لو اجتمع علیکم من علی الأرض کلّه لا تخافوا و لا تهنوا و اعتمدوا علی انجاد جنود من ملکوت اللّه راحت ایّامی چند نجوئید در عاقبت نگرید ملاحظه نمائید که نتائج محموده در اعمال و اطوار چه نفوسی موجود این دقّت سبب عبرت شود و انسان بحقیقت پی‌برد
الهی الهی هؤلآء ارقّآء لک اذلّآء ببابک فقرآء الیک ضعفآء بین یدیک قدّر لهم کلّ خیر و احفظهم عن کلّ ضیر و اجعلهم حماة حصنک الحصین و رعاة اغنامک فی تلک الأقالیم و رماة ناقض عهدک بسهام سلطان مبین و برهان عظیم و اجعلهم سرجاً ساطعة بفیض النّور المبین حتّی یقوموا اشدّ القیام علی اعلآء کلمتک فی ذلک القطر السّحیق ربّ ربّ هؤلآء طیور ضعاف اجعلهم نسوراً فی اوج الألطاف و صقور الفضل و الانصاف و احمهم من الاعتساف انّک انت القویّ الوهّاب و انّک انت العزیز المهیمن المتعال ع ع