ورقۀ طیّبۀ رحمانیّه امة‌اللّه روحانیّه علیها بهآء اللّه الأبهی ملاحظه نمایند
ای منجذبۀ نفحات اللّه نغمۀ زار و آه شرربارت چنان شعله برافروخت که قلب اهل سرادق عصمت را بسوخت این ناله و فغان بملأ اعلی رسید و بسمع روحانیان ملکوت ابهی در غیب عما رسید حال در جوشی و خروشی درآ و لسان بتبلیغ امر اللّه بگشا و در نشر نفحات اللّه بین امآء اللّه بکوش تا چون روح قدسی اجساد میّته را زنده نمائی و چون نفحات فردوسی جنّت رضوان را معطّر کنی ایّام را غنیمت شمر و انفاس را قدر بدان در هر نفسی نفحۀ حیاتی بمشامّ جان برآر و در هر آنی ببوی خوشی دماغ را تر کن و مشامّ طالبات را معطّر نما کلمۀ الهیّه چون نسیم بهاری و اریاح لواقح رحمانیست لکن چون این از حنجر روحانی تلاوت شود روح حیات نثار نماید و جان نجات مبذول دارد ارض طیّبه را گلشن و گلزار نماید و آفاق وجود را عنبربار و البهآء علیک و علی کلّ امة ثبتت علی العهد و المیثاق ع ع